''ΒΙΟΗΘΙΚΗ,
ΕΝΑ ΔΥΝΑΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗς ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ''.
<<Ως κήρυκες του Λόγου που έχουν βαθιές σχέσεις τόσο με την πίστη όσο και με τον μετανεωτερικό κόσμο, οι ιερείς έχουν τεράστια δυνατότητα να τον επηρεάσουν επιφέροντας μια θετική αλλαγή με κατεύθυνση προς το Ευαγγέλιο του Χριστού.
Παρέχουμε βιωματικά αυτό το παράδειγμα καθημερινά με τα λόγια μας, όχι μόνο από τον άμβωνα αλλά και μέσα στις σχέσεις μας εκτός της Ενορίας .
Είμαστε ‘’τα χέρια και τα πόδια, τα μάτια και τα αυτιά του Χριστού’’, ώστε να ανταποκριθούμε στην ανθρώπινη τραγική κατάσταση ανεξάρτητα από το τι αυτή είναι.
Δεν μπορούμε να πούμε ότι οι ιερείς δεν μπορούν να είναι υπάρξεις που δεν ανταποκρίνονται γενικά στον πραγματικό κόσμο και στα καθημερινά ζητήματα που επηρεάζουν τους πιστούς, αλλά σήμερα όπου η τεχνολογία εξελίσσεται με έναν ολοένα και πιο επιταχυνόμενο ρυθμό, η ενοριακή μας ύπαρξη και η έφεσή μας προς την οικογενειακή ζωή μας φέρνουν σε επαφή με αυτά τα ζητήματα1 πιο άμεσα .
Τα βιοηθικά ζητήματα επηρεάζουν άμεσα τον τρόπο με τον οποίο ζούμε εμείς και οι οικογένειές μας.
Από αυτή την άποψη, ορισμένοι πιστοί μπορεί να αισθάνονται πιο επιτακτική την ανάγκη να έρθουν για να μας καταθέσουν τις ανησυχίες τους .
Περιμένουν ότι θ’ ακούνε πάντοτε την αλήθεια από τον άμβωνα, αλλά κι εμείς οι διάκονοι του Λόγου στην πράξη έχουμε το πλεονέκτημα της δια ζώσης εμπειρίας μέσα από την προσωπική και άμεση αντιμετώπιση των ζητημάτων αυτών2.
Φέρνουμε αυτόν τον πλούτο της δια ζώσης εμπειρίας στους «πιστούς» και αυτή η εμπειρία που έστειλε ο Θεός στον δρόμο μας, είναι εκείνη μας έκανε να γίνουμε ό,τι είμαστε .
Αυτή η δια ζώσης εμπειρία είναι πολύτιμη για την Εκκλησία.
Μέσω της δια ζώσης εμπειρίας και των σχέσεών μας με αυτήν την εμπειρία όλοι έχουμε βιώσει τον Θεό στη ζωή μας και μέσω αυτών διδάσκουμε με τη σειρά μας τους άλλους και επηρεάζουμε τους άλλους για να χτίσουμε όλοι τη σχέση με τον Θεό στη ζωή μας.
Ο μόνος τελικός σκοπός, το μόνο τέρμα που έχει σημασία είναι η αιώνια ζωή συνύπαρξης με τον Θεό.
Όλες οι άλλες στιγμές στη ζωή δεν είναι το τέλος, αλλά σημεία ανάπτυξης και εξέλιξης - νέες αρχές για την οικοδόμηση της σχέσης που θα οριστικοποιηθεί στην αιωνιότητα μας, της οποίας οι ζωές μας είναι τα μέσα με τα οποία φτάνουμε τελικά σε αυτήν.
Το πώς ζούμε η ζωή μας έχει σημασία . Και όλες οι ζωές έχουν σημασία .
Αυτή είναι η πρόθεση του Θεού ώστε να μας δημιουργήσει. Μας δίνει τις ευκαιρίες, αλλά αφήνει τις επιλογές σε εμάς3.
Μπορούμε να δούμε το ποτήρι της ζωής μας ως μισό-γεμάτο ή μισό-άδειο.
Κάθε ευκαιρία μπορεί να είναι ένα σημείο παραίτησης ή σημείο ανάπτυξης.
Η στάση που διαμορφώνουμε - ως ιερείς - πρέπει να είναι αληθινά πραγματική, πρέπει να είναι και θετική, εάν θέλουμε να δώσουμε στους άλλους ελπίδα και βιώσουν την αποδοχή της διακονίας μας ως κηρύκων του Ευαγγελίου.
