Ένας Καβαφικός Καββαδίας στην γειτονία μας: ΙΩΣΗΦ ΣΑΡΕΙΔΑΚΗΣ

Ο Ιωσήφ Σαρειδάκης, με τη τρίτη του αυτή ποιητική συλλογή με τίτλο «Οι κορμοράνοι του Μακάου», αδιαμφισβήτητα αποδεικνύει τη σταθερά ανοδική του πορεία στην ποίηση. 

Τα ποιήματα αυτής της συλλογής αφήνουν τον αναγνώστη με ένα μυαλό που σφυροκοπά και με μία ψυχή επαναστατημένη. 

Αποδεικνύουν ότι ο μόνος αξιόπιστος συνταξιδιώτης, ο μόνος στον οποίο πραγματικά μπορείς να βασιστείς είναι ο αληθινός εαυτός σου.

Αλμυροδεμένα ποιήματα, λέξεις και θάλασσες αλαργινές, μιας ναυ­τοσύνης πλούσιας σε εμπειρία και γνώση. 

Και έρχεται μετά η θαλασσογραφία, ο θαυμαστός θαλάσσιος πλούτος δια χειρός του ποιητή, να υπερβεί τη γλωσσική περιοχή με τρόπο γλυκερό, να γεμίσει όλες τις αισθήσεις, όραση, ακοή, αφή και γεύση ώστε να τις ολοκληρώσει σε ένα ταξίδι του νου που λαμβάνει σάρκα και οστά.

survival sex και sex for rent : οι κανόνες του Δυτικού τρόπου παραγωγής.

 Γυναικείες και φιλανθρωπικές οργανώσεις στη Μ. Βρετανία κάνουν λόγο για ένα κοινωνικό φαινόμενο - μάστιγα, που έχει αναγκάσει τις κυβερνήσεις της χώρας τα τελευταία χρόνια να αναγνωρίσουν τουλάχιστον την ύπαρξή του και να ψελλίσουν ορισμένα «μέτρα». Το φαινόμενο ονομάζεται «σεξ επιβίωσης» (survival sex)ⁱ και «σεξ (αντί) για ενοίκιο» (sex for rent).

Ο βιασμός μέσω του «σεξ επιβίωσης» δεν συναντάται φυσικά μόνο στη Μ. Βρετανία. Σε άλλες χώρες του κόσμου η κατάσταση είναι ενδεχομένως πιο βάρβαρη. Όμως, σε μια από τις ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες του κόσμου, στο «πλούσιο» και «political correct» Ηνωμένο Βασίλειο, όπου - κατά τ' άλλα - στα κυβερνητικά κτίρια ανεμίζουν σημαίες της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και οι «εκστρατείες ευαισθητοποίησης» κατά της έμφυλης βίας, της κακοποίησης, του σεξισμού «δίνουν και παίρνουν», η δυσοσμία από την οικονομία και τα προνόμια των λίγων είναι πιο έντονη:

Όλο και περισσότερες γυναίκες - κυρίως - εξαναγκάζονται σε  sex ως αντάλλαγμα για το ενοίκιό τους ή για να αγοράσουν τρόφιμα και άλλα απαραίτητα, εξαιτίας της επιδείνωσης των συνθηκών διαβίωσης κι εργασίας, αλλά και της εκτόξευσης των ενοικίων.

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου στην Παλαιστίνη σήμερα

(Διονύσιος Σκλήρης)ⁱ

Μπορεί το χριστιανικό κήρυγμα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου για την ενσάρκωση του Θεού & Λόγου να έχει και πολιτικές προεκτάσεις, επίκαιρες στις μεγάλες τραγωδίες των ημερών μας;

Μια πρωτότυπη φωνή προς αυτή την κατεύθυνση είναι αυτή του Παλαιστίνιου πάστορα στη Βηθλεέμ Isaac Munther (πάστορα της Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας στη Βηθλεέμ και της Λουθηρανικής Εκκλησίας στο Beit Sahour ), ο οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός για το κήρυγμα των Χριστουγέννων, αλλά έχει γράψει και σημαντικά έργα μιας σύγχρονης Θεολογίας της Απελευθέρωσης με επίκεντρο την παλαιστινιακή εμπειρία, όπως το Η Άλλη Πλευρά του Τείχους: Μια παλαιστινιακή χριστιανική αφήγηση θρήνου και ελπίδας (The Other Side of the Wall: A Palestinian Christian Narrative of Lament and Hope, Downers Grove Illinois, Intervarsity Press 2020).

Κυριακή της Ορθοδοξίας: «Εσκήνωσεν εν ημίν και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού»

 Οι Ι. Εικόνες βρίσκονται στους Ναούς και στα σπίτια των Χριστιανών, επειδή, εκτός των άλλων, είναι και αυτές λόγος Θεού, άλλου είδους βέβαια. Διδάσκουν και αυτές, ευλογούν και οδηγούν τους ανθρώπους στη θεογνωσία. 

Ο Θεός μιλάει στους ανθρώπους όχι μόνο με τον δικό τους λόγο (προφορικό και γραπτό), αλλά και με άλλα στοιχεία της δημιουργίας Του.

«Κύριος πολεμήσει περὶ ὑμῶν...» ; (Εξοδ. 14:14)

''Καὶ εἶπε Σαμουὴλ πρὸς Σαούλ· ἐμὲ ἀπέστειλε Κύριος χρῖσαί σε εἰς βασιλέα ἐπὶ Ἰσραήλ, καὶ νῦν ἄκουε τῆς φωνῆς Κυρίου· τάδε εἶπε Κύριος Σαβαώθ· νῦν ἐκδικήσω ἃ ἐποίησεν Ἀμαλὴκ τῷ Ἰσραήλ, ὡς ἀπήντησεν αὐτῷ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντος αὐτοῦ ἐξ Αἰγύπτου· καὶ νῦν πορεύου καὶ πατάξεις τὸν Ἀμαλὴκ καὶ Ἱερὶμ καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ καὶ οὐ περιποιήσῃ ἐξ αὐτοῦ καὶ ἐξολοθρεύσεις αὐτὸν καὶ ἀναθεματιεῖς αὐτὸν καὶ πάντα τὰ αὐτοῦ καὶ οὐ φείσῃ ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ ἀποκτενεῖς ἀπὸ ἀνδρὸς καὶ ἕως γυναικὸς καὶ ἀπὸ νηπίου ἕως θηλάζοντος καὶ ἀπὸ μόσχου ἕως προβάτου καὶ ἀπὸ καμήλου ἕως ὄνου...καὶ συνέλαβε τὸν Ἀγὰγ βασιλέα Ἀμαλὴκ ζῶντα καὶ πάντα τὸν λαὸν καὶ Ἱερὶμ ἀπέκτεινεν ἐν στόματι ῥομφαίας''(Α Βασ.15:1-3,8) .

Πολλά από τα επίθετα που αποδίδονται στον Θεό τον παρουσιάζουν ως «πολεμιστή» (אִישׁ מִלְחָמָה [ις μιλχαμά]) , ως «κραταιό και ισχυρό» (עִזּוּז וְגִבֹּור [ιζζούζ βαγιμπόρ]) και «δυνατό στον πόλεμο» (גִּבֹּור מִלְחָמָה [γκιμπόρ μιλχαμά]) ως «γενναίο πολεμιστή» (גִּבֹור עָרִיץ [γκιβόρ αρίτς]) και άλλα παρόμοια, που στα αφτιά του σύγχρονου αναγνώστη ηχούν παράξενα και γεννούν το εύλογο ερώτημα αν αυτός ο σκληρός και πολεμοχαρής Θεός, όπως παριστάνεται στην Παλαιά Διαθήκη, μπορεί να είναι ο ίδιος με το σπλαχνικό και μακρόθυμο Πατέρα που αποκαλύπτει ο Ιησούς Χριστός στην Καινή;

Γιώργος Σουρής_Καρναβάλι

   Τι θέλει ο λαός αυτός ο αποβλακωμένος,

που μασκαράς ξεκάλτσωτος εβγήκε στο σεργιάνι,

κι εδώ κι εκείθε πιλαλά καταμουντζουρωμένος;

Δεν θέλει τίποτα, καλό μουντζούρωμα του φθάνει

Μουντζούρα για τη μούρη του και άλλο δεν γυρεύει,

ο ίδιος μασκαρεύεται αντί να μασκαρεύει.

Ποτέ τους Κυβερνήτας του δεν θέλει να πειράξει,

κι αν κάποτε με τ’ όνομα του κλέφτη τους στολίζει,

όμως ως κάτω χαιρετά του κλέφτη το αμάξι,

και με τα δυο του γόνατα εμπρός του γονατίζει.

Έπειτα ο κυρίαρχος έχει κι αυτή τη χάρη,

να τρέμει για τη φυλακή, να φεύγει το στειλιάρι.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΝΗΣΤΕΙΑ (Ματθ. 6,14-21 & Ρωμ.13,11- 14,4)

του Ι. ΚΑΡΑΒΙΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΟΜΟΤ. ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (περ.«Απόστολος Βαρνάβας» τ.83/2022).

Καθώς η Κυριακή αυτή, η λεγόμενη στην εκκλησιαστική ορολογία Κυριακή της Τυρινής, μας προετοιμάζει και μας εισάγει στο πνεύμα της Α΄ εβδομάδας της νηστείας και βέβαια ολόκληρης της Μ. Τεσσαρακοστής, με τα βιβλικά αναγνώσματά της κάνει λόγο για μια πνευματικότητα που δεν σχετίζεται με την εξωτερική εμφάνιση, αλλά με το εσωτερικό πραγματικό είναι του χριστιανού.

“Γάμος” για ομόφυλα ζευγάρια: αντίφαση ἐν τοις όροις.

 π. Δημητρίου Μπαθρέλλου Ἐφημ. Ἱ.Ν. Ἀναλήψεως Ντράφι - Ἐπισκ. Καθηγητοῦ Παν. Emory(περ. ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ, Ἔτος 73oν(2024), Τευχ.2ον,σελ.9-10).

O θεσμός τοῦ χριστιανικοῦ γάμου ἀνάγει τίς ἀπαρχές του στίς πρῶτες γραμμές τῆς Βίβλου.

 Ὁ Θεός δημιουργεῖ ἄνδρα καί γυναῖκα καί τούς εὐλογεῖ γιά ἀμοιβαία ἐνίσχυση καί τεκνογονία, «εἰς βοήθειαν καί διαδοχήν τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων».

Οἱ ἀξίες τῆς μονογαμίας, τοῦ ἀδιάλυτου τοῦ γάμου, καί τῆς τεκνογονίας ἀποκλειστικά καί μόνο στό πλαίσιό του πού προκύπτουν ἀπό τή βιβλική διήγηση, ἀποτέλεσαν μέχρι πρόσφατα βασικό πυλῶνα τῶν κοινωνιῶν τοῦ δυτικοῦ κόσμου – παρά τίς ὅποιες ἀνεπάρκειες συζύγων καί γονέων.

Εις ανάμνησιν των 150ων γενεθλίων του Ρώσου φιλοσόφου Νικολάι Berdyaev

Στο αξιοσημείωτο δοκίμιό της για τη θρησκευτικο-φιλοσοφική σκηνή στη «Ρωσική Ασημένια Εποχή», η Bernice Glatzer Rosenthal(Fordham University ) περιγράφει τον ουμανισμό του Berdyaev ως απάνθρωπο.[1]

Τα εμβλήματα αυτής της «απανθρωπιάς» αντιπροσωπεύονται, μεταξύ άλλων, από την επιδοκιμασία του για την είσοδο της Ρωσίας στον «Μεγάλο Πόλεμο», τον έπαινο του «Καθολικού Μεσαίωνα» και την απόρριψή του στην ιδέα της «αιώνιας αστικής ειρήνης». ”[2]

Αλλά είναι δυνατόν η ριζική έμφαση του Berdyaev στην ανθρώπινη προσωπικότητα και την ανθρώπινη ελευθερία να είναι πράγματι απάνθρωπη;

Πρόληψη Ενδοοικογενειακής Βίας_ΙΑΑ_ ''Πρωτοβουλία''.

Τα πράγματα που είναι του Θεού και τα πράγματα που είναι του Καίσαρα Για τη Νομιμοποίηση του Γάμου ατόμων ιδίου φύλου στην Ελλάδα

-π.Ιωάννης Χρυσαυγήςⁱ, Διευθυντής του Οικουμενικού Ινστιτούτου Huffington στο HCHC(Hellenic College Holy Cross School of Theology)

«Ένας από τους πειρασμούς που ταλανίζει πάντα ιερείς και κήρυκες καθώς προσφέρουν διακηρύξεις και διακηρύξεις είναι η τάση να προσφέρουν λύσεις σε ανύπαρκτα διλήμματα, δίνοντας απαντήσεις σε ερωτήσεις που κανείς δεν θέτει ή απευθύνεται σε λάθος ακροατήριο.

Γι' αυτό και δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι διάφοροι ορθόδοξοι ιεράρχες και κύκλοι αισθάνονται την ανάγκη να εκφράσουν δυσανάλογη ζέση και υπερβολική ανησυχία για την τρέχουσα συζήτηση γύρω από το νομοσχέδιο για τους γάμους ατόμων ιδίου φύλου που μόλις ψηφίστηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Με τη νομιμοποίησή του, η Ελλάδα γίνεται η πρώτη ορθόδοξη χώρα με ισότητα στον πολιτικό γάμο...

ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

Ο θόρυβος της σιωπής!

Η σιδερένια πόρτα της εκκλησίας έτριξε στο φύσημα του αέρα και πήγε να κλείσει.

Οι γυναίκες έγνεψαν στον καντηλανάφτη, εκείνος στέριωσε τη σφήνα στο κάτω μέρος της πόρτας και γύρισε στη θέση του πίσω από το παγκάρι. Είχε αρκετή δουλειά σήμερα.
Η εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο · κηδεία είχαν.

Μαζεύτηκε όλο το χωριό, αλλά δεν ήρθαν για τον νεκρό ― δεν τον είχαν σε υπόληψη.

  Για τη χήρα ήρθαν. Αυτήν καίγονταν να δουν από κοντά, τους έτρωγε η περιέργεια.

Après la religion zombie, la religion zéro règne partout... (Emmanuel TODD)

Η ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΗ Δύση βυθίζεται στον ΜΗΔΑΝΙΣΜΟ...

Ο Emmanuel TODDⁱ είναι ανθρωπολόγος, δημογράφος και ιστορικός. 

Επιστρέφει ξανά στο Élucidⁱⁱ με αφορμή την κυκλοφορία του «The Defeat of the West» (Gallimard, 2024), της τελευταίας του δουλειάς για τη γεωπολιτική, στην οποία ειδοποιεί για το νέο κρίσιμο στάδιο που έχουμε φτάσει. 

   Μετά τη ''θρησκεία των ζόμπι'', η ''μηδενική θρησκεία'' βασιλεύει παντού και βυθίζει τη Δύση, που έχει γίνει καταναλωτική και παρασιτική, στον ολοκληρωτικό μηδενισμό, που την ωθεί να επιδιώκει παράλογες και αυτοκαταστροφικές ενέργειες.

Παραμένει το ερώτημα: παπούτσι από τον τόπο σου ή offshore σώβρακο;

  Άλλο να σε χτυπάει το παπούτσι επειδή είναι στενό και άλλο να βγαίνει, επειδή είναι φαρδύ. 

   Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται στα σώβρακα, διότι όταν είναι στενά περπατάς με τα πόδια ανοιχτά, ενώ, όταν είναι φαρδιά, το περιεχόμενο δεν μαζεύεται, μετακινείται δεξιά ή αριστερά, χάνει τον προσανατολισμό στη μέση, χωρίς να έχει σημασία το μήκος, που δεν αποτελεί τη μόνη διάσταση, οπότε χωρίς να εξέρχεται μετατοπίζεται εκ δεξιών και εξ ευωνύμων.

Ένα Ορθόδοξο κορίτσι στο ιερό Βήμα (by Varvara Gulina);

Η πρώτη φορά που είδαⁱ ένα «κορίτσι του I. Βήματος» ήταν σε εναν Ρωμαιοκαθολικό ναό στον οποίο είχα μπει.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, περνούσα μια κρίση ως γυναίκα στην εκκλησία, παλεύοντας με τον πόνο που προέρχεται από εμπειρίες αποδιώξεως, υποτίμησης και απώθησης.

''ΛΑΤΡΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ'': το νέο βιβλίο του π. Βασιλείου Χριστοδούλου (εκδ.Γρηγόρη).

Αυτοσχεδιαστικός πλουραλισμός για τα ''ομόφυλα'' ζευγάρια: Η ελλαδική εκδοχή εκκλησιαστικής συναίνεσης και πλουραλισμού.

Cε μια περίοδο όπου έχει ανοίξει η διαβούλευση για νομοσχέδιο της κυβέρνησης σχετικό με τα ''ομόφυλα'' ζευγάρια, ως προς την Εκκλησία της Ελλάδος η κύρια στρατηγική είναι το να τονιστεί ότι ο πολιτικός γάμος ούτως ή άλλως δεν αναγνωρίζεται από την Εκκλησία, ούτε και για τα ετερόφυλα ζεύγη, οπότε η επέκτασή του και στα ''ομόφυλα'', δεν προκαλεί κάποια μείζονα αλλαγή.

Η διαφωνία επικεντρώνεται έτσι στο ζήτημα της ''τεκνοθεσίας'' και στην προβολή ενός εναλλακτικού μοντέλου οικογένειαςⁱ. 

Η Εκκλησία της Ελλάδος θα πρέπει να ισορροπήσει μεταξύ αφενός μεν του συσχηματισμού της με την Πολιτείαⁱⁱ, ο οποίος δεν της επιτρέπει μείζονες εναντιώσεις, αφετέρου δε των ιδιαίτερων ευαισθησιών της σε θέματα που σχετίζονται κυρίως με τη συγκρότηση της οικογένειας.

Σε αυτό το πλαίσιο η Εκκλησία της Ελλάδος διαθέτει τον δικό της πλουραλισμό, ο οποίος εκτείνεται από φωνές έντονης συντηρητικής αντίδρασης έως μία σιωπηρώς συναινετική μετριοπάθεια ως προς τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες.

Yorgos Lanthimos: Poor Things (''Καημένα πλάσματα'')!

Το πλαίσιο της τελευταίας σουρεαλιστικής ταινίας εποχής, “Poor Things”, του Έλληνα σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου (Yorgos Lanthimos ) αλλάζει σημαντικά σε ύφος, σκηνογραφία και φωτογραφία, με τη μορφή μιας γοτθικής κωμωδίας τρόμου σε βικτωριανό σκηνικό.

Όμως η θεματολογία της παραμένει η έμφυλη σεξουαλικότητα στον καθωσπρεπισμό της κοινωνίας με πιο έντονες αναφορές στο φεμινισμό και την ταξική πάλη. Αυτό είναι το κύριο θέμα της ταινίας.

Σαν, όμως, υπόβαθρο ή υποφήτης, αυτή τη φορά εμφανίζεται ο κόσμος της ιατρικής και της επιστήμης. Συνεχώς επανέρχεται στην ταινία ο ρόλος του γιατρού και της έρευνας, αφού αυτός είναι και η αιτία πάνω στην οποία στήνεται το σκηνικό του σεναρίου.

ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΑΓ.ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ -ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2024