Γ΄ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ

Πλήθος ενοριτών και με  Ιεροπρέπεια  τελέσθηκε η Γ’ Στάση των Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο,  στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας ,  υπο του  Αρχιμ. π. Ειρηναίου Νάκου.  

Παρέστησαν  ο Δήμαρχος Καλλιθέας  κ. Δημήτρης Κάρναβος  μετά των Δημ. Συμβούλων   κ. Ευσταθίου,  κ. Αδαμόπουλο και  κ. Κουτσογιάννη.

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΛΛΩΝΩΝ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ

Με μεγαλοπρέπεια, εορτάστηκε στον Ιερό μας Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας, η Β’ Κυριακή των Νηστειών,  ημέρα του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

Στη Θεία Λειτουργία Χοροστάστησε  ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος  Σαλώνων και Γ. Διευθυντής της Ε.Κ.Υ.Ο. κ.κ. Αντώνιος, πλαισιούμενος από τον Αρχιμ. Ειρηναίο Νάκο, προιστάμενο του Ναού, Αρχιμ. Σισώη Σκάρκο και Πρωτ. Βασίλειο Χριστοδούλου καθώς και τον Διάκονο Κύριλλο.

Ο Θεοφιλέστατος στον Θείο Λόγο του  αναφέρθηκε στη μνήμη του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά και  στη παραβολή του Παραλύτου.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέσθηκε το Μνημόσυνο των  κεκοιμημένων Πατέρων του Ναού Αρχιμ. Νήφωνος Βιντζηλαίου  και Πρωτ. Σταύρου Βιολιδάκη καθώς και των δωρητών.

Αξίζει να σημειωθεί  ότι,  παρόντες ήταν ο  Δημοτικός Σύμβουλος Καλλιθέας και Πρόεδρος των Παιδικών Σταθμών του Δήμου κ. Κωνσταντίνος Ευσταθίου, ο Διευθυντής Προσωπικού της Ε.Κ.Υ.Ο. κ. Διονύσιος  Σταθουλόπουλος και ευλαβείς ενορίτες. 

 Τέλος, ο κ. Αντώνιος ευχαρίστησε τους πατέρες του Ναού, αναφερόμενος στην πολλή αγάπη τους  για την ενορία και τους ενορίτες. 

Εκ του Ναού

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ

Με μεγαλοπρέπεια και με τη πρέπουσα τάξη, εορτάστηκε στον Ιερό μας Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας, η Α’ Κυριακή των Νηστειών, ημέρα κατά την οποία εορτάζεται η αναστήλωση των Ιερών Εικόνων.

Στη Θεία Λειτουργία Ιερούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νιγηρίας κ. Αλέξανδρος πλαισιούμενος από τον Αρχιμ. Ειρηναίο Νάκο, προιστάμενο του Ναού, Αρχιμ. Βενιαμίν Εζιέμε από την Νιγηρία, Αρχιμ. Σισώση Σκάρκο και Πρωτ. Βασίλειο Χριστοδούλου καθώς και τον Διάκονο Κύριλλο.

Μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας, τελέσθηκε η περιφορά των Ιερών Εικόνων πέριξ του Ναού με αθρόα συμμετοχή ενοριτών κρατώντας ευλαβικά εικόνες από τις οικίες τους.

Προ του «Δι ‘ευχών», ο κ. Αλέξανδρος τόνισε πως πρέπει να αναστηλώσουμε μέσα μας την πραγματική εικόνα του Χριστού, γιατί μόνο όταν πραγματικά πιστέψουμε και νοιώσουμε ότι ο Χριστός είναι Θεός και Άνθρωπος θα μπορούμε να αμειφθούμε για την σωτηρία μας και να επιβιώσουμε.

Ο Προϊστάμενος του Ναού π. Ειρηναίος, ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο για την παρουσία του επισημαίνοντας στους ενορίτες το μεγάλο έργο της Ιεραποστολής που πραγματώνεται στη Μητρόπολη Νιγηρίας.

Εκ του Ναού

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Κατάκριση

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστὼφ

Λύτρωση ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες σου ποτὲ δὲν θὰ βρεῖς, ὅσο δὲν ἐφαρμόζεις τὴν ἐντολὴ καὶ τὴν προειδοποίηση τοῦ Κυρίου: "Μὴ κρίνετε ἴνα μὴ κριθεῖτε ἐν ὢ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ὢ μέτρω μετρᾶτε μετρηθήσεται ὑμίν" (Ματθαῖος 7. 1-2). Ποτὲ νὰ μὴν κρίνεις, Γιατί ἕνας εἶναι μόνο ὁ Κριτής, ποὺ θὰ κρίνει ζώντας καὶ νεκρούς. Κοίτα μόνο τὸν ἑαυτό σου καὶ τὰ ἔργα σου, γιὰ τὰ ὁποία θὰ κριθῆς. Δὲν βλέπεις πόσες ἁμαρτίες ἔχεις; Πῶς τολμᾶς λοιπὸν νὰ κατακρίνεις τὸν ἄλλον; Μὴν κρίνεις ἂν δὲν θέλεις νὰ κατακριθεῖς. Μὴν κρίνεις, Γιατί εἶσαι κι ἐσὺ ἔνοχός της ἴδιας ἁμαρτίας. "Ἀναπολόγητος εἰ, ὢ ἄνθρωπε, πᾶς ὁ κρίνων ἐν ὢ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον, σεαυτὸν κατακρίνεις τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεις ὁ κρίνων" (Ρωμαίους 2. 1).

Ἐρεύνησε καὶ καλλιέργησε τὸν ἑαυτό σου, καὶ μὴν ἀσχολεῖσαι μὲ τὰ ξένα ἁμαρτήματα. Δὲν θὰ δώσεις λόγο στὸν Θεὸ γι' αὐτά, ἀλλὰ γιὰ τὰ δικά σου. Σοῦ ζήτησε κανεὶς νὰ παρατηρεῖς καὶ νὰ καταγραφῆς τὶς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων; ἀντίθετα, ἔχεις ὑποχρέωση νὰ παρακολουθεῖς τὴ δική σου πνευματικὴ πορεία: εὐαρεστεῖς τὸν Κύριο; Ἐκτελεῖς τὶς ἐντολές Του; Ἀκολουθεῖς τὰ ἴχνη Του; Μιμεῖσαι τὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων; Εἶναι κάθε πράξις, κάθε λόγος, κάθε σκέψις σου ἀρεστὰ στὸν Θεό;

Ποιός, ἀλήθεια, εἶναι ἀπαλλαγμένος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία;

Ποιὸς θὰ βρεθεῖ ἀνένοχος; Μήπως ἐσύ; Προφήτης τοῦ Θεοῦ ἦταν ὁ βασιλιὰς Δαβίδ, κι ὅμως ἐβόησε: "Ἐν ἀνομίες συνελήφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μὲ ἡ μήτηρ μου" (Ψαλμοὶ 50. 7). Ὁ ἕνας εἶναι ἔνοχος σὲ τοῦτο, ὁ ἄλλος σ' ἐκεῖνο. Ὁ ἕνας στὸ μεγάλο, ὁ ἄλλος στὸ μικρότερο. Ὅλοι ἁμαρτωλοί, ὅλοι ἔνοχοι, ὅλοι ἄνομοι, ὅλοι ἀναπολόγητοι. Ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὅλοι ἐλπίζουμε στὴ φιλανθρωπία Του. Διότι "οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιον τοῦ Κυρίου πᾶς ζῶν" (Ψαλμοὶ 142. 2). Γι' αὐτὸ μὴν κατακρίνεις αὐτοὺς ποὺ σφάλλουν. Μὴ σφετερίζεσαι τὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ. Μὴ γίνεσαι ἀντίπαλός του Κυρίου, ἀρπάζοντας τὸ ἀξίωμα ποὺ κράτησε γιὰ τὸν ἑαυτό Του. Καὶ μὲ τὰ ἴδια σου τὰ μάτια ἂν δεῖς κάποιον νὰ ἁμαρτάνει, μὴν τὸν καταδικάσεις, μὴν τὸν κακολογήσεις, μὴν τὸν διασύρεις, μὴν τὸν ἐξουθενώσεις. Καταδίκασε τὸν διάβολο ποὺ τὸν ἐξαπάτησε καὶ τὸν ἔριξε στὴν ἁμαρτία. Ἂν ὅμως καταδικάσεις τὸν ἀδελφό σου, θὰ ἐπιβεβαιώσεις τὸν μεγάλο καὶ ἄλογο ἐγωισμό σου. Καὶ πρόσεξε, γιατί θὰ πέσεις κι ἐσὺ στὸ ἴδιο ἁμάρτημα. Κατὰ κανόνα, ὅποιος κρίνει τὸν ἄλλον γιὰ κάτι, πέφτει κατόπιν στὸ ἴδιο. Κάλυψε λοιπὸν σπλαχνικὰ μὲ τὴ σιωπὴ τὸ σφάλμα τοῦ ἀδελφοῦ σου. Κι ἂν μπορεῖς διόρθωσε τὸν μὲ ἀγάπη καὶ ταπείνωση.  Ἂν δὲν μπορεῖς, μεῖνε στὴ σιωπή σου καὶ καταδίκασε τὸν ἑαυτό σου γιὰ τὰ δικά σου ἁμαρτήματα.  Σοῦ ἀρκοῦν αὐτά.

Σοῦ θυμίζω ἕνα περιστατικὸ ἀπὸ τὸ Γεροντικό, καὶ κράτησε τὸ στὴ μνήμη σου: Πῆγε κάποτε ὁ ἀββᾶς Ἰσαὰκ ὁ Θηβαῖος σὲ κάποιο μοναστήρι. Ἐκεῖ εἶδε ἕναν ἀδελφὸ νὰ σφάλλει καὶ τὸν κατέκρινε. Μόλις ὅμως ἔφυγε καὶ βγῆκε στὴν ἔρημο, παρουσιάσθηκε ἕνας Ἄγγελος Κυρίου, στάθηκε μπροστὰ στὴν πόρτα τοῦ κελιοῦ του καὶ δὲν τὸν ἄφηνε νὰ μπεῖ. Ἐκεῖνος τότε τὸν παρακαλοῦσε νὰ τοῦ ἐξήγηση τὴν αἰτία. Καὶ ὁ Ἄγγελος τοῦ ἀποκρίθηκε: "Ὁ Θεὸς μὲ ἔστειλε νὰ σὲ ρωτήσω: Ποῦ προστάζεις νὰ βάλω τὸν ἀδελφὸ ποῦ ἔκρινες;" Ἀμέσως ὁ ἀββᾶς Ἰσαὰκ κατάλαβε τὸ νόημα τῶν λόγων τοῦ Ἀγγέλου καὶ τοῦ ἔβαλε μετάνοια λέγοντας: "Ἁμάρτησα, συγχώρησε μέ". Ὁ Ἄγγελος τότε τοῦ εἶπε: "Σήκω, σὲ συγχώρησε ὁ Θεός. Καὶ φυλάξου ἀπὸ δῶ καὶ πέρα, νὰ μὴν κρίνεις κανένα πρὶν τὸν κρίνει ὁ Θεός".

Ε.Ν.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΛΥΒΟΥ

Κόλλυβα ἑτοιμάζουμε τὰ Ψυχοσάββατα  καθὼς καὶ κάθε φορὰ ποὺ θέλουμε νὰ τελέσουμε στὸ Ναὸ ἐπιμνημόσυνη δέηση γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῶν κεκοιμημένων μας προσώπων.  Τὰ κόλλυβα συμβολίζουν τὴν κοινὴ ἀνάσταση τῶν ἀνθρώπων. Δηλαδὴ ὅπως ὁ σπόρος τοῦ σιταριοῦ πέφτει στὴ γῆ, θάβεται καὶ χωνεύεται καὶ σαπίζει χωρὶς ὅμως νὰ φθαρεῖ καὶ στὴ συνέχεια φυτρώνει καλύτερος καὶ ὡραιότερος, ἔτσι καὶ τὸ νεκρὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου θάβεται στὴ γῆ καὶ σαπίζει, γιὰ νὰ ἀναστηθεῖ καὶ πάλι ἄφθαρτο καὶ ἔνδοξο καὶ αἰώνιο. Τὴν ὡραία αὐτὴ εἰκόνα μας δίδει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν Ἅ΄ πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολὴ (κέφ. 12, στίχοι 35-44). Τὴν ἴδια εἰκόνα γιὰ τὴν Ἀνάστασή Του χρησιμοποίησε καὶ ὁ Χριστὸς (εὐαγγέλιο Ἰωάννη, κέφ. 12, στίχ. 24).

Τὸ κόλλυβο εἶναι βρασμένο σιτάρι καὶ καθιερώνεται ὡς σύμβολο τοῦ ἀνθρώπινου σώματος, ἐπειδὴ τὸ ἀνθρώπινο σῶμα τρέφεται καὶ αὐξάνει μὲ τὸ σιτάρι καὶ ὅπως μας λέει ὁ μακάριος Παῦλος στὴν πρὸς Κορινθίους Ἀ’ ἐπιστολὴ (κεφάλαιο 16): «Ἐκεῖνο ποὺ ἐσὺ σπέρνεις δὲν ζωογονεῖται, ἐὰν πρῶτα δὲν πεθάνει», καὶ τοῦτο, γιατί θάβεται στὴ γῆ τὸ νεκρὸ σῶμα καὶ σαπίζει, ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ μὲ τὸ σπυρὶ τοῦ σιταριοῦ. Ἀπ’ αὐτή, λοιπόν, τὴν παρομοίωση πῆρε τὴν ἀφορμὴ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ τελεῖ τὰ ἀποκαλούμενα κόλλυβα, τόσο αὐτὰ ποὺ προσφέρονται στὶς ἑορτὲς τῶν ἁγίων, ὅσο καὶ αὐτὰ ποὺ προσφέρονται στὰ μνημόσυνα τῶν κεκοιμημένων ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν μας.

Ὁ δεύτερος λόγος γιὰ τὸν ὅποιο βράζουμε τὸ σιτάρι εἶναι, γιὰ νὰ φανερώνεται μὲ τὸ βράσιμο ἡ διάλυση καὶ ἡ φθορὰ τῶν σωμάτων τῶν κεκοιμημένων, τῶν ὁποίων σύμβολα εἶναι τὰ κόλλυβα. Καὶ ὅπως τὸ βρασμένο σιτάρι δὲν μπορεῖ βέβαια νὰ βλαστήσει μὲ φυσικὸ τρόπο, μπορεῖ μὲ ὑπερφυσικό, δηλαδὴ μὲ τὴν ἄπειρη δύναμη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὅποιος μπορεῖ νὰ πραγματοποιήσει τὰ πάντα, ἔτσι παρομοίως καὶ τὰ νεκρὰ σώματα, τὰ ὅποια ἔχουν διαλυθεῖ στὰ μέρη ἀπὸ τὰ ὅποια συναρμόσθηκαν, δὲν μποροῦν βέβαια μ’ φυσικὸ τρόπο νὰ ἀναστηθοῦν καὶ νὰ ξαναζωντανέψουν, μὲ ὑπερφυσικὸ ὅμως τρόπο, δηλαδὴ μὲ τὴν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ, μποροῦν.  Γί΄ αὐτὸ ὅλοι ὁμολογοῦμε ὅτι ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν εἶναι ἔργο ποὺ ξεπερνᾶ ὅλους τους ὅρους τῆς φύσεως.

Ἡ καθιέρωση ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία εἰδικῶν τελετῶν καὶ προσευχῶν ὑπὲρ «μακαρίας μνήμης καὶ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν» τῶν ἐν Χριστῷ κοιμηθέντων, ἐκ μέρους τῶν ζώντων ἀκόμη ἀδελφῶν τους, ὀφείλεται σὲ δογματικοὺς λόγους, ἀλλὰ καὶ λόγω κληρονομιᾶς προχριστιανικῶν θρησκευμάτων. Μὲ αὐτὰ ὑποβάλουμε αἴτηση χάριτος γιὰ τοὺς κεκοιμημένους μας στὸν δίκαιο Κριτή, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς εἶναι φιλάνθρωπος καὶ ἡ τελικὴ κρίση ἀκόμη δὲν ἔγινε. Κατὰ τὴν τελετὴ τῆς σχετικῆς ἱεροπραξίας ὁ ἱερέας εὔχεται ὑπὲρ τῶν κεκοιμημένων (προσευχές), ἐνῶ οἱ συγγενεῖς, τρώγοντας τὰ κόλλυβα μὲ τὸ σχετικὸ κέρασμα ἢ τὸ γεῦμα ποὺ συνήθως προσφέρεται (ἐλεημοσύνες), εὔχονται· «Ὁ Θεὸς νὰ τὸν ἀναπαύσει».

 Συγκεκριμένα τοὺς κεκοιμημένους μας τοὺς βοηθᾶμε·

 Πρώτον μὲ προσευχές·

(ἅ) μὲ τὴν εὐχή, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἀνάπαυσε τὸν ἣ τοὺς δούλους σου…,

(β) μὲ τὸ πρόσφορο -ἕτοιμο ἢ ζυμωτό- ποὺ τὸ πᾶμε στὸν ναὸ μὲ τὰ ὀνόματα τῶν ζώντων καὶ κεκοιμημένων

(γ) μὲ τὰ κόλλυβα –τὰ τρισάγια ἢ τὰ μνημόσυνα,

(δ) μὲ τὴ συμμετοχή μας σὲ σαρανταλείτουργα καὶ

(ἔ) μὲ ἰδιαίτερες (ὄχι ἰδιωτικές) Θεῖες Λειτουργίες καὶ σωστὴ συμμετοχή μας σ’ αὐτές.

