![]() |
Ο κόσμος μας είναι αυτός του Κάφκα. Το βλέμμα του Θεού τότε είχε αντικατασταθεί από αυτό της Εξουσίας, που τώρα πια έχει κι ένα ακόμα φοβερό όπλο, το «βλέμμα» της κάμερας.
![]() |
Ο κόσμος μας είναι αυτός του Κάφκα. Το βλέμμα του Θεού τότε είχε αντικατασταθεί από αυτό της Εξουσίας, που τώρα πια έχει κι ένα ακόμα φοβερό όπλο, το «βλέμμα» της κάμερας.
Όταν διάβαζες στα παιδιά το παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά Ποιος έκανε πιπί στον Μισισιπή;, το μικρό παπί, μετά από την έρευνα του καπετάνιου, ομολογούσε: «Eγώ είμαι ο ένοχος, εγώ έκανα πιπί στη μέση του Μισισιπή». Και τα παιδιά χαιρόντουσαν στην επανάληψη και την έμφαση της φωνής σου. Μήπως αυτή η έμφαση έκρυβε άλλες πρότερες ενοχές δικές σου;
Κοιτάς τη φωτογραφία της τάξης μας που έστειλε ο παλιός συμμαθητής, ο Αιμίλιος. Πρέπει να ήταν στην Γ΄ ή την Δ΄ Δημοτικού, στου ’70 τις εποχές. Διάλειμμα. Η κόλαση είναι συνήθως οι άλλοι. Εκείνοι, οι εξυπνότεροι συμμαθητές σε έβαλαν στα αίματα. Ή μήπως ήταν και το ορμέμφυτο του φύλου; Όπως είναι στις γάτες να κυνηγούν ό,τι τρέχει και ό,τι πετά. Έγινε «κόλαση» στο διάλειμμα με τα κορίτσια. Κι εσύ, έπρεπε κάτι στους άλλους ν’ αποδείξεις; Ή όσο εκείνες γελούσαν και χαριεντίζονταν, το πήρες για παρορμητικό παιχνίδι; Μια προεφηβεία να ζητάει το έτερον άγνωστο. Ένας ήλιος λαμπρός να τυφλώνει εκείνη την άνοιξη.
Οι εκκλησίες είναι μερικά από τα πιο συνηθισμένα μέρη όπου συμβαίνει η κακοποίηση.
Αυταρχικές δομές, έλλειψη πόρων, εσωτερικοί κανόνες που αποδίδουν υψηλότερη θέση στους άνδρες και χαμηλότερη στις γυναίκες, η εγκυμοσύνη και οι παραδοσιακοί κανόνες και η ανισότητα των φύλων, όλα αυξάνουν τον κίνδυνο μιας γυναίκας να γίνει θύμα πνευματικής, διαπροσωπικής και σεξουαλικής βίας.
Οι επιπτώσεις της βίας κατά των γυναικών περιλαμβάνουν:
Αποβολές και άλλα δυσμενή αποτελέσματα της εγκυμοσύνης όπως θνησιγένεια, μωρά χαμηλού βάρους γέννησης, πρόωροι τοκετοί, επιπλοκές κ.λπ.
Τα παιδιά γίνονται έμμεσα θύματα μέσω βίαιων εμπειριών των γονέων (ένα παιδί είναι πιο πιθανό να γίνει θύμα ή δράστης)
Σύνθετο PTSD που κάνει την επιστροφή στην εκκλησία επώδυνη.
Μακροχρόνιο πνευματικό τραύμα.
Γυναίκες που εγκαταλείπουν την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ως μέρος μιας διακονίας από γυναίκα σε γυναίκα, η γυναικεία διακονία μπορεί να εξυπηρετήσει αποτελεσματικά τα θύματα κακοποίησης προσφέροντας μια θεραπευτική παρουσία και συμπονετική συμβουλή.
Στη Σερβία, την 1η Μαΐου 2025, είχαν περάσει έξι μήνες από την κατάρρευση του στεγάστρου στον Σιδηροδρομικό Σταθμό του Νόβι Σαντ, όπου 14 άνθρωποι σκοτώθηκαν επιτόπου και άλλοι δύο πέθαναν αργότερα στο νοσοκομείο.
