ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΣΕ ΕΠΟΧΕΣ ΑΓΧΟΥΣ & ΑΓΩΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

  [see.McCarty, V.K, Encouragement_from_the_Desert_Mothers_in_Troubling_Times. in:https://www.academia.edu/44368281/_Homily_of_Encouragement_from_the_Desert_Mothers_in_Troubling_Times_by_VK_McCarty]

<< Ὀψίας δὲ γενομένης, ὅτε ἔδυ ὁ ἥλιος, ἔφερον πρὸς αὐτὸν πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας καὶ τοὺς δαιμονιζομένους· 33 καὶ ἦν ἡ πόλις ὅλη ἐπισυνηγμένη πρὸς τὴν θύραν· 34 καὶ ἐθεράπευσε πολλοὺς κακῶς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις, καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλε, καὶ οὐκ ἤφιε λαλεῖν τὰ δαιμόνια, ὅτι ᾔδεισαν αὐτὸν Χριστὸν εἶναι. 35 Καὶ πρωῒ ἔννυχα λίαν ἀναστὰς ἐξῆλθε καὶ ἀπῆλθεν εἰς ἔρημον τόπον, κἀκεῖ προσηύχετο. 36 καὶ κατεδίωξαν αὐτὸν ὁ Σίμων καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ, 37 καὶ εὑρόντες αὐτὸν λέγουσιν αὐτῷ ὅτι πάντες σε ζητοῦσι. 38 καὶ λέγει αὐτοῖς· Ἄγωμεν εἰς τὰς ἐχομένας κωμοπόλεις, ἵνα καὶ ἐκεῖ κηρύξω· εἰς τοῦτο γὰρ ἐξελήλυθα. 39 καὶ ἦν κηρύσσων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν εἰς ὅλην τὴν Γαλιλαίαν καὶ τὰ δαιμόνια ἐκβάλλων>> (Mark 1:32-35).

Ο Ιησούς στην Καινή Διαθήκη έχει προσευχηθεί για πολλά από τα πράγματα που μας προκαλούν ανησυχία σήμερα: κι όμως, παρ΄ όλα αυτά το αίσθημα ότι ο κόσμος μας έχει καταληφθεί από τα στοιχεία του κακού εξακολουθεί να είναι συγκλονιστικό.

Έτσι, είναι καλό να θυμόμαστε ότι ο Ιησούς ότι αποσυρόταν συχνά στην έρημο για να προσευχηθεί μόνος του ώστε να λάβει δύναμη και στήριξη. Και πολλοί εμπνεύστηκαν από αυτό το γεγονός ώστε να τον ακολουθήσουν εκεί, ιδιαίτερα στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού.

Ενώ οι περισσότεροι από αυτούς τους πρώτους Πατέρες της ερήμου ήταν άντρες που προσεύχονταν στον Θεό στο τραχύ έδαφος των λόφων έξω από τα παλαιστινιακά χωριά και πάνω από το Νείλο, υπήρχαν και γυναίκες που αποσύρθηκαν στην έρημο, επιδιώκοντας να ζήσουν πραγματικά την εντολή του Χριστού (βλ. Chaîne, M. (Marius), (1960). Le manuscrit de la version copte en dialecte sahidique des "Apophthegmata Patrum". Imprimerie de l'Institut franca̧is d'archéologie orientale, Le Caire ).

ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΙΕΡΕΙΣ : ΕΝΑΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΚΙΝΔΥΝΟ, (by George Stavros, Clinical Associate Professor of Pastoral Psychology and Executive Director of the Albert and Jessie Danielsen Institute at Boston University ).

(Πηγή: https://publicorthodoxy.org/2020/11/19/clergy-at-risk/#more-7878 , 24-11-2020).

«Ξέρω πόσο αδύναμη και πονηρή είναι η ψυχή μου. Γνωρίζω το μέγεθος αυτής της διακονίας και τη μεγάλη δυσκολία του έργου. Περισσότερο θυελλώδη κύματα είναι εκείνα που ενοχλούν την ψυχή του ιερέα από τις καταιγίδες εκείνες που ταράσσουν τη θάλασσα. " (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, Για την ιεροσύνη).

Στο τέλος του 4ου αιώνα, πριν από 1600 χρόνια, ένας μη χειροτονημένος ακόμη, ο κατόπιν Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, ασχολήθηκε με τη βαθιά προσωπική αναζήτηση, για το αν θα προχωρήσει προς τα εμπρός σε θετική, δηλαδή, απάντηση της κλήσης προς την ιεροσύνη. Πολλές από τις αντιλήψεις του σχετικά με τις προκλήσεις της ιερατικής διακονίας στην Εκκλησία δια χειροτονίας δεν είναι λιγότερο σχετικές με το σήμερα της Ανατολικής Ορθοδοξίας του 21ου αιώνα στις ΗΠΑ, όπως ήταν και για την Εκκλησία της Αντιόχειας του 4ου και 5ου μ.Χ αιώνα. Οι ιερείς της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι πολύτιμα και μοναδικά μέλη του Σώματος του Χριστού, με ρόλους και προσδοκίες που τους τοποθετούν στο επίκεντρο της πνευματικής ζωής των ανθρώπων και των κοινοτήτων που έχουν κληθεί να υπηρετήσουν. Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν αυτοί και οι οικογένειές τους κατά την εκτέλεση του ιερού τους έργου σε μια όλο και πιο κοσμική κουλτούρα (Σ.τ.Μ., secular culture) δεν μπορούν να υποτιμηθούν, κάτι που επιβεβαιώνουν τόσο η αρχαία πατερική σοφία όσο και η σύγχρονη κοινωνική επιστήμη.

«Ο Άνθρωπος του Θεού» (A Man of God).

Ως επετειακό εορτασμό των 100 χρόνων από την οσιακή κοίμηση του άγιου Νεκταρίου Πενταπόλεως επιλέγουμε κάποια αποσπάσματα από το έργο του. 

Μέσα από τα κείμενα του Άγιου παρατηρεί ο αναγνώστης σαν σε καθρέπτη την κατάσταση της ψυχής και επιμελείται την αποθεραπεία της. Και τότε βιώνει τη ζωντανή σχέση με τον Τριαδικό Θεό, αλλά και το όλο σώμα της Εκκλησίας, κατάσταση που του χαρίζει και το κριτήριο της προσωπικής του ευτυχίας. 

Ο 'Άγιος Πενταπόλεως στηλιτεύει δύο πλάνες: Αφενός μέν την απολυτοποίηση των εξωτερικών εκδηλώσεων λατρείας και των αγαθών έργων -τα όποια συμπεριλαμβάνει στις πράξεις λατρείας- χωρίς ανάλογη εσωτερική διάθεση, αφετέρου δέ την τέλεια απόρριψή τους και την απολυτοποίηση της φιλοσοφίας, της διανοητικής ενασχολήσεως με τον Θεό, ως μόνου τρόπου προσεγγίσεώς Του. 

Κατά την αναίρεση της πρώτης πλάνης εξηγεί ότι οι εξωτερικές πράξεις είναι όντως έργα λατρείας, εάν ή καρδιά μας είναι γεμάτη από αγάπη, εάν αυτά αποτελούν υπαγορεύσεις «του έν ημϊν λαλούντος Χριστού» (Β' Κορ. ιγ’ 3)· σ'  αντίθετη περίπτωση δέν συνιστούν αρετή.  Γι’ αυτό είναι ανάγκη να επιστήσουμε την προσοχή μας στην ανακαίνιση της καρδιάς μας. Κατά την αναίρεση της δεύτερης επισημαίνει ότι τ’ αγαθά έργα και οι πράξεις λατρείας αποτελούν τρόπον τινά τις αισθήσεις της πνευματικής λατρείας, με τις οποίες αυτή εκδηλώνει τη ζωή και την υπόστασή της.

