ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ

Ἡ Ἁγία Θεοπρομήτωρ Ἄννα ἀνήκει εἰς τὰ ἱερὰ πρόσωπα τὰ ὁποῖα ἐκλήθησαν νὰ ὑπηρετήσουν τὴ θεία βουλὴ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων μέ τὴ σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου. Θυγατέρα τοῦ Ματθᾶν ἀπὸ τὴ φυλὴ Λευὶ καὶ τῆς Μαρίας. Εἶχε δυὸ ἀδελφές, τὴ Μαρία, μητέρα τῆς Σαλώμης καὶ τὴν Σοβή, μητέρα τῆς Ἔλισσαβετ, ἡ ὁποία γέννησε τὸν Πρόδρομο. Ἡ Ἄννα ἦλθε εἰς γάμον μὲ τὸν Ἰωακείμ, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα. Εὐσεβεῖς καὶ οἱ δυό με φόβον Θεοῦ. Προσέχουν στὴ ζωή τους καὶ ρυθμίζουν τὶς πράξεις τους σύμφωνα μὲ τὸ θεῖο νόμο. Ζοῦν μὲ ταπείνωση στὴν ἀφάνεια. Ἡ ἀρετὴ ὅμως ὅσο κι ἂν σκεπασθῆ ἀπὸ τὴ μετριοφροσύνη γίνεται φανερή, ὅπως φανερὸ γίνεται καὶ τὸ ἀόρατο ἄρωμα τοῦ λουλουδιοῦ.

Ἡ παράδοση μᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὴν κατοικία τους, ὅτι ἦταν ἐκεῖ κοντὰ στὴν κολυμβήθρα τῆς Βηθεσδᾶ στὰ Ἱεροσόλυμα. Ἔτσι ἡ Ἄννα εἶχε κοντά της γιὰ νὰ ἱκανοποιεῖ τὴ δίψα τῆς ψυχῆς της μὲ τὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ τὸ Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων, τὸν ὁποῖον, ἄλλοι, γιὰ νὰ τὸν ἀπολαύσουν ἔπρεπε νὰ ἔλθουν μὲ κοπιαστικὸ ταξείδι ἀπὸ μακρυά. Ἀλλὰ τὸ ζεῦγος Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα δὲν εἶχαν παιδιὰ καὶ τὰ δῶρα τῶν ἄτεκνων δὲν ἔγινοντο δεκτὰ στὸ Ναό.

Μὴ φέροντας, τὴ ντροπὴ αὐτὴ τῆς ἀτεκνίας ἡ Ἁγία Ἄννα ἐπολιόρκησε μαζὺ μὲ τὸν Ἰωακεὶμ τὸ θρόνο τῆς θείας δωρεᾶς. Πολιορκία διὰ προσευχῆς ἐπίμονος, θερμὴ ἐπὶ χρόνια, μιὰ ὁλόκληρη ζωὴ προσευχή, δικαίων ἀνθρώπων. Ὁ οὐρανὸς ὅμως σιωπᾷ. Ποιὸς γνωρίζει γιατί; «Τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου;» Ποιὸς εἶναι εἰς θέσιν νὰ γνωρίζει τὰ ἀνεξερεύνητα κρίματα τοῦ Θεοῦ; Ἡ Ἄννα κάνει τάμα «Τὸ γεννησόμενον δοτόν σοι προσάξωμεν». Ἂν μὲ ἀξιώσεις νὰ γίνω μητέρα, τὸ παιδὶ ποὺ θὰ μοῦ δώσης θὰ τὸ προσφέρωμε ἐγὼ καὶ ὁ Ἰωακεὶμ ἀφιέρωμα σὲ σένα Θεέ μου. Ὁ οὐρανὸς ἐξακολουθεῖ νὰ μὴ δίδει ἀπάντηση. Ἡ Θεία βουλὴ ἔχει τὸ σχέδιό της. Οἱ δίκαιοι ὅμως δοκιμάζονται. Δὲν ἀπελπίζονται, οὔτε γογγύζουν. Κι ὅταν φθάνουν στὴν ἡλικία τοῦ γήρατος καὶ μαραίνεται ἡ ἐλπίδα καὶ τότε παραμένουν δοῦλοι τοῦ Θεοῦ μὲ ὑποταγὴ στὸ θέλημά του.

Ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ, δοκιμάζοντας τὴν ὑπομονὴ τῶν δικαίων, ἑτοιμάζει ἔργο θαυμαστό. Προετοιμάζει τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα τῆς μητέρας τοῦ Θεοῦ. Ἀφήνει τὸν Ἰωακεὶμ καὶ τὴν Ἄννα νὰ δοκιμασθοῦν «ὡς χρυσὸς ἐν χωνευτηρίῳ» γιὰ νὰ ἀναδειχθοῦν «εὔχρηστα σκεύη ἐλέους», μὲ τὰ ὁποῖα σκεύη, ὡς ὄργανα θὰ ἀπεργασθῆ ὁ Θεὸς τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι προσωπολήπτης. Τὸ ζεῦγος Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα ἐξελέγη ὡς καλὴ ρίζα ποὺ θὰ δώση τὸ θαυμαστὸ βλαστὸ τῆς παρθενίας, ὄχι δι᾿ ἄλλον λόγον, ἀλλὰ χάρις στὴν ὑπεροχὴ τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς εὐσεβείας τους καὶ γίνονται μὲ θαυμαστὸ τρόπο σὲ προκεχωρημένη ἡλικία γονεῖς. «Ἔδει γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ ἄφραστον καὶ συγκαταβατικὴν σάρκωσιν προειδοποιηθῆναι τοῖς θαύμασιν».

Ἔπρεπε, γράφει ὁ ἱερεὺς Δαμασκηνός, ἡ συγκατάβασις τοῦ Θεοῦ νὰ γίνῃ ἄνθρωπος νὰ ξεκινήσῃ μὲ τὸ θαῦμα. Ἡ στείρα καὶ γερόντισσα Ἄννα γίνεται μητέρα. Καὶ ποίου τέκνου μητέρα! Ἔδωσαν ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα, ὡς ὁ πλέον καλλίκαρπος βλαστὸς τοῦ ἀνθρωπίνου δένδρου, τὸν ὡραιότερο καρπό, τοῦ ὁποίου ἡ χάρις καὶ ἡ εὐωδιὰ ἔφερε τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ. «Ὢ μακάριον ζεῦγος Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα ὄντως πανάχραντον, ἀναφωνεῖ ὁ ἱερὸς πάλιν Δαμασκηνός, ἐκ τοῦ καρποῦ τῆς κοιλίας, ὑμῶν ἐπεγνώσθητε... καὶ εὐαρέστως καὶ ἀξίως τῆς ἐξ ὑμῶν τεχθείσης ἐπολιτεύσασθε». Καὶ συνεχίζει: «Ἐνώπιόν σας, ὦ μακαρία συζυγία εἶναι ὑπόχρεως ὅλη ἡ δημιουργία διότι διὰ μέσου σας προσέφερεν εἰς τὸν Δημιουργὸν δῶρον ἀνεκτίμητον, μητέρα σεμνήν, ἀξίαν ἐκείνου ποὺ τὴν ἔκτισε. Ἔχετε τὰ πρωτεῖα ἀνάμεσα στοὺς φίλους τοῦ Θεοῦ, ὡς πρόγονοι τοῦ βασιλέως τῶν βασιλέων, ὡς μυστικὸν θησαυροφυλάκιον τῆς μακαρίας Τριάδος».

Ὅταν ἦλθε ὁ προσδιορισμὲνος καιρός, ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα φέρουν «τὸ δεκτὸν δῶρον τους» στὸ Ναὸ τοῦ Κυρίου. Τηροῦν τὴν ἐντολὴ «ἀποδώσεις τῷ Κυρίῳ τὰς εὐχάς σου» καὶ ἐκπληρώνουν τὸ τάμα προσφέροντας τὴν τριετῆ θυγατέρα τους ἀφιέρωμα εἰς τὸν Θεόν.

Ἡ παράδοσις πληροφορεῖ ὅτι ἡ θεοπρομήτωρ Ἄννα ἀπέθανε εἰς ἡλικίαν 69 ἐτῶν καὶ ὁ Ἰωακεὶμ 80. Ἡ Θεοτόκος ἦταν 11 ἐτῶν ὅταν ἔμεινε ὀρφανὴ καὶ ἀπὸ τοὺς δυὸ γονεῖς της. Βρισκόταν ἀκόμη στὸ Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων.

