ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ

Φωτογραφίες από την αιμοδοσία του Ναού μας η οποία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 1/6/2014

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΝΑΥΠΛΙΟ

Το Σάββατο 31/5 πραγματοποιήθηκε η μονοήμερη εκδρομή του Ναού μας στις ιερές μονές, των Οσίου Θεοδοσίου του νέου και του Αγίου Δημητρίου Καρακαλά στο Ναύπλιο.

ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΠΡΟΣ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ

ΑΦΙΞΗ ΣΤΟΝ ΟΣΙΟ ΘΕΟΔΟΣΙΟ 

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ

ΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ

ΣΤΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ  ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΤΟ ΛΟΥΚΟΥΜΙ

Ο π. ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΝΟΡΙΤΕΣ

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΠΑΛΑΜΗΔΙ

ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΡΑΚΑΛΑ

ΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ

Ο ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΣ ΚΑΦΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗΣ

ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Στόν Ἱερό μας Ναό, τήν Τρίτη 27/5 πρός 28/5  βράδυ, ἀπόδοση τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, τελέστηκε ἱερά ἀγρυπνία μέ τήν παρουσία πιστῶν οἱ ὁποῖοι προσῆλθαν γιά νά ἀκούσουν τό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ καί νά ζήσουν γιά ἄλλη μιά φορᾶ τήν ἀκολουθία τοῦ ἑσπερινοῦ, τοῦ ὄρθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας τῆς Ἀναστάσεως.

Τό ἱερό ἀναλόγιο πλαισίωσαν ἱεροψάλται  ἀπό τόν Μητροπολιτικό Ναό τῶν Ἀθηνῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπέδωσαν ὑπέροχα, κατανυκτικά καί ταυτόχρονα πανηγυρικά τους ἀναστάσιμους ὕμνους.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ  ΑΛΗΘΙΝΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Απόδοση του Πάσχα

Η Ανάσταση συνεχίζεται! Αυτό δείχνει και η γιορτή της Αποδόσεως του Πάσχα. Τα ιδία γράμματα της νύχτας της Αναστάσεως, ακούγονται και κατά την Απόδοση του Πάσχα η οποία τελείται μια μέρα πριν απ’ τη γιορτή της Αναλήψεως.

Κάθε μεγάλη γιορτή στην Ορθόδοξη λατρεία έχει την «απόδοσή» της. Κάθε γιορτή είναι ζωντανό γεγονός, που επαναλαμβάνεται στη ζωή της Εκκλησίας, στη ζωή του πιστού.

Η Ανάσταση συνεχίζεται και πραγματώνεται κάθε  φορά, που τελούμε τη θεία Λειτουργία κατά την οποία ξαναζωντανεύουν  μπροστά μας όλα τα στάδια της ζωής του Χριστού. 

«Οδεύωμεν διά πασών των ηλικιών του Χριστού», όπως λέει ο άγιος Γρηγόριος ό Θεολόγος.

Ο Χριστός γεννάται, στην «πρόθεση», που τελείται στην αριστερή κόγχη του ιερού που μοιάζει με φάτνη. Ο Χριστός βγαίνει στο κόσμο για να κηρύξει το Ευαγγέλιό Του, κατά τη μικρή είσοδο, που ο ιερέας βγαίνει με υψωμένο το Ευαγγέλιο. Ο Χριστός ανεβαίνει στα Ιεροσόλυμα για να θυσιαστεί, κατά τη μεγάλη είσοδο. Ο Χριστός υψώνεται πάνω στο Σταυρό και θυσιάζεται, κατά την προσφορά και τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, που γίνεται με την προσφώνηση: «Τα σα εκ των σων…». Ο Χριστός ανασταίνεται, κατά τη μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων, που πλημμυρίζει τη καρδιά από αναστάσιμη χαρά. Γι’ αυτό και ο λειτουργός, όταν κοινωνεί, ευθύς αμέσως λέει το «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι…».

Κάθε θεία Λειτουργία είναι μια ανάμνηση του Σταυρού και της Αναστάσεως. Είναι το σταυρώσιμο και αναστάσιμο Πάσχα. Ιδιαίτερα η Λειτουργία της Κυριακής έχει αναστάσιμο χαρακτήρα. Είναι η Λειτουργία της «μιας των σαββάτων». Την Κυριακή είναι όλα αναστάσιμα. Τα απολυτίκια των οκτώ ήχων, όλα αναστάσιμα. Αλλά και τα τροπάρια του όρθρου της Κυριακής. Κατεξοχήν αναστάσιμη είναι η περίοδος του Πάσχα, του Πεντηκοσταρίου, που αρχίζει τη νύχτα της Αναστάσεως και τελειώνει τη Κυριακή των Αγίων Πάντων.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΑΔΕΛΦΟΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ 
ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ 
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΑΝΑΓΕΝΝΑΤΑΙ ΟΛΗ Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ Η ΚΤΙΣΗ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΑΛΗΘΙΝΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

Ε.Ν.

Η ΕΚΤΗ ΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΕΚΑΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

Ἡ ἕκτη τάξη τοῦ 10^ου  Δημοτικοῦ Σχολείου Καλλιθέας μέ τήν πρωτοβουλία τοῦ Δασκάλου τους, και μέ τήν εὐκαιρία τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἐπισκέφτηκε σήμερα, Πέμπτη 15/5, τό Ναό μας. 

Τά παιδιά εἶχαν τήν εὐκαιρία νά μάθουν ἀπό τόν π. Εἰρηναίο γιά τά μέρη τοῦ Ναοῦ, γιά τά Ἱερά Μυστήρια πού τελοῦνται σέ αὐτόν, γιά τήν Ἁγιογραφία, γιά τά ἄμφια τῶν κληρικῶν, καθώς ἐπίσης καί ἄλλα ἐρωτήματα τά ὁποῖα ἔθεσαν ἕνας πρός ἕναν γιά ὅτι συντελεῖται στήν ἐκκλησία μας.

Ὁ π. Εἰρηναῖος τούς καλωσόρισε καί εὐχήθηκε νά ἔχουν πάντα τήν ἴδια ὄρεξη γιά γνώση καί μάθηση, λέγοντας πώς εἶναι σημαντικό γιά τά παιδιά ἀλλά καί γιά τούς μεγαλύτερους νά ξέρουμε πού πιστεύουμε, γιατί, καί πώς πρέπει νά θρησκεύουμε.

Στό τέλος τά παιδιά πῆραν ἕνα κέρασμα, ἀνανεώνοντας τό ραντεβού γιά μία ἀκόμη συνάντηση στό μέλλον. 

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΟΡΕΞΗ ΡΩΤΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

   

   Την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μας μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Τα βυζαντινά χρόνια, η εορτή της Μεσοπεντηκοστής ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού. Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 μ.Χ. στον ναό του Αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού (11 Μαΐου 903 μ.Χ.). Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτωρ το πρωί της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι για να μεταβεί στον ναό του αγίου Μωκίου, όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία. Η θεία λειτουργία ετελείτο με την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Μετά από αυτήν ο αυτοκράτωρ παρέθετε πρόγευμα, στο οποίο έπαιρνε μέρος και ο πατριάρχης.

Αλλά και στα σημερινά μας λειτουργικά βιβλία, στο Πεντηκοστάριο, βλέπει κανείς τα ίχνη της παλαιάς εόρτιας λαμπρότητας. Παρουσιάζεται σαν μία μεγάλη δεσποτική εορτή, με τα εκλεκτά της τροπάρια και τους διπλούς της κανόνες, έργα των μεγάλων υμνογράφων, του Θεοφάνους και του Ανδρέου Κρήτης, με τα αναγνώσματά της και την επίδραση της στις προ και μετά από αυτήν Κυριακές και με την παράταση του εορτασμού της επί οκτώ ημέρες κατά τον τύπο των μεγάλων εορτών του εκκλησιαστικού έτους.

Ποιό όμως είναι το θέμα της ιδιορρύθμου αυτής εορτής; Όχι πάντως κανένα γεγονός της ευαγγελικής ιστορίας. Το θέμα της είναι καθαρά εορτολογικό και θεωρητικό. Η Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής είναι η 25η από του Πάσχα και η 25η προ της Πεντηκοστής ημέρα. Σημειώνει το μέσον της περιόδου των 50 μετά το Πάσχα εορτάσιμων ημερών.

«Πάρεστιν ἡ μεσότης ἡμερῶν,

τῶν ἐκ σωτηρίου ἀρχομένων ἐγέρσεως

Πεντηκοστῇ δέ τῇ θείᾳ σφραγιζομένων,

καί λάμπει τάς λαμπρότητας

ἀμφοτέρωθεν ἔχουσα

καί ἑνοῦσα τάς δύο

καί παρεῖναι τήν δόξαν προφαίνουσα

τῆς δεσποτικῆς ἀναλήψεως σεμνύνεται».

Χωρίς δηλαδή να έχει δικό της θέμα η ημέρα αυτή συνδυάζει τα θέματα, του Πάσχα αφ’ ενός και της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος αφ’ ετέρου, και «προφαίνει» την δόξα της αναλήψεως του Κυρίου, που θα εορτασθεί μετά από 15 ημέρες. Ακριβώς δε αυτό το μέσον των δύο μεγάλων εορτών έφερνε στο νου και ένα εβραϊκό επίθετο του Κυρίου, το «Μεσσίας». Μεσσίας στα ελληνικά μεταφράζεται Χριστός. Αλλά ηχητικά θυμίζει το μέσον.

Το απολυτίκιο και το κοντάκιο της εορτής, το πρώτο του πλ. δ’ και το δεύτερο του δ’ ήχου:

«Μεσούσης τῆς ἑορτῆς

διψῶσάν μου τήν ψυχήν

εὐσεβείας πότισον νάματα·

ὅτι πᾶσι, Σωτήρ ἐβόησας·

Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω.

Ἡ πηγή τῆς ζωῆς, Χριστέ ὁ Θεός, δόξα σοι».

«Τῆς ἑορτῆς τῆς νομικῆς μεσαζούσης

ὁ τῶν ἁπάντων ποιητής καί δεσπότης

πρός τούς παρόντας ἔλεγες, Χριστέ ὁ Θεός·

Δεῦτε καί ἀρύσασθαι ὕδωρ ἀθανασίας.

Ὅθεν σοι προσπίπτομεν καί πιστῶς ἐκβοῶμεν·

Τούς οἰκτιρμούς σου δώρησαι ἡμῖν,

σύ γάρ ὑπάρχεις πηγή τῆς ζωῆς ἡμῶν».

Αυτή με λίγα λόγια είναι η εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Η έλλειψη ιστορικού υποβάθρου της στέρησε τον απαραίτητο εκείνο λαϊκό χαρακτήρα, που θα την έκανε προσφιλή στον πολύ κόσμο. Και το εντελώς θεωρητικό της θέμα δεν βοήθησε τους χριστιανούς, που δεν είχαν τις απαραίτητες θεολογικές προϋποθέσεις, να ξεπεράσουν την επιφάνεια και να εισδύσουν στην πανηγυριζόμενη δόξα του διδασκάλου Χριστού, της Σοφίας και Λόγου του Θεού, της πηγής του ακενώτου ύδατος. Συνέβη με αυτή κάτι ανάλογο με εκείνο που συνέβη με τους περίφημους ναούς της του Θεού Σοφίας, που αντί να τιμώνται στο όνομα του Χριστού ως Σοφίας του Θεού, προς τιμήν του οποίου ανεγέρθησαν, κατήντησαν, για τους ιδίους λόγους, να πανηγυρίζουν στην εορτή της Πεντηκοστής η του αγίου Πνεύματος η της αγίας Τριάδος η των Εισοδίων η της Κοιμήσεως της Θεοτόκου η και αυτής της μάρτυρος Σοφίας και των τριών θυγατέρων της Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης.

Ε.Ν.