«Χριστός Ανέστη !»
Το ψάλαμε δεκάδες φορές και φέτος στην ενορία μας στην πιο λαμπρή νύχτα του έτους. Το ψάλλομε σε κάθε Ακολουθία στην Διακαινήσιμο εβδομάδα του Πάσχα. Γίνεται χαιρετισμός πού αντικαθιστά όλους τούς καθημερινούς χαιρετισμούς μας επί σαράντα ήμερες, δηλαδή όσο διαρκεί ο εορτασμός του Πάσχα. Κι απαντούμε «Αληθώς Ανέστη !»· δηλαδή : Πράγματι αναστήθηκε ο Κύριος!
Χριστὸς
κατελθὼν πρὸς πύλην ᾍδου μόνος
Λαβὼν
ἀνῆλθε πολλὰ τῆς νίκης σκῦλα.
Είναι αλήθεια, είναι γεγονός πολύ θαυμαστό, μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία, αλλά πέρα ως πέρα αληθινό! Όντως συνέβη και άλλαξε την ιστορία τού κόσμου. Δεν χορταίνουμε να το ψάλλουμε και να το επαναλαμβάνουμε.
Γιατί «Χριστός Ανέστη» σημαίνει ότι: 'Ο Κύριος μας χάρισε την άφεση των αμαρτιών μας.
«Μηδείς θρηνείτω πενίαν· ἐφάνη γὰρ ἡ κοινὴ βασιλεία. Μηδεὶς ὀδυρέσθω πταίσματα· συγγνώμη γὰρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε. Μηδεὶς φοβείσθω θάνατον· ἠλευθέρωσε γὰρ ἡμᾶς τοῦ Σωτῆρος ὁ θάνατος... καὶ τοῦτο προλαβὼν Ἡσαΐας, ἐβόησεν· ὁ ᾍδης, φησίν, ἐπικράνθη συναντήσας σοι κάτω. Ἐπικράνθη, καὶ γὰρ κατηργήθη...Ἀνέστη Χριστός, καὶ νεκρὸς οὐδεὶς ἐπὶ μνήματος», διακηρύττει ο άγιος ’Ιωάννης ο Χρυσόστομος πανηγυρικά στον Κατηχητικό του Λόγο ο οποίος αναγιγνώσκεται στο τέλος του Πασχάλιου Όρθρου. Το ότι ο Κύριος αναστήθηκε από τους νεκρούς σημαίνει ότι ο Θεός Πατήρ δέχθηκε τη σταυρική θυσία τού Υιού Του.
Μας χαρίζεται δωρεάν η άφεση των αμαρτιών με τη δύναμη τού Σταυρού και της Αναστάσεως. Δεν δικαιολογείται ή απελπισία- διότι από τον Ζωοδόχο Τάφο αναβλύζει πλούσιο το μέγα έλεος. Ούτε μπορούμε πια να λέμε: «Δεν μπορώ να υπερνικήσω αυτό το πάθος, να ξεπεράσω αυτό το ελάττωμα». Διότι δεν καλούμαστε να νικήσουμε την αμαρτία με τις δικές μας δυνάμεις, αλλά να πιστέψουμε σ’ ’Εκείνον πού νίκησε την αμαρτία και χαρίζει αυτή τη νίκη σ’ όποιον δεν παύει να αγωνίζεται και να ελπίζει στη δύναμη της Αναστάσεως Του. «ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει· οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον, ἀλλ᾿ ὑπὸ χάριν» (Ρωμ. 6, 14)1 .
Τρεις είναι οι ανθρώπινοι θάνατοι: ο σωματικός (ο αποχωρισμός της ψυχής απ’ το σώμα), ο πνευματικός (ο χωρισμός τής ψυχής από τον Θεό) και ο αιώνιος. Και οι τρεις νικήθηκαν με την Ανάσταση του Κυρίου.
Εφόσον μας συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες, νικήθηκε ό πνευματικός θάνατος:«ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος; τὸ δὲ κέντρον τοῦ θανάτου ἡ ἁμαρτία, ἡ δὲ δύναμις τῆς ἁμαρτίας ὁ νόμος. » (Α’ Κορ. 15,55-5 6)2.
Εάν ως συνειδητά μέλη της Εκκλησίας ζούμε, ο πνευματικός θάνατος δέν έχει καμία δύναμη επάνω μας. Είμαστε παιδιά του Θεού. Ζούμε μέσα στη Χάρι Του. Νικήθηκε και κατανικάται και νεκρώνεται κατά κράτος ο παλαιός άνθρωπος. Κοντά στον Κύριο ζούμε την αληθινή ζωή, της κατά Χριστόν αρετής και του αγιασμού. Και όταν γευτούμε τον σωματικό θάνατο, οι ψυχές μας πηγαίνουν κοντά στον Θεό. Ο σωματικός θάνατος είναι άπλώς μετάβαση απ’ την κοιλάδα του κλαυθμώνος στην αιώνια μακαριότητα.
Διότι «Νυνὶ δὲ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο» (Α Κορ. 15, 20). Ο Χριστός έχει αναστηθεί και έγινε η αρχή καί εγγύηση για την ανάσταση όλων των νεκρών.
Ο σταυρωθείς καί αναστάς Κύριος διάβηκε ο ίδιος και γλύκανε με το πέρασμά Του το πιο πικρό σταυροδρόμι στην πορεία τής ζωής μας, το σταυροδρόμι του θανάτου.
«Χριστός Ανέστη» σημαίνει ότι: ο θάνατος έγινε ‘’κοίμηση’’ και τα νεκροταφεία ‘’κοιμητήρια’’.
«Χριστός ανέστη» σημαίνει ότι: δεν μπορούμε πλέον να λέμε εμείς οι πιστοί ότι συνοδεύσαμε τον νεκρό μέχρι την τελευταία του κατοικία. Διότι ο τάφος δεν είναι πια η τελευταία κατοικία για κανέναν.
«Χριστός ανέστη» σημαίνει ότι: οι νεκροί μας είναι πιο ζωντανοί από εμάς, διότι «Τῶν Ἁγίων ὁ χορός, εὗρε πηγὴν τῆς ζωῆς καὶ θύραν Παραδείσου»3, ενώ εμείς ακόμη παλεύουμε με τα πάθη μας.
«Χριστός ανέστη» σημαίνει ότι: δεν επιτρέπεται να θρηνούμε τούς νεκρούς μας μέ απελπισία «Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα. » (Α Θεσ. Δ’ 13).
Ολόφωτη ένδειξη, ότι ο σωματικός θάνατος έχει νικηθεί από τώρα και το ζούμε αυτό μέσα στην Εκκλησία, είναι οι άγιοι μας. Ποια είναι η μέρα τής γιορτής τους; Ή μέρα του θανάτου τους! Τούς μιλάμε και τούς ζητάμε πράγματα πού δεν ζητάμε από τούς ζωντανούς. Γιατί αυτοί είναι οι κατ’ εξοχήν ζωντανοί- είναι κοντά στον Θεό, την όντως ζωή.
«Χριστός Ανέστη» σημαίνει ότι: 'Ο Κύριος μας εχάρισε τον Εαυτό του.
Ζει ό Κύριός μας. Δεν λύγισε κάτω από τό βάρος των αμαρτιών μας επάνω στο Σταυρό, «μὴ φοβοῦ· ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος », είπε σε όραμα στον άγιο Ιωάννη τόν Θεολόγο ο Κύριος. «καὶ ὁ ζῶν, καὶ ἐγενόμην νεκρός, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, καὶ ἔχω τὰς κλεῖς τοῦ θανάτου καὶ τοῦ ᾅδου. » (Άποκ. α’ 17 - 18)4.
Ο ίδιος ο Κύριος είναι μαζί μας, παντοδύναμος αλλά και στοργικός συνοδοιπόρος στη ζωή μας. Το είχε υποσχεθεί στους μαθητές Του: «καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος » (Ματθ. κη’ 20).
Τό ψάλαμε εύφρόσυνα πάλι καί π ά λ ι: «῍Ω θείας! ὢ φίλης! ὢ γλυκυτάτης σου φωνῆς! μεθ' ἡμῶν ἀψευδῶς γάρ, ἐπηγγείλω, ἔσεσθαι, μέχρι τερμάτων αἰῶνος Χριστέ· ἣν οἱ πιστοί, ἄγκυραν ἐλπίδος, κατέχοντες ἀγαλλόμεθα. » (θ’ ώδή Κανόνος Πάσχα): ‘’Ω ή θεϊκή, ώ η αγαπημένη, ώ ή γλυκύτατη φωνή Σου! Μάς υποσχέθηκες δηλαδή, Χριστέ — και δεν λες ψέματα — ότι θα είσαι μαζί μας μέχρι τη συντέλεια των αιώνων. Αυτή τήν υπόσχεση εμείς οι πιστοί την κρατάμε σφιχτό μέσα μας σαν άγκυρα ελπίδας και γεμίζουμε από χαρά’’. Σ’ αυτή τή ζωή, αλλά και στον σωματικό θάνατο πορευόμαστε μαζί με τον Κύριο. Ή ζωή μας είναι συνοδοιπορία με τον Νικητή τοϋ θανάτου.
«Χριστός ανέστη» σημαίνει ότι: η ζωή μας έχει νόημα, όραμα, προοπτική: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Ή ζωή μας έχει ελπίδα, έχει σκοπό που αντέχει στόν θάνατο. Αγωνιζόμαστε ώστε ν’ αξιωθούμε της βασιλείας των ουρανών.
«Αὐτῷ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, Ἀμήν.»!
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1Δηλ. «Έτσι ποτέ πλέον η αμαρτία δεν θα σας υποδουλώσει, διότι δεν είσθε πλέον υπό την εξουσία του Νόμου, ο οποίος κατεδίκαζε την αμαρτίαν, χωρίς όμως να δίδει την λύτρωσιν, αλλά ευρίσκεσθε μέσα στήν βασιλείαν της χάριτος, που δίδει συγχώρηση, ελευθερία και αγιασμό».
2Δηλ.“Που είναι, θάνατε, το φαρμακερό κεντρί σου; Αδη, που είναι η νίκη σου;Το δε φαρμακερό κεντρί του θανάτου είναι η αμαρτία, την οποία όμως έχει εξουδετερώσει και εξαφανίσει ο Χριστός. Η δε δύναμις της αμαρτίας είναι ο νΝόμος, διότι χωρίς Νόμον δεν νοείται αμαρτία”.
3Πρβλ. Α΄ Νεκρώσιμο ευλογητάριο, Ἦχος πλ. α'.
4Δηλ. «“μη φοβείσαι· εγώ είμαι ο πρώτος, διότι υπάρχω προ πάντων των αιώνων και ο έσχατος, διότι θα είμαι πάντοτε χωρίς τέλος ποτέ. Είμαι ακόμη εκείνος που ζει πάντοτε, που έχει από τον εαυτόν Του την τελεία ζωή και είναι πηγή της ζωής. Και έγινα νεκρός . Και ιδού ζω στους αιώνας των αιώνων. Και έχω τα κλειδιά του θανάτου και του Αδη ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου