ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

Ο θόρυβος της σιωπής!

Η σιδερένια πόρτα της εκκλησίας έτριξε στο φύσημα του αέρα και πήγε να κλείσει.

Οι γυναίκες έγνεψαν στον καντηλανάφτη, εκείνος στέριωσε τη σφήνα στο κάτω μέρος της πόρτας και γύρισε στη θέση του πίσω από το παγκάρι. Είχε αρκετή δουλειά σήμερα.
Η εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο · κηδεία είχαν.

Μαζεύτηκε όλο το χωριό, αλλά δεν ήρθαν για τον νεκρό ― δεν τον είχαν σε υπόληψη.

  Για τη χήρα ήρθαν. Αυτήν καίγονταν να δουν από κοντά, τους έτρωγε η περιέργεια.

Après la religion zombie, la religion zéro règne partout... (Emmanuel TODD)

Η ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΗ Δύση βυθίζεται στον ΜΗΔΑΝΙΣΜΟ...

Ο Emmanuel TODDⁱ είναι ανθρωπολόγος, δημογράφος και ιστορικός. 

Επιστρέφει ξανά στο Élucidⁱⁱ με αφορμή την κυκλοφορία του «The Defeat of the West» (Gallimard, 2024), της τελευταίας του δουλειάς για τη γεωπολιτική, στην οποία ειδοποιεί για το νέο κρίσιμο στάδιο που έχουμε φτάσει. 

   Μετά τη ''θρησκεία των ζόμπι'', η ''μηδενική θρησκεία'' βασιλεύει παντού και βυθίζει τη Δύση, που έχει γίνει καταναλωτική και παρασιτική, στον ολοκληρωτικό μηδενισμό, που την ωθεί να επιδιώκει παράλογες και αυτοκαταστροφικές ενέργειες.

Παραμένει το ερώτημα: παπούτσι από τον τόπο σου ή offshore σώβρακο;

  Άλλο να σε χτυπάει το παπούτσι επειδή είναι στενό και άλλο να βγαίνει, επειδή είναι φαρδύ. 

   Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται στα σώβρακα, διότι όταν είναι στενά περπατάς με τα πόδια ανοιχτά, ενώ, όταν είναι φαρδιά, το περιεχόμενο δεν μαζεύεται, μετακινείται δεξιά ή αριστερά, χάνει τον προσανατολισμό στη μέση, χωρίς να έχει σημασία το μήκος, που δεν αποτελεί τη μόνη διάσταση, οπότε χωρίς να εξέρχεται μετατοπίζεται εκ δεξιών και εξ ευωνύμων.

Ένα Ορθόδοξο κορίτσι στο ιερό Βήμα (by Varvara Gulina);

Η πρώτη φορά που είδαⁱ ένα «κορίτσι του I. Βήματος» ήταν σε εναν Ρωμαιοκαθολικό ναό στον οποίο είχα μπει.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, περνούσα μια κρίση ως γυναίκα στην εκκλησία, παλεύοντας με τον πόνο που προέρχεται από εμπειρίες αποδιώξεως, υποτίμησης και απώθησης.

''ΛΑΤΡΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ'': το νέο βιβλίο του π. Βασιλείου Χριστοδούλου (εκδ.Γρηγόρη).

Αυτοσχεδιαστικός πλουραλισμός για τα ''ομόφυλα'' ζευγάρια: Η ελλαδική εκδοχή εκκλησιαστικής συναίνεσης και πλουραλισμού.

Cε μια περίοδο όπου έχει ανοίξει η διαβούλευση για νομοσχέδιο της κυβέρνησης σχετικό με τα ''ομόφυλα'' ζευγάρια, ως προς την Εκκλησία της Ελλάδος η κύρια στρατηγική είναι το να τονιστεί ότι ο πολιτικός γάμος ούτως ή άλλως δεν αναγνωρίζεται από την Εκκλησία, ούτε και για τα ετερόφυλα ζεύγη, οπότε η επέκτασή του και στα ''ομόφυλα'', δεν προκαλεί κάποια μείζονα αλλαγή.

Η διαφωνία επικεντρώνεται έτσι στο ζήτημα της ''τεκνοθεσίας'' και στην προβολή ενός εναλλακτικού μοντέλου οικογένειαςⁱ. 

Η Εκκλησία της Ελλάδος θα πρέπει να ισορροπήσει μεταξύ αφενός μεν του συσχηματισμού της με την Πολιτείαⁱⁱ, ο οποίος δεν της επιτρέπει μείζονες εναντιώσεις, αφετέρου δε των ιδιαίτερων ευαισθησιών της σε θέματα που σχετίζονται κυρίως με τη συγκρότηση της οικογένειας.

