Κάθε Θεία Λειτουργία: το Μυστικό Δείπνο του Χριστού, η Βασιλεία του Τριαδικού Θεού στη γη.

  Είναι βασικό και απαραίτητο γιά κάθε, αληθινά, πιστό νά γνωρίζει και νά ζει συνειδητά την έννοια, του βάθος και τή σημασία της Θείας Κοινωνίας, καθώς πηγαίνει στην Εκκλησία και συμμετέχει στου μέγιστο μυστήριο του Μυστικού Δείπνου του Χρίστου, δηλαδή στή Θεία Λειτουργία. 

  Όλοι οι ορθόδοξοι Χριστιανοί αποτελούμε την Εκκλησία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού (Ματθ.16,18). 

Είμαστε ου νέος λαού του αληθινού Τριαδικού Θεού της Αγίας Γραφής (Α' Πέτρ.2,9). Είμαστε του πνευματικού Σώμα τού Χριστού, πού έχει κεφαλή του Χριστού και μέλη του κάθε πιστό (Α'Κορ.12,27). Ή ζωή αυτού του Σώματος φανερώνεται μέ τά Ιερά Μυστήρια και τή λατρεία και έχει κέντρο και βασικό κορμό το Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας (Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας).

Ο Πατέρας Θεός, από άπειρη αγάπη, στέλνει στον κόσμο τον Υιο και Λόγο Του, στου πρόσωπο του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, πού είναι «το ουράνιο και ζωηφόρο δικό Του ψωμί», μέ σκοπό «νά γίνει τροφή του κόσμου», ώστε «ο κόσμος νά ζωοποιηθεί, νά ενωθεί μέ τον Θεό πάλι και νά σωθεί» (Ίω.6,32-34)· νά βρει τήν πηγή τής ζωής του και νά ευτυχήσει.

Αυτή την ύψιστη αλήθεια φανέρωσε και δίδαξε ο Χριστός σε μιά συζήτηση που έχει με τους Ιουδαίους: «Σας βεβαιώνω, είπε, οτι όποιος πιστεύει σ’ έμενα, αυτός έχει μέσα του τήν αιώνια ζωή. Εγώ είμαι του ψωμί πού δίνει ζωή. Οι προγονοί σας έφαγαν στην έρημο του μάννα, γιά νά μήν πεθάνουν από την πείνα, αλλά πέθαναν. Όποιος όμως τρώει από αυτό το ψωμί πού κατέβηκε από τον ούρανο, αυτός δεν θά πεθάνει ποτέ. Εγώ είμαι του ψωμί πού κατέβηκε άπο τον ουρανό και χαρίζει τή ζωή· όποιος φάει απ' αυτό του ψωμί θά ζήσει αιώνια. και του ψωμί πού θά δώσω εγώ είναι του Σώμα μου, πού θά του προσφέρω γιά νά ζήσει ου κόσμος».

Στή συνέχεια, τούς λέει κατηγορηματικά: «Σας βεβαιώνω, οτι άν δέν φάτε τή σάρκα του Υιού του ανθρώπου (δηλ. του Σώμα μου) και δέν πιείτε του Αίμα Του (δηλ. του Αίμα μου) δέν έχετε συμμετοχή στή ζωή. Αυτός πού τρώει τή σάρκα μου και πίνει του Αίμα μου έχει ζωή αιώνια και εγώ θά τον αναστήσω τήν τελευταία ημέρα του κόσμου (κατά τή Δεύτερη παρουσία μου). Γιατί ή σάρκα μου και το Αίμα μου είναι αληθινή τροφή. Εκείνος πού τρώει τή σάρκα μου και πίνει του Αίμα μου είναι ενωμένος μαζί μου και εγώ με αυτόν»(Ίωάν.6,47-58). Ο Χριστός κατά το Μυστικό Δείπνο -κατά την πρώτη Θεία Λειτουργία που τέλεσε ο ίδιος- επιβεβαιώνει στην πράξη τή διδασκαλία Του.

Ενώ έτρωγαν, γράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος, ο Χριστός πήρε του ψωμί στά χέρια Του και , αφού είπε μία ευχαριστήρια προσευχή, το έκοψε σε κομμάτια και έδωσε από ένα κομμάτι σε κάθε μαθητή Του και τους είπε: Πάρτε και φάτε· αυτό είναι του Σώμα μου. Ύστερα, πήρε του ποτήρι με του κρασί και , αφού είπε πάλι μία ευχαριστήρια προσευχή, τους το έδωσε γιά νά πιούν, λέγοντας: ‘’Πιείτε από αυτό όλοι, γιατί αυτό είναι το Αίμα μου, του οποίο επιβεβαιώνει και σφραγίζει τή νέα συμφωνία του Πατέρα Θεού μέ τον κόσμο, σχετικά μέ τή σωτηρία του, και χύνεται για χάρη όλων, γιά νά συγχωρεθούν οί αμαρτίες τους» (Ματθ.26,26-30). Και «Αυτό πού έκανα, νά κάνετε κι’ εσείς, μετά το θάνατο μου, γιά νά είμαι πάντοτε μαζί σας» (Λουκ.22,15-20).

Οι Απόστολοι υπάκουσαν στην εντολή του Χριστού. Κάθε μέρα τελούσαν το Μυστικό Δείπνο - τή Θεία Λειτουργία. Ή Θεία Λειτουργία είναι ο Μυστικός Δείπνος τού Χριστού μέ τούς Αποστόλους , στον οποίο τούς παρέδωσε του μέγα Μυστήριο της Κοινωνίας τού τίμιου Σώματος και τού πανάγιου Αίματος Του για τή Σωτηρία κάθε πιστού, μέ τήν εντολή νά του τελούν και αυτοί, ώστε νά είναι πάντοτε μαζί τους, νά τούς προστατεύει και νά τούς ενδυναμώνει στου ιεραποστολικό τους έργο_(Ματθ.26,26-28-28,19. Λουκ.22,19).

