«Χαίρει οὐρανός, ἐκ γῆς ἀνατέλλοντα νῦν προαισθόμενος ἥλιον τὸν ἔνδοξον ἐν Θαβωρείῳ τῷ ὄρει σήμερον ἠλιακᾶς φαιδρότητας· γῆ δὲ χορεύει φαιδρῶς, οὐρανίῳ αἴγλῃ καὶ λαμπρότητι λαμπομένη καὶ φῶς χρηματίζουσα[1]».«
Όλη ή Παλαιά Διαθήκη είναι μία πολλαπλή, προοδευτική προετοιμασία
για να δει ή ανθρωπότητα τό αόρατο. Το ίδιο τ΄ όνομα ‘’Ισραήλ’’ (πού
σημαίνει: Ο άνθρωπος πού είδε ή θά δει τόν Θεό) φέρει εν εαυτώ το μυστήριο τής
θεμελιώδους κλίσεως: νά δει ο άνθρωπος τόν αόρατο Θεό.
Όλα τά πρόσωπα καί τά γεγονότα μέ συμβολική σημασία ή οι προφητικές
μορφές από τον Άβελ έως τόν Ηλία και τον Μωυσή, όλες οι προφητείες παιδαγωγούν
ή οικονομούν την υποδοχή τού μυστηρίου τής ενσαρκώσεως
τού Χριστού και τον ερχομό της βασιλείας τού Θεού μέσα στην ανθρωπότητα.
Οι προφήτες δεν προφήτευσαν μόνο με τη γλώσσα τους, αλλά επίσης με
τα οράματά τους, τή συμπεριφορά τους, τις πράξεις τους οι όποιες ακολουθούσαν
συμβουλές τού Πνεύματος. Έτσι, αυτοί είδαν τόν αόρατο Θεό. Οι προφήτες δεν
είδαν τό ακάλυπτο πρόσωπο τού Θεού, είδαν κατ' οικονομία καί μυστηριακώς χάρις στην
όποια ό άνθρωπος θα δει τόν Θεό μια μέρα.
Ό Ησαΐας λέει: "Μέ
αυτά τά μάτια είδα τόν Βασιλέα, τόν Κύριο των Πάντων" (Ήσαΐας 6:5) εννοώντας
ότι ό λαός θά δει τόν Θεό μέ τά μάτια του καί θα ακούσει τή φωνή Του.
Αυτό εξηγεί πώς αυτοί οι Προφήτες είδαν τόν Υιό τού Θεού νά ζει ώς
άνθρωπος μεταξύ ανδρών καί γυναικών (πρβλ. Βαρούχ 3:38): ό,τι πρόκειται νά έλθει, προφητεύεται· ό,τι
δεν είναι ακόμη εδώ, καλείται νά γίνει παρόν· ό,τι ήταν αδύνατον κηρύσσεται δυνατόν· ό,τι ήταν
στον ουρανό, καλείται νά κατεβεί μέσα στη σκόνη τού θανάτου.
Ελέχθη ότι ό άνθρωπος πλάστηκε
κατ' εικόνα Θεού, αλλά αυτό δεν είναι σαφές· επειδή ό Λόγος, κατ' εικόνα τού
όποιου ο άνθρωπος πλάστηκε, ήταν ακόμη αόρατος· κι έτσι ή ομοιότητα χάθηκε εύκολα.
Αλλά όταν ό Λόγος τού Θεού ενσαρκώθηκε, επιβεβαίωσε καί τά δύο· Αυτός έκανε τήν εικόνα γνωστή μ΄όλη
της τή αλήθεια, γενόμενος ό ίδιος αυτό πού ήταν η εικόνα καί αποκαθιστώντας τήν
ομοιότητα, μέ σταθερό τρόπο, κάνοντας τήν ανθρωπότητα πλήρως όπως ο αόρατος
Πατήρ μέσω τού Λόγου, πλέον ορατή. «Δι΄ αύτού [τού Χριστού] έχομεν τήν
προσαγωγην οί άμφότεροι έν ένί τινεύματι πρός τόν Πατέρα» (Έφ. 2:18).
