ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΜΑΣ

Ἀποτιμώντας μία χρονιά μέσα στή φύση τοῦ Θεοῦ.

Τήν Κυριακή 1.6.2014 ἀποφασίσαμε μαζί μέ τά παιδιά Δημοτικοῦ καί Γυμνασίου τῶν νεανικῶν συντροφιῶν μας νά ὁλοκληρώσουμε ὅλη τήν φετινή κατηχητική μας χρονιά βγαίνοντας γιά λίγο ἀπό τόν κόσμο πού ὁ ἄνθρωπος ἔκτισε (τίς πολύβουες καί τσιμεντένιες πόλεις μας) καί μπαίνοντας στόν κόσμο πού ὁ Θεός φύτρωσε, στήν ὑπέροχη καταπράσινη φύση Του.

Ἐπισκεφθήκαμε ἕναν ἄγνωστο στούς πολλούς φυσικό παράδεισο, τόσο κοντά στήν Ἀθήνα μας (χιλιομετρικά), μά ταυτόχρονα καί τόσο ἀπομακρυσμένο ἀπ’ αὐτήν (αἰσθητικά), τήν λίμνη Μπελέτσι, ἡ ὁποία βρίσκεται σέ ὑψόμετρο 600 περίπου μέτρων στίς ἀνατολικές πλαγιές τῆς Πάρνηθας, στήν περιοχή τῆς Ἱπποκράτειου πολιτείας τῆς κοινότητας Ἀφιδνῶν.

Μᾶς δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά περπατήσουμε κατά μῆκος τῆς ὑπέροχης λίμνης μέ τά γιοφύρια, τίς πάπιες καί τούς κύκνους, νά ἀπολαύσουμε τίς κατάφυτες πλαγιές τοῦ ὅρους Μπελέτσι, νά ταΐσουμε καί νά ἀγγίξουμε τά ἐξημερωμένα ἐλάφια μέσα στόν προστατευόμενό τους χῶρο ἀλλά καί τά παραπλήσια κουνέλια καί τούς λαγούς. Τίποτα δέν ἔλειπε ἀπό τήν ἐκδρομή μας, οὔτε καί αὐτές ἀκόμα οἱ ἀθλοπαιδιές. Σέ ἕνα ὡραῖο γήπεδο μπάσκετ πού ἔχει φτιαχτεῖ σέ ἕνα ξέφωτο ἀλλά καί στούς γύρω χώρους τοῦ δάσους καί τῆς λίμνης μπορέσαμε καί στήσαμε τό μεγάλο παιχνίδι τῶν σταθμῶν, πού οἱ κατηχητές καί οἱ κατηχήτριές μας εἶχαν ἑτοιμάσει, μέσα ἀπό τό ὁποῖο διασκεδάσαμε, ἀθληθήκαμε καί δοκιμάσαμε τίς γνώσεις, πού ὅλη τή χρονιά πήραμε ἀπό τίς κατηχητικές μας συντροφιές.

Στή σκιερή ἀγκαλιά τῶν δέντρων καί μέ θέα τή λίμνη, τρώγοντας μπισκοτολιχουδιές πού εἴχαμε ἑτοιμάσει, μᾶς δόθηκε ἡ εὐκαιρία νά κάνουμε μαζί μέ τά παιδιά μία ἀνασκόπηση ὅλης της χρονιᾶς, ὅλων ὅσων ζήσαμε καί ἀπολαύσαμε στήν μεγάλη ἐνοριακή ἀγκαλιά τοῦ Χριστοῦ.

Παίρνοντας τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς σταματήσαμε στό κοντινό παλαιό ἐξωκλήσι τῆς Ἁγίας Τριάδας, πρόσφατα ἀνακαινισμένο, στό ὁποῖο προσκυνήσαμε τίς παλαιές σωζόμενες τοιχογραφίες τοῦ κτιστοῦ τέμπλου ἀλλά καί τελέσαμε τήν παράκληση στήν Παναγία μας.

Μπαίνοντας στό ποῦλμαν γιά τήν τελική ἐπιστροφή στήν Καλλιθέα, ἀποφασίσαμε νά κρατήσουμε τήν «καλή θέα» πού μόλις εἴχαμε γευτεῖ, μέ ὑπόσχεση νά τήν μεταγγίσουμε ὡς τρόπο ζωῆς στήν καθημερινότητά μας.

Π.Β.