Σε αυτό το πλαίσιο η Εκκλησία της Ελλάδος διαθέτει τον δικό της πλουραλισμό, ο οποίος εκτείνεται από φωνές έντονης συντηρητικής αντίδρασης έως μία σιωπηρώς συναινετική μετριοπάθεια ως προς τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες.

Yorgos Lanthimos: Poor Things (''Καημένα πλάσματα'')!

Το πλαίσιο της τελευταίας σουρεαλιστικής ταινίας εποχής, “Poor Things”, του Έλληνα σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου (Yorgos Lanthimos ) αλλάζει σημαντικά σε ύφος, σκηνογραφία και φωτογραφία, με τη μορφή μιας γοτθικής κωμωδίας τρόμου σε βικτωριανό σκηνικό.

Όμως η θεματολογία της παραμένει η έμφυλη σεξουαλικότητα στον καθωσπρεπισμό της κοινωνίας με πιο έντονες αναφορές στο φεμινισμό και την ταξική πάλη. Αυτό είναι το κύριο θέμα της ταινίας.

Σαν, όμως, υπόβαθρο ή υποφήτης, αυτή τη φορά εμφανίζεται ο κόσμος της ιατρικής και της επιστήμης. Συνεχώς επανέρχεται στην ταινία ο ρόλος του γιατρού και της έρευνας, αφού αυτός είναι και η αιτία πάνω στην οποία στήνεται το σκηνικό του σεναρίου.

ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΑΓ.ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ -ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2024

''Οι πιο όμορφοι άνθρωποι είναι εκείνοι που έχουν γνωρίσει την ήττα...''

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ 2024

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΝΩΕ...ΣΤΗΝ ''ΚΙΒΩΤΟ''.

Πληροφορηθήκαμε πως το σύστημα εξουσίας, αν όχι η αντίστοιχη φυλή, αντικατέστησε τον ‘’παπά της Κιβωτού’’, με ένα διοικητικό συμβούλιο, αποτελούμενο από φυσιογνωμίες, λέει, «εγνωσμένου κύρους».

Προς στιγμήν (11/2022), ο ‘’ παπάς’’ διώκεται, όχι από τα κατά το Σύνταγμα όργανα, αλλά από εκείνα της πιο απεχθούς, κτηνώδους και αναλφάβητης εξουσίας, από τα τρωκτικά των καναλιών και τα ερπετά των βράχων.

Δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει με τον ‘’ παπά’’.

«Ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ήμιν, πλήρης χάριτος και αληθείας» ( Ίω. 1:14).Το μήνυμα του ευαγγελίου σ' ένα πλαίσιο εκκοσμίκευσης.

 Κεντρικό θέμα τής θείας αποκάλυψης, όπως υπάρχει στην καινή Διαθή­κη, είναι το γεγονός ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος: «Ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ήμιν, πλήρης χάριτος και αληθείας» ( Ίω. 1:14) ή σύμφωνα με την πρόταση πού υπάρχει στην προς Φιλιππησίους επιστολή, «εαυτόν εκκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος» (Φιλιπ. 2:7).

Αυτό είναι το θεμελιακό μήνυμα των βιβλικών κειμένων, ένα μήνυμα πού παρουσιάζεται με συγκεκαλυμμένη μορφή στην Παλαιά Διαθήκη και πλήρως, σαφώς και οριστικά στην καινή.

Ή θεία αποκάλυψη- το μήνυμα του ευαγγελίου σ' ένα πλαίσιο εκκοσμίκευσης- πού πρωταρχικά ερμηνεύεται ως αποκάλυψη μέσω της σάρκωσης τού Θεού, με όλες τις ευεργεσίες πού αυτή έχει, φαίνεται πώς κατέχει μια μοναδική θέση και λειτουργία στο εκκοσμικευμένο πλαίσιο.

Οι ευχές μας για την εορτή των Χριστουγέννων και το Άγιο Δωδεκαήμερο

ΑΠO ΤΗΝ ΚΑΤAΘΛΙΨΗ ΣΤΗ ΧΑΡA: ΑΠO ΚΛΙΝΙΚH ΚΑΙ ΥΠΑΡΞΙΑΚH AΠΟΨΗ

 (ΠΑΥΛΟΥ ΚΥΜΙΣΗ, ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΟΛΛΕΓΙΟΥ Ν. ΥΟΡΚΗΣ & ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ)ⁱ

x

Tο σύνδρομο της κατάθλιψης χρονολογείται όσο και ο άνθρωπος. Στην κλινική περιγραφή ξεχωρίζει η περιγραφή του Rene Spitz (1887–1974 ), που περιέγραψε την ανακλητική κατάθλιψη στα βρέφη.

Είχε παρατηρήσει ότι πολύ μικρά παιδιά, όταν δεν έχουν φροντίδα και στοργή από τους μεγάλους, θλίβονται, δεν τρώνε, αδυνατίζουν και μπορεί να φτάσουν και μέχρι τον θάνατο. 

Είχε περιγράψει αυτό το σύνδρομο σε παιδιά που βρίσκονταν σε ιδρύματα και έχασαν τη μητρική στοργή και φροντίδα.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ_17-12-23

 

Political Hesychasm: A Viable Option?('' Είναι ο Πολιτικός Ησυχασμός μια βιώσιμη επιλογή'';)

Η πολιτική καθίσταται όλο και πιο περίπλοκη χρόνο με το χρόνο. Η τρέχουσα δεκαετία συνεχίζει να μας εκπλήσσει... Η δημοκρατία και η παγκοσμιοποίηση φαίνεται να υποχωρούν, ενώ ο εθνικισμός και ειδικότερα ο χριστιανικός εθνικισμός, βρίσκεται σε άνοδο.

Οι κοινωνικοί δεσμοί που κρατούσαν ενωμένες τις κοινωνίες καταρρέουν, ενώ οι τεχνολογικές ανακαλύψεις, αν και προσφέρουν νέες ευκαιρίες, παρουσιάζουν ταυτόχρονα και σοβαρές προκλήσεις.

Εν μέσω αυτής της κατάστασης, πολλοί αναρωτιούνται αν ο Ανατολικός Χριστιανισμός μπορεί να συμβάλει στον τρέχοντα πολιτικό διάλογο, ίσως με τη μορφή μιας πολιτικής θεολογίας που θα αντλεί ιδέες από την ορθόδοξη παράδοση.

LAST RIFLEMAN- Pierce Brosnan

 H ταινία LAST RIFLEMAN είναι ένα συγκινητικό και εγκάρδιου ύφους δράμα που παρακολουθεί τον 92χρονος Artie Crawford (pierce Brosnan), έναν βετεράνο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που ζει σε ένα οίκο φροντίδας στη Βόρεια Ιρλανδία, ο οποίος μόλις έχασε την, επί 50 έτη γυναίκα του.

Το συναισθηματικό τίμημα που πληρώνουν οι μέτοχοι στην πορεία κάθε πολέμου είναι κάτι που αντηχεί από γενιά σε γενιά, σε ολόκληρο τον κόσμο.

Στην 75η επέτειο από την «απόβαση της D-Day» στη Νορμανδία, ο Artie αποφασίζει να δραπετεύσει κρυφά από το γηροκομείο, αφού είπε στους εργαζόμενους στο οίκο φροντίδας του ότι «θα κατέβαινε στα μαγαζιά», αλλά αντ' αυτού κατευθύνθηκε στον σιδηροδρομικό σταθμό του Brighton πριν επιβιβαστεί σε τρένο για το Portsmouth και αργότερα σε ένα πλοίο για την Caen. 

Paul Lynch- Prophet Song

Το βρετανικό λογοτεχνικό βραβείο Booker απονεμήθηκε στον ιρλανδό συγγραφέα Paul Lynch για το μυθιστόρημά του Prophet Song (εκδόσεις Oneworld, Λονδίνο, 2023).

Είναι ένα λογοτεχνικό μανιφέστο για ενσυναίσθηση σε όσους έχουν ανάγκη αλλά και για αφύπνιση για την πολιτική και κοινωνική δυστοπία που είναι προ των πυλών. (Γ.Χ. Παπασωτηρίου).

Το μυθιστόρημα αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας που παλεύει με έναν τρομακτικό νέο κόσμο στον οποίο αρχίζουν να εξαφανίζονται οι δημοκρατικοί κανόνες. 

This Is Not the World We Are Taught Of (ή '' Είναι καιρός να κάνουμε πράξη αυτό που κηρύττουμε'')

by rev.Barouyr Shernezianⁱ

Ζούμε σε μια εποχή όπου συμβαίνουν συνεχώς πόλεμοι και συγκρούσεις. Είτε βρισκόμαστε εν μέσω πολέμου, σωματικά ή ψυχικά, σε κάθε περίπτωση, ζημιωνόμαστε.

Τα κράτη και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μπορούν να παρουσιάζουν τα συμβαίνοντα με διαφορετικά ονόματα και τρόπο, ωστόσο η βία κατά της ανθρώπινης ζωής εδρεύει στον πυρήνα των συγκρούσεων.

Εκφράζουμε τη γνώμη μας, συνηγορούμε, διαμαρτυρόμαστε, αναρτούμε σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και επικοινωνούμε από διαφορετικά κανάλια μέσων ενημέρωσης.

 Παρόλα αυτά η κατάσταση παραμένει αμετάβλητη.