Η «Παναγία που έρχεται από τη θάλασσα»(Maria Antonietta Iannelli).

 Το πλοίο παρασυρόταν μέσα στη δίνη των κυμάτων και, μη μπορώντας πιά να αντιστεκόμαστε στον άνεμο, έρμαιοι της δύναμής του, αφεθήκαμε σ' αυτήν... 

Για μέρες δεν φαίνονταν ούτε ήλιος ούτε άστρα και η σφοδρή καταιγίδα συνέχιζε να μαίνεται, έτσι που κάθε ελπίδα να σωθούμε φαινόταν πιά χαμένη... Την άλλη μέρα, δαρμένοι σκληρά από την καταιγίδα, άρχισαν να ρίχνουν το φορτίο στη θάλασσα... Όταν ξημέρωσε, δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν την περιοχή όπου βρίσκονταν, πρόσεξαν όμως έναν μικρό κόλπο με αμμουδιά κι απφάσισαν, αν ήταν δυνατόν, να σπρώξουν το πλοίο προς τα εκεί.

Με την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, το 1453, κάποιοι έμποροι, πιστοί χριστιανοί, παίρνουν στα κρυφά, ξεγελώντας τους βαρβάρους, τα ιερά λείψανα και τις σεβάσμιες εικόνες, προ πάντων εκείνη της Παναγίας Παρθένου. Φορτώνοντάς την στο πλοίο τους, κατευθύνονται προς τη Νεάπολη, ναυαγούν όμως στον κόλπο της, συντρίβονται και παρασύρονται προς το Salerno. Στο ναυάγιο χάνουν όλο το φορτίο τους και λίγοι σώζονται.

Η ιερή εικόνα σπρώχνεται και φθάνει κοντά στα τείχη της πόλης. Η εικόνα αυτή της Παρθένου Μαρίας ανήκει στον τύπο της Οδηγήτριας, στον οποίο το χέρι της Παναγίας δείχνει το Παιδίον, προς υπενθύμιση του χωρίου του ευαγγελίου του Ιωάννη: "εγώ ειμι η οδός και η αλήθεια και η ζωή" (Ιωάν. 14,6).

«Ο Θρησκευτικός» Κλιντ Ίστγουντ: Αν υπάρχει το μεγαλείο του ανθρώπου, αυτό βρίσκεται στον τρόπο διαχείρισης της ήττας.

 Η επίδοξη πυγμάχος Μάγκι Φιτζέραλντ ζητάει από τον ηλικιωμένο προπονητή, Φράνκι Νταν, να αναλάβει την εκπαίδευσή της. Στην αρχή, ο Φράνκι (ο οποίος ζει μια μοναχική ζωή, αποξενωμένος από τη μοναχοκόρη του και έχοντας ελάχιστους φίλους) αρνείται κατηγορηματικά, λέγοντας στη Μάγκι ότι δεν ενδιαφέρεται να εκπαιδεύσει ένα κορίτσι.

Όμως η Μάγκι είναι αποφασισμένη να τον κάνει να αλλάξει γνώμη και τελικά τα καταφέρνει. Σύντομα ο Φράνκι θα διαπιστώσει πως η νεαρή γυναίκα δεν αποδεικνύεται μόνο το μεγάλο πυγμαχικό ταλέντο που πάντα ονειρευόταν να έχει κάτω από τα φτερά του, αλλά και μια καλή φίλη που γεμίζει το μεγάλο κενό που υπήρχε στη ζωή του.

 Υπό την καθοδήγηση του Νταν, η καριέρα της Μάγκι εκτοξεύεται, αλλά ένα άσχημο ατύχημα στο ρινγκ, θα βάλει φρένο στις φιλοδοξίες της.

«Ένας αριθμός» : η δεσποινίς Ιουλία!

<<Τις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό της.

– Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα ‘χεις ανάγκη από χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου… Λοιπόν… Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια το μήνα…
– Για σαράντα.
– Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες… Λοιπόν, έχεις δύο μήνες εδώ…

Η κόρη του κυρ-Βασίλη

  Ο κυρ-Βασίλης είναι Αλβανός μετανάστης, ζει στην Ελλάδα κοντά 25 χρόνια.  Εδώ γεννήθηκαν τα παιδιά του, ένα κορίτσι στο Λύκειο κι ένα αγοράκι στο Δημοτικό.

Δουλεύει στους ελαιώνες, στα πορτοκάλια, τα μανταρίνια, είναι έξυπνος, καλός οργανωτής, έντιμος και καθαρός. 

Μαζί του πάντα η γυναίκα του. Είναι στεγνός, λιγόλογος, λιγόφαγος και ψηλός.

Η ομολογία της γιαγιάς μου

Η γιαγιά μου ήταν καλός άνθρωπος! Όπως όλες οι γιαγιάδες του κόσμου!

Όμως εγώ θα σας μιλήσω για τη δική μου γιαγιά. Την έλεγαν Σοφία και στο χωριό τη φώναζαν Σοφιά ή Σοφούλα, εκεί στο Μοναστηράκι των Μυκηνών.

Εκεί βίωσε τη δύσκολη ζωή μέχρι το τέλος. Εκτός από πέντε σχεδόν χρόνια, που ήρθε στην Αθήνα, με χίλια βάσανα για να βοηθήσει τους δικούς μου. Ήταν το πρώτο και το τελευταίο της ζωής της ταξίδι, αν εξαιρέσουμε το μεγάλο ταξίδι της για τον χρόνο, λίγο αργότερα.

Μαρτύριο χωρίς Θαύματα (Martyrdom without Miracles)?

Santa Camara

   Μεταξύ των ετών 850 και 859 μ.Χ, κάτι απροσδόκητο συνέβη στην Κόρδοβαⁱ.    Μαρτύρησαν κάπου σαράντα οκτώ χριστιανοί (κυρίως μοναχοί). 

  Οι σύγχρονοι ιστορικοί της εκκλησίας τους αναφέρουν συνήθως ως «εκούσιους μάρτυρες», επειδή σχεδόν όλοι τους, με τη θέλησή τους, παρουσιάστηκαν μπροστά στις μουσουλμανικές αρχές (στον εμίρη Abd ar-Rahman II, 792-852μ.Χ) και ομολόγησαν ότι ήταν χριστιανοί, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα το Ισλάμ και τον Μωάμεθ ως ψευδοπροφήτηⁱⁱ.

  Η κύρια πηγή για αυτά τα γεγονότα είναι τα γραπτάⁱⁱⁱ του Ευλογίου^iv, ενός ιερέα από την Κόρδοβα. 

   Εξελέγη επίσκοπος του Τολέδο αλλά δεν χειροτονήθηκε γιατί υπέστη βίαιο θάνατο (το 859μ.Χ), έχοντας κρύψει στο σπίτι του κάποια Λεοκριτία, που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό προερχόμενη από το Ισλάμ. Αυτό έδωσε στις αρχές το νομικό πάτημα για να εκτελεστούν και οι δύο (δηλ. για προσβολή και αποστασία από το Ισλάμ). Πολυάριθμες μελέτες^v είναι αφιερωμένες στους «εθελοντές μάρτυρες», δίνοντας διάφορες εξηγήσεις για την ξαφνική εξέγερση. 

''ΜΙΚΡΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ''

THE MECHANISM OF CATASTROPHE: Toronto’s Anti-Greek Riots of 1918(ο «βίαιος Αύγουστος» του Τορόντο).

   Μια εποχή που έκρινε την τύχη του Ελληνισμού του Καναδά μας είναι ουσιαστικά άγνωστη, καθώς - και πολύ ορθά αλλά μονομερώς- συχνότερα μιλούμε για τον Σεπτέμβριο του 1955 ο οποίος σημαδεύτηκε από τα βίαια επεισόδια που ξέσπασαν στην Κωνσταντινούπολη από τον τουρκικό εθνικιστικό όχλο.

  Η Toula Drimonis, συγγραφέας και συντάκτρια με έδρα το Μόντρεαλ, έγραψε μια ιστορία για το MacLean's Magazine υπενθυμίζοντας την ασχήμια εκείνης της εποχής, τότε όπου ένα οργανωμένο πογκρόμⁱ συνέβη σε μια ''πολιτισμένη χώρα της Αντάντ''.

<< Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν καί Πνεύματος ἐπιδημίαν καί προθεσμίαν ἐπαγγελίας καί ἐλπίδος συμπλήρωσιν>>.

Η μεγάλη εορτή της Πεντη-κοστής τιμά την ημέρα κατά την οποία το Άγιο Πνεύμα, κατήλθε ως δυνατός άνεμος στους μαθητές (βλ. Πράξεις 2), όπως τους είχε υποσχεθεί ο Χριστός κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής Του (βλ. Κατά Ιωάννην 14:26, 15:26), και κάθισε πάνω τους με τη μορφή γλωσσών φωτιάς (βλ. Πράξεις 2:3). 

Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι μαθητές έλαβαν μια άφθαρτη δύναμη εκ των άνω (πρβλ. Λουκ 24:49), έχοντας την εξουσία πλέον να ξεκινήσουν τη σημαντική αποστολή τους και να παρέχουν μαρτυρία για τη δόξα του Υιού του Θεού έως τα πέρατα της γης. 

Καί ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τήν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς

 «Καί ἐν τῷ συμ-πληροῦσθαι τήν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. 

Καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν». [*Πράξεις 2:1-3.]ⁱ

Πράγματι, η μαρτυρία των Πράξεων (2:1-21) για την εορτή της Πεντηκοστής διαπνέεται από την ενέργεια του Αγ. Πνεύματος · ακτινοβολεί τη φωτεινότητα της πίστης που διαμορφώνεται μέσω ενός ξεχωριστού μυστικού βιώματος, το οποίο περιλαμβάνει σύνολη την προσευχόμενη κοινότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και σύμφωνα με τα λόγια του Ρωμανού του Μελωδού στο κοντάκιο της εορτής : «Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε· καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα».

ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ ΜΙΑΣ ''ΙΕΡΗΣ'' ΔΙΑΡΡΗΞΗΣ: ''Οι ανισότητες και οι σχέσεις τους με την εγκληματικότητα στην Ελλάδα 2022 ''.

«Οι ανισότητες και η εγκληματικότητα είναι φαινόμενα που απασχολούν όλα τα σύγχρονα κράτη. 

Οι ανισότητες είναι μία κατάσταση που δεν πρέπει να γίνεται αποδεκτή από καμία κοινωνία και από καμία ομάδα ανθρώπων.

Τα τελευταία χρόνια έχουν υπάρξει πολυάριθμες μελέτες που διερευνούν τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες που βιώνουν πολύ άνθρωποι στην καθημερινότητά τους (Blackburn 2008)ⁱ. Δεν θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ότι οι ανισότητες στην υγεία ή οι ανισότητες στην εκπαίδευση δεν είναι αλληλένδετες. 

Το «προξενιό της Βαλέρια» (Valeria Is Getting Married)

 Μια μικρή αλλά αποτελεσματική ταινία που συνδυάζει τα κλισέ φαντασίας του Γάμου και της αναγκαστικής μετανάστευσης σε σκηνοθεσία της Michal Vinik, το Valeria is Getting Married ακολουθεί την Christina [Lena Fraifeld], μια Ουκρανή που ήδη ζει στο Ισραήλ με τον σύζυγό της (Yaakov Zada Daniel) Michael, «μεσίτη Γάμου», καθώς ετοιμάζεται να παντρέψει την αδερφή της (Dasha Tvoronovich) Valeria με έναν άλλο Ισραηλινό που ονομάζεται Eytan (Avraham Shalom Levi), τον διαδικτυακό της φίλο, τον οποίο γνώρισε μέσω του συζύγου της αδερφής της .

  Αρχικά φαίνεται ότι μοιάζει περισσότερο με κινηματογραφικά μελό της δεκαετίας του 1950 που διασκεύασαν επιτυχημένα δραματικά θεατρικά έργα που περιστρέφονται γύρω από 2-4 χαρακτήρες, που συνήθως ζουν στο ίδιο διαμέρισμα.

  Η Michal Vinik ξερευνά για άλλη μια φορά την ισραηλινή έκδοση του άνδρα, αυτή τη φορά μέσα από την ιστορία των δύο Ουκρανών αδελφών που συμμετέχουν σε προκαθορισμένους Γάμους, ένα όνειδος όχι λιγότερο επίκαιρο σήμερα — νύφες με ταχυδρομική παραγγελία.

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΛΥΣΜΑΤΟΣ_«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» στη Μονή Λαζαριστών.

Το θέατρο, για τη γαλλική κοινωνία του 17ου αιώνα, δεν ήταν μόνο μια Illusion comique, όπως την αποδίδει με δραματικούς όρους ο Πιέρ Κορνέιγ, αλλά ένα κυριολεκτικό theatrum mundi, με πρωταγωνιστή ένα σώμα υπαρκτό και ταυτόχρονα κατά φαντασίαν.

Η δομή, η αυστηρότητα, οι κανόνες σκηνικής συμπεριφοράς, τα φανταχτερά κουστούμια, το μακιγιάζ, οι περούκες, οι μάσκες, και ό,τι άλλο θα μπορούσε να έχει σχέση με αυτό το σώμα της παρουσίας και της απουσίας, ήταν αλιευμένα από τις τελετουργικές επιτελέσεις της κυρίαρχης Αυλής του Λουδοβίκου 14ου, εκεί όπου θα αρχίσει να διαμορφώνεται και ο επίσημος κανόνας του γαλλικού θεάτρου, ο οποίος θα βρει την απόλυτη στέγη και έκφρασή του στην Comedie francaise, υπό την αυστηρή εποπτεία του καρδινάλιου (και λογοκριτή) Ρισελιέ...

«Οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού»: Πασχαλινά δέματα αγάπης(ΕΦΤ)

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

Για άλλη μια φορά γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού, τη νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο και την επανένωση της ανθρώπινης φύσης με το Θεό.

Γιορτάζουμε μια νίκη πάνω στη λογική σύμφωνα με την οποία όλα τελειώνουν με το θάνατο και μόνος σκοπός της ζωής είναι η ικανοποίηση του ατομικού υλικού συμφέροντος: της λογικής του θεσμικά υπαρξιακού υλισμού, την επικράτηση της ατομοκρατίας και του πρακτικού υλισμού, με την αναλγησία απέναντι στους «ελαχίστους του Ευαγγελίου της Κρίσεως», αλλά και με την καλλιέργεια απαξίωσης απέναντι σε ομάδες συνανθρώπων μας.

ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΜΑΣ Σ' ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩι

ΠΑΣΧΑΛΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ κκ.ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ

ΕΛΕΥΣΗ & ΥΠΟΔΟΧΗ ΕΙΚΟΝΟΣ ''ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ''

Μια αλληλεγγύη προσευχής με την ''Κασσιανή''

 Το ευαγγελικό ανάγνωσμα για τη Μεγάλη Τετάρτη, που ψάλλεται το βράδυ της M.Τρίτης (Ματθ. 26:6-16), κορυφώνεται με μια αμαρτωλή απόφαση κοσμικών διαστάσεων που πήρε ένας από τους Αποστόλους του Κυρίου. 

Η απόφασή του Ιούδα να προδώσει τον Ιησού θέτει σε κίνηση ολόκληρο το δράμα των Παθών, που οδηγεί στη Σταύρωση & την Ανάσταση ٠ και, χρωματίζει την ιστορία που προηγείται για έναν μυστηριώδη επισκέπτη στο δείπνο που έλαβε χώρα στη Βηθανία, στο σπίτι του Σίμωνα του Λεπρού.

Μια γυναίκα μπαίνει μέσα με ένα ακριβό κανάτι από αλάβαστρο, και πλησιάζοντας τον Ιησού, τον αλείφει με λάδι. Το κεφάλι και το σώμα του Ιησού αναφέρονται٠ αλλά, η λαϊκή φαντασία, ειδικά στην Ορθόδοξη παράδοση, συνδυάζει συνεχώς αυτό το επεισόδιο με αυτές τις άλλες ιστορίες χρίσματος στα Ευαγγέλια του Λουκά και του Ιωάννη, έτσι ώστε ο Ιησούς με η παρουσία του Ιησού να σηματοδοτεί το γεγονός και αυτή ταφική εθιμοτυπία και να στοιχειώνει και να προσκολλάται σε όλα.

Κυριακή των Βαΐων- Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

  Με τη δέουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα και ιεροπρέπεια εορτάσθηκε την Κυριακή των Βαΐων, 9 Απριλίου 2023, η θριαμβευτική είσοδος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα, στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας.

  Σύμφωνα με το χριστιανικό εορτολόγιο η προηγούμενη Κυριακή της εορτής της Ανάστασης καθιερώθηκε να ονομάζεται Κυριακή των Βαΐων (ή Κυριακή του Λαζάρου ή Κυριακή Βαϊοφόρος).

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή και ο σύγχρονος άνθρωπος( Ιωάννου Μ. Φουντούλη)

''Τί τὰ μύρα τοῖς δάκρυσι Μαθήτριαι κιρνᾶτε; ὁ λίθος κεκύλισται, ὁ τάφος κεκένωται, ἴδετε τὴν φθοράν, τῇ ζωῇ πατηθεῖσαν, τὰς σφραγῖδας μαρτυρούσας τηλαυγῶς, ὑπνοῦντας δεινῶς τοὺς φύλακας τῶν ἀπειθῶν, τὸ θνητὸν σέσωσται σαρκὶ Θεοῦ, ὁ ᾍδης θρηνεῖ, δραμοῦσαι χαρᾷ, εἴπατε τοῖς Ἀποστόλοις· ὁ νεκρώσας Χριστὸς τόν θάνατον, πρωτότοκος ἐκ νεκρῶν, ὑμᾶς προάγει εἰς τὴν Γαλιλαίαν''(Δοξαστικό, Εσπερινός Κυριακής Μυροφόρων).

Το πρώτο και κύριο από μία άποψη στοιχείο και χαρα­κτηριστικό γνώρισμα της περιό­δου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι ότι είναι περίοδος νηστείας. Είναι η πρώτη και μεγάλη και κυ­ρία νηστεία, πού επη­ρεάζει τη λατρεία της Εκκλησίας ουσιαστικά, όσο καμιά άλλη περίοδος νηστείας. Παλαιότερες νηστείες, πού η αρχή τους φθά­νει ως την αποστολική εποχή, είναι οι δύο ήμερες της εβδομάδος πού είναι αφι­ερωμένες στο πάθος του Κυρίου, η Τετάρ­τη και η Παρασκευή.

Αντίθετα κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή η ίδια η καθημερινή ακολουθία, τ' αναγνώσματα και η υμνογραφία αποτελούν μία συνεχή υπό­μνηση και προτροπή για τη νηστεία.