Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Όλα σβηστά εκτός από το κερί μου. Το κοιτάζω και η σιωπηλή του φλόγα ηρεμεί το πνεύμα μου, η πλαστικότητά του μαλακώνει την ψυχή μου και η εξαέρωσή του μου θυμίζει το φθαρτό σαρκίο μου.
Αλλά η ευωδιά του ενεργοποιεί τη μνήμη μου και ξεχύνονται από το μυαλό μου μύριες αναμνήσεις.
Τα μικρά παιδιά στη Βυζαντινή εκκλησία του χωριού μας που η καθαρότητα των κεριών, καμωμένα από κερί μέλισσας, συνέπλεε με την αθωότητά μας.