Στο σύγχρονο Covid-19 κόσμο μας, πού ζει μέσα στην αβεβαιότητα, το άγχος και τα υπαρξιακά αδιέξοδα, τα κείμενα πνευματικής αυτογνωσίας του Αγίου λειτουργούν σαν άλλος ισχυρός προβολέας, φωτίζουν και επαναπροσδιορίζουν την πορεία της ζωής μας στο ευαγγελικό φως και στο όντως-ουσιωδώς- επιλεγόμενο, τον Ιησού Χριστό.

Urban Violence in France (by Chantal Tetreault, Paul Silverstein).

                     

Από τώρα ο δρόμος δεν θα συγχωρεί πλέον

Δεν έχουμε τίποτε να χάσουμε,
γιατί τίποτε δεν μας ανήκει
Στον δικό σας τόπο δεν μπορώ να ξεκουραστώ
Οι αστοί θα πρέπει να τρέμουν,
τα αποβράσματα είναι στην πόλη
Όχι για να διασκεδάσουν,
αλλά για να κάψουν συθέμελα αυτό το μέρος
…
Που είναι οι ρίζες μας; 

Ποια είναι τα πρότυπά μας;

Κάψατε τα φτερά μιας ολόκληρης γενιάς

Τα θρυμματισμένα όνειρα έχουν χαλάσει
τον σπόρο της ελπίδας.
Όσο το σκέφτομαι…
Ήρθε η ώρα να σκεφτούμε. Ήρθε η ώρα που η Γαλλία
θα δώσει επιτέλους λογαριασμό για τα εγκλήματά της…
Η ιστορία διδάσκει ότι οι ευκαιρίες μας είναι μηδενικές
Γι’ αυτό σταματήστε πριν όλα ξεφύγουν απ’ τον έλεγχο
Ή γεννήσουν κι άλλο μίσος
Ας ενωθούμε κι ας κατακάψουμε το σύστημα
Αλλά γιατί, γιατί περιμένουμε να βάλουμε φωτιά;

                          ( SuprêmeNTM)

Oποιος είχε ακούσει τους  SuprêmeNTM  χρόνια πριν, δεν θα έπεφτε απ’ τα σύννεφα με τη βία που (ξανα)χτύπησε την Γαλλία με  αρχή τις πρώτες βδομάδες του Νοέμβρη 2005. 

Το ραπ γκρουπ που ξεκίνησε από τον Σεν Ντενί, στα βορειοανατολικά του Παρισιού, ήξερε πολύ καλά την καθημερινή ποικίλη επιθετικότητα που ορίζει τη ζωή στα παρακμασμένα οικιστικά συγκροτήματα (cités) που κυκλώνουν τις Γαλλικές πόλεις.

Για το Σχολείο του 21ου αιώνα: σκέψεις και προτάσεις στην COVID-19 «ψηφιακή» εποχή μας.

Οι ποικίλες κοινωνικές, πολιτικές, οικονοµικές και πολιτισµικές συνθήκες της εποχής µας έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τη ρευστότητα, η οποία επιτείνεται από τη ραγδαία επιστηµονική και τεχνολογική ανάπτυξη. Στο πλαίσιο αυτό ο άλλοτε αδιαμφισβήτητος ρόλος του σχολείου, ως βασικού κοινωνικού θεσµού, στο θέµα της παροχής γνώσεων και της ανάπτυξης δεξιοτήτων, φαίνεται να υπόκειται σε κάποια αποδυνάµωση, για το λόγο ότι οι συνθήκες διαµόρφωσης των γνωστικών δεδοµένων είναι πολύτροπες και πολυποίκιλες. Επιπλέον, η σηµερινή οικονομική πραγµατικότητα διαµορφώνει ένα νέο πλαίσιο µορφωτικών και κοινωνικών αναγκών για το κάθε άτοµο χωριστά, κυρίως όσον αφορά την αναζήτηση, απόκτηση, διαχείριση και αξιοποίηση της νέας γνώσης.

