«Δίνει στους ανθρώπους χώρο να ζουν και να αναπνέουν»(Justin Trudeau).

Σύμφωνα με την World Watch List του 2021 που συνέταξε η ομάδα υπεράσπισης Open Doors, υπήρχαν δύο σημαντικές τάσεις δίωξης το 2020: ο αριθμός των χριστιανών που σκοτώθηκαν αυξήθηκε κατά 60 % και οι κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν  τους περιορισμούς του COVID-19  ως δικαιολογία για ποικίλη θρησκευτική δίωξη . Θρησκευτικοί ηγέτες που εκφράζουν απορίες σχετικές με τους περιορισμούς για τον COVID-19 αποτέλεσαν «απειλή για τη δημόσια ασφάλεια». 

Ή κάπως έτσι πάει κι η κριτική για το όλο θέμα.

Στον απόηχο του Ολοκαυτώματος, σε μια εποχή που ο κόσμος ήταν τόσο ηθικά τραυματισμένος, τόσο ανυπόμονος για μια νέα αρχή, ο επιζών του Άουσβιτς, Elie Wiesel, θεώρησε ότι ήταν ευθύνη του να μιλήσει για όσους είχαν φιμωθεί. 

Σε μια εποχή που οι περισσότεροι δεν άντεχαν να θυμούνται, ο Wiesel δεν άντεχε να ξεχάσει. Η υπόσχεση του Wiesel για το «ποτέ ξανά» δεν ήταν μόνο σε παλαιότερα θύματα φρικαλεοτήτων αλλά και σε όλα τα μελλοντικά θύματα. Έγραψε:

Λαικό Μέτωπο Ιουδαίας(PFJ)- Life of Brian.

  Τον είχε πιάσει όχι ακριβώς απελπισία αλλά το παράπονο τον Πέτρο, που, με έναν καλό του φίλο, έμοιαζαν σαν να μοιρολογούν πάνω από το άψυχο σώμα μιας χαμέ­νης νεότητας. 

  Τους συνάντησα τυχαία στο καφενείο του Λάμπρου, απέναντι από το νηπιαγωγείο, εκεί, γύρω στις τέσσερις παρά, να αδικούν τους εαυτούς τους για τις δεκαετίες ενεργούς συμμετοχής στα κοινά, που, εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή, ένιωθαν, ότι δεν τελεσφόρησαν, ότι τόσα χρόνια προσπαθειών δεν έχουν δικαιωθεί. Τσάμπα αγώνες. 

ΤΥΧΑΙΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ- «Random acts of kindness»

  Στα αλήθεια, με έβρισε. Παρασκευή πρωί, κατέβαινα με τη μηχανή την Αλεξάνδρας.

  Στη θέση του συνεπιβάτη η Catherine, την πήγαινα στο αγαπημένο της κατάστημα να αγο­ράσει οικολογικά βερνίκια για μια νέα παραγγελία του «σχεδία αρτ». 

 Στρίβω δεξιά στη Ζαχάρωφ και σταματάω στο φανάρι με τη Β. Σοφίας. Κάνει λίγο κρύο, αν και έχει ήλιο.

«Επιλεγμένος» ή ''ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΥΤΙ''(Γιώργος Τσιάκαλος)

  Τέτοιες μέρες πριν από 58 χρόνια ετοιμαζόμουν να φύγω για τη Γερμανία. Είχε προηγηθεί ο αδερφός μου τρία χρόνια πριν, ''επιλεγμένος'' από τη γερμανική επιτροπή που προσλάμβανε εργάτες για να δουλέψουν σε γερμανικά εργοστάσια.

 «Επιλεγμένος» σήμαινε νέος, δυνατός και εντελώς υγιής. Ο πατέρας μου, που θέλησε να τον ακολουθήσει ένα χρόνο αργότερα, απορρίφθηκε από την επιτροπή, επειδή «του έλειπε ένα δόντι και ήταν πολύ μεγάλος», είχε ξεπεράσει τα σαράντα. 

Κι όμως, πήγε. Πώς τα κατάφερε ;

Presentazione di Maria al Tempio ή ''των Εισοδίων της Θεοτόκου'''.

  Εάν βρίσκεστε στη Βενετία, στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου, και πηγαίνετε πάνω από τη γέφυρα στην Πινακοθήκη της Accademia—και αφού απολαύσετε λαμπρά βυζαντινά ''ζωγραφισμένα διακοσμητικά πάνελ γνωστά ως "μετώπια Αγ. Τραπέζης" (συνήθως συνδέονται στενά με τη βιβλική τέχνη, χαρακτηριστικά με τα μέλη της Αγίας Οικογένειας) στον κύριο όροφο, ανεβαίνετε πάνω για την υπόλοιπη συλλογή.

  Μπορεί να μην παρατηρήσετε, αν δεν γυρίσετε και δεν κοιτάξετε πίσω, ότι ολόκληρος ο διάδρομος πάνω από τις δύο πόρτες έχει σχεδιαστεί για να εμφανίζει πίνακα της Αναγέννησης του Τιτσιάνο Βετσέλλιο (Tiziano Vecellio ή Vecelli, 1485/90 – 27-8-1576), που δείχνει αυτήν ακριβώς τη γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου (Presentazione di Maria al Tempio,1534–1538).

  Είναι ένα εντυπωσιακό πανόραμα, πλάτους πάνω από είκοσι πέντε πόδια, με τους Ισραηλίτες να τριγυρίζουν έξω από το Ναό να συνωστίζονται γύρω από την Άννα και τον Ιωακείμ, και την Αγία Μαρία ως κοριτσάκι να ανεβαίνει τα εντυπωσιακά σκαλοπάτια στον Ναό για να γίνει δεκτή από τον Αρχιερέα.

«Αμόρφωτη»;

 Η κυρία Μαρία ήταν μία καλή κυρία. Τα άσπρα της μαλλιά πρόδιδαν το πέρασμα του χρόνου και τα λόγια της την εμπειρία της ζωής. Μπορεί να μην ήταν μορφωμένη με την πανεπιστημιακή έννοια, αλλά είχαν δει τα μάτια της πολλά.

 Μιλούσαμε, τη συναντούσα στην εκκλησία, όπως οι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, έτσι και αυτή είχε ανατραφεί να πιστεύει. 

Ήταν τυπική σε θέματα πίστεως, πάντοτε την έβλεπα να κοινωνά, να κρατάει μία σακούλα με εικονίτσες τις οποίες μοίραζε.

 Μιλούσαμε, είχαμε έρθει κοντά. Την έβλεπα να μεταφέρει μαζί της ένα τετράδιο στο οποίο κατέγραφε τις σκέψεις της. Δεν είχε και ανθρώπους δικούς της κοντά της, οπότε με αυτή την καταγραφή αισθανόταν ένα μοίρασμα.

Μία μέρα τη συνάντησα στο πάρκο στην κοντινή μας γειτονιά.

Black Adam. We don't need another hero?

And I wonder when we are ever gonna change,

Living under the fear 'til nothing else remains

We don't need another hero.

We don't need to know the way home.

All we want is life beyond. The thunderdome.

(Tina Turner,Graham Lyle, Terry Britten)

   Η συνήθης πρακτική των ταινιών με βάση τους υπερήρωες είναι ένας δυτικού τύπου μανιχαϊσμός: ο υπερήρωας είναι«εκ των πραγμάτων» καλός, λευκός και B.Αμερικανός. Και ο στρατός της B.Αμερικής πάντα πιστός σύμμαχος και προστάτης των απανταχού αδικημένων.

  Η  απαρχή των υπερ-ηρώων προηγήθηκε μερικά χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Χρυσή Εποχή τους συνέπεσε με την εμπλοκή των B.Αμερικανών στον πόλεμο, με τον Captain America να βοηθάει τα υποβρύχια να διασχίσουν τον Ατλαντικό και να φθάνει πριν τους σοβιετικούς στο Ράϊχσταγκ για να ''πλακώσει τον Χίτλερ στις φάπες''.

ΙΕΡΟΝ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟΝ 2022

August Strindberg: Dödsdansen!