THE SECRET OF THE FUTURE(Madredeus)

Madredeus

 The future’s key is to give love again to every “other”

The “other" who is “You” and “him” and “me”,

Alone in this world

(Madredeus, πορτογαλικό μουσικό συγκρότημα)

   Το κλειδί του μέλλοντος είναι το να δίνουμε αγάπη ξα­νά στον κάθε « Άλλο». Στον « Άλλο» πού είναι «Εσύ», «Αυτός», «Εγώ», μόνοι στον κόσμο. 

    Το κλειδί τού μέλλοντος δεν είναι τα όπλα. Δεν είναι ή δύναμη. Δεν είναι ή κατανάλωση. Δεν είναι το χρήμα. Δεν είναι ο θρίαμβος τής νέας τάξης. Δεν είναι ή παιδεία των εξετάσεων. Δεν είναι ο γυάλινος κόσμος των υπολογιστών και του Ίντερνετ. Δεν είναι το ψέμα τής τηλεόρασης. Δεν είναι ή φωνή πού σου λέει «κλείσου στον εαυτό σου, να περνάς καλά». Δεν είναι η ψεύτικη σχέση του προφυλακτικού, της μιας βραδιάς, του «σε βαρέθηκα, ψάχνω κάτι άλλο».

   Το κλειδί του μέλλοντος δεν είναι η αυτάρκεια και ο ατομισμός. Δεν είναι ο φόβος για τον Άλλο και ή μοναξιά. Δεν είναι η δόξα τού star system και η ''γύμνια'' των περιοδικών.

     Δεν είναι ούτε το κλείσιμο στο άγχος για «τα δικά μας». Ο φόβος μπροστά στο διάλογο. Ή άρνηση να μιλήσουμε τη γλώσσα τού Άλλου, γιατί δήθεν ή δική μας θα καταρρεύσει. Ή άρνηση να κοιτάξουμε τον "Άλλο στα μάτια.

     Το κλειδί τού μέλλοντος είναι ή Αγάπη. Είναι ή ανοιχτή καρδιά και το μυαλό εκείνο πού προσεγγίζει τον Άλλο, τον κάθε Άλλο. Είναι το να μη ζούμε μόνο για μάς, να είμαστε στο « Εμείς» και όχι στο «εγώ». Να χαιρόμαστε την κοινωνία και να αναζητούμε το φως.

    Το κλειδί τού μέλλοντος περνά μέσα από την πίστη και την παράδοσή μας. Όχι όμως μόνο από την συντήρησή τους, αλλά από το ξεκίνημα απ’ αυτές για να μιλήσουμε στον κόσμο, να αφήσουμε τον Χριστό να μεταμορφώσει τον κόσμο μέσα απ’ αυτές. Και ή παράδοσή μας μάς διδάσκει την Αγάπη πάνω απ’ όλα. Μάς μαθαίνει να ζούμε όχι ψεύτικα, αλλά πραγματικά.

    Το κλειδί τού μέλλοντος είναι να έχουμε όραμα. Ή γνώση να μάς ελευθερώνει και ή πίστη να μάς βοηθά να αγαπούμε. Δεν νοείται Εκκλησία συντηρητική. Γιατί ό,τι κρατά απλώς, μαραίνεται, κλείνεται στο μουσείο. Ό ,τι διαλέγεται, γνωρίζει το περιεχόμενό του και το προσφέρει γνήσια. Και ή πιο γνήσια κουβέντα είναι αυτή, το να δώσουμε ξανά Αγάπη, στον Άλλο, τον οποιονδήποτε Άλλο πού είναι μόνος στον κόσμο.

    Να ξεκινήσουμε πάλι να μιλάμε τη γλώσσα αυτή, αφού τη ζήσουμε. Και ας μην φοβηθούμε τον κόσμο. «Θαρσεΐτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμο», μάς είπε πριν από 2000 χρόνια.

(...) Ο κόσμος αυτός δεν αλλάζει, αν δεν πετάξει το βλέμμα μας στον ουρανό. Κι αν δεν ζητήσουμε η γη να γίνει ουρανός. Με την αγάπη πού μόνο ή πίστη μάς διδάσκει. Με την μεταμόρφωση πού ή μετάνοια γεννά. Με την Ανάσταση πού μόνο ο Χριστός δίνει. Κι εδώ ή ευθύνη πέφτει κυρίως στους μεγάλους. 

   Κι ας είναι ο πολιτισμός και ή εποχή μας αντίθετοι. Αυτός πού πιστεύει κι αγαπά, αγωνίζεται. Ας κάνουν οι μεγάλοι την αρχή και οι νέοι θα ακολουθήσουν. Και τότε, ακόμη και τα λάθη διορθώνονται. Οι ελλείψεις αναπληρώνονται. Και τα ασθενή θεραπεύονται. 

Εκεί πού ο Αναστάς κατοικεί. Στην Εκκλησία.

    Ας συζητήσουμε, βγαίνοντας από το καβούκι μας. Κι ας αλλάξουμε ό,τι μπορεί να αλλάξει. Προσφέροντας την γνησιό­τητα τής κοινωνίας μας με το Χριστό. Το Θεό πού Αγαπά. Την Μοναδική Αγάπη προς τον Άλλο, προς εμάς, προς εσένα.

ΠΗΓΗ

 Μουρτζανού π. Θεμιστοκλή (2011), Από έναν κόσμο σαν κι αυτόν τι να κρατήσω, εκδόσεις "ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ", σε.97-99.