Εθνικοσοσιαλισμός: Σκοπός, η λύση του “θρησκευτικού προβλήματος”!

Ο Α.Χίτλερ, στις ιδιωτικές του συζητήσεις θεωρούσε το Χριστιανισμό οργανωμένο ψεύδος, προσδοκώντας ότι το «σάπιο κλαδί» θα έπεφτε μόνο του.

 Σε μια καταγραφή των ιδιωτικών του συζητήσεων της 13/12/41 (βλ.Hitler, A., Cameron, N., Stevens, R. H., & Trevor-Roper, H. R. (1973). Hitler's table talk, 1941-44: His private conversations ; Translated by Norman Cameron and R.H. Stevens ; Introduced and with a preface.) μεταφέρονται τα ακόλουθα λόγια του:  «Ο πόλεμος μια μέρα θα τελειώσει. Τότε, ο τελικός σκοπός της  ζωής μου θα γίνει η λύση του θρησκευτικού προβλήματος. Μόνο τότε θα το γερμανικό έθνος θα είναι ασφαλές δια παντός. Δεν επεμβαίνω σε θέματα πίστης. Κατά συνέπεια, δεν μπορώ να επιτρέψω στους ανθρώπους της εκκλησίας να επεμβαίνουν σε κοσμικά ζητήματα. Το οργανωμένο ψεύδος πρέπει να συντριβεί. Το Κράτος πρέπει να μείνει ο απόλυτος κύριος (...) Το σάπιο κλαδί πέφτει από μόνο του. Η τελική κατάσταση θα έχει ως εξής: Στο θρόνο του Αγίου Πέτρου, ένας γηρασμένος λειτουργός με απέναντί του, λίγες παράξενες ηλικιωμένες γυναίκες, όσο πιο «γκαγκά» και πτωχές των πνεύματι θα μπορούσε κανείς να ευχηθεί. Οι νέοι και υγιείς είναι με το μέρος μας».  

Ο διωγμός των εκκλησιών της Γερ­μανίας δεν έφτασε την ένταση του διωγμού των Εβραίων, κυρίως λόγω των βαθιών ριζών του Χριστιανισμού στη χώρα. Η ηγεσία των Εθνικοσοσιαλιστών, για λόγους τακτικής, συγκράτησαν τα ακραία στοιχεία του κόμματός τους. Όμως, η διγλωσσία  αναδεικνύεται στις τοποθετήσεις τους. Προσχηματικά προβάλλεται οτον ισχυρισμός ότι δεν πρέπει ο κλήρος να ασχολείται με τα κοσμικά ζητήματα, που είναι αποκλειστικά υπόθεση του αστικού Κράτους. Ταυτόχρονα όμως, αναδεικνύεται η επιθυμία του να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε ο λαός να αποξενωθεί από τις χριστιανικές εκκλησίες και αυτές να μείνουν χωρίς πιστούς.

Ο στρατηγικός στόχος να ξεσυνηθίσει ο κόσμος να πηγαίνει στην εκκλησία και γενικά να θρησκεύει είναι και σήμερα υπαρκτός και χρησιμοποιείται κάθε μέσο για την επίτευξή του. Οι πιέσεις που βιώσαμε έντονα τα τελευταία χρόνια με εργαλείο την πανδημία δεν ήταν όλες καλοπροαίρετες.

Αρκετά παραδείγματα διωγμών κατά των Χριστιανών καταγράφτηκαν, που προγραμματιζόταν να ενταθεί κατά το πρότυπο του διωγμού των Εβραίων μόλις θα τελείωνε νικηφόρα ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος:

• Σταδιακά μέχρι το 1939, τα ιδιωτικά χριστιανικά και τα εκκλησιαστικά σχολεία είχαν κλείσει, η πρόσβαση των κληρικών στα σχολεία εμποδίστηκε. 
• Το μάθημα των Θρησκευτικών καταργήθηκε, προωθείτο εν γένει η άποψη ότι η θρησκεία είναι ιδιωτική υπόθεση.
• Ενδεικτικά στο Ολδεμβούργο, οι τοπικές Ναζιστικές αρχές διέταξαν την αφαίρεση των Εσταυρωμένων από τα σχολεία στις Ρωμαιοκαθολικές περιοχές, καθώς και των πορτρέτων του Λούθηρου. 
• Οι Προτεστάντες συμμορφώθηκαν, αλλά οι Ρωμαιοκαθολικοί αντέδρασαν, με αποτέλεσμα οι εντόπιοι Ναζί να κάνουν πίσω.
• Παράλληλα, έγινε προσπάθεια αποξένωσης του λαού από τη ζωή των χριστιανικών εκκλησιών, ιδίως με την κατάργηση των χριστιανικών αργιών και την καθιέρωση, άλλων, ή το μποϋκοτάζ των χριστιανικών εορτασμών.
• Στην Άνω Σιλεσία, όπου υπήρχε και πΠολωνική μειονότητα, επιχείρησαν να μποϋκοτάρουν το παραδοσιακό προσκύνημα της αγίας Άννας, κλείνοντας τον ξενώνα της τοπικής εκκλησίας, καθώς και με άλλους τρόπους. Όμως, ως αντίδραση, έγινε διαδήλωση με συμμετοχή που ξεπέρασε τις 150.000 λαού, συμπεριλαμβανομένων και μη Ρωμαιοκαθολικών, όπως Σοσιαλδημοκρατών, Κομμουνιστών και Εβραίων.
• Η Εθνικοσοσιαλιστική νεολαία επιδόθηκε συχνά σε αντιχριστιανικούς βανδαλισμούς με βεβηλώσεις Εκκλησιών και καταστροφές αγαλμάτων Αγίων και προσκυνημάτων. 
• Στην περιοχή Βούπερταλ-Μπάρμεν, όπου μέλη της χιτλερικής νεολαίας χρησιμοποίησαν ένα σταυρό για στόχο σκοποβολής και στη συνέχεια κάρφωσαν την επιγραφή «Ι.Ν.Β.Ι.» σε μια εβραϊκή επιχείρηση, κραυγάζοντας «Κάτω οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί».
• “Χιλιάδες καθολικών ιερέων, καλογραιών και λαϊκών ηγετών συνελήφθησαν, πολλοί εξ αυτών βάσει στημένων κατηγοριών περί «ανηθικότητος» ή «λαθρεμπορίου ξένου συναλλάγματος»” .

Οι Εθνικοσοσιαλιστικές αυτές μεθοδεύσεις επανέρχονται με πρόσχημα την καταπολέμηση της δήθεν “θεοκρατίας” στην Ελλάδα:

• Οι απαιτήσεις των Ναζί του Ολδεμβούργου για αφαίρεση του Εσταυρωμένου στα σχολεία των Pωμαιοκαθολικών περιοχών και του πορτρέτου του Λούθηρου σ’ αυτά των Προτεσταντικών θυμίζουν ανάλογες απαιτήσεις.
• Η αντίληψη ότι η θρησκεία είναι ιδιωτική υπόθεση που προβάλλεται σήμερα με πρόσχημα -à la carte- μερικά μόνον ανθρώπινα δικαιώματα, στην πραγματικότητα συνάδει με απολυταρχικές αντιλήψεις για τη θρησκευτική ζωή.
• Στα πλαίσια αυτά κινείται και η περιθωριοποίηση του μαθήματος των Θρησκευτικών, που το Εθνικοσοσιαλιστικό Κράτος κατάργησε εντελώς.

«Το να επιστρέψουμε σε ένα ανθρώπινο και ελεύθερο κοινωνικό ΚΑΘΕΣΤΩΣ ίσων –μια κοινωνία που αποβάλει ΤΑΞΙΚΑ και ΝΟΜΙΚΑ προνόμια  υπέρ των καθολικών δικαιωμάτων– είναι 

η μεγάλη πρόκληση της εποχής μας» (Jeffrey A. Tucker).