Το Ευαγγέλιο σημαίνει «Καλά Νέα» και τα καλά νέα ενσταλάζουν ωραία βιώματα.
Αυτή δεν είναι μια «Feel Good» θεολογία, κάτι όντως ψευδεπίγραφο.
Αλλά η πραγματική θετική προσέγγιση στη ζωή και τα ζητήματα της εμπνέει τους άλλους να ζούν με πάθος και αφοσίωση, κι όχι παθητικό εφησυχασμό.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Ιησούς θεραπεύει τον ανάπηρο άνδρα, αλλά ο ανάπηρος έπρεπε να κάνει προσπάθεια να σηκώσει το κρεβάτι του και να περπατήσει μόνος του με τον Χριστό και κοντά στον Χριστό.
Εμείς, ως ιερείς, προσφέρομε την συμπαγή εμπειρία ότι έχομε αποδεχθεί τον Θεό αρκετά, ώστε να έχουμε την αυτοπεποίθηση να σηκωθούμε και να περπατήσουμε με τον Θεό που προσλάβαμε μέσω της δικής μας ελεύθερης θέλησης, και αυτό είναι που θέλουν οι άνθρωποι να ακούσουν από μάς καθώς η μαρτυρία αυτή προέρχεται από την Αλήθεια, μιας και ο Θεός είναι η Αλήθεια, όπως και το ότι ο Θεός είναι μαζί μας .
Σε αυτήν την προοπτική, επομένως, η Βιοηθική γίνεται ένα ισχυρό εργαλείο της αγάπης του Θεού και κηρύττει την αγάπη του Θεού.
Ο Θεός δημιούργησε ένα τεράστιο σύμπαν αλλά επέλεξε να κάνει το «δώρο της ζωής ειδικό» και «διαθέσιμο» σε προσφορά περιορισμένη.
Εμείς, λοιπόν, είμαστε η «ανωμαλία» στη δημιουργία.
Οι αστρονόμοι έχουν βρει πολλά άλλα αστέρια με πλανήτες σε τροχιά, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει ανακαλυφθεί άλλη καμία ζωή πουθενά.
Τι γίνεται αν τελικά ανακαλυφθεί ζωή; το προηγούμενο γεγονός της ανθρώπινης ζωήςαξίζει λιγότερο γιατί δεν είμαστε πλέον αποκλειστικοί εκπρόσωποι ζωής;
Όχι βέβαια!
Απλώς επιβεβαιώνει το γεγονός ότι εξακολουθεί η ζωή να είναι σπάνια με οποιονδήποτε τρόπο την εξετάζουμε.
Η ζωή είναι μια ανωμαλία στο σύμπαν.
Γι 'αυτό πρέπει να εκτιμηθεί, να γευτεί, να προστατευτεί και να διατηρηθεί. Αυτό είναι η «ανάθεση ευθύνης» στους πρώτους ανθρώπους κατά τη Γένεση, και αυτή η «ευθύνη» μεταβιβάζεται σε μας από την πρώτη στιγμή του πρώτου ανθρώπου μέχρι και την τελευταία στιγμή του τελευταίου επί της Γης.
Δηλώνεται λοιπόν στη Γένεση 1: 27-30, "Καί ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. Καί εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς καὶ ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς. Καί εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ δέδωκα ὑμῖν πάντα χόρτον σπόριμον σπεῖρον σπέρμα, ὅ ἐστιν ἐπάνω πάσης τῆς γῆς, καὶ πᾶν ξύλον, ὃ ἔχει ἐν ἑαυτῷ καρπὸν σπέρματος σπορίμου, ὑμῖν ἔσται εἰς βρῶσιν·καὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τῆς γῆς καὶ πᾶσι τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ παντὶ ἑρπετῷ ἕρποντι ἐπὶ τῆς γῆς, ὃ ἔχει ἐν ἑαυτῷ ψυχὴν ζωῆς, καὶ πάντα χόρτον χλωρὸν εἰς βρῶσιν. Καί ἐγένετο οὕτως4."
Ακριβώς όπως η αμαρτία παρεμπόδιζε αυτήν την «ευθύνη» στις πρώτες μέρες, έτσι συνεχίζει να την παρεμποδίζει και σήμερα (Γένεση 3, 1ff). Αυτός είναι ο δικός μας «σκελετός» στην ανθρώπινη ντουλάπα5.
Καθώς έχουμε προχωρήσει στη γνώση και την κατανόηση της Επιστήμης και της Τεχνολογίας, αυτό '' το στοίχημα '' ανέβηκε στα ύψη τόσο ώστε να παραμείνει στο παιχνίδι της ζωής.
Τα ζητήματα που αμφισβητούν τη ζωή και την ύπαρξή της έχουν γίνει πιο περίπλοκα, και η μετάβαση προς τα πίσω στην ιστορία δεν είναι η απάντηση.
Μπορούμε να μιλήσουμε για τις ‘’παλιές καλές μέρες’’ που η ζωή φαινόταν απλούστερη, αλλά συχνά ξεχνάμε «τις μαύρες σημαίες της καραντίνας» που κρέμονταν και τότε στις μπροστινές πόρτες των βαριά άρρωστων.
Από αυτήν την άποψη, είμαστε αντιμέτωποι με εξελίξεις, ιδιαίτερα τις ιατρικές, που έχουν φέρει κάποια ευδόκιμη αλλαγή, αλλά που έχουν επίσης παρουσιάσει προκλήσεις6 .
Ας Αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να σκεφτούμε πώς άλλαξαν τα εργαλεία.
Στα πρώτα χρόνια, ο άνθρωπος κατάλαβε πώς απλές μηχανές, όπως κεκλιμένα επίπεδα, μοχλοί, σφήνες και τέτοια βοήθησαν και διευκολύνουν την εργασία. Όλα τα μηχανικά εργαλεία και τα εργαλεία χειρός είναι ακόμα και σήμερα σχεδιασμένα με γνώμονα τις απλές μηχανές.
... Όταν η ζωή ήταν απλούστερη, οι απαντήσεις ήταν πιο απλές. Καθώς η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν κάνει τη ζωή προσβάσιμη περισσότερο αλλά και πιο περίπλοκη, όλα τα καίρια θέματα έχουν γίνει επίσης πιο περίπλοκα.
Ωστόσο, ο στόχος της αιώνιας ζωής μαζί με τον Θεό παραμένει ο ίδιος όπως ήταν πάντα.
Τα ζητήματα και οι απαντήσεις σήμερα δεν είναι τόσο απλά και απαιτούν μια μεγαλύτερη, μια πιο ολοκληρωμένη βάση πάνω στην οποία πρέπει να σχεδιαστούν. Είναι αυτή η μια και φυσική διαδικασία της προόδου.
Ο Χριστός δηλώνει στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη (Ιωάννης 14,6): ’’λέγει αὐτῷ (I.e.Θωμᾶ) ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι’ ἐμοῦ.".
Η Ανάσταση του Χριστού είναι η απόδειξη για εμάς ότι αν υπάρχει κάποια θεμελιώδης μάχη, στο τέλος η Ζωή νικά τον θάνατο, η Χάρη του αναστάντος νικά την αμαρτία, το Καλό πραγματικά κερδίζει το Κακό.
Αυτό είναι που όλοι, οι άνδρες και οι γυναίκες τα τέκνα του Θεού, στον Χριστό και με τον Χριστό καλούνται να γίνουν μάρτυρες ‘’Ευαγγελίου’’ στα φλέγοντα θέματα της εποχής τους.
Η Βιοηθική είναι το σύνολο των εργαλείων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση των ζητημάτων της ζωής στον παρόντα ιστορικό χρόνο.
Η Γνώση ως διαδικασία μπορεί να χρονολογηθεί μέσα στο χώρο και το χρόνο, αλλά η Βιοηθική, ως υποσύνολο της ηθικής, όχι7 .
Είναι ένας τρόπος σκέψης που επιτρέπει συμπαγείς κι εποικοδομητικές απαντήσεις στα δύσκολα ζητήματα κι οποτεδήποτε, μέσα από τις διδασκαλίες του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Είναι μια βάση πάνω στην οποία μπορούμε να οικοδομήσουμε θετικές στάσεις μέσα στην πίστη, στον εαυτό μας και σε εκείνους στους οποίους είμαστε μάρτυρες του Ευαγγελίου Του8.