Δύο μέρες αργότερα, στις 3 Μαΐου, η χώρα σηματοδότησε δύο χρόνια από τη μαζική δολοφονία στο Δημοτικό Σχολείο Vladislav Ribnikar στο Βελιγράδι, όταν ένας δεκατριάχρονος μαθητής σκότωσε έναν φρουρό ασφαλείας και εννέα συμμαθητές του.
Την επόμενη μέρα συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τη μαζική δολοφονία στα χωριά Ντούμπονα και Μάλο Οράσγιε, κοντά στο Μλάντενοβατς, όπου ένας 21χρονος επιτιθέμενος σκότωσε οκτώ και τραυμάτισε 12 άλλους, κυρίως νέους.
Οι κρατικές αρχές απάντησαν σε αυτές τις τραγωδίες - που προκλήθηκαν από τη διαφθορά και τις συστημικές αποτυχίες - κυρίως με έλεγχο των ζημιών: θυσιάζοντας πιόνια από τις τάξεις τους, ξεκινώντας εκστρατείες προπαγάνδας και εφαρμόζοντας μια προσέγγιση καρότου και μαστιγίου στους πολίτες που απαιτούσαν λογοδοσία.
Με την πάροδο του χρόνου, ωστόσο, το μαστίγιο έγινε κεντρικό, ενώ το καρότο έγινε όλο και πιο σπάνιο.
Παρόλα αυτά, οι φοιτητικές διαμαρτυρίες που ακολούθησαν την κατάρρευση του στεγάστρου του σταθμού αναμόρφωσαν το σερβικό κοινωνικοπολιτικό τοπίο με πρωτοφανείς τρόπους.
Μία ακόμα υπέροχη μουσική βραδιά!…
ΜΙΑ ακόμα υπέροχη μουσική βραδιά πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 2 Ιουνίου 2025, στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καλλιθέας και συγκεκριμένα στην περικαλλή αίθουσα εκδηλώσεων “Νέα Βηθλεέμ”.
<<...η ελλαδική Εκκλησία καθημερινά σκάβει όλο και βαθύτερη την τάφρο που τήν χωρίζει από την κοινωνία...Η ελληνική κοινωνία έχει αντιληφθεί πως η Εκκλησία τής έχει γυρίσει την πλάτη, ότι έχει ναρκωθεί μέσα στην αυτάρκειά της>>.
Σε ιστότοπο του βιβλίου δημοσιεύθηκαν,ii αμέσως μετά το φεστιβάλ βιβλίου Θεσσαλονίκης του 2025, εντυπώσεις, μεταξύ των οποίων υπήρχε και το απόσπασμα που ακολουθεί. Το συνόδευε μια φωτογραφία μου από τον εκθεσιακό χώρο.
Εν αγνοία μου, φυσικά.
«Στα μείον, η μεγαλειώδης παρουσία των εκδόσεων με εκκλησιαστικά και θρησκευτικά βιβλία, βίους αγίων κλπ. και οι ανάλογες εκδηλώσεις με ιερείς που δεν συνάδουν ιδιαίτερα με το ύφος της έκθεσης – και δεν αναφέρομαι σε ζητήματα πίστης. Όπως νιώθω περίεργα όποτε βλέπω νέους ανθρώπους να σταυροκοπιούνται όποτε περνάνε από εκκλησίες, έτσι δεν θα σταματήσει ποτέ να μέ εντυπωσιάζει η κοσμοσυρροή σε ένα θρησκευτικό περίπτερο και μάλιστα 60 τετραγωνικών! Είχα καιρό να δω τόσους ρασοφόρους με μικρόφωνα και κυρίως, τόσο αφοσιωμένο κοινό».
Η δημοσιογράφος ισχυρίζεται πως η παρουσία ιερέων δεν συνάδει με το ύφος της έκθεσης, αγνοώντας ότι εκατοντάδες κληρικοί είναι συγγραφείς. Προφανώς θα ήταν πολύ να προσδοκούμε να γνωρίζει ότι ελληνικά θεολογικά βιβλία μεταφράζονται σε άλλες γλώσσες.
