''Χρειαζόμαστε μια μητέρα να βγει
μπροστά για εμάς, να φωνάξει για εμάς,
να διεκδικήσει για εμάς, ενώ εμείς
χειροκροτάμε από τη γωνία''.
Παρατηρώντας τις αναρτήσεις στα Social Media (...) ήρθε η συνειδητοποίηση : αν η πολιτική ηγεσία της χώρας έχει ως κοινό σημείο καταγωγής την Κρήτη, ο προοδευτικός κορμός της κοινωνίας μας έχει ως σημείο αναφοράς χαροκαμένους γονείς και κατά κύριο λόγο χαροκαμένες μάνες.
Πράγματι, αν πρέπει να συμπυκνώσουμε την τελευταία 15ετία με θετικό πρόσημο, δύο πρόσωπα αναδεικνύονται ως εκφραστές του τμήματος της κοινωνίας που δεν έχει εκμαυλίσει πλήρως ακόμη ο νεοφιλελευθερισμός : η Μάγδα Φύσσα και η Μαρία Καρυστιανού.
Η πρώτη συμβολίζει τη μάχη ενάντια στον φασισμό, γέννημα μιας περιόδου αγώνων τους οποίους σε μεγάλο βαθμό και προσωποποίησε, ενώ η δεύτερη συμβολίζει μια ύστατη κραυγή για ένα κράτος δικαίου μετά από 15 χρόνια κρίσης, μια ανάγκη για κανονικότητα.
Μαζί τους και άλλες γονεϊκές μορφές δίνουν τους δικούς τους αγώνες και προσωποποιούν τις επιμέρους ανάγκες της κοινωνίας: ο πατέρας του Βασίλη Μάγγου ενάντια στην αστυνομική βία, οι γονείς της Τοπαλούδη ενάντια στην έμφυλη βία και η μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου.