Λαμβάνοντας υπόψη τα κρίσιμα ζητήματα της εποχής μας, είναι απαραίτητο να υπάρχει κάποιο είδος ενσωμάτωσης της Βιοηθικής στη διαμόρφωση των μορφωτικών κι επιμορφωτικών διαδικασιών στην ζωή των ιερέων και στην υπηρεσία αυτών που έχουν ήδη έχουν από καιρό χειροτονηθεί.
Η Βιοηθική μπορεί να μας δώσει μερικά από τα κρίσιμα εργαλεία, καίρια τμήματα από το υπόβαθρο, κάποια βάση πάνω στην οποία να στηρίξουμε τις προσπάθειές μας και την δράση μας εποικοδομητικά στα φλέγοντα ζητήματα της ζωής, να αναφέρουμε τον Εαυτό μας και τους Άλλους στον Θεό που μας γνωρίζει και μας αγαπά τόσο πολύ ώστε μας έπλασε, μας δημιούργησε, και μας δίδει διαχρονικά όλα τα αναγκαία μέσα για να είμαστε μαζί Του αιώνια>>.
Bibliography:
WILLIAM ORAZIO GALLERIZZO (2014/15), ‘’A powerful tool of preaching God's love.. ‘’,The Free Library. (2014). Retrieved, Jan 27 2021 from https://www.thefreelibrary.com/A+powerful+tool+of+preaching+God%27s+love.-a0429278261
Fournier, Deacon Keith A. What is a Catholic Deacon? Bishop Kevin Rhoades Gives the Answer. Catholic Online, Bakersfield, CA, 18 September, 2014. http://www.catholic.org/news/national/story.php?id=56925
Niederauer, Archbishop George H. Archbishop’s Journal – Free Will, Conscience and Moral Choice: What Catholics Believe. Catholic - San Francisco, San Francisco, CA, 15 January, 2010. http://www.catholic-sf.org/news_select.php?id=56744
Saunders, Deacon Andrew. Meeting Modern Challenges. Deacon’s Digest, 2014., http://www.deacondigest.com/home/meeting_modern_challenges
Sgreccia, Elio Cardinal, Chapt .V: Bioethics and its Principles of Personalist Bioethics: Foundations and Applications (translated by Di Camillo, John A and Miller, Michael J.). The National Catholic Bioethics Center. Philadelphia, 2014
NOTES
1βλ. Fournier, 2014, παρ. 18.
2βλ. Saunders, 2014, παρ. 5, 11.
3βλ. Niederauer, 2010, παρ. 3-4, Sgreccia, 2012, σ. 153, παρ. 3.
4 Δηλ. << Και πράγματι ο απειροτέλειος Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, τον οποίον προίκισε με ιδικά του χαρακτηριστικά γνωρίσματα, ώστε να είναι με αυτά εικών του Θεού. Δημιούργησε απ' αρχής άνδρα και γυναίκα. Και ευλόγησαν αυτούς ο Θεός λέγων· “αυξάνεστε και πληθύνεστε, γεμίσατε όλην την γην και γίνετε κύριοι αυτής· σας δίδω την δύναμιν να είσθε κύριοι και εξουσιαστές των ιχθύων της θαλάσσης και των πτηνών του ουρανού, όλων των κτηνών και όλης της γης και όλων όσα, ως ερπετά, σύρονται επάνω εις την επιφάνεια της γης”. Και εν συνεχεία είπε ο Θεός· “ιδού έχω δώσει υπό την κυριότητά σας και εις εξυπηρέτησίν σας όλα τα είδη του χόρτου, τα οποία έχουν ‘’εν εαυτοίς’’ σπέρματα και είναι απλωμένα εις ολόκληρον την γην, και κάθε δένδρον, το οποίον φέρει καρπό προς τροφή σας και σπέρμα προς πολλαπλασιασμό και διαιώνισίν του. Όλα αυτά, χόρτα της γης και καρποί των δένδρων, θα είναι εις διατροφή σας. Σας δίδω επίσης κυριότητα επί όλων των θηρίων της γης, επί όλων των πτηνών του ουρανού και επί όλων των ερπετών, που σύρονται εις την γην· εις όλες αυτές τις ζώσες υπάρξεις δίδω επίσης ως τροφή το χλωρό χόρτον της γης”. Και έγινε όπως ο Θεός διέταξε.>>.
5βλ. Sgreccia, 2012, σελ. 154-55).
6βλ.(Sgreccia, ο.π., σελ. 156.
7βλ. Sgreccia, 2012, σελ. 152-156.
8βλ. ο.π, σελ. 152.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου