''Άη Γιάννης: Είχε φωνήν για τους άδικους τους άμετρους''.

του Γιάννη Πεγειώτη

Τον σκέφτομαι συχνά. Ήταν από τα πρώτα μαθήματα που μου έμειναν από το Δημοτικό.

 Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ο ασκητής, ο ανδρείος, ο χωρίς φόβον εμπροσθεν της του κόσμου εξουσίας.Ο ανδρας που έζησε αφοβα και ασκητικά στην Έρημο. Ο Βαπτιστής του Κυρίου. 

Ο όμορφος με μιαν άλλην ομορφιάν ήθους. Φωνή βοώντος. Φωνή μετανοίας. Φωνή αλλαγής και ηθικής ακεραιότητος.

Ο Άγιος που πρωτογιόρταζα .Ο Άγιος ενός ηρωισμού και μιας ταπείνωσης που ακόμη με συγκινούν. Ο Άγιος που ηξιώθη να βαπτίσει υπακούοντας τον ΚΑΛΛΕΙ ΩΡΑΙΟΝ ΙΗΣΟΥΝ.

Οι εικόνες του που από μικρός τις εθαύμαζα. Παιδί με τα φτωχικά μου κοιτούσα ψηλά να δω τα φτωχικά του ιμάτια, το πρόσωπό του, τα μαλλιά του που σπάθωναν στην εικόνα. Δυνατός αλλοκοσμικά μου φαινόταν. Και από μικρός νομίζω τον ήθελα σύμμαχό μου.

Και μεγαλώνοντας λίγο διαβάζοντας για αθρώπους ηρωικούς φωνήν έχοντας.Όλο και περισσότερο χαιρόμουν. Ενας συνονόματος μου είχε φωνήν άφοβον. Είχε φωνήν για το καλόν για την αλλαγήν βίου. Είχε φωνήν για τους άδικους τους άμετρους. Είχε φωνήν για την οδόν του Φωτός. Για τον Κύριον μας που ήταν και είναι η οδός η απάγουσα εις την Ζωήν.

Κάτι ένοιωθα κυπριώτικον μέσα μου. Τούτος ο Άγιος Γιάννης που 'χαμεν τζιαι στα χώματα της Λαόνας ήταν τσιάκκος. Εν εφοάτουν. [πανέξυπνος με κοφτερό λόγο, δεν φοβόταν]. Με αλύσους με φυλακήν με σπαθκιά. Είσιεν που τα αλήθκεια φωνήν τζιαι καρκιαν ψυσιήν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΖΙΑΙ ΑΡΕΤΗΣ.

Που τότες ο πτωτικός εγώ ο πεφορτισμένος εποφάσισα τουλάχιστον να έχω φωνήν αφου αλλες προκοπές εν είχα…

 Η μνήμη του μαρτυρίου του υπομνηματίζει την βάσανον όσων ομιλούν έστω και ταπεινά για την ακραία εκτρεπόμενη εξουσία και όσους την ασκούν φιλήδονα και άμέτρως απάνθρωπα.

 Η κεφαλή του επί πίνακι, το μαρτύριον του δόξα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας που αψηφά τις εξουσίες και τους ισχυρούς του κόσμου ετούτου του φθαρτού και πλανόμενου στις οδούς της αδικίας.

Τον αγάπησεν ο λαός μας.

Τον αγάπησαν οι ποιητές μας.

Ξέχωρά ο Παντελης Μηχανικός (1926-1979)που γύρευε την αντρεία φωνή του.

Τον αγάπησαν στους τόπους μας στη Δρούσια στη Λαόνα.

Τόσοι Γιαννήες μες το χωρκόν. Είχαμεν του τιμήν μεάλην.

Ερέξαμεν που τον Άην Γιάννην ελάλεν η γιαγιά μου.

Είχαμεν τζιαι έχουμεν του ωραίαν εικόναν στην Εκκλησιαν μας του Άη Πιφάνη.

Ο Άης Γιάννης βοήθεια μας στους καιρούς μας τους πεφορτισμένους.