ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Κάθε τί στὴν πίστη μας εἶναι συγκεκριμένο καὶ ἁπτό. Τέτοιο εἶναι καὶ τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκκλησία δὲν εἶναι κάτι θεωρητικὸ καὶ ἀόριστο, ἀλλὰ κάτι τὸ συγκεκριμένο καὶ χειροπιαστό. Ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι μία ἀόριστη ἰδέα ποὺ χάνεται μέσα στὴν Ἱστορία καὶ στὴν αἰωνιότητα, ἀλλὰ εἶναι ἡ συγκεκριμένη σύναξη γνωστῶν μεταξὺ τους ἀνθρώπων  οἱ ὁποῖοι συνέρχονται ὅλοι μαζὶ γιὰ νὰ λατρεύσουν τὸ Θεό, ὅπως ἔκαναν πάντοτε ὅλοι οἱ Χριστιανοί, μέσα στὸ ναὸ καὶ μὲ τὶς ἱερὲς εἰκόνες γύρω τους.  Ἀρχηγὸ στὴ λατρεία καὶ διδάσκαλό τους ἔχουν τὸν πνευματικὸ ἀπόγονο τῶν Ἀποστόλων, τὸν Ἐπίσκοπο, ἢ τὸν διορισμένο ἀπὸ αὐτὸν πρεσβύτερο μὲ τοὺς διακόνους καὶ τὸν λοιπὸ κλῆρο.  Αὐτὸ ἀκριβῶς σημαίνει ἐνορία καὶ αὐτὸ  τὸ γλυκὸ μυστήριο τῆς ἐνορίας εἶναι και  ἡ συγκεκριμένη τοπικὴ μας Ἐκκλησία. Ἡ ἐνορία δὲν εἶναι κομμάτι τῆς Ἐκκλησίας, άλλὰ εἶναι ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία.

Μιὰ ἄλλη γειτονικὴ ἢ μακρινὴ ἐνορία δὲν εἶναι συμπλήρωμα τῆς πρώτης, ἀλλὰ ταυτόσημη ἐπανάληψή της στὸ χῶρο καὶ στὸ χρόνο. Μέσα σ' αὐτὴ λοιπὸν τὴ μικρή μας ἐνορία τοῦ Ἱεροῦ μας Ναοῦ τῆς Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, κατηχεῖται ὁ ἄνθρωπος καὶ μαθαίνει τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Μέσα σ' αὐτὴ βαπτίζεται. Μέσα σ' αὐτὴν κοινωνεῖ τὸ Σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἐξομολογεῖται καὶ ἁγιάζεται.  Μέσα σ' αὐτὴν βρίσκει τὴν θριαμβεύουσα Ἐκκλησία.  Ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται στὴν ἐνορία ἀπὸ τότε ποὺ θὰ γεννηθεῖ.  Ἀβάπτιστος, δέχεται τὶς πρῶτες ἐντυπώσεις ἀπὸ τὴν ψαλμωδία, ἀπὸ τὰ κεριά, ἀπὸ τὶς εἰκόνες. Ἡ παιδική του ἡλικία ζυμώνεται μὲ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Πλούσιοι καὶ πένητες, παιδιὰ καὶ ἡλικιωμένοι, μορφωμένοι καὶ ἀμόρφωτοι, δυνατοὶ καὶ ἀδύναμοι, καθαροὶ καὶ ἀκάθαρτοι, στέκονται καὶ προσεύχονται δίπλα- δίπλα.

Ἡ ἐνορία εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ οἰκογένεια. Ἐκεῖ ὁ ἕνας νιώθει ὅτι εἶναι συγγενὴς μὲ τὸν ἄλλο, γιατί σὲ ὅλων τὶς φλέβες κυκλοφορεῖ τὸ ἴδιο αἷμα, τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Μήπως καὶ ἡ φυσικὴ οἰκογένεια δὲν εἶναι κι αὐτὴ μιὰ μικρὴ ἐνορία; Γιὰ τὸν Χριστιανὸ εἶναι ἡ κατ' οἶκον Ἐκκλησία καὶ αὐτὴ ἡ κατ' οἶκον Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τὸ κύτταρο τῆς ἐνορίας.

