Η αίσθηση του περιθωριακού, του επουσιώδους και του ασήμαντου, παρούσα: πέρα από την τοπική αυτοδιοίκηση οι αρμόδιοι φορείς του ελληνικού κράτους – τα υπουργεία Παιδείας και Εξωτερικών – δεν εκδήλωσαν το παραμικρό ενδιαφέρον για την σύναξη.
Η δε τοπική κοινωνία εκκωφαντικά απούσα στηνμεγάλη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρουτης πόλης των Χανίων(…).
Δεν υπάρχουν δραματικά εφέ στα ‘’Παιδιά των Άλλων’’(Les Enfants des autres), όπου η αίσθηση του ρυθμού είναι ξεκάθαρη, καθώς το παραμικρό πλάνο φαίνεται να ξεκινά πάντα και μετά σταματά στη σωστή εικόνα, καθώς ο εσωτερικός ρυθμός των σκηνών φαίνεται ισορροπημένος μαζί με ορισμένα στιλιστικά εφέ που έχουμε ήδη συναντήσει στη φιλμογραφία της, κυρίως τα fades σε μαύρο, δηλαδή την χρήση της ίριδας που ανοίγει και κλείνει τις σεκάνς της ταινίας, σαν να σημαίνει διαφορετικά κεφάλαια στη ζωή της Rachel.
Με τον τρόπο αυτό η Rebecca Zlotowski, η σκηνοθέτης ( Belle epine , Grand Central ), επέλεξε αντί για μια ειλικρινή συγκίνηση έτσι να περιγράψει το ταξίδι της Rachel ( Virginie Efira), μιας 40χρονης γυναίκας που δένεται με το 4χρονο κορίτσι του νέου της εραστή (ο Roschdy Zem: είναι ο πατέρας σε μια απείρως πιο τρυφερή, ευαίσθητη και σαγηνευτική πτυχή η οποία δίνει σε κάθε σεκάνς την αίσθηση ενός καλού ηθοποιού).
Τα προαναφερθέντα αποτελούν σοβαρά εμπόδια στις προσπάθειες αλλαγής στην Εκκλησία σε διάφορους προσωπικούς, εκκλησιαστικούς, ποιμαντικούς, θεολογικούς, λειτουργικούς και οργανωτικούς τομείς, δίχως τους οποίους οποιοδήποτε ολοκληρωμένο θεολογικό πλαίσιο και ορθή επιχειρηματολογία καθίστανται ανέφικτα.
Με σεμνότητα και ιερότητα τελέστηκε σήμερα, Δευτέρα 14 Αυγούστου 2023, ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός της κορυφαίας Θεομητορικής εορτής του τρέχοντος εκκλησιαστικού έτους, της εορτής της Κοιμήσεως και της εις τους Ουρανούς Μετάστασης της Υπεραγίας Θεοτόκου στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καλλιθέας. Στον Πανηγυρικό Εσπερινό χοροστάτησε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ευρίπου κ. Χρυσόστομος...Για περισσότερα & φωτογραφικό υλικό : ΕΔΩ
Στον Μεθέορτο Εσπερινό προεξήρχε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ρωγών κ. Φιλόθεος, πλαισιούμενος από τους ιερείς του Ιερού Ναού και κληρικούς άλλων Μητροπόλεων.
Μετά το πέρας του εσπερινού πραγματοποιήθηκε μεγαλοπρεπής Λιτάνευσις της Ιεράς Εικόνος του Μεταμορφωθέντος Κυρίου στους δρόμους της Καλλιθέας υπό τους ήχους της μπάντας της Ελληνικής Αστυνομίας και της μπάντας του Δήμου Καλλιθέας προεξάρχοντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ρωγών κ. Φιλόθεου...
Για περισσότερα & φωτογραφικό υλικό: ΕΔΩ
Στην Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ανδρούσης κ. Κωνστάντιος πλαισιούμενος από τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού π. Σισώη Σκάρκο με τη συμμετοχή κληρικών και άλλων Μητροπόλεων.
Τον Θείο λόγο κήρυξε ο Θεοφιλέστατος, ο οποίος αναφέρθηκε στην εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος: «Είναι η εορτή του Φωτός, η εορτή της Θείας αποκαλύψεως, της δόξης του Χριστού, είναι γεγονός στο οποίο δεν μπορούν να αντικρίσουν οι σωματικοί οφθαλμοί χωρίς τη Θεία χάρη, είναι παραδείσια εμπειρία, είναι πρόγευση της Αναστάσεως και συνάμα μέρος του Μυστηρίου του Σταυρού» - τόνισε χαρακτηριστικά ο Επίσκοπος Ανδρούσης Κωνστάντιος...