Βραδυνή αρχαιοπρεπής Θεία Λειτουργία Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου: 23-10-2020

Μέ την χάριν του Παναγίου Πνεύματος κι εφέτος τελέσθηκε η Αρχαιοπρεπής Θεία Λειτουργία του Αγίου Αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου και πρώτου Επισκόπου Ιεροσολύμων, την ημέρα της μνήμης του αγίου, την Παρασκευή 23η τρέχοντος μηνός, από τις 17.30-21.30 το εσπέρας, στον Ιερό ναό μας, της Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας.

Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε προς προσκύνηση των πιστών τεμάχιο Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, στο τέλος του όρθρου πανηγυρική αρτοκλασία και λίγο πρίν το πέρας της Θείας Λειτουργίας, προτού αρχίσει η Θ. Μετάληψις των πιστών ευλογήθηκαν τα Κόλλυβα του τιμωμένου Αγίου Ιακώβου.

Tα  Κόλλυβα προσκομίσθηκαν και κατόπιν διαμοιράστηκαν στους πιστούς με την υψηλή φροντίδα του Ιερολογιωτάτου ιεροδιακόνου π. Αστερίου Αποστόλου, όταν πάντες οι προελθόντες διήλθαν εξερχόμενοι διά της κεντρικής θύρας του Ναού και λαμβάνοντες αρτίδιον ευλογίας. Της Λειτουργίας προέστη ο Πανοσιολογιότατος αρχιμ.π.Νικόλαος Κατσαφαρόπουλος και τον πλαισίωσαν οι εφημέριοι του Ναού πανοσ.αρχιμ.π.Σισσώης Σκάρκος και π.Αθανάσιος Ηλιόπουλος και έτεροι κληρικοί της Τοπικής μας Εκκλησίας μαζί με πλήθος ενοριτών εντός και εκτός του Ι.Ναού οι οποίοι έλαβαν μέρος ακολουθώντας τα μέτρα υγιεινής του Covid-19.

Μέ την χάριν του Παναγίου Πνεύματος κι εφέτος αναβίωσε το παλαιό λειτουργικό ήθος το οποίο μας μετέφερε νοερώς και πνευματικώς στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, όταν όλοι οι πιστοί χριστιανοί είχαν βαθύτατη την αίσθησιν ότι ‘’ἐγγύς ο Κύριος’.

Κάθε Θεία Λειτουργία: το Μυστικό Δείπνο του Χριστού, η Βασιλεία του Τριαδικού Θεού στη γη.

  Είναι βασικό και απαραίτητο γιά κάθε, αληθινά, πιστό νά γνωρίζει και νά ζει συνειδητά την έννοια, του βάθος και τή σημασία της Θείας Κοινωνίας, καθώς πηγαίνει στην Εκκλησία και συμμετέχει στου μέγιστο μυστήριο του Μυστικού Δείπνου του Χρίστου, δηλαδή στή Θεία Λειτουργία. 

  Όλοι οι ορθόδοξοι Χριστιανοί αποτελούμε την Εκκλησία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού (Ματθ.16,18). 

Το θαύμα «των λελυτρωμένων»:Ψαλμός 106ος!

<< 28 καi ἐκέκραξαν πρόςς Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς, κα ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἐξήγαγεν αυτούς 29 καὶ ἐπέταξε τῇ καταιγίδι, καί ἔστη εἰς αὔραν, καὶ ἐσίγησαν τὰ κύματα αὐτῆς· 30 καὶ εὐφράνθησαν, ὅτι ἡσύχασαν, κα  ὡδήγησεν αὐτύς ἐπί λιμένα θελήματος αὐτοῦ>>. (Ps.106.)

Σήμερα πού ο χριστιανικός κόσμος τής Δύσης δοκιμάζει πικρούς τούς καρπούς τής δικής του αποστασίας, τώρα πού μετρά μία-μία τις πληγές τής διαφθοράς του — με τούς πρώτους τη τάξει εντός του κοινωνικού του χώρου συχνά ν'  αποστρέφονται το λόγο Του kαι ν΄ ασεβούν στον κανόνα της αγάπης πού Εκείνος όρισε — Και υψώνει αυτάρεσκα το ανάστημά του, είναι τόσο επίκαιρος ο 106ος ψαλμός, αλλά kαι οδηγητικός γιa

επιστροφή στο θείο λιμάνι!