Σε εποχές που η «συμπεριληπτικότητα» έχει αναγορευθεί σε όρο-φετίχ, εκφράζονται απροκάλυπτα απόψεις που θα επιθυμούσαν να μην έβλεπαν κάποια κατηγορία συμπολιτών μας σε μια τέτοια έκθεση-γιορτή!
Είναι φανερό ότι τα δημοκρατικά ιδεώδη της ισότητας εφαρμόζονται σε επιλεκτικές περιπτώσεις μόνο, ανάλογα με τις συμπάθειες του γράφοντος.
Επαναπροσεγγίζουν οι νεώτεροι στον χριστιανισμό; Πρόσφατες έρευνες στις ΗΠΑ και στο ΗΒ (βλ. ΠΗΓΕΣ) αυτό φαίνεται να υποδεικνύουν ή, έστω, την ανάσχεση της στροφής του γενικού πληθυσμού προς τον αγνωστικισμό και την αθεΐα. Όταν ο δημόσιος λόγος δεν διακρίνεται πλέον επαρκώς από το jargon -την ειδική ορολογία και το λεξιλόγιο του γουοκισμού ή όποιας άλλης σημαίας ευκαιρίας, στην πράξη αυτό που τον στηρίζει είναι η αδράνεια, η ταχύτητά του είναι η κεκτημένη, κι αυτή είναι φθίνουσα.
Και εδώ σε μας, εμπειρικά κρίνοντας, κάτι ανάλογο πρέπει να τεκταίνεται. Μετά τον κορωνοϊό, λ.χ., οι εκκλησιαζόμενοι τις Κυριακές και τις γιορτές είναι αρκετά περισσότεροι.Τι τρέφει αυτή την τάση;
Today, the world became a little quieter.
Σήμερα, ο κόσμος έγινε λίγο πιο ήσυχος. Ο Φραγκίσκος έφυγε και μαζί του, μία από τις λίγες φωνές που μας θυμίζει... ότι η πίστη δεν είναι ίδια με την αγάπη, η προσευχή πάντοτε έχει αφετηρία την ακρόαση. Και αυτή η ρήση “ο Θεός να σε ευλογεί” δεν σημαίνει τίποτα εάν κακομεταχειρίζεσαι τη γυναίκα σου ή τα παιδιά σου. Ο ίδιος τo είπε πολλές φορές και πόνεσε ακούγοντάς το.
«Τι
θα γινόταν αν η ζωή σου είχε καταρρεύσει
όχι από την απουσία των ψυχιατρικών
φαρμάκων, αλλά εξαιτίας τους»;
<<Στο γυμνάσιο στο Δυτικό Τέξας στα τέλη της δεκαετίας του 1970, τα ψυχιατρικά φάρμακα ήταν αγαθά Vebleni· δηλαδή, προϊόντα που τα επιθυμούσαν γιατί λειτουργούσαν ως ενδείκτες κατάστασης. Καταναλώνονταν επιδεικτικά από τα παιδιά των εύπορων, με βαθιά επίγνωση ότι οι συμμαθητές τους δεν μπορούσαν να αντέξουν ούτε τη θεραπεία ούτε την υποτιθέμενη θεραπεία.
Έτσι, τα παιδιά - γνώριζα πολλούς από αυτούς και θα με ανέχονταν στους κύκλους τους κατά καιρούς - καυχιόνταν για τη διάγνωσή τους, τις συνταγές τους, το μείγμα και πώς τους έκανε να νιώθουν. Κουβαλούσαν τα χάπια τους και τα έδειχναν, απαριθμώντας τα ονόματα του ενός ή του άλλου φαρμάκου και χαμογελώντας πονηρά για όλα αυτά...
Ήταν πραγματικά περήφανοι, όπως θα ήταν κανείς όταν φοράει ένα υπερτιμημένο πολυτελές παλτό ή παπούτσια. Τα χάπια ήταν απλώς μέρος του μείγματος. Έτσι, παρέλασαν και τα υποτιθέμενα αρνητικά τους ως παράσημα τιμής.