Jila Mossaed "You give me the freedom not to belong".

 

                                  Η αναμονή

<<Η αναμονή είναι υψηλή

έχει μια κορυφή

ένα οροπέδιο

η υπομονή είναι σαν μια πεδιάδα

είναι αχανής κι εκτεταμένη

και η ανία

είναι ψιλόβροχο>>.

Η Jila Mossaed είναι μια σπουδαία ποιήτρια, αρχετυπική και ταυτόχρονα ανθρώπινη, όχι για αυτό που συμβολίζει (μια γέφυρα μεταξύ Δύσης και Ανατολής, ως μια σύγχρονη Ευρώπη), αλλά επειδή υποφέρει και συμπάσχει με όλα τα νουνεχή όντα. Επιδέξια στην ενσυναίσθηση, μεταμορφώνει τον πόνο σε πάθος για ζωή, για φως, για ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη, τα γεγραμμένα και τα άγραφα, αυτά τα πράγματα από τα οποία η Αντιγόνη του Σοφοκλή και όλες οι αγνές ψυχές που δεν έχουν λερωθεί από την αναταραχή της βιοτής διέπονται.

Με αφορμή την παρουσία της στην Ελλάδα και την κυκλοφορία του βιβλίου της "You give me the freedom not to belong", η Jila Mossaed μιλά για την ποίηση και τον συμπαντικό της ρόλο.

‘’[…]Γεννήθηκα στο Ιράν επί βασιλείας του Σάχη. Θυμάμαι ότι ήμουν πολύ ευαίσθητη στο ζήτημα των φτωχών ανθρώπων. Είχαμε και έχουμε μία ταξική κοινωνία. Η συμπεριφορά των δικτατόρων είναι παντού η ίδια. Χωρίς δικαιοσύνη και ελεημοσύνη. Τώρα είναι χειρότερα. Ήμουν νέα και ο μόνος τρόπος που μπορούσα να δείξω την ενσυναίσθησή μου σε αυτούς τους ανθρώπους ήταν να γράφω. Δεν είχαμε καμία ευκαιρία να κάνουμε κριτική.

Το δωμάτιο της ποίησης ήταν το μόνο ασφαλές καταφύγιο για να δείξω την αντίθεσή μου σε μία κρυφή γλώσσα και όπου ένιωθα ελεύθερη να εκφράσω τις σκέψεις μου. Μόνο έτσι οι μεγάλοι μας ποιητές έσωσαν το έργο τους ακόμη και από χιλιάδες χρόνια πριν.

Ακόμα το άδικο σε όλο τον κόσμο αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Μου είναι αδύνατο να αγνοήσω και να μην αντιδράσω για τον πόλεμο, τους πωλητές των όπλων, τον ρατσισμό και την πείνα. Μερικές φορές εύχομαι να ήμουν αγελάδα ή ψάρι. Αλλά η αγάπη είναι η μόνη παρηγοριά. Η αγάπη είναι πιο δυνατή από όλα τα άλλα. Η αγάπη μπορεί να μας σώσει και να μας οδηγήσει στην πραγματική ευτυχία και μειώνει τη δίψα μας για άσχημη και επιθετική συμπεριφορά[…]’’.

‘’[…] Μου αρέσει να ζω στον παρόντα χρόνο και να διαβάζω για την πραγματικότητα. Θέλω να διαβάζω για το τι συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο. Απλώς γι’ αυτό γράφω ποιήματα. Η ποίηση δεν μπορεί να λέει ψέματα. Πρέπει να είναι ειλικρινής για να φτάσει στην καρδιά του αναγνώστη. Νομίζω ότι ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη ποίηση που να κραυγάζει. Ποιήματα που να λένε την αλήθεια περί Υποκρισίας. Ποιητές που τολμούν να αποκαλύψουν το Ψέμα. 

Η ποίηση στέκεται σε αθώες ψυχές και ποιητές. Είναι η ποίηση που μπορεί να δυναμώσει τους ανθρώπους. Χρειαζόμαστε την ποίηση περισσότερο από πριν. Η ποίηση μπορεί να κάνει μια τρύπα στον τοίχο του ψέματος. Οι λέξεις είναι το μόνο μέσο και το μόνο εργαλείο που έχουμε για να ξαναγράψουμε το νόημα της ύπαρξης μας σε αυτόν τον πλανήτη. […]’’.

‘’[…]Το να ανήκουμε σε κάτι και σε κάποιον μας δίνει ασφάλεια. Αυτό το συναίσθημα ξεκινά από τις μητέρες μας, όταν είμαστε τόσο εξαρτημένοι από αυτές ως παιδιά. Αργότερα λαχταρούμε να βρούμε σταθερό έδαφος για να σταθούμε. Εμπειρίες και αναμνήσεις συγκεντρώνονται στο μυαλό μας. 

Ο δικός μας πολιτισμός, η γλώσσα, οι παραδόσεις, οι τελετές, οι κανόνες ηθικών και άγραφων νόμων στις κοινωνίες μας, μας κάνουν εξαρτημένους. Δεν είναι εύκολο να τα αρνηθεί κανείς. Έχομε τον εαυτό μας να είναι εξαρτημένος όλη την ώρα. Ακόμα κι αν είναι μια μικρή συνήθεια. Δημιουργούμε περισσότερη ελευθερία γύρω μας, αλλά βάζουμε νέα όρια στη ζωή μας. […]’’.

‘’[…] Ζούμε σε έναν κόσμο διαφήμισης. Μας κάνουν τυφλούς και μας αναγκάζουν να μην βλέπουμε την πραγματικότητα. Για να μην ξέρουμε ότι τα εργοστάσια όπλων δουλεύουν και ότι ο πόλεμος είναι συνεχής. Η αλήθεια είναι ο μόνος καθρέφτης στον οποίο πιστεύω. Η δικαιοσύνη είναι το όνειρό μου. Και η αγάπη είναι ένα όμορφο φόρεμα που ταιριάζει σε όλους. […]’’.

‘’[…] Ήρθα στη Σουηδία όταν ήμουν 38 ετών. Ήταν πολύ αργά για να μάθεις μια νέα γλώσσα με τέλειο τρόπο. Αλλά κάνω ό,τι μπορώ για να αγγίξω τη γλώσσα με όλο μου το συναίσθημα. Δεν χρειάζεσαι χιλιάδες λέξεις για να εκφραστείς. Μπορείς να εκφραστείς και με 20 λέξεις, αν είσαι καλός και τίμιος ποιητής […]’’.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Jila Mossaed γεννήθηκε στην Τεχεράνη το 1948. Γράφει ποίηση από μικρή. Σε ηλικία 17 ετών έγραψε το πρώτο της βιβλίο. Μετά τις σπουδές της στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ιράν, εργάστηκε στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση του Ιράν, ενώ είχαν κυκλοφορήσει στα περσικά πέντε ποιητικές συλλογές της και δύο μυθιστορήματα.

Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Χομεϊνί το 1979, έχασε τη δουλειά της και το 1986 εγκατέλειψε τη χώρα της για να διαφύγει στη Σουηδία με τον σύζυγο και τα δυο παιδιά της. Η πατρική οικογένεια της Mossaed διασκορπίστηκε.

Άρχισε να γράφει στη σουηδική και το 1997 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο. Έγινε μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας στις 4/10/2018. Έχει γράψει δέκα ποιητικές συλλογές και δύο μυθιστορήματα στα Φαρσί, οκτώ ποιητικές συλλογές και δύο θεατρικά έργα στην σουηδική. Έχει λάβει πολλά βραβεία στη Σουηδία και ένα στη Γαλλία. Ζει στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας.

ΠΗΓΑΙ

1-Jila Mossaed. (2021, November 18). Book presentation:"You give me the freedom not to belong". Swedish Institute at Athens. Retrieved, January 28, 2022, from https://www.sia.gr/en/articles.php?tid=580 .

2-Αγγελική Δημοπούλου. (2021, November 25). Γιλά Μοσάεντ: ''Η ποίηση είναι μια τρύπα στον τοίχο του ψέματος''. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ. Retrieved, January 28, 2022, from https://www.oanagnostis.gr/gila-mosaent-i-poiisi-einai-ston-toicho-toy-psematos-synenteyxi-stin-aggeliki-dimopoyloy/ .