Presentazione di Maria al Tempio ή ''των Εισοδίων της Θεοτόκου'''.

  Εάν βρίσκεστε στη Βενετία, στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου, και πηγαίνετε πάνω από τη γέφυρα στην Πινακοθήκη της Accademia—και αφού απολαύσετε λαμπρά βυζαντινά ''ζωγραφισμένα διακοσμητικά πάνελ γνωστά ως "μετώπια Αγ. Τραπέζης" (συνήθως συνδέονται στενά με τη βιβλική τέχνη, χαρακτηριστικά με τα μέλη της Αγίας Οικογένειας) στον κύριο όροφο, ανεβαίνετε πάνω για την υπόλοιπη συλλογή.

  Μπορεί να μην παρατηρήσετε, αν δεν γυρίσετε και δεν κοιτάξετε πίσω, ότι ολόκληρος ο διάδρομος πάνω από τις δύο πόρτες έχει σχεδιαστεί για να εμφανίζει πίνακα της Αναγέννησης του Τιτσιάνο Βετσέλλιο (Tiziano Vecellio ή Vecelli, 1485/90 – 27-8-1576), που δείχνει αυτήν ακριβώς τη γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου (Presentazione di Maria al Tempio,1534–1538).

  Είναι ένα εντυπωσιακό πανόραμα, πλάτους πάνω από είκοσι πέντε πόδια, με τους Ισραηλίτες να τριγυρίζουν έξω από το Ναό να συνωστίζονται γύρω από την Άννα και τον Ιωακείμ, και την Αγία Μαρία ως κοριτσάκι να ανεβαίνει τα εντυπωσιακά σκαλοπάτια στον Ναό για να γίνει δεκτή από τον Αρχιερέα.

«Αμόρφωτη»;

 Η κυρία Μαρία ήταν μία καλή κυρία. Τα άσπρα της μαλλιά πρόδιδαν το πέρασμα του χρόνου και τα λόγια της την εμπειρία της ζωής. Μπορεί να μην ήταν μορφωμένη με την πανεπιστημιακή έννοια, αλλά είχαν δει τα μάτια της πολλά.

 Μιλούσαμε, τη συναντούσα στην εκκλησία, όπως οι γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, έτσι και αυτή είχε ανατραφεί να πιστεύει. 

Ήταν τυπική σε θέματα πίστεως, πάντοτε την έβλεπα να κοινωνά, να κρατάει μία σακούλα με εικονίτσες τις οποίες μοίραζε.

 Μιλούσαμε, είχαμε έρθει κοντά. Την έβλεπα να μεταφέρει μαζί της ένα τετράδιο στο οποίο κατέγραφε τις σκέψεις της. Δεν είχε και ανθρώπους δικούς της κοντά της, οπότε με αυτή την καταγραφή αισθανόταν ένα μοίρασμα.

Μία μέρα τη συνάντησα στο πάρκο στην κοντινή μας γειτονιά.

Black Adam. We don't need another hero?

And I wonder when we are ever gonna change,

Living under the fear 'til nothing else remains

We don't need another hero.

We don't need to know the way home.

All we want is life beyond. The thunderdome.

(Tina Turner,Graham Lyle, Terry Britten)

   Η συνήθης πρακτική των ταινιών με βάση τους υπερήρωες είναι ένας δυτικού τύπου μανιχαϊσμός: ο υπερήρωας είναι«εκ των πραγμάτων» καλός, λευκός και B.Αμερικανός. Και ο στρατός της B.Αμερικής πάντα πιστός σύμμαχος και προστάτης των απανταχού αδικημένων.

  Η  απαρχή των υπερ-ηρώων προηγήθηκε μερικά χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Χρυσή Εποχή τους συνέπεσε με την εμπλοκή των B.Αμερικανών στον πόλεμο, με τον Captain America να βοηθάει τα υποβρύχια να διασχίσουν τον Ατλαντικό και να φθάνει πριν τους σοβιετικούς στο Ράϊχσταγκ για να ''πλακώσει τον Χίτλερ στις φάπες''.

ΙΕΡΟΝ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟΝ 2022

August Strindberg: Dödsdansen!

 

Ιδού, λοιπόν, η τέλεια απόδραση!

   «Πρέπει να είναι μια πολύ έντονη ανάγκη: να γράφεις, σημειώνει ο Henri Calet,... Να μην εξαφανιστείς χωρίς να πεις, να φωνάξεις κάτι, οτιδήποτε…»(Henri Calet, Les Murs de Fresnes, Γενεύη, 2021).                       Οι αιχμάλωτοι των Γερμανών στην κατοχή στη φυλακή Fresnes (south of Paris), γράφουν σημειώματα και κάνουν χαράγματα και γκράφιτι στους τοίχους. 

   Η γραφή τους γίνεται το αποτύπωμα που παρατείνει τη ζωή και μετά το θάνατό τους. Πηγαίνουν με το κεφάλι ψηλά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Σηκώνονται στις μύτες των ποδιών τους για να τους πετύχουν καλύτερα οι σφαίρες. Κραυγάζουν: «ζήτω η πατρίδα…». Φεύγουν χαρούμενοι.

Είναι οι πιστοί που «υπερ-απολαμβάνουν» τη θυσία τους, όπως λέει ο Jacques Marie Émile Lacan . Ιδού, λοιπόν, η τέλεια απόδραση!

ΤΑ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΒΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ (καθ.Γαλανάκη Ευαγγελία )

   Η συχνή απόστροφος στο «εξ’» του «εξ αποστάσεως» είναι το σημαίνον μιας παραδόξως λανθασμένης και ορθής έκθλιψης, ενός ευνουχισμού που προκάλεσε η πανδημία (και) στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

  Τρία ακαδημαϊκά εξάμηνα μετά, επαναλειτουργούμε διά ζώσης. Γεμίζουμε και πάλι τον χώρο μας, παρά τον υγειονομικό κίνδυνο. 

   Άλλη μια μετάβαση, που, ως τέτοια, απαιτεί εργασία, ενδοψυχική και διαψυχική, και χρόνο. 

  Πολλές σκέψεις αναδύονται για όσα πέρασαν και όμως είναι παρόντα – αν δεν αρνούμαστε, δεν αποποιούμαστε, δεν διαψεύδουμε, δεν «σβήνουμε» τις πρόσφατες εμπειρίες μας, ή μέρος αυτών, στο όνομα της αυταπάτης «προχωράμε μπροστά». 

    Η εξεύρεση των κατάλληλων πόρων και μέσων για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση και η γρήγορη οργάνωσή της ήταν άθλος, μια τυπική περίπτωση εκδήλωσης της ενόρμησης κατακυρίευσης, της πανάρχαιας τάσης του ανθρώπου να κυριαρχεί βίαια επί του περιβάλλοντος, επί του αντι-κειμένου. 

    Ο κορωνοϊός και τα περιοριστικά μέτρα ήταν οι εξωτερικοί πραγματικοί εχθροί που είχαμε να καθυποτάξουμε, ακόμα περισσότερο γιατί ανακινούν και ενδοψυχικές απειλές (φόβος του θανάτου, διωκτικά και καταθλιπτικά άγχη κ.ά.). 

     Οι διεργασίες της μετουσίωσης ήταν έκδηλες: συστράτευση με σκοπό «ιερό», τη συνέχιση της λειτουργίας του Πανεπιστημίου για το καλό της νέας γενιάς, της επιστήμης και της κοινωνίας, με αγωνιστές που βρίσκονταν στην πλευρά των δυνάμεων της ζωής και της δημιουργίας. 

    Το εγχείρημα πρόσφερε ναρκισσιστική απόλαυση, ιδίως όταν πλέον τα ψηφιακά μέσα βιώθηκαν ως «παιχνιδάκι» και «πολύτιμη εμπειρία για μελλοντική αξιοποίηση». 

    Η καταρρακωμένη από τον κορωνοϊό παντοδυναμία της επιστήμης έβρισκε ένα ισχυρό δεκανίκι. Τώρα, είναι ανάγκη να στρέψουμε την προσοχή μας, αποφεύγοντας τις βεβαιότητες και τον δογματισμό, στα βιώματα της εξ αποστάσεως λειτουργίας, με την ελπίδα να ανασύρουμε στο φως κάτι που προσεγγίζει την αλήθεια.