Η Θεία Κοι­νωνία, έτσι, είναι και σημαίνει επικοινωνία, ένωση μέ το ζωντανό Θεό, η οποία χαρίζει άφεση αμαρτιών, ζωοποίηση, αναγέννηση, σωτηρία, ευτυχία. Αυτό του μοναδικό γεγονός συμβαίνει όταν ο πιστός κοινωνεί του Σώμα και του Αίμα του Χρίστου.

ΟΙ Απόστολοι μαζί μέ τους πιστούς τελούσαν αυτό του Μυστήριο κάθε ήμερα, κοινωνούσαν και ήταν ενωμένοι πάντα μέ του Χριστού (Πράξ.2,42). Όλοι οί πιστοί κοινωνούσαν του Σώμα και του Αίμα του Χρίστου και ζούσαν με τον Χριστό στην καρδιά τους. (Πράξ.2.42-47).

Σέ κάθε Θεία Λειτουργία όλοι οί πιστοί -ή Εκκλησία- ζούμε την παρουσία τού Χριστού ανάμεσά μας, όπως Τον γνωρίζουμε από τά ιερά Ευαγγέλια και τ’ άλλα βιβλία τής Καινής Διαθήκης. Ζούμε τις στιγμές τής ζωής Του και όλου τού έργου Του για τή σωτηρία τού κόσμου.

Ο ’ίδιος ο Χριστός, στο πρόσωπο τού λειτουργού Ιερέα, τελεί τή Θεία Λειτουργία. Ο ιερέας «δανείζει» στον Χριστό τον εαυτό του. «ο Χριστός είναι του ψωμί πού έστειλε στον κόσμο ο Πατέρας Θεος, του οποίο έχει και δίνει ζωή, ώστε νά γίνει η τροφή του κόσμου και έτσι ου κοσμος νά ζωοποιηθεί και νά ζήσει αιώνια» (Ίωάν.6,22,47).

Το σχεδιάγραμμα τής αναπαράστασης τής ζωής τού Χριστού και κυρίως τής θυσίας Του αρχίζει από την άγια Πρόθεση. Στου χώρο αυτό ο λειτουργός Ιερέας ετοιμάζει τά τίμια Δώρα -τον ’Άρτο και τον Οίνο-, τά οποία ή ’Εκκλησία θά προσφέρει στον φιλάνθρωπο Πατέρα Θεό ώς ευχαριστία για όλες τις ευεργεσίες Του και κυρίως γιά την αποστολή στον κόσμο του Υιό Του, Ιησού Χριστό, και τη θυσία Του, προκειμένου νά τον λυτρώσει, δηλαδή να τον ελευθερώσει από την αμαρτία και το θάνατο· νά τον ζωοποιήσει, νά τον αναστήσει και νά τον φέρει πάλι στον Παράδεισο, κοντά Του.

Ο Άρτος είναι ο Χριστός, «το Αρνί του Θεού», ο Οίνος είναι του Αίμα Του, πού έτρεξε από τή λογχισμένη πλευρά Του. Στή μικρή Είσοδο μέ του Ευαγγέλιο βλέπουμε και ζούμε τον Χριστό, όταν άρχισε του δημόσιο έργο Του. Στο Αποστολικό ανάγνωσμα ακούμε τούς Αποστόλους νά μιλούν γιά τον Χριστό. Στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα ακούμε τον Χριστό να μάς μιλάει. Στή Μεγάλη Είσοδο ζούμε τον Χριστό να πηγαίνει γιά τελευταία φορά στά Ιεροσόλυμα, ζούμε τή σταυρική Του θυσία και την Ταφή Του. Στην ευχή τής αγ. Αναφοράς ζούμε τή τέλεση από Αυτόν του Μυστικού Του Δείπνου και βιώνουμε τή συμμετοχή μας σ’ αυτό. Στή Θεία Κοινωνία ζούμε τήν Ανάστασή Του. Στή μεταφορά των τιμίων Δώρων στην αγία Πρόθεση, μετά τή Θεία Κοινωνία, ζούμε την Ανάληψή Του. Στον ύμνο «είδομεν το φως το αληθινόν...» ζούμε και ομολογούμε τή συμμετοχή μας στην Πεντηκοστή.

Στά λόγια του 'Ιερέα «εν ειρήνη προέλθωμεν», κατά την Απόλυση, βλέπουμε και ζούμε στο πρόσωπό του, το Χριστό μπροστά μας, μετά τήν Ανάστασή Του, νά λέει και σ’ εμάς, οπως στους Αποστόλους , «ειρήνη ύμίν», δηλ. «ο Θεός νά είναι μέσα στην καρδιά σας και μεταξύ σας, νά σάς φωτίζει και να σάς προστατεύει» (Ίωάν.20,19-21).

Συνεπώς, σέ κάθε Θεία Λειτουργία όλοι οι πιστοί -ή Εκκλησία τού Χριστού- είμαστε η Βασιλεία τού Τριαδικού Θεού στή γη, πού πορεύεται, πνευματικά, στην ουράνια Βασιλεία, «στο σπίτι τού Πατέρα μας» (Ιωάν.14,2). 

Αυτή την τάξη άφησαν στην Εκκλησία και ή ’Ορθόδοξη Εκκλησία τελεί σε κάθε Θεία Λειτουργία του Μυστικό Δείπνο του Χρίστου και καλεί τούς πιστούς νά κοινωνήσουν του Σώμα και του Αίμα του Χριστού, γιά νά απολαμβάνουν τίς Θείες Δωρεές, με του Χριστού στην καρδιά τους.