Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Κάθε τί στὴν πίστη μας εἶναι συγκεκριμένο καὶ ἁπτό. Τέτοιο εἶναι
καὶ τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκκλησία δὲν εἶναι κάτι θεωρητικὸ καὶ ἀόριστο, ἀλλὰ
κάτι τὸ συγκεκριμένο καὶ χειροπιαστό. Ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μία ἀόριστη
ἰδέα ποὺ χάνεται μέσα στὴν Ἱστορία καὶ στὴν αἰωνιότητα, ἀλλὰ εἶναι ἡ
συγκεκριμένη σύναξη γνωστῶν μεταξὺ τους ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι συνέρχονται ὅλοι μαζὶ γιὰ νὰ
λατρεύσουν τὸ Θεό, ὅπως ἔκαναν πάντοτε ὅλοι οἱ Χριστιανοί, μέσα στὸ ναὸ καὶ μὲ
τὶς ἱερὲς εἰκόνες γύρω τους. Ἀρχηγὸ στὴ
λατρεία καὶ διδάσκαλό τους ἔχουν τὸν πνευματικὸ ἀπόγονο τῶν Ἀποστόλων, τὸν Ἐπίσκοπο,
ἢ τὸν διορισμένο ἀπὸ αὐτὸν πρεσβύτερο μὲ τοὺς διακόνους καὶ τὸν λοιπὸ κλῆρο. Αὐτὸ ἀκριβῶς
σημαίνει ἐνορία καὶ αὐτὸ τὸ γλυκὸ
μυστήριο τῆς ἐνορίας εἶναι και ἡ συγκεκριμένη
τοπικὴ μας Ἐκκλησία. Ἡ ἐνορία δὲν εἶναι κομμάτι τῆς Ἐκκλησίας, άλλὰ εἶναι ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία.
Μιὰ ἄλλη γειτονικὴ ἢ μακρινὴ ἐνορία δὲν εἶναι συμπλήρωμα τῆς
πρώτης, ἀλλὰ ταυτόσημη ἐπανάληψή της στὸ χῶρο καὶ στὸ χρόνο. Μέσα σ' αὐτὴ λοιπὸν
τὴ μικρή μας ἐνορία τοῦ Ἱεροῦ μας Ναοῦ τῆς Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, κατηχεῖται
ὁ ἄνθρωπος καὶ μαθαίνει τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Μέσα σ' αὐτὴ βαπτίζεται. Μέσα σ'
αὐτὴν κοινωνεῖ τὸ Σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἐξομολογεῖται καὶ ἁγιάζεται. Μέσα σ' αὐτὴν βρίσκει τὴν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία.
Ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται στὴν ἐνορία ἀπὸ
τότε ποὺ θὰ γεννηθεῖ. Ἀβάπτιστος,
δέχεται τὶς πρῶτες ἐντυπώσεις ἀπὸ τὴν ψαλμωδία, ἀπὸ τὰ κεριά, ἀπὸ τὶς εἰκόνες. Ἡ
παιδική του ἡλικία ζυμώνεται μὲ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Πλούσιοι καὶ πένητες, παιδιὰ καὶ ἡλικιωμένοι,
μορφωμένοι καὶ ἀμόρφωτοι, δυνατοὶ καὶ ἀδύναμοι, καθαροὶ καὶ ἀκάθαρτοι,
στέκονται καὶ προσεύχονται δίπλα- δίπλα.
Ἡ
ἐνορία εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ οἰκογένεια. Ἐκεῖ ὁ ἕνας νιώθει ὅτι εἶναι συγγενὴς μὲ τὸν
ἄλλο, γιατί σὲ ὅλων τὶς φλέβες κυκλοφορεῖ τὸ ἴδιο αἷμα, τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.
Μήπως καὶ ἡ φυσικὴ οἰκογένεια δὲν εἶναι κι αὐτὴ μιὰ μικρὴ ἐνορία; Γιὰ τὸν
Χριστιανὸ εἶναι ἡ κατ' οἶκον Ἐκκλησία καὶ αὐτὴ ἡ κατ' οἶκον Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τὸ
κύτταρο τῆς ἐνορίας.
Ἡ ἐνορία λοιπόν εἶναι τὸ σπίτι μας καὶ ὅλοι καλούμαστε νὰ εἴμαστε
πάντα ἀρωγοί, αὐτὸ ἄλλωστε σημαίνει καὶ ἡ προσφορά μας πρὸς τὸ παγκάρι ἀνάβοντας
τὸ κερί μας. Καὶ ὅπως ὅλα τὰ σπίτια ἔτσι καὶ τὸ σπίτι μας, ἡ ἐνορία μας, ἔχει
ποικίλες ἀνάγκες ἀλλὰ καὶ προβλήματα τὰ ὁποῖα
κατὰ καιρούς ἀνακύπτουν. Ἕνα πολὺ σοβαρὸ
πρόβλημα τὸ ὁποῖο ἀνέκυψε πρόσφατα εἶναι αὐτὸ τῆς ἠλεκτροδότησης τοῦ ναοῦ καὶ ἡ
ἀνάγκη ἀποκατάστασης τοῦ καλωδίου ρεύματος, μία δαπανηρὴ ἐργασία καθότι τὰ ὑλικὰ
εἶναι πάρα πολὺ ἀκριβὰ
Ὅπως ἤδη γνωρίζετε μετὰ τὴν παράκλησή
μου πρὸς Ὑμᾶς, μαζεύτηκε ἕνα σεβαστὸ ποσὸ γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τοῦ προβλήματος
καὶ θέλω νὰ σᾶς εὐχαριστήσω γὶ αὐτὸ μέσα ἀπὸ τὴ καρδιά μου.
Ἐπίσης
νά εὐχαριστήσω τὸν ἀγαπητό μου ἀδελφό και συνεφημέριο π. Σισώη, τον ἐπίτροπό
μας κ. Γεώργιο Ἀξιομάκαρο, ἀλλὰ καὶ ὅλους
ὅσους βοήθησαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἐπιτροπή, τὸν κ. Σπύρο Χαλικιόπουλο ἀπό
το Ἐ.Φ.Τ., καθὼς καὶ τὸν Πρόεδρο Παιδικῶν Σταθμῶν κ. Κωνσταντίνο Εὐσταθίου ἀπό το Δήμο Καλλιθέας.
Ἔχω
ὅμως τὴν ἀνάγκη νὰ εὐχαριστήσω καὶ κάποια πρόσωπα ἰδιαιτέρως διότι ἡ συμβολὴ τους
ἦταν πραγματικά καθοριστική.
Τὸν
κ. Δημήτριο Πράσσο, τὸν κ. Μιχαὴλ Ζιάβρα τὸν κ. Γεώργιο Καφίρη, τὸν κ. Γεώργιο
Μακούδη, καὶ τὸν κ. Βασίλειο Φυρίλλα.
Εὔχομαι
ὁ Πανάγαθος Θεός νὰ χαρίζει σὲ ὅλους
τὴν εὐλογία Του, προσωπικὰ καὶ οἰκογενειακά.
Ἀ ρ χ ι μ. Ε ἰ ρ η ν α ῖ ο ς Ν ᾶ κ ο ς