Για περισσότερα & φωτογραφικό υλικό: ΕΔΩ
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τελέστηκε το Σάββατο, 5 Αυγούστου 2023, ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός του Μεταμορφωθέντος Κυρίου στον ομώνυμο Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καλλιθέας.
Στον Πανηγυρικό Εσπερινό χοροστάτησε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ευρίπου κ. Χρυσόστομος πλαισιούμενος από τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού π. Σισώη Σκάρκο και από ιερείς όμορων ενοριών.
Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Θεοφιλέστατος, ο οποίος αναφέρθηκε στη Δεσποτική Εορτή, μια από τις μεγαλύτερες της Χριστιανοσύνης, τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος.
Για περισσότερα &φωτογραφικό υλικό: ΕΔΩ
Το πλοίο παρασυρόταν μέσα στη δίνη των κυμάτων και, μη μπορώντας πιά να αντιστεκόμαστε στον άνεμο, έρμαιοι της δύναμής του, αφεθήκαμε σ' αυτήν...
Για μέρες δεν φαίνονταν ούτε ήλιος ούτε άστρα και η σφοδρή καταιγίδα συνέχιζε να μαίνεται, έτσι που κάθε ελπίδα να σωθούμε φαινόταν πιά χαμένη... Την άλλη μέρα, δαρμένοι σκληρά από την καταιγίδα, άρχισαν να ρίχνουν το φορτίο στη θάλασσα... Όταν ξημέρωσε, δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν την περιοχή όπου βρίσκονταν, πρόσεξαν όμως έναν μικρό κόλπο με αμμουδιά κι απφάσισαν, αν ήταν δυνατόν, να σπρώξουν το πλοίο προς τα εκεί.
Με την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, το 1453, κάποιοι έμποροι, πιστοί χριστιανοί, παίρνουν στα κρυφά, ξεγελώντας τους βαρβάρους, τα ιερά λείψανα και τις σεβάσμιες εικόνες, προ πάντων εκείνη της Παναγίας Παρθένου. Φορτώνοντάς την στο πλοίο τους, κατευθύνονται προς τη Νεάπολη, ναυαγούν όμως στον κόλπο της, συντρίβονται και παρασύρονται προς το Salerno. Στο ναυάγιο χάνουν όλο το φορτίο τους και λίγοι σώζονται.
Η ιερή εικόνα σπρώχνεται και φθάνει κοντά στα τείχη της πόλης. Η εικόνα αυτή της Παρθένου Μαρίας ανήκει στον τύπο της Οδηγήτριας, στον οποίο το χέρι της Παναγίας δείχνει το Παιδίον, προς υπενθύμιση του χωρίου του ευαγγελίου του Ιωάννη: "εγώ ειμι η οδός και η αλήθεια και η ζωή" (Ιωάν. 14,6).
Η
επίδοξη
πυγμάχος Μάγκι Φιτζέραλντ ζητάει από
τον ηλικιωμένο προπονητή, Φράνκι Νταν,
να αναλάβει την εκπαίδευσή της. Στην
αρχή, ο Φράνκι (ο οποίος ζει μια μοναχική
ζωή, αποξενωμένος από τη μοναχοκόρη του
και έχοντας ελάχιστους φίλους) αρνείται
κατηγορηματικά, λέγοντας στη Μάγκι ότι
δεν ενδιαφέρεται να εκπαιδεύσει ένα
κορίτσι.
Όμως η Μάγκι είναι αποφασισμένη να τον κάνει να αλλάξει γνώμη και τελικά τα καταφέρνει. Σύντομα ο Φράνκι θα διαπιστώσει πως η νεαρή γυναίκα δεν αποδεικνύεται μόνο το μεγάλο πυγμαχικό ταλέντο που πάντα ονειρευόταν να έχει κάτω από τα φτερά του, αλλά και μια καλή φίλη που γεμίζει το μεγάλο κενό που υπήρχε στη ζωή του.
Υπό την καθοδήγηση του Νταν, η καριέρα της Μάγκι εκτοξεύεται, αλλά ένα άσχημο ατύχημα στο ρινγκ, θα βάλει φρένο στις φιλοδοξίες της.
<<Τις
προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη
δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των
παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό
της.
– Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό,
της είπα. Θα ‘χεις ανάγκη από χρήματα
και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα
σου… Λοιπόν… Συμφωνήσαμε για τριάντα
ρούβλια το μήνα…
– Για σαράντα.
–
Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ
πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις
δασκάλες… Λοιπόν, έχεις δύο μήνες εδώ…
Δουλεύει στους ελαιώνες, στα πορτοκάλια, τα μανταρίνια, είναι έξυπνος, καλός οργανωτής, έντιμος και καθαρός.
Μαζί του πάντα η γυναίκα του. Είναι στεγνός, λιγόλογος, λιγόφαγος και ψηλός.
Η γιαγιά μου ήταν καλός άνθρωπος! Όπως όλες οι γιαγιάδες του κόσμου!
Όμως εγώ θα σας μιλήσω για τη δική μου γιαγιά. Την έλεγαν Σοφία και στο χωριό τη φώναζαν Σοφιά ή Σοφούλα, εκεί στο Μοναστηράκι των Μυκηνών.
Εκεί βίωσε τη δύσκολη ζωή μέχρι το τέλος. Εκτός από πέντε σχεδόν χρόνια, που ήρθε στην Αθήνα, με χίλια βάσανα για να βοηθήσει τους δικούς μου. Ήταν το πρώτο και το τελευταίο της ζωής της ταξίδι, αν εξαιρέσουμε το μεγάλο ταξίδι της για τον χρόνο, λίγο αργότερα.
Santa Camara
Μεταξύ των ετών 850 και 859 μ.Χ, κάτι απροσδόκητο συνέβη στην Κόρδοβαi. Μαρτύρησαν κάπου σαράντα οκτώ χριστιανοί (κυρίως μοναχοί).
Οι σύγχρονοι ιστορικοί της εκκλησίας τους αναφέρουν συνήθως ως «εκούσιους μάρτυρες», επειδή σχεδόν όλοι τους, με τη θέλησή τους, παρουσιάστηκαν μπροστά στις μουσουλμανικές αρχές (στον εμίρη Abd ar-Rahman II, 792-852μ.Χ) και ομολόγησαν ότι ήταν χριστιανοί, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα το Ισλάμ και τον Μωάμεθ ως ψευδοπροφήτηii.
Η κύρια πηγή για αυτά τα γεγονότα είναι τα γραπτάiii του Ευλογίουiv, ενός ιερέα από την Κόρδοβα.
Εξελέγη επίσκοπος του Τολέδο αλλά δεν χειροτονήθηκε γιατί υπέστη βίαιο θάνατο (το 859μ.Χ), έχοντας κρύψει στο σπίτι του κάποια Λεοκριτία, που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό προερχόμενη από το Ισλάμ. Αυτό έδωσε στις αρχές το νομικό πάτημα για να εκτελεστούν και οι δύο (δηλ. για προσβολή και αποστασία από το Ισλάμ). Πολυάριθμες μελέτεςv είναι αφιερωμένες στους «εθελοντές μάρτυρες», δίνοντας διάφορες εξηγήσεις για την ξαφνική εξέγερση.
Μια
εποχή που έκρινε την τύχη του Ελληνισμού
του Καναδά μας είναι ουσιαστικά άγνωστη,
καθώς - και πολύ ορθά αλλά μονομερώς-
συχνότερα
μιλούμε
για τον Σεπτέμβριο του 1955 ο οποίος
σημαδεύτηκε από τα βίαια επεισόδια που
ξέσπασαν στην Κωνσταντινούπολη από τον
τουρκικό εθνικιστικό όχλο.
Η Toula Drimonis, συγγραφέας και συντάκτρια με έδρα το Μόντρεαλ, έγραψε μια ιστορία για το MacLean's Magazine υπενθυμίζοντας την ασχήμια εκείνης της εποχής, τότε όπου ένα οργανωμένο πογκρόμi συνέβη σε μια ''πολιτισμένη χώρα της Αντάντ''.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι μαθητές έλαβαν μια άφθαρτη δύναμη εκ των άνω (πρβλ. Λουκ 24:49), έχοντας την εξουσία πλέον να ξεκινήσουν τη σημαντική αποστολή τους και να παρέχουν μαρτυρία για τη δόξα του Υιού του Θεού έως τα πέρατα της γης.
Καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν». [*Πράξεις 2:1-3.]i
Πράγματι, η μαρτυρία των Πράξεων (2:1-21) για την εορτή της Πεντηκοστής διαπνέεται από την ενέργεια του Αγ. Πνεύματος · ακτινοβολεί τη φωτεινότητα της πίστης που διαμορφώνεται μέσω ενός ξεχωριστού μυστικού βιώματος, το οποίο περιλαμβάνει σύνολη την προσευχόμενη κοινότητα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και σύμφωνα με τα λόγια του Ρωμανού του Μελωδού στο κοντάκιο της εορτής : «Ὅτε καταβὰς τὰς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρὸς τὰς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσε· καὶ συμφώνως δοξάζομεν τὸ πανάγιον Πνεῦμα».
