«Πρέπει να είναι μια πολύ έντονη ανάγκη: να γράφεις, σημειώνει ο Henri Calet,... Να μην εξαφανιστείς χωρίς να πεις, να φωνάξεις κάτι, οτιδήποτε…»(Henri Calet, Les Murs de Fresnes, Γενεύη, 2021). Οι αιχμάλωτοι των Γερμανών στην κατοχή στη φυλακή Fresnes (south of Paris), γράφουν σημειώματα και κάνουν χαράγματα και γκράφιτι στους τοίχους.
Η γραφή τους γίνεται το αποτύπωμα που παρατείνει τη ζωή και μετά το θάνατό τους. Πηγαίνουν με το κεφάλι ψηλά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Σηκώνονται στις μύτες των ποδιών τους για να τους πετύχουν καλύτερα οι σφαίρες. Κραυγάζουν: «ζήτω η πατρίδα…». Φεύγουν χαρούμενοι.
Είναι οι πιστοί που «υπερ-απολαμβάνουν» τη θυσία τους, όπως λέει ο Jacques Marie Émile Lacan . Ιδού, λοιπόν, η τέλεια απόδραση!