H KYPA THC PΩ (Μουσική Εκδήλωση)

ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ 16-10-2022

   Η αιμοδοσία στην Ενορία μας είναι εξαιρετικής σημασίας, καθώς στηρίζουμε με φιάλες αίματος τόσο τα μέλη της ενορίας, όσο λοιπούς ασθενείς για έκτακτα χειρουργεία ή πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία.
   Ομάδα εθελοντών αιμοδοτών κάθε εξάμηνο δίνει αίμα ώστε να διατηρείται η τράπεζα έτοιμη να δώσει αίμα σε όποιον ενορίτη ή άλλον το ζητήσει.
   Δύο φορές το χρόνο η Ενορία του Ι.Ν. Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας μεταβάλλεται σε σωματικό Ιατρείο στο οποίο όλοι χωράνε, με μεγάλο σεβασμό στο ανθρώπινο γένος. 

   Διότι η αλληλεγγύη γεννάει και άλλη αλληλεγγύη.      Αλληλεγγύη σημαίνει να μοιραστούμε αυτό που έχουμε. Όχι να μοιραστούμε αυτό που μας περισσεύει, είναι να μοιραστούμε αυτό που έχουμε. 

THE LORD OF THE RINGS: AN ORTHODOX CHRISTIAN PERSPECTIVE

O Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Μια Ορθόδοξη Χριστιανική Προοπτική.ⁱ

by Stavros Piperis 

''Η χαρά είναι η σοβαρή υπόθεση του Ουρανού''!

Αργά στην ροή της πλοκής μιλώντας για το κλασικό έργο του JRR Tolkien The Lord of the Rings , ο ήρωας , ο Samwise Gamgee βρίσκεται στο σκοτάδι και πιθανότατα κοντά στο θάνατο. 

Οι εχθροί έχουν αιχμαλωτίσει τον αγαπημένο του φίλο και ο Sam βρίσκεται μόνος, τρέμοντας και απίστευτα μακριά από το σπίτι του.
Προσπαθεί να κατανοήσει την κατάσταση, αλλά «ακόμα και τις μέρες που είχε χάσει το μέτρημα, ήταν σε μια χώρα του σκότους όπου οι μέρες του κόσμου αυτού έμοιαζαν ξεχασμένες, και όπου όλοι όσοι έμπαιναν είχαν ξεχαστεί επίσης. «Αναρωτιέμαι αν μας σκέφτονται καθόλου», είπε» ( The Lord of the Rings, HarperCollins, 2021, σελ. 987).

Η λήθη είναι το βασικό εργαλείο του Κακού στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Η δειλία, η απελπισία και η εξάντληση δελεάζουν τους χαρακτήρες/ήρωες σε όλο το έργο, αλλά η λήθη -της πατρίδας, του σπιτιού και των φίλων, της ομορφιάς, των αιτιών/αξιών για τις οποίες αξίζει να παλέψεις- είναι η ομίχλη στην οποία η προδοσία γίνεται ακόμη πιο απειλητική.

" ΟΛΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΑ ΔΩΡΑ''. ΚΥΡΙΑΚΗ 9/10/2022

 «Η μοναδικότητα του δώρου έγκειται στην ανάμιξη όλων των αρχών, της ελευθερίας και της υποχρέωσης, της ανιδιοτέλειας με την αντιωφελιμιστική προοπτική που αρνείται δηλαδή ότι το ατομικό συμφέρον είναι πάνω απ’ όλα.
   Ο ατομικισμός ανάγει τα πάντα  στο συμφέρον. Ο ολισμός ανάγει τα πάντα σε μια μορφή υποχρέωσης. 
  Οι ηθικές και πολιτικές συνέπειες αυτής της δράσης είναι αξιοσημείωτες: ούτε ατομικισμός που οδηγεί στον ωφελιμισμό, που περνά από την φιλελευθερισμό και οδηγεί στην εκμετάλλευση του ανθρώπου, ούτε ολισμός που οδηγεί στον ολοκληρωτισμό με καταπίεση και στέρηση της ελευθερίας του ανθρώπου.
   Από τη σωστή δόση αυτών των υλικών προκύπτει μια θεώρηση του κοινωνικού, της κοι­νωνικής δράσης, πολυδιάστατη και πολύμορφη, που επιτρέπει στον άν­θρωπο να δρα σε αλληλεπίδραση με το κοινωνικό περιβάλλον»

( Caillé, Alain. (2000).Anthropologie du don. Le tiers paradigme,Paris: Desclée de Brouwer, σελ.41,126).

