Δεν υπάρχουν δραματικά εφέ στα ‘’Παιδιά των Άλλων’’(Les Enfants des autres), όπου η αίσθηση του ρυθμού είναι ξεκάθαρη, καθώς το παραμικρό πλάνο φαίνεται να ξεκινά πάντα και μετά σταματά στη σωστή εικόνα, καθώς ο εσωτερικός ρυθμός των σκηνών φαίνεται ισορροπημένος μαζί με ορισμένα στιλιστικά εφέ που έχουμε ήδη συναντήσει στη φιλμογραφία της, κυρίως τα fades σε μαύρο, δηλαδή την χρήση της ίριδας που ανοίγει και κλείνει τις σεκάνς της ταινίας, σαν να σημαίνει διαφορετικά κεφάλαια στη ζωή της Rachel.
Με τον τρόπο αυτό η Rebecca Zlotowski, η σκηνοθέτης ( Belle epine , Grand Central ), επέλεξε αντί για μια ειλικρινή συγκίνηση έτσι να περιγράψει το ταξίδι της Rachel ( Virginie Efira), μιας 40χρονης γυναίκας που δένεται με το 4χρονο κορίτσι του νέου της εραστή (ο Roschdy Zem: είναι ο πατέρας σε μια απείρως πιο τρυφερή, ευαίσθητη και σαγηνευτική πτυχή η οποία δίνει σε κάθε σεκάνς την αίσθηση ενός καλού ηθοποιού).
