TOY CTAYPOY

Ευσυνόπτως και με εκκλησιαστική κατάνυξη εορτάσθηκε η εορτή της Παγκόσμιας Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού την Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2021 στον Ιερό Ναό μας.

Την παραμονή, το απόγευμα στις 6 μμ, εψάλη η ακολουθία του Εσπερινού μετά αρτοκλασίας και στη συνέχεια η ακολουθία των χαιρετισμών (Α & Β Στάση) του Τιμίου Σταυρού, με την συμμετοχή των ιεροψαλτών εκ του αναλογίου, ενώ αρκετοί ενορίτες ήταν εκείνοι που προσκύνησαν τον Τίμιο Σταυρό και έλαβαν κλάδους βασιλικού ως ευλογία.

   Την ακολουθία της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού τέλεσαν οι Ιερείς της ενορίας, προεξάρχοντος του πανοc. Αρχιμ. π.Σισώη Σκάρκου. Στο κήρυγμα του θείου λόγου έγινε αναφορά στην σημασία της εορτής, στις προτυπώσεις του Τιμίου Σταυρού στην Παλαιά Διαθήκη, στην διά Σταυρού σωτηρία μας, την οποία εκπλήρωσε ο Ιησούς Χριστός, αλλά και στην καθημερινή μας σχέση με τον Τίμιο Σταυρό, ο οποίος είναι ευλογία και φυλακτήριο, αλλά και αφύπνιση σταυρικού ήθους των Χριστιανών, όταν δεν ξεχνούν την θυσία του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

  Και φέτος, όπου πανηγυρίζουμε την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, θα προβάλει το ιερό αυτό Σύμβολο ανάμεσά μας, μέσα στους Ναούς μας. Θα προσέλθουμε και πάλι —όπως κά­θε χρόνο— να τον ασπαστούμε. 

   Είναι, άραγε, των χειλέων μόνον ο Ασπασμός; Θα Τον αντικρίσουμε ανάμεσα σε λουλούδια στο κέντρο του Ναού της ενορίας μας. Θα σκεφτούμε, άραγε, να Τον τοποθετήσουμε ανάμεσα σ’ Αγκάθια — αυτή τη φορά στο κέντρο του εαυτού μας. Ας μη φανεί παράξενο, είναι ο καλλίτερος κηπουρός. Καθαρίζει τον κήπο της καρδιάς μας απ’ τα ζιζάνια. 

  Στην θέση τους φυτεύει λουλούδια μυρίπνοα. Κι έχει τόση Ανάγκη ο καθένας μας από την Αλλαγή αυτή. Τα ζιζάνια καθημερινά αυξάνουν. Κάπου γίνονται Απειλητικά. 

   Ή προσφορά βοήθειας, στη διάθεσή μας: ο «ΣΤΑΥΡΟΣ, ο φύλαξ πόσης της οικουμένης- ο Σταυρός, η ωραιότης τής ’Εκκλησίας· ο Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα· ο Σταυρός, πιστών το στήριγμα. Ο Σταυρός, αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα». 

 Φύλαξ, ωραιότης, κραταίωμα, στήριγμα, δόξα, τραύμα ο Σταυρός. Το προ Χριστού ξύλο της ντροπής, γίνεται μετά Χριστόν πηγή ζωής και σωτηρίας.

   Όλοι φέρουμε επ’ ώμου έναν ή περισσότερους σταυρούς και πορευόμαστε στον προσωπικό μας Γολγοθά... 

Σταυρωμένοι είμαστε όλοι. Βαρείς οι σταυροί του πόνου, τής αρετής, τού καθήκοντος.

  Σημασία στο προκείμενο έχει η καρτερία και η -ψυχική ανάταση, παράλληλα με την όποια ανάβαση...

  Σε κάθε βήμα, σε κάθε στροφή, δοκιμάζεται η αντοχή μας. ’Αρκετές φορές τα γόνατα λυγίζουν, μα­ζί με τις καρδιές.

Είναι οι φορές πού διακόπτουμε την επαφή μας με τον κορυφαίο Σταυροφόρο όλων των εποχών.

   Έχοντας νιώσει ο Ίδιος την ταλαιπωρία της πορείας προς το Γολγοθά κι έχοντας βοηθηθεί από τον Κυρηναίο, γίνεται ο Ίδιος, Κυρηναίος όλων μας. Φτάνει να Τον θελήσουμε... 

   Φτάνει να γνωρίζουμε πώς, όποιος δεν σηκώνει στον κόσμο αυτό σταυρό, δεν θα φέρει στον άλλο κόσμο στέφανο.

Να το γνωρίζουμε, και να μην το ξεχάσουμε ποτέ!...