ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

Την τιμητική τους ημέρα έχουν οι τρείς Ιεράρχες Άγιοι στις 30 Ιανουαρίου, με τα σχολεία όμως δυστυχώς να είναι κλειστά για να τιμήσουν τους προστάτες των Γραμμάτων. Και αυτό που κάνει εντύπωση ειναι οτι δεν υπάρχει καμία απολύτως αντίδραση από τούς συλλόγους γονέων και κηδεμόνων, κρίμα.  Η προσφορά των τριών Ιεραρχών στην ανθρωπότητα είναι μοναδική. Θεμελίωσαν την Ορθοδοξία, γι΄ αυτό και τους λέμε Πατέρες. Μορφώθηκαν ελληνικά και δίδαξαν ελληνικά. Οι μεγάλοι σοφοί της εποχής μας αντλούν από την ανεξάντλητη σοφία τους. Είχαν χαρίσματα και πήραν φροντισμένη αγωγή απ΄ τα σπίτια τους  Όμως με τη δική τους επιμέλεια, τον κόπο και την προσπάθεια έγιναν μεγάλοι. Αγωνίστηκαν ασταμάτητα, προσευχήθηκαν αδιάκοπα και ασκήθηκαν στον αγώνα της αρετής. Έτσι έγιναν οι πρωταθλητές της ευσέβειας, της αρετής, της αγιότητας αλλά και των γραμμάτων και της σοφίας.   Αξίζει να τους μιμηθούμε. 

Με τον όρο Τρεις Ιεράρχες, αναφερόμαστε συνοπτικά στους τρεις επιφανείς Αγίους και θεολόγους, Βασίλειο τον Μέγα, Ιωάννη τον Χρυσόστομο και Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό. Για τη σοφία τους και τη χριστιανική τους ζωή, η Ορθόδοξη Εκκλησία τους ονόμασε αγίους και γιορτάζουν ο καθένας ξεχωριστά. Αλλά επειδή δημιουργήθηκε μια διαφωνία μεταξύ των χριστιανών για το ποιος από τους τρεις προσέφερε τα περισσότερα, αποφασίστηκε και καθιερώθηκε από τα τέλη του 4ου αιώνα να υπάρχει και για τους τρεις μια κοινή γιορτή στις 30 Ιανουαρίου κάθε έτους.

Βασίλειος ο Μέγας

Ο Άγιος Βασίλειος ή Βασίλειος Καισαρείας, υπήρξε επίσκοπος Καισαρείας και θεωρείται Πατέρας της Εκκλησίας και ένας εκ των μεγαλύτερων θεολόγων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η συμβολή του στην χριστιανική θεολογία θεωρείται κεφαλαιώδης ενώ σ΄αυτόν αποδίδεται και η «θεία λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου». Ο Μέγας Βασίλειος σπούδασε στην Αθήνα και θεωρούσε πολύ σημαντική τη μελέτη των κλασσικών συγγραφέων και της ελληνικής φιλοσοφίας, φυσικά υπό το χριστιανικό πρίσμα. Η συμβολή του στην ανάπτυξη των γραμμάτων και της φιλανθρωπίας τον κατέστησαν μια από τις μεγαλύτερες μορφές της Χριστιανικής παράδοσης.

Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Χρυσόστομος διότι η γλώσσα του «έσταζε μέλι» καθώς υπήρξε ο πιο χαρισματικός ρήτορας της εποχής του. Διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και αφιέρωσε τη ζωή του στην ανάπτυξη της φιλανθρωπίας. Μάλιστα τα ημερήσια συσσίτια που οργάνωσε έτρεφαν 7.000 ανθρώπους!  Στον τομέα της φιλοσοφίας, μπορεί να απέρριπτε τις θεωρίες των αρχαίων Ελλήνων περί Θεού, ωστόσο δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τις εργαλειακές μεθόδους της φιλοσοφίας τους προκειμένου να αναπτύξει μια συστηματική θεολογία. Στη ζωή του υπήρξε υπόδειγμα ασκητή ενώ δεν παρέλειπε να καταδικάζει εκείνους τους ιερείς που πλούτιζαν από την ιδιότητά τους. Ήταν τέτοια η σκληρή κριτική που ασκούσε στους Αυτοκράτορες, που τελικά η αυλή τον κυνήγησε και τον εξόρισε.  Όμως η φήμη του τον ξεπέρασε αφού θεωρείται Άγιος από όλες σχεδόν τις χριστιανικές ομολογίες.

Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός

Γνωστός και με το προσωνύμιο «θεολόγος», ο Γρηγόριος υπήρξε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως τον 4ο αιώνα. Η επιρροή του στην Τριαδική θεολογία θεωρείται τόσο σημαντική που έγινε γνωστός ως «Τριαδικός Θεολόγος». Τα περισσότερα από τα έργα του επηρεάζουν τους σύγχρονους θεολόγους, ειδικά όσον αφορά τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος. Υπήρξε φίλος του Μεγάλου Βασιλείου καθώς και του αδελφού του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης. Ήταν σφοδρός οπαδός των γραμμάτων και επιθυμούσε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ ελληνόφωνων και λατινόφωνων θεολόγων της εποχής του.  Εκτός από εξαιρετικός θεολόγος όμως, υπήρξε και πολύ καλός ποιητής, αφού έγραψε αρκετά ποιήματα με θεολογικά και ηθικά θέματα. 

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΚΥΡΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

    ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ROMFEA

Ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ γιὰ τὸν Μέγα Βασίλειο! 

Κάποτε γνώρισα ἕνα κριάρι. 
Εἶχε μεγαλοπρεπῆ ἐμφάνισι, 
τὰ πνευματικὰ κέρατά του ἔλεγαν λόγια Θεοῦ. 
Τὸ πλησίασα μὲ πολλὴ ἀγωνία,
ἤρεμα ἅρπαξα λίγα μαλλιὰ ἀπὸ πάνω του. 
Ὕστερα ἔπεσε πάνω μου ἀνυπόφορος φόβος, 
διότι ἀσύνετα τόλμησα τέτοιο τόλμημα. 
Θέλετε, λοιπόν, νὰ ἀποκαλύψω ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ κριάρι, 
ποὺ εἶναι στολισμένο μὲ τόσο ὡραῖα χρώματα; 
Αὐτὸς εἶναι ὁ σοφὸς καὶ πιστὸς Βασίλειος. 
Αὐτὸς ποὺ ἐπεσκόπευσε στὴν ἐπαρχία τῆς Καππαδοκίας.
Αὐτὸς ὁ ὁποῖος στὴν πόλι τῆς Καισάρειας 
ἔγραψε σὲ στῆλες σωτήρια δόγματα γιὰ ὅλη τὴν οἰκουμένη. 
Ὁ Βασίλειος εἶναι πραγματικὰ θεμέλιο τῶν ἀρετῶν.
Εἶναι ἡ βίβλος τῶν ἐγκωμίων. 
Εἶναι ὁ βίος τῶν θαυμάτων. 
Αὐτὸς ποὺ βαδίζει μὲ τὰ πόδια, ἀλλὰ πετάει μὲ τὸ πνεῦμα.
Αὐτὸς ποὺ συγκατοικεῖ μὲ τοὺς ἀνθρώπους, 
ἀλλὰ συνεχῶς βλέπει πρὸς τὸν οὐρανό. 
Εἶναι τὸ πλῆκτρο τῆς πνευματικῆς κιθάρας, 
φτιαγμένο ἀπὸ βήρυλλο. 
Αὐτὸς εὔφρανε τὴν χορεία τῶν ἁγίων Ἀγγέλων. 
Εἶναι ἀρνὶ ἀσφαλισμένο στὴ μάνδρα τῆς ζωῆς.
Αὐτὸς μὲ πόθο ἔκαμε ἅλμα 
καὶ ἅρπαξε τὸ ἄνθος ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.
Εἶναι τὸ παχνὶ τῶν δογμάτων. 
Εἶναι ἡ γλῶσσα τοῦ λόγου. 
Εἶναι τὸ βραβεῖο τῶν ὀρθῶν καὶ καλῶν λογισμῶν.
Βύθισε τὸν ἑαυτό του στὸν βυθὸ τῶν Γραφῶν. 
Ἀπὸ κεῖ ἀνέσυρε τὸν Πολύτιμο Μαργαρίτη. 
Εἶναι τὸ ὥριμο σταφύλι τῆς θεϊκῆς κληματσίδας,
ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ θεϊκὴ γλυκύτητα.
Εἶναι μεμβράνη γραμμένη μὲ τὴν ἱερὴ σοφία, 
αὐτὴ ποὺ σμιλέφτηκε μὲ θεϊκὰ γράμματα. 
Εἶναι τὸ λαμπρὸ χωράφι τῆς οὐράνιας βασιλείας,
ποὺ ἔδωσε στὸν Θεὸ καρποὺς ἁγίους.
Εἶναι βουνὸ ὁλάνθιστο μυστικῆς τριανταφυλλιᾶς,
τοῦ ὁποίου τὸ ἄρωμα ἔφθασε ὡς τὸν οὐρανό.
Αὐτὸς ἔψαλλε στὴ γῆ εὐπρόσδεκτους ὕμνους 
καὶ ἔλαβε στὸν οὐρανὸ στεφάνια πολύτιμα.
Αὐτὸς ἀντελήφθη τὴν χάρι. 
καὶ διελάλησε σὰν τὸν Ἰώβ 
τὴν δοξολογία γιὰ τὸν Σωτήρα.
Εἶπε, «Τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μὲ ἔπλασε
καὶ μὲ διδάσκει ἡ πνοὴ τοῦ Παντοκράτορα» (Ἰώβ 33,4).
Διαβεβαίωσε, ὅτι ἐκήρυττε σὲ ὅλους 
τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, μὲ Πνεῦμα Ἅγιο.

ὁσίου Ἐφραὶμ Σύρου Ἐγκώμιον εἰς τὸν Μέγαν Βασίλειον τ.7ος, σελ 338-340 
μετάφρασι Ἀρχιμ. Νικηφόρος Μανάδης
Πρωτοσύγκελλος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φλωρίνης

ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΕΣ

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΜΑΣ ΝΑΟ

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και την πρέπουσα τάξη εορτάστηκε σήμερα, Κυριακή 6 Ιανουαρίου, η μεγάλη Δεσποτική Εορτή του Κυρίου, τα Άγια Θεοφάνεια, στον κατάμεστο από πιστούς Ιερό μας Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας, χοροστατούντος και ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κορωνείας κ. Παντελεήμονος, πλαισιωμένος από τον προϊστάμενο του Ναού Αρχιμ. Ειρηναίο Νάκο και τους συνεφημερίους, Αρχιμ. Σισώη Σκάρκο, Πρωτ. Βασίλειο Χριστοδούλου και τον Διάκονο π. Παναγιώτη Καζαμία.

Μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας τελέστηκε κατά την τάξη του τυπικού η ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού.

Ο κ. Παντελεήμων, πρό του Δι’ ευχών απηύθυνε εν συντομία στο εκκλησίασμα τις κατωτέρω σκέψεις..

«Ο Αγιασμός αυτός των υδάτων είναι κατάλοιπο του Αγιασμού των Βαπτιστηρίων, όταν βαπτίζονταν την ημέρα αυτή της εορτής των Φώτων οι κατηχούμενοι και οι πιστοί έπαιρναν από το αγιασμένο νερό των βαπτιστηρίων προς αγιασμό τους. Η Εκκλησία και μετά την επικράτηση του νηπιοβαπτισμού, συνέχισε την ημέρα αυτή να αγιάζει τα ύδατα προς αγιασμό των πιστών.

Ο Αγιασμός αυτός έχει πολύ σπουδαία συμβολική σημασία. Η Εκκλησία αγιάζει, με αυτή την πράξη όλο το φυσικό κόσμο και μας υπενθυμίζει ότι ο κόσμος δεν είναι φύση, αλλά κτίση. Δηλαδή, δημιουργία του Θεού, που πρέπει να την σεβόμαστε και να μην την καταστρέφουμε. Γιατί ο άνθρωπος με την απληστία και την επιδίωξη του κέρδους καταστρέφει την δημιουργία του Θεού. Μολύνει τον αέρα, τα ύδατα, το έδαφος, τα προϊόντα, που παράγονται. Υπερεκμεταλέυεται τις φυσικές πηγές ενέργειας και οδηγεί τον κόσμο σε αργό θάνατο.

Η Εκκλησία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Μας διδάσκει την ολιγάρκεια και την αυτάρκεια, ώστε να μην αδιαφορούμε εξ αιτίας της απληστίας μας για την μόλυνση και καταστροφή του περιβάλλοντος. Και καλούμαστε να διαπαιδαγωγούμε αναλόγως τη νέα γενιά, που αύριο θα αναλάβει τα ηνία του κόσμου. Να διδάξουμε τους νέους ότι υπάρχουν αξίες ανώτερες, που προηγούνται από το κέρδος και εκδικούνται, όταν δεν τις σεβόμαστε.

Ας «Περπατώμεν, λοιπόν, εν τω Φωτί», ώστε το Φώς του Χριστού και της Χάριτος του Αγ. Πνέυματος που λάβαμε κατά το Βάπτισμά μας- το Φώτισμα- και το Χρίσμα- , να φωτίζει τις καρδιές μας, την ζωή μας και τον κόσμο μας.»