ΕΟΡΤΗ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Στον εναγκαλισμό των δύο αποστόλων, όπως τον βλέπουμε στη γνωστή εικόνα τους, η ᾽Εκκλησία μας πρόβαλε τη σύζευξη της πίστεως και των έργων, με άλλα λόγια είδε τους αποστόλους αυτούς ως σύμβολο και τύπο της παραδόσεώς της.

Υπήρξε, και υπάρχει ακόμη σε ορισμένους αιρετικούς, η άποψη ότι οι πρωτοκορυφαίοι απόστολοι ακολουθούν διαφορετικές παραδόσεις και εκφράζουν διαφορετικές θεολογίες: ο απόστολος Πέτρος – λένε – τονίζει τα έργα ως δρόμο σωτηρίας, γεγονός που τον σχετίζει περισσότερο με την ᾽Ιουδαική παράδοση, και ο απόστολος Παύλος τονίζει κυρίως την πίστη, άρα είναι ο ρηξικέλευθος και ο αληθινός χριστιανός. Τον Πέτρο είδαν πολλοί ως πρότυπο της θεολογίας του Ρωμαιοκαθολικισμού, η οποία πράγματι υπερτονίζει τα καλά έργα εις βάρος συχνά της πίστεως, και τον Παύλο από την άλλη σχέτισαν με τον Προτεσταντισμό, ο οποίος υποβαθμίζει τα έργα υπέρ της πίστεως.

Για εμάς τους ορθοδόξους όμως μία τέτοια διασπασμένη κατανόηση της θεολογίας των αποστόλων αυτών αποτελεί μεγάλη πλάνη. Και τούτο γιατί και οι δύο απόστολοι εκφράζουν την ίδια τελικώς θεώρηση της πίστεως.

Δεν προβάλλει άλλον Χριστό ο Πέτρος και άλλον ο Παύλος. Και οι δύο καταθέτουν την ίδια εμπειρία, την εν Χριστώ σωτηρία, για την οποία και οι δύο έδωσαν με μαρτυρικό τρόπο τη ζωή τους. Το Πνεύμα του Θεού άλλωστε που τους φώτιζε, ήταν και είναι πάντοτε το ίδιο.

Όταν ο απόστολος Παύλος, για παράδειγμα, τονίζει την πίστη ως προϋπόθεση της σωτηρίας, εξαγγέλλει την κοινή μαρτυρία και των άλλων αποστόλων, προεξάρχοντος του Πέτρου (Βλ. π.χ. Α´Πετρ. 1, 5-9. 21κ.α.), κατά την οποία, ναί μεν ῾ο δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται᾽ (Ρωμ. 1,17), αλλά η πίστη αυτή εκφράζεται με τα έργα της πίστεως, με τη μετάνοια δηλαδή του ανθρώπου, και με τον καρπό της πίστεως, την αγάπη. ῾Πίστις δι᾽ αγάπης ενεργουμένη᾽ (Γαλ. 5, 6) κατά τη συνοπτική διατύπωσή του, που σημαίνει ότι τότε η χριστιανική πίστη ζωντανεύει και ενεργοποιείται, όταν ακολουθεί τον δρόμο της αγάπης. Πρόκειται για διαφορετική διατύπωση της διδασκαλίας και του αποστόλου ᾽Ιακώβου, κατά την οποία ῾η πίστις χωρίς των έργων νεκρά εστι᾽ (2, 18).

Διαφορετικά, η πίστη μόνη μπορεί να θεωρηθεί και ως δαιμονική, αφού ῾και τα δαιμόνια πιστεύουσιν και φρίττουσι᾽( ᾽Ιακ. 2,19).῎Ετσι πίστη και έργα (πίστεως) συμπορεύονται στη χριστιανική παράδοση, ενώ οποιαδήποτε διάσπαση της πίστεως από τα έργα ερμηνεύεται ως το αποτέλεσμα της συγχύσεως της ψυχής και του διασπασμένου νού των αιρετικών. Η εσωτερική δηλαδή διάσπαση, την οποία ζούν οι αιρετικοί, λόγω της ενεργούσας μέσα τους αμαρτίας, τους οδηγεί και στο να βλέπουν διασπασμένη τη θεολογία των αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Με άλλα λόγια και στο σημείο αυτό επιβεβαιώνεται η ψυχολογική αρχή, σύμφωνα με την οποία ο κάθε άνθρωπος για την κατανόηση του κόσμου προβάλλει στην πραγματικότητα τον ίδιο του τον εαυτό: αυτό που ζεί, το προεκτείνει και προς τα έξω.

Στην πιθανή ένσταση ότι ιστορικά υπήρξε κάποια σύγκρουση των πρωτοκορυφαίων – όταν ο απόστολος Παύλος τότε που ῾ήρθε ο Πέτρος στην ᾽Αντιόχεια, του αντιμίλησε κατά πρόσωπο, γιατί ήταν αξιοκατάκριτος. Γιατί πριν έρθουν μερικοί άνθρωποι του ᾽Ιακώβου, έτρωγε στα κοινά δείπνα μαζί με τους εθνικούς.

Σαν ήρθαν όμως, υποχωρούσε και διαχώριζε τη θέση του, επειδή φοβόταν τους ᾽Ιουδαίους᾽ (Πρβλ. Γαλ. 2,11 εξ.) – η απάντηση δεν είναι διαφορετική: η διαφωνία ήταν για την τακτική του Πέτρου απέναντι στους εθνικούς και όχι για την πίστη και την αλήθεια που ζούσε.

 Γι᾽ αυτό και η ᾽Εκκλησία μας, είπαμε, πρόβαλε και προβάλλει συνεχώς την ε ν ο τ η τ α τους μέσα και από την εικόνα της εορτής τους, όπου τους τοποθετεί σε εναγκαλισμό.

Η μεγάλη λοιπόν εορτή των αγίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου, που η ᾽Εκκλησία μας τη συνοδεύει και με νηστεία (γι᾽ αυτούς γίνεται η νηστεία και όχι για την επομένη, της σύναξης των αποστόλων), μας υπενθυμίζει τη βασική αλήθεια της πίστεώς μας ότι δεν μπορούμε να σωθούμε και να σχετιστούμε με τον Χριστό, αν μαζί με την πίστη μας σε ᾽Εκείνον δεν κινητοποιηθεί και όλη η ζωή μας. Με απλά λόγια, η αγάπη μας για τον συνάνθρωπο (αυτό σημαίνει κυρίως κινητοποίηση του εαυτού μας) αποτελεί και τη σπουδαιότερη επιβεβαίωση της πραγματικής πίστεώς μας.

Ε.Ν.

ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ

Παρουσία πλειάδα Ιεραρχών τελέστηκε την Πέμπτη 14 Ιουνίου ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός του Οσίου Ιερωνύμου του Πενταγλώσσου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Αθήνα, όπου άγει τα ονομαστήριά του ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος.

Στον εσπερινό χοροστάτησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, παρουσία των Σεβ. Μητροπολιτών, Μαντινείας κ. Αλεξάνδρου, Καισαριανής κ. Δανιήλ, Καστορίας κ. Σεραφείμ, Ξάνθης κ. Παντελεήμονος, Δωδώνης κ. Χρυσοστόμου, Νικαίας κ. Αλεξίου, Σάμου κ. Ευσεβίου, Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, Νέας Σμύρνης κ. Συμέων, Περιστερίου κ. Χρυσοστόμου, Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Κοζάνης κ. Παύλου, Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου, Σύρου κ. Δωροθέου, Γλυφάδας κ. Παύλου, Σιατίστης κ. Παύλου, Κορίνθου κ. Διονυσίου, Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου, Πατρών κ. Χρυσοστόμου, Λαγκαδά κ. Ιωάννη, Ιλίου κ. Αθηναγόρα, Κηφισίας κ. Κυρίλλου, Θηβών κ. Γεωργίου, Μαρωνείας κ. Παντελεήμονος, Νέας Ιωνίας κ. Γαβριήλ, Καλαμαριάς κ. Ιουστίνου, Ελασσώνος κ. Χαρίτωνος, Ιωαννίνων κ. Μαξίμου, Θεσσαλιώτιδος κ. Τιμοθέου, Τρίκκης και Σταγών κ. Χρυσοστόμου, Άρτης κ. Καλλινίκου, Σταγών και Μετεώρων κ. Θεοκλήτου, Μάνης κ. Χρυσοστόμου, Θερμοπυλών κ. Ιωάννη, Βελεστίνου κ. Δαμασκηνού, Διαυλείας κ. Αλεξίου, Προύσης κ. Ελπιδοφόρου (Οικουμενικό Πατριαρχείο), Ηλιουπόλεως κ. Θεοδώρου (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας) και των Επισκόπων, Ανδίδων κ. Χριστοφόρου, Φαναρίου κ. Αγαθαγγέλου, Θαυμακού κ. Ιακώβου, Σαλώνων κ. Αντωνίου, Ναζιανζού κ. Θεοδώρητου, Μεθώνης κ. Κλήμεντος, Θεσπιών κ. Συμεών και Ανδρούσης κ. Κωνστάντιου.

Στην ομιλία του ο Μακαριώτατος μεταξύ άλλων ανέφερε: ''Κάθε ένας από εμάς έχει τον δικό του Άγιο, τον οποίον ιδιαιτέρως αγαπά και επικαλείται. Σήμερα λοιπόν γιορτάζουμε τη μνήμη του Αγίου Ιερώνυμου, επομένως και εγώ δικαιούμαι να έχω αυτόν τον Άγιο υπόδειγμα προστάτη αλλά και συγχρόνως δάσκαλο και οδηγό.

Ο Αρχιεπίσκοπος στην συνέχεια αναφέρθηκε στον λόγο για τον οποίον η Εκκλησία όρισε αυτόν τον τρόπο εορτασμού των Αγίων.

''Πρώτος λόγος είναι για να εκφράσουμε τις ευχαριστίες προς την Εκκλησία γενικότερα και ιδιαίτερα προς τον εορτάζοντα Άγιο για ό,τι προσέφερε στον λαό με τον τρόπο της ζωής του, με το παράδειγμά, με το τέλος του, με την διδασκαλία του, να τον ευχαριστήσουμε'' τόνισε ο Μακαριώτατος.

''Δεύτερον να προσπαθήσουμε να ψηλαφίσουμε τη ζωή του και μέσα από αυτό το ψηλάφισμα, να πάρουμε διδάγματα, να πάρουμε μηνύματα τα οποία θα μπορούν να μας βοηθήσουν στην πορεία της ζωής μας'' - πρόσθεσε ο κ. Ιερώνυμος.

''Θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου να σας ευχαριστήσω όλους θερμά και ευχηθείτε να Θυμάμαι κάθε μέρα τη ζωή του Αγίου Ιερώνυμου και να προσπαθώ, με τις μικρές μου δυνάμεις, να αντιγράφω, να μιμούμε τις δικές του προσπάθειες σας ευχαριστώ πάρα πολύ'' υπογράμμισε κλείνοντας ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.

ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΘΑΥΜΑΚΟΥ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ

Με την ευκαιρία της εορτής των 318 πατέρων των συγκροτησάντων την πρώτη οικουμενική σύνοδο ιερούργησε, σήμερα Κυριακή 20 Μαΐου 2018, στον Ιερό μας Ναό ο Θεοφιλέστατος επίσκοπος Θαυμακού κ. Ιάκωβος πλαισιούμενος από τον προϊστάμενο του Ναού Πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. Ειρηναίο Νάκο και τον πρωτοπρεσβύτερο π. Βασλειο Χριστοδούλου.

Το θείο λόγο κήρυξε ο Θεοφιλέστατος ο οποίος ανέφερε χαρακτηριστικά: "Εκείνος ο οποίος αποδέχεται τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, το μήνυμα και το κήρυγμα του, αυτός βρίσκεται μέσα στην σωστή πορεία, στην σωστή διαδρομή, στον ορθό δρόμο που θα τον φέρει στη δόξα και την θέα του Θεού. Αυτός είναι ο στόχος μας και ο σκοπός μας."

Και συνέχισε:"Θα πρέπει να οριοθετούμε τη ζωή μας μέσα στην αλήθεια της πίστεως, διότι στην πορεία των πραγμάτων της ζωής μας, παίρνουμε έναν άλλο ξεχωριστό δρόμο χωρίς να το καταλάβουμε. Δεν εντάσσουμε τον εαυτό μας μέσα στο σύνολο της εκκλησίας, δεν εντάσσουμε τον εαυτό μας μέσα στην οικογένεια του Θεού, να εμπνέεται η ζωή μας, οι πράξεις μας, οι ενέργειες μας από το λόγο Του και να μοιάζει η ζωή μας με την ζωή των πατέρων και των αγίων της εκκλησίας μας και έτσι πραγματικά και ουσιαστικά να ανήκουμε μέσα στην οικογένεια την οποία ίδρυσε ο Κύριος μας".

Στο τέλος ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Νάκος προϊστάμενος του ιερού ναού εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου ευχαρίστησε το Θεοφιλέστατο για την επίσκεψη του αλλά και όλους τους ενορίτες και ιδιαίτερα εκείνους που προσέτρεξαν στο κάλεσμα της ενορίας για την καθιερωμένη αιμοδοσία η οποία ακολούθησε αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία.

Η ενορία μας διοργανώνει δύο φορές το χρόνο αιμοδοσία κατά τις οποίες η ενορίτες δίνουν το παρόν βοηθώντας με αυτόν τον τρόπο τους υπόλοιπους αδελφούς που έχουν ανάγκη, σε μια εποχή στην οποία ζούμε, πολύ δύσκολη και χωρίς ενδιαφέρον για τον άλλο.