Ἡ ἐνορία λοιπόν εἶναι τὸ σπίτι μας καὶ ὅλοι καλούμαστε νὰ εἴμαστε πάντα ἀρωγοί, αὐτὸ ἄλλωστε σημαίνει καὶ ἡ προσφορά μας πρὸς τὸ παγκάρι ἀνάβοντας τὸ κερί μας. Καὶ ὅπως ὅλα τὰ σπίτια ἔτσι καὶ τὸ σπίτι μας, ἡ ἐνορία μας, ἔχει ποικίλες ἀνάγκες ἀλλὰ καὶ προβλήματα τὰ ὁποῖα κατὰ καιρούς ἀνακύπτουν.  Ἕνα πολὺ σοβαρὸ πρόβλημα τὸ ὁποῖο ἀνέκυψε πρόσφατα εἶναι αὐτὸ τῆς ἠλεκτροδότησης τοῦ ναοῦ καὶ ἡ ἀνάγκη ἀποκατάστασης τοῦ καλωδίου ρεύματος, μία δαπανηρὴ ἐργασία καθότι τὰ ὑλικὰ εἶναι πάρα πολὺ ἀκριβὰ

Ὅπως ἤδη γνωρίζετε μετὰ τὴν παράκλησή μου πρὸς Ὑμᾶς, μαζεύτηκε ἕνα σεβαστὸ ποσὸ γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τοῦ προβλήματος καὶ θέλω νὰ σᾶς εὐχαριστήσω γὶ αὐτὸ μέσα ἀπὸ τὴ καρδιά μου.

Ἐπίσης νά εὐχαριστήσω τὸν ἀγαπητό μου ἀδελφό και συνεφημέριο π. Σισώη, τον ἐπίτροπό μας κ. Γεώργιο Ἀξιομάκαρο, ἀλλὰ καὶ ὅλους ὅσους βοήθησαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἐπιτροπή, τὸν κ. Σπύρο Χαλικιόπουλο ἀπό το Ἐ.Φ.Τ., καθὼς καὶ τὸν Πρόεδρο Παιδικῶν Σταθμῶν κ. Κωνσταντίνο Εὐσταθίου ἀπό το Δήμο Καλλιθέας.

Ἔχω ὅμως τὴν ἀνάγκη νὰ εὐχαριστήσω καὶ κάποια πρόσωπα ἰδιαιτέρως διότι ἡ συμβολὴ τους ἦταν πραγματικά καθοριστική.

Τὸν κ. Δημήτριο Πράσσο, τὸν κ. Μιχαὴλ Ζιάβρα τὸν κ. Γεώργιο Καφίρη, τὸν κ. Γεώργιο Μακούδη, καὶ τὸν κ. Βασίλειο Φυρίλλα.

Εὔχομαι ὁ Πανάγαθος Θεός  νὰ χαρίζει σὲ ὅλους  τὴν εὐλογία Του, προσωπικὰ καὶ οἰκογενειακά.

Ἀ ρ χ ι μ.   Ε ἰ ρ η ν α ῖ ο ς   Ν ᾶ κ ο ς

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ

Με μεγαλοπρέπεια τελέσθηκε σήμερα 6/1/2018 η Θεία Λειτουργία της εορτής των θεοφανείων και ο Μέγας Αγιασμός των Υδάτων στην ενορία μας απο τος ιερείς του Ναού παρουσία πλήθος κόσμου. Η εορτή των Θεοφανείων σηματοδοτεί και τη δική μας προσωπική αναγέννηση δια του Αγιασμένου ύδατος με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος.

Θερμές ευχαριστίες στους κυρίους  επιτρόπους, νεωκόρο και συνεργάτες του Ναού για την άψογη τάξη κατα την σημερινή ακολουθία.

π. Ε.

Ακολουθεί φωτορεπορτάζ.

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Με λαμπρότητα εορτάστηκε η κατά σάρκα περιτομή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, η μνήμη του Αγίου Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας ​​του Μεγάλου και η έλευση του νέου έτους στον Ιερό μας Ναό.

Το πρωί τελέσθηκε η πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντων των Ιερέων του Ναού​.​

Κατά τη διάρκεια του Κοινωνικού ο Π​ροϊστάμενος του Ναού Αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Νάκος κήρυξε το Θείο λόγο.

"Ο χρόνος είναι ένα πανάκριβο δώρο του θεού, είναι ένας πολύτιμος Μαργαρίτης, αξίζει όλο το χρήμα της γης, αξίζει όλους τους θησαυρούς του κόσμου, αν η οικονομία ενός τόπου εξαρτάται από την καλή χρήση των χρημάτων η ευτυχία της ζωής εξαρτάται από την καλή χρήση του χρόνου, εκείνος που θέλει να δημιουργήσει κάτι καλό πρέπει να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του και στα πιο μικρά και ασήμαντα, πρέπει να προσέχει και τα λεπτά γιατί τα λεπτά κάνουν τις ώρες οι ώρες τις μέρες οι μέρες τις εβδομάδες και οι βδομάδες τους μήνες και τα χρόνια​" τόνισε.​

Και συνεχίζοντας ανέφερε: ​"Ο θεός δε μετρά τα χρόνια της ζωής μας αλλά τα ζυγίζει, και κανένας δε γερνά μόνο και μόνο γιατί περνούν τα χρόνια, ο άνθρωπος γερνά μονάχα σαν χάνει τα ιδανικά του, τα χρόνια μπορεί να ρυτιδώνουν το δέρμα αλλά η απώλεια της πίστης και του ενθουσιασμού ρυτιδώνει την ψυχή​".​

Αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία τελέσθηκε η Δοξολογία επί τη πρώτη του νέου έτους 201​8​ και η κοπή της Βασιλόπιτας.

Παρακολουθήστε την Θεία Λειτουργία στο παρακάτω βίντεο. 

40€ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Του υποδιακόνου Στίβεν Ρόμπινσον
 

Τελείωσα με τα πράγματα στο σπίτι του «δύσκολου πελάτη» για να μπορέσει να το κατοικήσει το Σαββατοκύριακο. Είχα αργήσει για να προλάβω την Εσπερινή Λειτουργία, έτσι αντί για εκεί, αποφάσισα να πάω στον προμηθευτικό σταθμό να πάρω πράγματα που χρειαζόμουν για το Σαββατοκύριακο. Καθώς στάθμευα το φορτηγό μου πρόσεξα – ανάμεσα στα δώδεκα ή περισσότερα άτομα που φόρτωναν τα αυτοκίνητά τους με πράγματα – μια νεαρή κοπέλλα με μωρό στην αγκαλιά της να περιφέρεται εδώ και εκεί ανάμεσα στα σταθμευμένα αυτοκίνητα. Την πέρασα για άλλο ένα πελάτη που έψαχνε για το αμάξι της. Στάθμευσα το δικό μου φορτηγό, και ακούω πίσω μου καθώς έβγαινα μια πνιγμένη φωνή: «Κύριος… Κύριος…..» Γυρνάω να δω, και είναι η κοπέλλα. Είναι λεπτή, μικροκαμωμένη, ίσως 1 και 50 σε μπόϊ, και μοιάζει να είναι δεκαπέντε ετών, αλλά το πρόσωπό της έχει όψη ταλαιπωρημένη και στραπατσαρισμένη, μιας μεγαλύτερης ηλικίας. Τα μάτια της είναι ένα ατσάλινο γαλάζιο και γυαλίζουν. Η κακοβαλμένη μάσκαρα έχει γίνει μουντζούρα. Η μύτη, το ένα φρύδι και το πάνω χείλι είναι τρυπημένα, και καθώς σκουπίζει το μάτι της με την ανάποδη του καρπού της, παρατηρώ πως έχει τατουάζ πάνω στο χέρι της, στον καρπό και πιο πάνω προς το μπράτσο. Κρατάει ένα μωρό, πιθανόν ενός έτους. Η μυτούλα του έχει μια κρούστα από ξεραμένη μύξα. Στα μπρατσάκια του είναι τυπωμένα διάφορα «παιδικά τατουάζ», από εκείνα που δίνουν τα μηχανάκια που πουλάνε τσιχλόφουσκες. Χρειαζόταν ένα μπάνιο το μικρό, αλλά δεν ήταν τόσο βρώμικο ώστε να μοιάζει εγκαταλελειμμένο. Τον σηκώνει και τον εναποθέτει πάνω στον γοφό της με το αριστερό της χέρι, καθώς σκουπίζει με το δεξί το μάτι της. «Κύριος…», μου λέει με πνιγμένη φωνή. «Σας παρακαλώ….» Σκύβω προς το μέρος της και βάζω το χέρι μου γύρω από τον ώμο της. «Ηρέμησε γλυκειά μου» της λέω. «Τι σου συμβαίνει;» «Μόλις μετακομίσαμε εδώ από την επαρχία. Αν δεν βρω 38 Ευρώ σε δέκα λεπτά, αυτοί θα πετάξουν όλα τα πράγματά μου στο πεζοδρόμιο.» «Ποιοί είναι οι ‘αυτοί’;» «Το Πανδοχείο Έξι εκεί πέρα…» μου δείχνει με το χέρι, στην απέναντι μεριά της λεωφόρου. Μίλησα λιγάκι μαζί της. Είναι μόνη, χωρίς φίλο, σύζυγο, ή οικογένεια. Την ρωτάω πώς το ταΐζει το μωρό και μου λέει με τα γραμματόσημα-δώρο των σούπερ-μάρκετ. «Και τί θα κάνεις αύριο;» «Δεν ξέρω» «Πες μου το όνομά σου» «Σίντυ» «Σε ποιο δωμάτιο μένεις στο πανδοχείο, ώστε αν βρω κάποιον να σε βοηθήσει, να μπορέσω να σε βρω…» Με κοιτάζει. Παρατηρώ ένα βλέμμα-αστραπή ενός «περπατημένου» ανθρώπου που υποψιάζεται τα πάντα. Μετά μου λέει «238». Της βάζω 40 Ευρώ στο χέρι. Αρχίζει να κλαίει. «Σας ευχαριστώ κύριε… σας ευχαριστώ… Δεν θέλω να φανώ αγενής, αλλά πρέπει να φύγω τώρα αμέσως, επειδή πετάνε έξω τα πράγματά μου.» Αρπάζει πάνω της το μωρό και φεύγει τρέχοντας προς το πανδοχείο. Εγώ γύρισα προς την άλλη κατεύθυνση και μπήκα μέσα στον προμηθευτικό σταθμό, χωρίς να κοιτάξω πίσω. Δεν θέλω να ξέρω αν όντως πήγε στο Πανδοχείο Έξι ή όχι. Δεν θέλω να ξέρω αν πλήρωσε για μία διανυκτέρευση για τον εαυτό της και το μωρό, ή αν αγόρασε μια δόση φτηνού ναρκωτικού για τον εαυτό της. Δεν θέλω να ξέρω αν έπεσα θύμα μιας ομάδας γύφτων ή αν εξαπατήθηκα από ένα κορίτσι που μάθαινε τις τεχνικές επαιτείας. Το μόνο που θέλω να μάθω σήμερα, την ημέρα που γεννήθηκε ο Θεός, είναι το τι σημαίνει να αγαπά κανείς χωρίς κυνισμό, το να αγαπά και αυτούς που σε εξαπατούν, σε απορρίπτουν και σε σκοτώνουν… το να δίνεις, χωρίς την προσδοκία της αμοιβής ή ανταπόδοσης… το να βλέπεις την εικόνα του Θεού κάτω από τις ουλές και τα σημάδια της ανθρώπινης αδυναμίας και ματαιότητας… Θέλω να ξέρω τι σημαίνει να ελπίζεις. Αν μπορώ να τα αποκτήσω όλα αυτά με σαράντα Ευρώ, τότε εγώ είμαι εκείνος που ευεργετήθηκε… από oode

        Α.Ε.Ν.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

     

 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!

Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ 

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥΝ ΤΟ ΙΕΡΟ ΒΗΜΑ