Στὸν ἑορταστικὸ κύκλο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἡ Ἁγία Ἄννα ἔχει μία ἰδιαίτερα τιμητικὴ θέση. Τρεῖς φορὲς τὸ χρόνο ἑορτάζεται ἡ μνήμη της: α) Στὶς 9 Σεπτεμβρίου, μαζὺ μὲ τὸν θεοπροπάτορα Ἰωακείμ, τὴν ἑπομένη τῶν γενεθλίων τῆς Θεοτόκου, γιὰ νὰ τιμηθοῦν οἱ γεννήτορες τῆς Ὑπεραγίας Μητρὸς τοῦ Κυρίου, β) Στὶς 9 Δεκεμβρίου ἑορτάζεται «ἡ παρ᾿ ἐλπίδα σύλληψις», τῆς Ἁγίας Ἄννης, καὶ γ) Στὶς 25 Ἰουλίου ἑορτάζεται ἡ ὁσία κοίμησίς της. Ἄξιον σημειώσεως εἶναι ὅτι εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ περιβόλι, ὅπως λέγεται, τῆς Παναγίας ἔχει καὶ ἡ Ἁγία Ἄννα μία ξεχωριστὴ θέση τιμῆς. Στὸ ὄνομά της τιμᾶται ἡ μεγαλύτερη καὶ ἀρχαιότερη ἐκεῖ Σκήτη. 

ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ Α.Α.

Εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών
Α΄ περίοδος κοριτσιών Δημοτικού 20-1 Ιουλίου 2014 
ΑΡΧΗΓΟΣ της κατασκήνωσης ήταν ο π. Βασίλειος Χριστοδούλου, ο οποίος πλαισιώθηκε από Στελέχη νεότητος με ενθουσιασμό, εργατικότητα και ζήλο.
ΥΠΑΡΧΗΓΟΣ: κ.Ειρήνη Μπιλάλη
ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΕΣ: κ.Αγγελική Νταβαρίνου,κ. Ελπίδα Γώγου, κ.Αναστασία Τσαφά, κ.Αγάθη Νταβράζου , κ.Πολυξένη Καραμπάτσου,κ. Ξένη Κοντογιάννη, κ. Μαρία Χρυσίνα, κ.Κατερίνα Μπανταδάκη, κ. Χριστίνα Σβάρνα .
ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ: κ.Μαρία Ροζακέα,κ.Γιώτα Κατσάρα, κ.Αφροδίτη Μιχάλη, κ.Μαρία Τσαντιρίδου, κ.Μαρία Τσότρα, κ.Μαρία Τζούμα,κ.Χρύσα Κόλια,κ. Αναστασία Δελλαπόρτα, κ. Φωτεινή Βλαχοπούλου, κ. Βασιλική Γώγου, κ.Γεωργία Βαγενά κ.Χρυσούλα Τριανταφύλλου κ. Χριστίνα κ. Ιωάννης Πεφάνης και ο κ.Κώστας Καρφής, Ειρήνη Οικονόμου, Δημήτρης Τσότρας.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ: κ.Γεώργιος Μπιλάλης κ Ιωάννα Βγόντζα.
Στιχουργία-Ενορχήστρωση ύμνου:Αλέξανδρος Καραβάνης -Γεώργιος Μπιλάλης
Φωτογραφική επιμέλεια-βίντεο : Πεφάνης Ιωάννης

Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΜΑΡΙΝΑ

 Ἁγία Μαρίνα ἡ μεγαλομάρτυς

 Ἡ Ἁγία Μαρίνα κατήγετο ἀπό τήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας, ἀπό γονεῖς ἐπιφανεῖς. Ὁ πατέρας τῆς Αἰδέσιος ἦταν ἐπίσημος ἱερέας τῶν εἰδώλων, γνωστός σέ ὅλους. Ἡ μητέρα τῆς πέθανε λίγες μέρες μετά τή γέννηση τῆς μονάκριβης κόρης τῆς Μαρίνας.

Ὁ πατέρας ἀναγκάσθηκε νά ἐμπιστευθεῖ τό βρέφος σέ μία γυναίκα πού κατοικοῦσε περί τά τρία χιλιόμετρα ἔξω ἀπό τήν πόλη, γιά νά τό θηλάζει. Τοῦτο ἦταν οἰκονομία Θεοῦ, γιατί μακρυᾶ ἀπό τό εἰδωλολατρικό περιβάλλον τοῦ πατέρα της, καθώς μεγάλωνε ἄκουγε οἱ γύρω της νά μιλοῦν γιά τό Χριστό, νά διηγοῦνται τά θαύματά Του, τά παθήματά Του, τόν σταυρικό θάνατο πού ὑπέστη καί τή θαυμαστή Ἀνάσταση καί Ἀνάληψή Του στόν οὐρανό. Ἡ παιδική ψυχή της συγκινεῖτο ἀπό ὅλα αὐτά καί ρωτοῦσε καί προσπαθοῦσε νά μάθει ὅλο καί περισσότερα γιά τή νέα πίστη. Ἄκουγε ὅτι οἱ εἰδωλολάτρες κατεδίωκαν τούς χριστιανούς καί τούς βασάνιζαν γιά νά τούς ἀναγκάζουν νά θυσιάσουν στά εἴδωλα, ἀλλά ἐκεῖνοι ἀντιμετώπιζαν μέ θάρρος τά μαρτύρια καί ἔμεναν πιστοί στόν ἀληθινό Θεό. Μέσα της ἄρχισε νά αὐξάνει ὁ θαυμασμός της γι' αὐτούς τούς Μάρτυρες καί ὅταν μεγάλωσε καί ἔφθασε στά 15 της χρόνια, δέν δίσταζε νά φανερώνει τήν πίστη της στόν Χριστό καί νά μιλᾶ γιά τόν ἀληθινό Θεό, πού ἔγινε ἄνθρωπος καί πέθανε γιά τή σωτηρία μας. Ὁ εἰδωλολάτρης πατέρας της ὅταν τά πληροφορήθηκε αὐτά, δέν ἤθελε κάν νά ἀντικρύσει τό πρόσωπο τῆς κόρης του καί τήν ἀπεκλήρωσε. Λυπόταν ἡ εὐλαβής κόρη τό κατάντημα τοῦ πατέρα της νά ὑπηρετεῖ ψεύτικους θεούς καί νά μή θέλει νά ἀνοίξει τά μάτια τοῦ στό ἀληθινό Φῶς, στόν Χριστό. Μέ τόν καιρό γιγάντωσε ὁ πόθος της, ἄν χρειασθεῖ νά μαρτυρήσει κι αὐτή γιά τόν Χριστό, ὅπως τόσοι ἄλλοι.

Ἔπαρχος τό ἔτος 270 στά μέρη ἐκεῖνα ἦταν ὁ Ὀλύβριος, πού ἦταν γνωστός γιά τήν ἀγριότητά του καί τό μίσος τοῦ ἐναντίον τῶν χριστιανῶν, πού τούς θεωροῦσε ἐπικίνδυνους γιά τήν αὐτοκρατορία. Ὅταν ἐπισκέφθηκε τήν Ἀντιόχεια καί ἔμαθε ὅτι ἡ κόρη τοῦ ἐπισήμου ἱερέα τῶν εἰδώλων ἦταν χριστιανή καί παρασύρει καί ἄλλους στήν πίστη της, διέταξε νά τήν συλλάβουν καί νά τήν ὁδηγήσουν μπροστά τοῦ νά δικαστεῖ. Ἡ ἁγνή κόρη προσευχόταν στό δρόμο νά τῆς δώσει ὁ Κύριος δύναμη καί σοφία νά κρατήσει τήν πίστη τῆς μέχρι τέλους καί νά ἀντέξει τά βασανιστήρια. Ὅταν ἔφθασαν στό παλάτι, ὁ Ἔπαρχος τή ρώτησε νά εἰπεῖ τό ὄνομά της καί ποιόν θεόν πιστεύει. Ἡ χριστιανή κόρη μέ θάρρος τοῦ ἀπάντησε: «Μαρίναν μέ λέγουσιν, τῆς Πισιδίας γέννημα καί θρέμμα, ἐλευθέρων γονέων τέκνον καί εὔχομαι νά γίνω δούλη τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος μου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅστις ἔκαμεν ὄλον τόν κόσμον». Ὁ Ἔπαρχος ὅταν εἶδε ὅτι μέ τίς συμβουλές καί τίς ὑποσχέσεις δέν μποροῦσε νά τῆς ἀλλάξει τίς πεποιθήσεις της, ἄρχισε τίς ἀπειλές καί τά μαρτύρια.

