Αν
με ρωτούσε ο γιος ή η κόρη μου ή όποιος
αγαπώ από πού να αρχίσει να διαβάζει,
θα τους έλεγα πως -παρά τα φαινόμενα- η
ανάγνωση μπορεί να είναι μία κατ’ εξοχήν
αντάρτικη, πατροκτονική και βασιλοκτονική
πράξη.
Και πως αυτή την υβριστική των πάντων ανταρσία η ανάγνωση του Καζαντζάκη τη δυναμώνει, την εγκαθιδρύει ως μέτρο μέσα μας και την κάνει να ακούγεται τόσο γερή και αποφασισμένη, όσο και το «άι σικτίρι» του αγοριού, όταν βροντάει πίσω την πόρτα του σπιτιού του.
Ή του σχολειού του.
Γι’ αυτόν τον αναγκαίο ‘’σικτιρισμό’’ έγραφε και ήθελε να διαβάζεται ο Καζαντζάκης.