Η άνιση κατανομή του πλούτου στις ανθρώπινες κοινωνίες κατά την τρέχουσα πανδημία.

 

Η άνιση κατανομή του πλούτου στις ανθρώπινες κοινωνίες είναι ένα ζήτημα, που πάντοτε προβλημάτιζε και συνδεόταν με την κατάργηση του δικαίου. Η τρέχουσα κρίση αποτελεί έναν ασυνήθιστο συνδυασμό ιατρικών, κοινωνικών και οικονομικών αναγκών. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος αναγνώριζε ήδη τη σχέση μεταξύ ασθένειας και φτώχειας, σχέση που έχει καταστεί εντελώς προφανής, αν και με διαφορετικό τρόπο, κατά την τρέχουσα πανδημία. 

ENOPIAKH AIMOΔΟΣΙΑ 4-10-2020: ΕΞΗΝΤΑ ΔΥΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

     Για μια άλλη φορά διαπιστώσαμε στην ενορία του Ι.Ν.Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας, πόσο ωραία είναι η ζωή, παρ όλα τα βάσανα τις στεναχώριες, τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που έχει ο καθένας μας. 

Και ναι, ζούμε στην εποχή μιας πανδημίας που μας βρήκε απροετοίμαστους, μας ισοπέδωσε οικονομικά και ψυχολογικά, μας κρατάει σε αβεβαιότητα άλλαξε τις συνήθειες μας και προσθέτει περισσότερο άγχος στην καθημερινότητα μας. 

      Ωστόσο φάνηκε να μην ξεχνάμε ότι το Αίμα είναι πολυμερές και πολυτρόπως πολύτιμο. Για μερικούς όμως είναι και αναγκαίο!

Η Εθελοντική προσφορά Αίματος είναι από τα σημαντικότερα δώρα τα οποία μπορεί να χαρίσει ένας άνθρωπος σε κάποιον άλλον, γίνεται μια ανεκτίμητη βοήθεια στο συνάνθρωπο που θα μας δώσει ασφάλεια για την αντιμετώπιση των αρρώστων μας και θα μας απαλλάξει από το άγχος, ενώ παράλληλα η αγαπητική προσφορά όλων των ανθρώπων που προσήλθαν άρχισε να μας θυμίζει κάπως την Εκκλησία που διαβάζουμε στις Πράξεις των Αποστόλων και στα κείμενα των πρώτων Πατέρων. 

                     Η τιμή και η αξία της Αγάπης του Ιησού Χριστού περνά και σε εμάς!

Έχοντας την ευγενή και φιλόστοργη παραχώρηση των υπερσύγχρονων δομών και υποδομών της Ενοριακής Εστίας Αγάπης "Νέα Βηθλεέμ"  από τον πρόεδρο του ΕΦΤ, πανοσ.αρχιμ.π. Σισώη Σκάρκο- υποδομών που δημιουργήθηκαν χάρις στην ευέλικτη ευρηματικότητά του αλλά και των λοιπών μελών του ΕΦΤ-, ολοκληρώθηκε η ενοριακή Εθελοντική αιμοδοσία της 4ης Οκτωβρίου 2020 συνάμα δε και χάρις στην αμέριστη και άοκνη συμπαράσταση και οργανωτική μεθόδευση, υλική και προσωπική, τριών κυριών του ΕΦΤ, της κ. Μελπομένης Δαβάκη, κ. Παρασκευής Άσπρου, κ. Ειρήνης Μαγνήσαλη και των ειδικευμένων στελεχών του  Κοργιαλένειου-Μπενακείου Γ.Ν.Α (Ε.Ε.Σ).

Αγιασμός έναρξης της νέας χρονιάς 2020-21 του Παιδικού Σταθμού «ΚΡΥΣΤΑΛΙΤΣΑ»

Με τις ευλογίες του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου Β’, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 18-9-2020, 9.15 π.μ, ο Αγιασμός έναρξης της νέας χρονιάς λειτουργίας του Παιδικού Σταθμού «ΚΡΥΣΤΑΛΙΤΣΑ» του Φιλοπτώχου Ταμείου της ενορίας του Ι.Ν Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας τηρουμένων όλων των υγειονομικών διατάξων για την προστασία από τον Covid-19. 

Η έναρξη έγινε με την παρουσία του πανοσιολογιοτάτου Αρχιμ. π. Βαρνάβα Θεοχάρη, Πρωτοσύγκελου της καθ΄ ημάς Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, του προέδρου Δ.Σ. Παιδικού Σταθμού αναπληρωτή του Μακαριωτάτου, πανοσιολογιοτάτου Αρχιμ. Σισώη Σκάρκου, του πανοσ. πρωτ. π. Αθανασίου Ηλιόπουλου, της κ. Πολυξένης Χαλκίδου αντιπροέδρου του Δ.Σ. , της κ.Κανέλλας Παπαδοπούλου Γραμματέως της Διοικούσης επιτροπής,της κ.Αγγελικής Μάμμου Ταμίου του Δ.Σ., και των λοιπών κυριών μελώς του Δ.Σ, της κ.Άννας Μπεκερετζιάν, της κ.Πολυξάνης Καζάνα, της κ. Αικατερίνης Παριβολάρη, της Διευθύντριας και των Νηπιαγωγών, και των παιδιών του Σταθμού

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

     Ιεροπρεπώς και με κατάνυξη εορτάσθηκε η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας, όπου οι πιστοί προσήλθαν με ευλάβεια για να προσκυνήσουν και να λάβουν τη χάρη και την ευλογία του Σταυρού του Κυρίου.  

   Την παραμονή 13 Σεπτεμβρίου προεξάρχοντος του προϊσταμένου  του Ι.Ναού πανοσ.Αρχιμ. Σισώη Σκάρκου και με την συμμετοχή                    του  π. Αθανασίου Ηλιόπουλου εψάλη ο πανηγυρικός εσπερινός της Υψώσεως και οι Χαιρετισμοί προς το Ζωοποιού Σταυρού.

Ο δια Σταυρού θάνατος του Ιησού Χριστού

 

<< τοῦτο φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ’ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ>>. (Φιλιπ.2,5-8).

Ο Κύριος, αν καί ήταν Θεός, ταπεινώθηκε κι έγινε άνθρωπος από τήν αγάπη του γιά μάς. Σταυρώθηκε γιά το χατήρι μας, γιά νά μάς σώσει από το θάνατο καί νά μάς χαρίσει αιώνια ζωή. Ο δια Σταυρού θάνατος του Χρίστου είναι κεφαλαιώδες γεγονός μοναδικής σημασίας γιά τή χριστιανική πίστη. Αποτελεί το κέντρο του χριστιανικού κηρύγματος, όπως καί η Ανάσταση του Χρίστου. Σ’ αυτό θεμελιώνεται το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου καί του κόσμου, πού προσφέρει, απ΄ το 'ξεχείλισμα τής μεγάλης Του αγάπης, ο φιλάνθρωπος Πατέρας Θεός τής αγάπης (Ίωάν.3,16-17, Α Ιωάν.4,9 κεξ).

Το Γενέθλιο της Θεοτόκου.

 

Giotto-The_Birth_of_the_Virgin-  Παρεκκλήσιο Σκροβένι,
Πάδουα (περ.1305)

Μια σύντομη ματιά στην εξελικτική πορεία των θεομητορικών εορτών του ετησίου κύκλου, μας βεβαιώνει, ότι η θεσμοθέτησή τους καθυστέρησε αρκετά. Η πρώτη εορτή που μπαίνει επίσημα στον κύκλο των ετησίων εορτών είναι εκείνη της Κοιμήσεως (τέλη του 6^ου αι. μ.Χ.).

Ο Ευαγγελισμός μνημονεύεται στους κανόνες της εν Τρούλλῳ Συνόδου, δηλαδή στα τέλη του 7^ου αι. Στα τέλη του ίδιου αιώνα ανάγεται και η εμφάνιση της εορτής της Γενεθλίου. Τα Εισόδια και η Σύλληψη λαμβάνουν επίσημο χαρακτήρα μόνο επί τη βασιλεία του Μανουήλ Α’ Κομνηνού, δηλαδή κατά τον 12^ο αι.

Η σταδιακή πορεία προς τη θεσμο- θέτηση των θεομητορικών εορτών έχει άμεση σχέση με τα εγκαίνια των σχετικών ναών. Η ανέγερση των λατρευτικών κτισμάτων με τη σειρά της προέκυψε από την ανάγκη μιας πιο ουσιαστικής απόδοσης τιμής στο πρόσωπο της Παναγίας, τη συνεισφορά της οποίας στο έργο της σωτηρίας εκτιμήθηκε από πολύ νωρίς.

Η τιμή της Θεοτόκου συνδυαζόταν με εκείνη του Χριστού. Οι πανηγυρικοί λόγοι των Πατέρων που αφιερώνονται στην εορτή της Γέννησης, περιέχουν πλείστες αναφορές στα γεγονότα της ζωής της Θεοτόκου και δίνουν έμφαση στον ρόλο της στη Θεία Οικονομία. Παρακάτω θα εξετάσουμε λίγα χρονικά στοιχεία κοινά των ορθόδοξων θεομητορικών εορτών με βάση όπως είθισται τους Πατερικούς λόγους.

Ο στόχος μας είναι να δούμε ποια ήταν η κατανόηση των εορτών προς τιμήν της Παναγίας σε σχέση με τον χρόνο τους.

Η σεπτή μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρα Φανουρίου του Νεοφανούς στον Ι. Ν. Μεταμορφώσεως Καλλιθέας

Με λαμπρότητα και τη συμμετοχή πλήθους πιστών εορτάσθηκε σε κατανυκτική ατμόσφαιρα η σεπτή μνήμη του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρα Φανουρίου του Νεοφανούς στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Καλλιθέας από τον πανοσιολογιότατο Αρχιμ. Σισώη Σκάρκο και τον πρωτ.π. Αθανάσιο Ηλιόπουλο..

Ο ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Με εκκλησιαστική λαμπρότητα και μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα αλλά και με τη δέουσα λαμπρότητα – παρά τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν λόγω του κορονοϊού-, στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Καλλιθέας , την Παρασκευή 14/8/2020 και περί την 7 μμ, τελέστηκε ο μετά Αρτοκλασίας Πανηγυρικός  Εσπερινός της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. 

Κατά τη διάρκεια του εσπερινού εψάλησαν τα Εγκώμια μπροστά στο ανθοστόλιστο Επιτάφιο, από τον πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. Σισώη Σκάρκο, τον π. Αθανάσιο Ηλιόπουλο και σύσσωμο το πλήθος των ενοριτών. 

Στην ακολουθία ο προϊστάμενος  της ενορίας  απήθυνε προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα τον προσήκοντα λόγον οικοδομής και παρακλήσεως, πρίν την έναρξη των Εγκωμίων και της σύντομης Περιφοράς του Επιταφίου εντός του Ναού. 

Στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στο ιστορικό και λειτουργικό πλαίσιο της εορτής και της ακολουθίας των Εγκωμίων.  

Ενώ κάνοντας χρήση της μουσικής παιδείας του αναφέρθηκε στο ότι οι υμνογράφοι – μελοποιοί της εποχής εκείνης από τον πλούτο μελοποιίας τις ελληνικής – βυζαντινής μουσικής επέλεξαν έναν ηγεμονικό και επιβλητικό ήχο(πλάγιος του τετάρτου εκ του Γα) .
Παράλληλα δε, με την αφθονία των μελών που προκύπτουν από τη μίξη διατονικού – χρωματικού και εναρμονίου γένους και με διάφορες παραχορδές, μόχθησαν για να αποδοθεί εσωτερικευμένα το νόημα της εορτής εναργέστερα, το οτι δηλαδή η  ενσάρκωση του Θεού Λόγου νοείται και προσλαμβάνεται ως υπέρτατο μυστήριο και ανεπανάληπτο γεγονός, που δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με την δημιουργία του κόσμου.

Οι πύλες της ανθρώπινης ιστορίας άνοιξαν και μπήκε στον χώρο και τον χρόνο, ο αχώρητος Θεός και έγινε άνθρωπος, σμικρύνθηκε, κενώθηκε και ταπεινώθηκε. Πόση δόξα και ευγνωμοσύνη οφείλουμε στην Κυρία Θεοτόκο, την άμεσο συνεργό του Θεού, στη δική μας σωτηρία. Γιατί, δια της Θεοτόκου, νικήθηκε ο έσχατος εχθρός μας, ο θάνατος, το ψεύδος και η αναλήθεια. 

Η Παρθένος Μαρία είναι ο καρπός του δένδρου των οσίων και των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης, «η Πύλη η κατά ανατολάς, η κεκλεισμένη», σύμφωνα με τον προφήτη Ιεζεκιήλ, η παρηγοριά, το λιμάνι κι η καταφυγή κάθε πονεμένης ψυχής. Γι’ αυτό στη συνείδηση του λαού η εορτή αυτή αποτελεί το δεύτερο Πάσχα, το Πάσχα του καλοκαιριού.  Της «άλλης βιοτής της αιωνίου, την απαρχήν» που εορτάζουμε το Πάσχα, πρώτος καρπός είναι η δόξα της Υπεραγίας Θεοτόκου. 

Η Παναγία είναι το αιώνιο πρότυπο μας, γιατί αξιώθηκε δια της χάριτος του Θεού, να συναντήσει πρώτη τον Αναστημένο Χριστό, στην δόξα των ουρανών. 

Είναι ασύλληπτο στην ανθρώπινη λογική μας, το γεγονός ότι ο δημιουργός της ζωής, εισήλθε στο σώμα μιας κορασίδος και εκεί για εννέα μήνες, βίωσε την πρόσληψη της ανθρώπινης φύσεως, θελήσεως και ενεργείας. Και αυτό το μέγα γεγονός της παγκόσμιας ιστορίας, διακονήθηκε από την καθαρότητα, την αγιότητα, την ευλάβεια και την πιστότητα της Υπεραγίας Θεοτόκου (…). 

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ

                                           

   Κοντάκιον
Ἦχος πλ. β' Αὐτόμελον 

«...Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον,καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα,τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν·ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον...»

Για πρώτη φορά στην Ιστορία του κόσμου, γιορτάζεται ο θάνατος. Και αυτό συμβαίνει μέσα στο χριστιανισμό, γιατί, ακριβώς το θάνατο τον θεωρεί — όπως και είναι— μετάβαση στη ζωή, στην όντως ζωή, στην αληθινή ζωή.

Γι αυτό και ή εκκλησία μας, την ημέρα τής Κοίμησης τής Θεοτόκου πανηγυρίζει. Όποιος μπορεί να δει πιο πέρα από αυτό, τότε ανακαλύπτει πώς ο άνθρωπος δεν είναι δυνατό να υπάρχει μόνο για ένα «πέταγμα» από τη μήτρα στο στόμιο τού Άδη. Μόνο για ένα φαγοπότι , έναν οπορτουνισμό ή μια περιπέτεια.

Ή Μητέρα τής ζωής πήγε στη ζωή. «Κλίμαξ πρός ουρανόν ο τάφος γίνεται». Και μόνον αυτό το μήνυμα για το ανθρώπινο γένος αποτελεί το δυνατότερο μήνυμα τής Ιστορίας.