Ἐπί ἡμέρες βασάνιζαν τήν ἀφοσιωμένη στόν Χριστό ἁγνή κόρη. Κατά τή διάρκεια τῆς ἡμέρας ὑπέφερε τά ἀπάνθρωπα βασανιστήρια καί τή νύχτα τήν ἔκλειναν στή φυλακή χωρίς τροφή. Ἐκεῖ στό σκοτεινό κελλί ἀντιμετώπιζε μέ θάρρος τίς ἐπιθέσεις τοῦ σατανᾶ, πού ἐπεδίωκε «ὡς λέων ὠρυόμενος» νά τήν ἐκφοβίσει. Ἀλλά εἶχε καί τήν παρηγορία καί τήν ἐνίσχυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, πού ἀκτινοβολοῦσε οὐράνιο φῶς καί ἰαματική χάρη.

Ἡ Μάρτυς ὑπέφερε μέ γενναιότητα τούς ραβδισμούς μέ ἀγκαθωτά ραβδιά, τό ξέσχισμα τοῦ σώματός της μέ σιδερένια νύχια, τό κρέμασμα στό ξύλο, τά καψίματα στίς πλευρές καί στό στῆθος της μέ μεγάλες ἀναμμένες λαμπάδες, τό βούτηγμα στό μεγάλο καζάνι καί τόσα ἄλλα, πού μετάτρεψαν τό ἐφηβικό της σῶμα σέ μία αἱμορροοῦσα πληγή. Πλήθη ἀνθρώπων παρακολουθοῦσαν τά μαρτύριά της μέ ποικίλα αἰσθήματα. Ποῦ εὕρισκε τή δύναμη τό δεκαπεντάχρονο αὐτό κορίτσι νά τά ἀντιμετωπίζει μέ τόση ἠρεμία καί καρτερία ὅλα αὐτά καί ἐπί πλέον νά εὐχαριστεῖ τό Θεό πού τήν ἀξιώνει γιά τήν ἀγάπη Του νά ὑποφέρει! Τήν ἀπάντηση τήν πῆραν τήν τελευταία ἡμέρα τοῦ μαρτυρίου της. Ὅταν τήν ἔφεραν ἀπό τή φυλακή καί τήν ἔστησαν καί πάλι μπροστά στόν Ἔπαρχο, δέν πίστευαν στά μάτια τους. Μά εἶναι αὐτή ἡ ἴδια πού μέχρι τήν προηγούμενη ἡμέρα τῆς ξέσχιζαν τό πρόσωπό της καί ὁλόκληρο τό σῶμα της; Πῶς δέν βλέπουν οὔτε ἴχνη ἀπό τίς πληγές της; Κατάπληκτοι ἀκοῦν σέ λίγο μέ παρρησία νά ἀποκαλύπτει στόν ἡγεμόνα τό τί συνέβη. «Μάθε ὅτι ὁ ἀληθινός καί μόνος Θεός, πού θεραπεύει ψυχές καί σώματα, μέ θεράπευσε». Καί σάν ἐπιβεβαίωση τῶν λόγων της, φοβερός σεισμός ἔσεισε τόν τόπο καί ἀκούστηκε φωνή ἀπό τόν οὐρανό, πού καλοῦσε τή μάρτυρα νά ἀπολαύσει τόν στέφανον τῆς ἀφθαρσίας στά οὐράνια σκηνώματα. Τό πλῆθος συγκλονίστηκε ἀπ' ὅσα ἔβλεπε καί ἄκουγε καί πίστεψαν στόν Χριστό χιλιάδες, πού τόν ὁμολογοῦσαν ὡς Θεόν τους καί διεκήρυτταν ὅτι ἤσαν καί αὐτοί ἕτοιμοι νά θυσιαστοῦν γιά τόν Χριστό.

Ὁ Ἔπαρχος πανικοβλήθηκε καί πῆρε τήν πιό ἀπάνθρωπη ἀπόφαση. Διέταξε τόν στρατόν του νά φονεύει χωρίς ἄλλη διαδικασία ὅποιον λέγει ὅτι πιστεύει τόν Χριστό ὡς Θεό καί δέν δέχεται νά θυσιάζει στά εἴδωλα. Στόν γενικό αὐτό διωγμό, στήν Ἐπαρχία τῆς Πισιδίας, μαρτύρησαν δέκα πέντε καί πλέον χιλιάδες.

Ἡ Ἐκκλησία μας δέχθηκε τό εἰδικό αὐτό Βάπτισμα τοῦ αἵματός τους, τούς κατέταξε στή χορεία τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καί τούς ἑορτάζει τήν 16ην Ἰουλίου, παραμονή τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Μαρίνας.

Ἐπί πλέον, ὁ Ἔπαρχος πρόσθεσε καί ἕνα ἀκόμη κακούργημά του. Ἀπό φόβο μήπως ἄν παραταθεῖ ἡ ζωή τῆς Μαρίνας αὐξηθεῖ ἀκόμη περισσότερο ὁ ἀριθμός τῶν χριστιανῶν, ἔδωσε διαταγή νά ἀποκεφαλισθεῖ. Ἔτσι ἡ Μεγαλομάρτυς παρέδωκε τήν ψυχή της στόν Νυμφίον της Χριστόν, τό δέ μαρτυρικό πάναγνο σῶμα της τό ἐνταφίασαν κρυφά οἱ χριστιανοί μέ βαθειά εὐλάβεια. Ἀργότερα τά ἱερά Λείψανά της μεταφέρθηκαν στήν Κωνσταντινούπολη καί ἐφυλάσσοντο στόν ναόν τοῦ Χριστοῦ Παντεπόπτου μέχρι τήν κατάληψη τῆς Πόλης ἀπό τούς σταυροφόρους.

Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τή Μεγαλομάρτυρα Ἁγία Μαρίνα τήν 17ην Ἰουλίου. 

ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ π. ΣΙΣΩΗ

Την Κυριακή 6 Ιουλίου ημέρα της εορτής του Οσίου Σισώη, ο Ναός μας πανηγύρισε και την ονομαστική εορτή του αγαπητού μας π. Σισώη Σκάρκου, στον οποίο ευχήθηκαν όλοι, κλήρος και λαός,  τα χρόνια πολλά για υγεία, πρόοδο και κάθε ευλογία Θεού.

Ο πρόεδρος του Εκκλησιαστικού συμβουλίου, π. Ειρηναίος καθώς επίσης όλοι οι συνεργάτες που υπηρετούν στον Ναό μας, ευχόμεθα στον π. Σισώη  καλή προαγωγή.

Φωτογραφίες Αρίστος Χαλικιόπουλος

Ο Όσιος Σισώης έλαμψε με την πνευματική του σύνεση, την ταπεινοφροσύνη, τη φιλαδελφία και το ενδιαφέρον του στο να επιστρέψει και ένα μόνο αμαρτωλό. Μεταξύ των ασκητών αναδείχτηκε ονομαστός και μέγας, αθλητής της πρώτης γραμμής, τύπος εγκράτειας, αλλά και ψυχή πού προσευχόταν για δικαίους και αδίκους, πλούσιους και φτωχούς, άρχοντες και ιδιώτες, κληρικούς και λαϊκούς και γενικά για όλο τον κόσμο. Στη γη ήταν, αλλά η ζωή του ήταν ουράνια. Υψωμένος πάνω από τη σάρκα, που χαλιναγωγούσε τέλεια με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και τη θεία κοινωνία του σώματος και του αίματος του Χριστού. Η μνήμη του μένει υπόδειγμα σ' όσους θέλουν την ασκητική ζωή, για να είναι γνήσιοι και πραγματικοί ασκητές, όχι μόνο με την αντοχή του σώματος, αλλά και με την πνευματική αναγέννηση και τη λάμψη της αρετής. π.Ε.

Ἀπολυτίκιον   Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ἐκ παιδὸς γεωργήσας ζωὴν τὴν κρείττονα, τῶν κατ' αὐτῆς ἐνεπλήσθης θεουργικῶν ἀγαθῶν, τῶν Ἀγγέλων μιμητὰ Σισώη Ὅσιε, ὅθεν ὡς ἥλιος λαμπρός, ἀπαυγάζεις τηλαυγῶς, ἐν ὥρᾳ τῆς σῆς ἐξόδου, δηλοποιῶν τὴν σὴν δόξα, καὶ καταλάμπων τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΝΗΣΟ ΠΑΤΜΟ

Ο π. Σισώης μαζί με τους ευλαβείς προσκυνητές επισκέφθηκαν την Ιερά Νήσο Πάτμο, το σπήλαιο της Αποκάλυψης, την Παναγία του Χάρου και την Ι.Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, λαμβάνοντας την ευλογία του Αγίου αλλά και την χάρη τού να επισκέπτεται ο πιστός λαός  ιερά μέρη σαν την Πάτμο τα οποία κατακλύζουν την ελληνική επικράτεια.  

ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ

Ο π. ΣΙΣΩΗΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ 

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ

Η ΙΕΡΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ

ΟΙ ΕΝΟΡΙΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ

ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