(Δωρεάν συμμετοχή στην εκδήλωση) 

'ΑΡΚΕΙ ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ ΣΟΥ''. ΕΝΟΡΙΑ & ΝΕΟΙ (8/10/2022)

Αρκεί ένα βλέμμα σου για ν’ αλλάξει ο κόσμος. 

  Ένα μονάχα βλέμμα σου και η αρχή που είναι το ήμισυ του παντός θα έχει ήδη γίνει. 

  Φαντάσου τούτο μονάχα: φαντάσου. Ένα μονάχα βλέμμα σου και ο κόσμος θα είναι άλλος.

  Τα μάτια να καταφέρουν να υποψιαστούν ότι σ’ αυτό τον κόσμο υπάρχει και το χαμόγελο. 

Και ίσως τότε, ίσως κάποτε, ο κόσμος να είναι άλλος.

''Η πατρίδα μου ήταν το σπίτι μου. Οι δικοί μου'' (ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΜΙΚΗΣ).

 ''Δεν έχω απολύτως κανένα δικαίωμα και κανένα απολύτως μέσον να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και τα μέλη της οικογενείας μου από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας, εκτός φυσικά από την σθεναρή μας απόφαση να θυσιάσουμε κάθε στιγμή ακόμα και τη φυσική μας υπόσταση προκειμένου να κρατήσουμε ψηλά την τιμή και τα ιδανικά μας...Μόλις βγω έξω συνοδεύομαι παντού από δύο φρουρούς. Δεν έχω δικαίωμα να μιλώ σε κανέναν. Όποιος με χαιρετήσει κινδυνεύει, τον καλούν στον Σταθμό και τον ανακρίνουν. Άλλους τους ψάχνουν, ακόμα και γυναίκες έχουν γδύσει. Στην αρχή ήμουν ελεύθερος να βγαίνω από το σπίτι όλο το 24ωρο όμως αργότερα με περιόρισαν 20 ώρες κλεισμένος μέσα και 4 έξω. Λίγο πριν το Πάσχα μ΄έκλεισαν 22 ώρες το 24ωρο, τώρα ξανά έχω δικαίωμα να βγαίνω 2 ώρες το πρωί και 2 το απόγευμα....Ζούσαμε μ’ έναν ακαθόριστο φόβο''.(ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΜΙΚΗΣ, Ζάτουνα 23 Απριλίου 1969)

<<Πρίν ξανασκύψω στα έργα εκείνης της εποχής, θά ’θελα να μιλήσω για τα «πνευματικά γεγονότα» που, όπως και τα άλλα, τα, πώς να τα πω, «καθημερινά» ή «ιστορικά», με έκαναν αυτόν που είμαι. 

    Ο άνθρωπος είναι αυτό που ζει και αυτό που σκέφτεται. Ο άνθρωπος είναι οι άλλοι που συναντά και τα βιβλία που διαβάζει. Ο πατριωτισμός μου ειδικά ήταν ο πατέρας και η μάνα μου. Είχα απ’ τη δεύτερη μια χαμένη πατρίδα, που δεν επρόκειτο ποτέ να τη γνωρίσω.

Κι από τον πρώτο, δυο πατρίδες: μια μυθική, την Κρήτη, και μια πραγματική, την Ελλάδα. Η Ελλάδα των σχολείων ήταν για να την κλαις. Της επαρχίας ήταν να τη λυπάσαι. Και της εξουσίας ήταν να την τρέμεις.  Ποια να δια­λέξω; 

ΚΔΑΠ-ΑμεΑ «Νικόδημος Γραικός

 Δραστηριότητες ΚΔΑΠ-ΑμεΑ «Νικόδημος Γραικός» 

«Προώθηση και υποστήριξη παιδιών  για την ένταξή τους στην προσχολική εκπαίδευση καθώς και για την πρόσβαση  παιδιών σχολικής ηλικίας, εφήβων και ατόμων με αναπηρία σε υπηρεσίες  δημιουργικής απασχόλησης 2022-2023 ».

(ΚΔΑΠ ΑμεΑ «Νικόδημος Γραικός», Ράμφου 3-11,Αθήνα - Κάτω Πατήσια, 11145, Αττικής .  210-2025580, Mail: kdap-nikodimosgraikos@kokkori.gr)

ΔΩΡΕΑΝ 11 μήνες, πρόγραμμα 40 ωρών εβδομαδιαία. 

Διαβάστε περισσότερες πληροφορίες: εδώ. 

«Άγιοι του ξεριζωμού στον 20° αιώνα»

Τό Ίδρυμα Νεότατος καί Οικογένειας τής Ί. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης γιά τα 100 χρόνια από την μικρασιατική καταστροφή, διοργανώνει Συναυλία Βυζαντινών Χορωδιών Νέων με τίτλο: «Άγιοι του ξεριζωμού στον 20° αιώνα», πού θά πραγματοποιηθεί την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου, στίς 7.30 μ.μ., στον Ιερό Καθεδρικό Ναό των Αθηνών «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ».

Στην Συναυλία συμμετέχουν ο Βυζαντινός Χορός του Ιδρύματος Βυζαντινής καί Παραδοσιακής Μουσικής τής Ί. Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ή Βυζαντινή Χορωδία «Έν ψαλτηρίω» και ο Χορός Ψαλτών «Ενήχημα».

Θά ακουστούν ύμνοι αφιερωμένοι στον Άγιο Χρυσόστομο Σμύρνης καί τούς Μάρτυρες τής μικρασιατικής καταστροφής, τον Άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως, τον Άγιο Αρσένιο τόν Καππαδόκη, τόν Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, τόν Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη, τον Άγιο Ιάκωβο (Τσαλίκη) τον έν Εύβοια καί τον Άγιο Δανιήλ Κατουνακιώτη, καθώς καί ύμνοι πού έχουν συνθέσει μικρασιάτες μουσικοί δημιουργοί.

Ή είσοδος θα είναι ελεύθερη. 

ΟΙ XAIPETICMOI & Η ΕΟΡΤΗ ΤΗς ΥΨΩΣΕΩΣ TOY TIMIOY CTAYPOY(13/14-9-2022)

Ευσυνόπτως και με εκκλησιαστική κατάνυξη εορτάζεται και φέτος η  Παγκόσμιος Ύψωσις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού  στον Ιερό Ναό μας.

Την παραμονή (την Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2022), το απόγευμα στις 6 μμ, εψάλη η ακολουθία του Εσπερινού  και στη συνέχεια η ακολουθία των Χαιρετισμών  (Α & Β Στάση) του Τιμίου Σταυρού, με την συμμετοχή των ιεροψαλτών εκ του αναλογίου, ενώ αρκετοί ενορίτες ήταν εκείνοι που προσκύνησαν τον Τίμιο Σταυρό και προσέφεραν κλάδους βασιλικού ως δέηση και ευλογία.

Ανήμερα στο τέλος του Όρθρου την ακολουθία της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού τέλεσαν οι Ιερείς της ενορίας, προεξάρχοντος του πανοc. Αρχιμ. π.Σισώη Σκάρκου. 

ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ- Συλλογικό έργο, Χρ. Δερμεντζόπουλος – Γ. Παπαθεοδώρου (επιμ.).

Στον τόμο αυτό (Πάτρα 2021, Σελίδες: 562) συγκεντρώνονται μελέτες γύρω από τη «λαϊκή» και τη «δημοφιλή» κουλτούρα (19ος-20ός αι).  

Μέσα από τον διάλογο διαφορετικών επιστημονικών πεδίων, ο τόμοςⁱ φιλοδοξεί να φέρει στο προσκήνιο της ακαδημαϊκής συζήτησης την «επινόηση των καθημερινών πρακτικών» και τη βιωμένη εμπειρία των «συνηθισμένων ανθρώπων», καθώς οι επιμελητές του διαπιστώνουν την έλλειψη μιας οργανωμένης ελληνικής βιβλιογραφίας γύρω από το θέμα και διατυπώνουν την ελπίδα το εκδοτικό τους εγχείρημα να έχει συνέχεια, παρακολουθώντας τη διαρκή ανανέωση των σχετικών στο θέμα μελετών .

Η ποικιλία των προσεγγίσεων αποτυπώνεται και στη θεματολογία προκειμένου να ενσωματώσουν στις μελέτες και προβιομηχανικές μορφές λαϊκής κουλτούρας, πλάι στις μορφές της σύγχρονης δημοφιλούς κουλτούρας.

Τα άρθρα επικεντρώνονται στο δημοτικό τραγούδι, στον υλικό πολιτισμό, στα λαϊκά αναγνώσματα και περιοδικά, στη λαϊκή ζωγραφική, στο σινεμά, στην τηλεόραση, στα κόμικς, στο ρεμπέτικο τραγούδι, στην εξέλιξη της ροκ μουσικής και της νεανικής κοινωνικότητας, στις νεωτερικές ερμηνείες της παράδοσης .

Bishops and Pentecost

by Very Rev. Dr. Johnⁱ A. Jillions.ⁱⁱ

Οι επίσκοποι είναι τακτικά στις ειδήσεις για την άσκηση της διοικητικής διακονίας τους και στη συνέχεια, είτε δέχονται πυρά είτε επαινούνται για αυτήν. Τους τελευταίους δύο μήνες έχουμε δει ηφαιστειακές αντιδράσεις υπέρ και κατά του Ορθοδόξου Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου.  

Αυτές οι αντίθετες μεταξύ τους ανταποκρίσεις του κοινού σε αυτά που λένε και κάνουν οι επίσκοποι απεικονίζουν έντονα την πόλωση της εκκλησιαστικής ζωής. 

Αλλά απεικονίζουν, επίσης, μια υγιή (έστω και ακατάστατη) τεταμένη αλληλεπίδραση μεταξύ του θεσμικού και του χαρισματικού που ήταν πάντα παρούσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και αυτή η ένταση πρέπει να γίνει αποδεκτή, ακόμη και να ενθαρρυνθεί, όχι να εξαλειφθεί.

(...)Ζούμε σε μια εποχή πλουραλισμού, όπου η κοινωνική ταυτότητα της χριστιανικής πίστης και ο ρόλος της στον δημόσιο λόγο παρουσιάζουν νέες και πρωτόγνωρες προκλήσεις. 

Φανούριος φῶς πᾶσι πιστοῖς παρέχει, Κἂν εἰς σκότος ἔκειτο τῆς γαίας μέγα.

Το ανθρώπινο στην Ιστορία συνδιαλέγεται με το θεϊκό πάντοτε, ενώ το να γνωρίσεις κάποιον είναι το ίδιο με το να εισέλθεις στον κόσμο του και να τον αφήσεις να μπει στον δικό σου.
Αλλά ο Χριστός γνωρίζει πρώτος, γιατί αγαπά, και εισήγαγε στον κόσμο της Ιστορίας μια καινούργια οδό που διευκολύνει την είσοδο του ανθρώπου στον χώρο του Χριστού, στον ορίζοντα των δικών Του νοημάτων.
Και τούτο είναι εφικτό στον βαθμό που επιθυμούμε να γίνουμε ικανοί για να μπούμε στον κόσμο της γλώσσας του Άλλου, του σαρκωμένου Λόγου του Θεού, στον κόσμο των νοημάτων του.

«ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΤΟΠΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ» 100 χρόνια προσφυγικής ζωής

Το Ίδρυμα Μουσικής και η Ορχήστρα «ΚΑΝΩΝ» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών... 

 παρουσιάζουν τη μουσική παράσταση με τίτλο «ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΤΟΠΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ» στα πλαίσια του 1 ου Φεστιβάλ της Περιφέρειας Αττικής στο θέατρο του Αττικού Άλσους, «ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ», την Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου και ώρα 21:00 μ.μ.

Με τις μοναδικές ερμηνείες της Σοφία Μάνου και του Σταύρου Χαλιαμπάλια, η Ορχήστρα «ΚΑΝΩΝ» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Γεώργιου Δεμελή και τις ενορχηστρώσεις του Θεοδώση Συκιώτη, θα παρουσιάσει τον πολιτισμό και το μεράκι των προσφύγων της Μικρασίας, που θα μας θυμίσουν τις λύπες αλλά και τις χαρές αυτού του πολιτισμού.