Είναι αυτή η ασκητική, παραδοσιακή στάση και άσκηση, ως εγρήγορση του ανθρώπου. Θα είσαι όλη την ώρα σε μία εγρήγορση, σε μία στάση δυναμική, ακριβώς για να είσαι προσεκτικός, να είσαι συγκροτημένος.
Και όταν δώσει ο Θεός τη Χάρη, αυτή δεν καταργεί την ελευθερία, απλώς τρέφει, βοηθάει τα του ανθρώπου, πού βέβαια ο Θεός τα έχει δώσει, και το νου και τις δυνάμεις και όλα. Τις αυξάνει, τις αναπτύσσει, αλλά πάλι ο άνθρωπος είναι πού αγαπά τον Θεό. Δεν αγαπά η Χάρις του Θεού μέσω του ανθρώπου τον Θεό. Ο άνθρωπος αγαπάει τον Θεό, η Χάρις βοηθάει».
Σήμερα, σ’ αυτή την αλλόκοτη ζωή που περνάμε, όπου όλα αυτά που μας συμβαίνουν, όταν δεν τα φωτίζει το χριστιανικό φως, είναι ανόητα στο βάθος, ίσως και πιο πολύ από ανόητα. Ναι, είμαι χριστιανός γιατί αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να νιώσω τον άλλον, και μου δίνει τη δυνατότητα να ελπίζω ότι κι αυτός ο άλλος θα νιώσει εμένα.
Όταν στο βάθος όλης αυτής της δυστυχίας μας δεν είναι ίσως ίσως τίποτε άλλο παρά η έλλειψη κατανόησης μεταξύ μας. Είμαι χριστιανός γιατί είμαι δημοκρατικός. Ναι. η δημοκρατία του πόνου είναι καθαρά χριστιανική, γιατί σ' αυτή τη δημοκρατία όλοι μας είμαστε ίσοι...
Είμαι χριστιανός γιατί, κάθε φορά που θα μου τύχει να φανταστώ έναν Μεσσία, δε μου είναι δυνατόν να τον δω μέσα μου στο ελάχιστο διαφορετικό από τον Μεσσία, από τον Χριστό μου.
Δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή του, τα λόγια του, τον θάνατό του, σε τίποτε, μα σε τίποτε διαφορετικό η παραλλαγμένο από τη ζωή, τα λόγια, τον θάνατο του Κυρίου μου Ιησού. η επίγεια ζωή του Κυρίου μου υπήρξε ακριβές αντίγραφο του προτύπου που εγώ είχα μέσα μου γι’ αυτόν...
Είμαι χριστιανός, γιατί αυτό με κάνει να ξεκαθαρίζω μέσα μου μερικές παρατηρήσεις. Στη ζωή υπάρχει μονάχα μία ανισότητα: η ανισότητα στον πόνο.
Και μία ιεραρχία υπάρχει: η ιεραρχία του πόνου.
Αλλά και μία δημοκρατία: η δημοκρατία του πόνου...
Ο άνθρωπος στον καιρό μας έχει χάσει το κέντρο του εαυτού του του ίδιου. Είναι ο άνθρωπός μας ο αιχμάλωτος του εαυτού του.
Ο χριστιανισμός είναι ο αντίποδας του αστικού τρόπου ζωής, γιατί το αστικό κλείνει μέσα του τον θάνατο. Δεν κινείται το αστικό, το αστικό είναι στατικό.
Ενώ ο χριστιανισμός είναι κίνηση, και μάλιστα κίνηση προς τα μπρος, κίνηση προόδου, κίνηση ζωής, είναι ζωή εν κινήσει ο χριστιανισμός, και όχι ασάλευτη ζωή.
 |
| ο Επίσκοπος πρ. Ζαχουμίου & Ερζεγοβίνης κυρός Αθανάσιος Γιέφτιτς |
Οι ’Ορθόδοξοι είμαστε οι κατεξοχήν ουμανιστές, δηλαδή Θεο-Ουμανιστές.
Δηλαδή ο Χριστός είναι η εγγύηση, η βεβαιότητα και η αλήθεια του ανθρωπισμού και του Χριστιανισμού, διότι είναι ο μόνος φιλάνθρωπος, ανιδιοτελής, ελεύθερος, μη αναγκάζων, αγαπητός και αγαπών.
Είναι το μυστήριο αυτό πού λέει ο άγιος Κύριλλος Αλεξάνδρειας, ότι ο Θεός έχει εναποθέσει όλα «εν τω ηγαπημένω», για μάς. Αυτά δεν είναι μόνο ωραία λόγια, ωραίες ιδέες, αλλά είναι εμπειρίες ανθρωπολογικές, θα έλεγα.
Ότι, δηλαδή, ο Υιός του Θεού, ως αγαπητός, είναι το κλειδί μας, ο πυρήνας μας, «η Χώρα των ζώντων», όπως επιγράφεται στη Μονή τής Χώρας στην Κωνσταντινούπολη.
Οι Βυζαντινοί δεν έκαναν αυτά πού έκαναν από τρέλες ή κουταμάρες, αλλά είχαν μανία με τον Χριστό, είχαν κάτι το αχόρταγο, γιατί ήταν μεγάλοι άνθρωποι, δεν δέχονταν συμβιβασμούς, δεν δέχονταν μισές λύσεις. ’Επανέρχομαι στη Μονή της Χώρας πού ανέφερα, όπου στην είσοδο παριστάνεται ο Χριστός σε ωραίο ψηφιδωτό του 14 ου αιώνος, και γράφει: «Ο Χριστός, η Χώρα των ζώντων».
Δεν λέει η χώρα τής ζωής. Τι να την κάνεις τη ζωή, αν δεν υπάρχουν ζώντες ; Είναι αυτό πού λέγεται : «Ο Θεός εν μέσω θεών» η «πρωτότοκος εν πολλοίς αδελφοίς». Είναι η μήτρα στην όποια μπορεί να αυξηθεί και να ενηλικιωθεί ο άνθρωπος.
Πάρτε τα λόγια του Παύλου, είναι πάλι ανθρωπολογικά : «Μέχρι καταντήσουμε οι πάντες εις την ενότητα τής πίστεως, εις άνδρα τέλειο, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος Χριστού» (Έφ. δ' 13)· Να ενηλικιωθούμε δηλαδή εις άνδρα τέλειο, εις ώριμο και πλήρη άνθρωπο, στον Χριστό. Αυτό είναι το όλο θέμα του Χριστιανισμού.
Πηγαί:
1-Αθανασίου Γιέφτιτς επισκόπου πρ. Ερζεγοβίνης. Άπό την Ελευθερία στην Αγάπη, Οι ομιλίες της Ξάνθης, εκδ. Δόμος, Αθήνα 2014. σ. 71-72.
2-Αντώνη Σαμαράκη (1946), Γιατί είμαι χριστιανός, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε, Αθήνα, 2021.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου