Κι εφέτος η ενορία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού Καλλιθέας λατρευτικώς εόρτασε την μεγάλη αυτή Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου , ενώ για μια ακόμη φορά στον Ναό και στον προαύλιο αυτού χώρο είχαν παρθεί όλα τα μέτρα και οι αποστάσεις - κι όσο ήταν τούτο δυνατό - στο πλαίσιο των έκτακτων μέτρων αντιμετώπισης του κινδύνου διασποράς του κορωνοϊού COVID-19.
Την παραμονή της εορτή, 14 /8/2021 οι ενορίτες προσευχόμενοι όλοι και αναμέλποντες τα ευλαβικά επιτάφια εγκώμια της Θεοτόκου αιτήθηκαν την βοήθεια και την Χάρι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού κι επικεντρώθηκαν στην κατάπαυση του πλήθους των πυρκαγιών ανά την επικράτεια και στην απομείωση των δυσμενών συνεπειών των.
Ο Σεβασμιότατος Ιεράρχης λαμπρώς συμψάλλων και προεξάρχων των Επιταφίων Εγκωμίων πρό της Απολύσεως στο κηρύγμά του ανέλυσε και παρέθεσε σ’ όλους εμάς το νόημα της εορτής και το μέγα αυτής θεολογικό και σωτηριολογικό της πλαίσιο, ειδικά σε μια επιπλέον εβδομάδα θλίψεως και καταστροφής οδυνηρής οικιών, κατοίκων, περιοχών.
Έτσι μας υπενθύμισε ότι κατά τον 4ο και 5ο αιώνα συναντούμε δύο παραδόσεις σχετικά με τον τόπο του θανάτου και της ταφής της Θεοτόκου, την Ιεροσολυμιτική και την παράδοση της Εφέσου.
Σύμφωνα με την πρώτη παράδοση που είναι και η αρχαιότερη, η Θεοτόκος, μετά την Ανάληψη του Χριστού, έζησε κάποια χρόνια κοντά στους μαθητές του Ιησού και συγκεκριμένα υπό την φροντίδα και την προστασία του Ευαγγελιστή Ιωάννη.
Η παράδοση αυτή που κάνει την εμφάνισή της τον 5ο αιώνα, υποστηρίζει ότι τα γεγονότα γύρω από την Κοίμηση και την ταφή της Θεοτόκου συνέβησαν στην Ιερουσαλήμ. Η άποψη αυτή ενισχύεται και από μαρτυρίες «Οδοιπορικών» του 6ου αιώνα, όπως του προσκυνητή Θεοδοσίου (530), ο οποίος αναφέρει την ύπαρξη ενός ναού προς τιμή της Θεοτόκου στη Γεθσημανή.
Στα Ευαγγέλια οι αναφορές στη ζωή της Θεοτόκου είναι ελάχιστες, κυρίως δε σε ό,τι αφορά στο τέλος της. Το κενό αυτό καλύπτουν, όπως είδαμε, οι απόκρυφες διηγήσεις, που παρά τις όποιες επιφυλάξεις μπορεί να διατυπώνονται, είναι τελικά αυτές που επιδρούν και διαμορφώνουν τη μεταγενέστερη περί την εορτή εγκωμιαστική και ομιλητική παράδοση.
Σὲ αυτὴ την κατηγορία ανήκουν π.χ. η Κλίμαξ του οράματος του Ιακὼβ (Γεν. 28, 10-22), η φλεγομένη Βάτος ποὺ είδε ο Μωϋσής στο Χωρὴβ (Ἐξ. 3, 2-6), η κεκλεισμένη Πύλη απὸ τὸ σχετικὸ όραμα του Ιεζεκιὴλ (Ἰεζ. 44, 1-3) κ.ἄ.
Η Κλίμαξ π.χ. του Ιακὼβ που εκτεινόταν απὸ την γη ως τον ουρανό είναι τύπος της Θεοτόκου, η οποία μὲ την γέννηση του Χριστού ένωσε τα επίγεια με τα επουράνια. Η φλεγόμενη και μη καιομένη Βάτος, πάλι, συμβολίζει τὸ αδιάφθορο της παρθενίας της Θεοτόκου, όπως δηλαδὴ η Βάτος, παρότι φλεγόταν, δεν κάηκε, έτσι και η Θεοτόκος, όν και γέννησε, παρέμεινε Παρθένος.
Ακολούθως προέβη σε μία λεπτομερή παρουσίαση του βίου της Θεοτόκου επικεντρώνοντας στην ευλογία που έδωσε η Παναγία στο γάμο της Κανά1. Ακολουθεί μια συνοπτική παρουσίαση του περιεχόμενου της εορτής όπου η Θεοτόκος προαισθάνεται την Κοίμηση της και «Διαπορεῖ ἡ παρθένος τῷ μεγέθει του πράγματος· λύει την ἀπορίαν ὁ ταξιάρχης σαφέστατα».
Στη συνέχεια απευθύνει προσευχή στο Θεό, παρακαλώντας τον να έρθει ο Κύριος να παραλάβει την ψυχή της. Εκείνη τη στιγμή καταφθάνουν οι απόστολοι για να παρευρεθούν στην Κοίμηση και κήδευση της και απευθύνουν στη Θεοτόκο χαιρετισμούς.
Στο σημείο αυτό γίνεται αναφορά στο κείμενο του Διονυσίου του Αρεοπαγίτη, που μεταφέρει το λόγο του Ιερόθεου, αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων της Κοίμησης. Ο Κύριος παραλαμβάνει την ψυχή της Παναγίας και οι άγγελοι την συνοδεύουν στον ουρανό.
Ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός ακόμη μας πληροφορεί πως κατά την Κοίμηση της Θεοτόκου δεν παρίσταντο μόνο οι απόστολοι, που έχουν μεταφερθεί από τις περιοχές της διασποράς με θαυμαστό τρόπο, αλλά και οι ψυχές των πατριαρχών, των προφητών και των αγίων.
Παράλληλα εξυμνεί την Ιερουσαλήμ, ως την πόλη εκείνη όπου ο Κύριος τέλεσε το Μυστικό Δείπνο, εκεί όπου εμφανίστηκε, ο αναστημένος στους Αποστόλους και το Θωμά, εκεί όπου συνέβη η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, εκεί όπου έγινε το κατοικητήριο της Θεοτόκου.
Και διατυπώνει καθαρά ότι πρέπει να παραλληλιστεί η τριήμερη ταφή και μετά η ανάληψη της Θεοτόκου με την Ανάσταση του Χριστού διότι η μητρότητα έδινε το δικαίωμα στην Παναγία να αποφύγει τη σωματική φθορά του θανάτου και να μεταφερθούν σώμα και ψυχή αναστημένα και ενωμένα στον ουρανό.
Κι ενώ οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος λαμβάνουν «τή σινδόνα» με το σώμα της Θεοτόκου και αρχίζουν να το εναποθέτουν στο μνήμα, ο ενταφιασμός δεν πραγματοποιήθηκε, επειδή το σώμα της Θεοτόκου «ἡρπάγη» στον ουρανό δια νεφέλης μαζί με τη σινδόνα.
Η εορτή είναι, σε κάθε περίπτωση, μια μοναδική ευκαιρία για τον πιστό να μοιραστεί το σωτήριο δώρο της ζωής, που η μεταφορά της Παναγίας στην ουράνια δόξα τόσο δυναμικά αποκαλύπτει.
Ο προϊστάμενος του Ι.Ναού, πανοσ. αρχιμ. π. Σισώης Σκάρκος, αντιφώνησε τον Θεοφιλεστάτο Επισκόπο Ευρίπου κ. Χρυσοστόμο απευθύνοντας του ευχαριστίες για τον κατηχητικό και εγκωμιαστικό του λόγο και του ευχήθηκε, όπως και σε όλους τους αδελφούς ἐν Χριστῷ ενορίτες, η Κυρία μας Θεοτόκος να θεραπεύσει τις στείρες καρδιές μας απὸ πνευματικὰ έργα αγάπης, ώστε ο Θεὸς νὰ πέμψει στις ψυχές μας την θεία και γλυκύτατη Χάρη Του, η οποία ομορφαίνει, ανακαινίζει, αθανατίζει, αφθαρτίζει τον άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου