ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

Στό Θαβώριο ὅρος τό Ἱερό

Λουσμένο μέ φῶς τό πρόσωπό σου

Σάν ἁγιασμένο ἀθάνατο νερό

Δίνεις δροσιά στή στόν οὐρανό σου

Σωτήρα Χριστέ τοῦ κόσμου λυτρωτῆ

Σύ βαδίζεις μαζί μας κάθε στιγμή

Πατέρα ἀδελφέ ἅγιέ μας πρεσβευτή

Σ’ ἐσένα ἀνήκει δόξα καί τιμή

Τά ἱμάτιά σου βγάζουν ἀστραπές

Προβάλει ἡ καθαρότητά σου

Μπρός στούς τρεῖς ἀγαπητούς σου μαθητές

Ἀποκαλύπτεις τήν ὀμορφιά σου

Μεσ’ ἀπό τ’ ἀπέραντο γαλάζιο τ’ οὐρανοῦ

Φτάνουν ὁ Μωυσῆς καί ὁ Ἠλίας

Προφῆτες τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ

Γιά ἔργο λύτρωσης καί Σωτηρίας

Μαζί σου Κύριε συνομιλοῦν

Γιά τό σωτήριο ἅγιο πάθος

Ποῦ χάρη σ’ αὐτό ψυχές θά γιατρευτοῦν

Θά σέ ὑμνοῦν σέ ὅλο τῆς γῆς τό πλάτος

Ἀπό τήν τόλμη σου Ἅγιε Πέτρε ξεχνᾶς

Τόν Ἰάκωβο τόν Ἰωάννη

Τούς ἀφήνεις πίσω σου καί προσπερνᾶς

Στά δίχτυα του ὁ ἐγωισμός σέ πιάνει

Κάνεις πρόταση στόν Ἰησοῦ καί λές

Κοιτώντας τον μέ θερμή ἱκεσία

Κύριε ἄς κάνουμε ἐδῶ τρεῖς σκηνές

Γιά σέ τόν Μωυσῆ καί τόν Ἠλία

Τά λόγια τοῦ Πέτρου ἔμειναν μισά

Ὁ Θεός πού τά πάντα κυβερνᾶ

Μέ νεφέλη ἦρθε φῶς ξεχείλισε

Καί μέ φωνή ἰσχυρή μίλησε

Οὗτος ἐστίν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός

Ἐν ὤ εὐδόκησα, αὐτοῦ ἀκούεται

Ὁ λόγος τοῦ πατρός εἶναι σαφής καί ρητός

Τέλειος σοφός δέν πρέπει νά ἀποκρούεται

Πέφτουν κάτω στροβιλίζονται στή γῆ

Τό πρόσωπο βυθίζουνε στό χῶμα

Μένουνε σέ στάση προσευχιτική

Ἐνῶ οἱ καρδιές τους πάλουν ἀκόμα

Ποιός τό φῶς σου νά ἀτενίσει

Τά θαυμαστά ἔργα σου νά νοήσει

Οἱ ἁμαρτίες μας βάζουν φραγμό

Τά πάθη μας γρυλίζουν στοῦ νοῦ τόν σκοτισμό

Τά δυό σου χέρια πού τό σύμπαν ὅλο κρατοῦν

Καρφωμένα καί ματωμένα πάνω στόν σταυρό ὅλοι θά δοῦν

Μ’ αὐτά τά χέρια ἀγγίζεις τούς τρεῖς μαθητές

Ἔτσι κι ἐμεῖς πρέπει νά σέ δεχθοῦμε

Στό κάλεσμά σου νά ἀνταποκριθοῦμε

Στήν ὁδό τοῦ θανάτου νά ὑπερβοῦμε

Κι ἀπ’ τή βασιλεία σου ἔξω νά μήν κλεισθοῦμε

Εἰρήνη Γκουλιοῦ

τήν εὐχαριστούμε πολύ...