Δεύτερον τοὺς βοηθᾶμε μὲ ἐλεημοσύνες· Πρόκειται γιὰ τὴν βοήθεια ποὺ προσφέρει ὁ πιστὸς στὸν Θεὸ (στὸ παγκάρι τοῦ ναοῦ γιὰ τὸ κερί, χρήματα γιὰ τὸ κτίσιμο τοῦ ναοῦ, συμμετοχὴ στὴν ἁγιογράφηση τοῦ ναοῦ κλπ.) καὶ στὸν ἄνθρωπο (σὲ πτωχούς, ἱδρύματα, φιλανθρωπικοὺς συλλόγους, γραφεῖα ἐξωτερικῆς ἱεραποστολῆς, ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς κεκοιμημένους μας).

Χρόνος τῶν μνημοσύνων·

Ἡ διάκριση τῶν Μνημόσυνων σὲ «τρίτα», «ἔνατα» κτλ εἶναι παλαιότατη καὶ ἀπαντᾶ στὶς Ἀποστολικὲς Διαταγές. Τὰ «τριήμερα» ποὺ κάνουμε μετὰ τὸ θάνατο τοῦ ἀνθρώπου μας, τελοῦνται κατὰ τὸν τύπο τῆς Ἁγίας Τριάδας καὶ διὰ τὸν τριημέρως ἐγερθέντα Χριστό, τὸν ὁποῖο παρακαλοῦμε νὰ ἀναπαύσει τὸν κοιμηθέντα μετὰ δικαίων. Τὰ ἐννιάμερα μνημόσυνα τελοῦνται ἐπειδὴ στὶς ἐννέα ἡμέρες ἀρχίζει νὰ διαλύεται ὁ κοιμηθεῖς «εἰς τὰ ἐξ ὢν συνετέθη» καὶ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ τὸν συγκαταριθμήσει μὲ τὰ ἐννέα ἄυλα τάγματα τῶν Ἀγγέλων. Τὰ σαραντάμερα ἢ τεσσαρακονθήμερα τελοῦνται ἐπειδὴ τὴν τεσσαρακοστὴ ἡμέρα λαμβάνεται ἡ ἀπόφαση γιὰ τὸν κοιμηθέντα καὶ ἀπέρχεται ὅπου κρίνει ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς (ἐκ δεξιῶν ἢ ἐξ ἀριστερῶν) ἀνάλογα μὲ τὴ ζωή του. Ἐκτὸς αὐτῶν τῶν μνημόσυνων κάνουμε τὰ τρίμηνα, ἑξάμηνα, ἐννιάμηνα καὶ τὰ ἐτήσια. Μποροῦμε ὅμως καὶ ὅποτε θέλουμε νὰ κάνουμε κόλλυβα, ὁποιαδήποτε ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας, ἐφ’ ὅσον θέλουμε νὰ φροντίσουμε συχνότερα τὰ προσφιλῆ μας κεκοιμημένα πρόσωπα.  Τὰ μνημόσυνα τελοῦνται κανονικὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου ποὺ εἶναι ἡμέρα τῶν κεκοιμημένων, ἐνῶ τὶς καθημερινὲς τελοῦνται τρισάγια.

Τὶς Κυριακές, κανονικά, δὲν τελοῦνται μνημόσυνα ἐπειδὴ εἶναι ἡμέρα ἀναστάσεως. Καὶ ἂν γίνονται κάποια γίνονται κὰτ  οἰκονομίαν

Ἐπειδή παρατηροῦνται συγχύσεις, διευκρινίζεται ὅτι τά Ψυχοσάββατα εἶναι δύο. Τῆς Ἀπόκρεω καί τῆς Πεντηκοστῆς.

Μνημόσυνα τελοῦνταν καθ’ ὅλο τό ἔτος, ἐκτός τῶν ἑξῆς ἡμερῶν :

Ἀπό τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου μέχρι καί τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ

Ἀπό τῆς 25ης Δεκεμβρίου μέχρι καί τῆς 6ης Ἰανουαρίου

Τήν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς καί τήν 15η Αὐγούστου .

Μνημόσυνα δέν τελοῦνται, ἐπίσης, κατά τίς ἡμέρες ὅπου δέν τελεῖται τελεία Θεία Λειτουργία.  Τέτοιες περιπτώσεις εἶναι οἱ ἡμέρες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς (πλήν Σαββάτου, Κυριακῆς καί τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου).

 Ἐπίσης, Θεία Λειτουργία δέν τελεῖται κατά τήν Τετάρτη καί τήν Παρασκευή τῆς Ἑβδομάδος τῆς Τυροφάγου.  Ἐπίσης, καλόν εἶναι νά ἀποφεύγωνται, γιά πρακτικούς λόγους, κατά τίς Δεσποτικές καί Θεομητορικές ἑορτές καί κατά τήν πανήγυρι τοῦ Ναοῦ.

Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος