Ενοριακή Εκδρομή_ 16-6-2021: Λευκάκια Ναυπλίου_Ι.Ν.ΑΓ.ΛΟΥΚΑ ΙΑΤΡΟΥ [επιμ.υλικού Ορκόπουλος Κων/νος]

ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ: ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΕΩΡΟ (γ' Μέρος)

 (…) Η ερώτηση της δημοκρατίας οδηγεί στην ερώτηση του σοσιαλισμού. Ο τελευταίος απέτυχε παντού οικτρά. Εκεί όπου υλοποιήθηκε όπως κι εκεί όπου επιβλήθηκε.

Οι αρχές του παρέμειναν αντικατοπτρισμοί και η πραγματικότητά του δεν είχε τίποτα το σοσιαλιστικό. Ωστόσο, (...) ο σοσιαλισμός, η σοσιαλιστική τάση η οποία δεν υπάγεται σ’ ένα συγκεκριμένο κόμμα, εξακολουθεί να εκδηλώνεται σχεδόν ανεξάρτητα από τα κόμματα που την επικαλούνται. Ανήκει στο πνεύμα των καιρών. Ποιο θα είναι το μέλλον της; Η ισχύς των πολιτικών κομμάτων θα συνεχίζεται επ’ αόριστον;

ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ: ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΕΩΡΟ (β' Μέρος)

 

Μια δραστική ερώτηση του πολιτικού απαιτεί επίσης ερώτηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Στη μεταφυσική και την ηθική και ιδίως στην πολιτική, η ελευθερία τίθεται, αλλά παραμένει μια έννοια και μια κατάσταση σχεδόν αδύνατη. Δεν είναι ο προκαθορισμός ή η αιτιότητα που την δυσκολεύουν, είναι η ίδια που αποτελεί πρόβλημα.

(...) Η ελευθερία δεν αντιτίθεται στην αναγκαιότητα, είναι, στην καλύτερη περίπτωση, η ανειλημμένη δύναμη του πεπρωμένου που την υπερφαλαγγίζει. Δεν θα πάψει ποτέ να λειτουργεί σαν μια διαψευσμένη υπόσχεση.

Η πολιτική ελευθερία θα απαιτείται διαρκώς, θα επίκειται διαρκώς, θα καλείται διαρκώς στην τάξη, η οποία όμως παραμένει υπερβολικά αμφίσημη.

Αυτό που σήμερα αποκαλούμε δημοκρατία είναι στην ουσία ολιγαρχία. Δυσαρεστημένοι από την υπάρχουσα αυτή δημοκρατία, ανατρέχουμε σε μια δημοκρατία του παρελθόντος, κατά γενικό κανόνα την ελληνική δημοκρατία, επικαλούμαστε μια βελτιωμένη δημοκρατία ή ονειρευόμαστε την επικείμενη δημοκρατία η οποία παραμένει εντελώς απροσδιόριστη.

Το ‘’κρυφό σχολειό’’ και το φτωχό σχολείο

    O 18ος αιώνας, και πιο πολύ το τελευταίο μισό του, μπορεί να αποκαλεστεί και ο χρυσός αιώνας της Ελληνικής Διαφώτισης.        Πίσω από την άνοδο των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών, βρίσκεται η οικονομική άνθηση των Ελλήνων της εποχής, οι οποίοι πλουτίζουν, μαθαίνουν και φροντίζουν με ποικίλους τρόπους να μεταδοθούν οι ιδέες του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και στη γενέτειρα περιοχή τους.

      Τα Ιωάννινα, η Άρτα, η Δημητσάνα, η Ανδρίτσαινα, η Σμύρνη, το Αϊβαλί, η Χίος, η Πόλη, τα Αμπελάκια, οι Μηλιές, η Τραπεζούντα, η Αργυρούπολη, η Σάμος, η Μοσχόπολη, η Πρίγκηπος, η Κοζάνη, το Ιάσιο, το Βελιγράδι, το Βουκουρέστι και πολλές άλλες περιοχές φιλοξενούν ελληνικά σχολεία στα οποία φοιτούν όχι μόνο Έλληνες αλλά και σπουδαστές άλλων εθνικοτήτων της Αυτοκρατορίας, όπως Σέρβοι, Βούλγαροι, Αρμένιοι, Βλάχοι. 

ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ: ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΕΩΡΟ(α' Μέρος)

(...)Το πολιτικό παραμένει πάντοτε μετέωρο. Δεν εξαντλείται ούτε στο παρελθόν, ούτε στο παρόν του, ούτε στην αναμονή του μέλλοντος. Δεν αποτελεί έναν ξεχωριστό κόσμο και συχνά μπορεί να είναι «άκοσμο». Το πολιτικό, παρότι υποτίθεται ότι είναι τρομερά πραγματικό, παραμένει ωστόσο φαντασματικό.

Ποιος έχει την εξουσία; Το πολιτικό δεν αφήνεται να περιοριστεί σ’ αυτόν που κατέχει την εξουσία και στα αντιπολιτευόμενα κινήματα, τα οποία με ειρηνικό ή βίαιο τρόπο θέλουν να το κατακτήσουν. Παραμένει διαρκώς αντικείμενο διεκδίκησης, αλλά δεν μπορεί να ασκήσει τη δύναμή του αν οι πολίτες δεν επιδεικνύουν μια κάποια απάθεια και κάποια επιθυμία δουλείας.

Intelligenza Artificiale: una nuova proposta di regolamento UE(ΕΕ) -Riccardo Nanni , 28-5-2021

 Στις 21 Απριλίου 2021, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε πρόταση Κανονισμού για την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ) και το αντίστοιχο σχέδιο συντονισμού μεταξύ των κρατών μελών. Αυτή είναι η πρώτη πρόταση δημιουργίας εξειδικευμένου Κανονισμού που υποβάλλεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την Τεχνητή Νοημοσύνη και που αποκτά μία συνολική μορφή. 

Η αρμόδια Επίτροπος, Margrethe Vestager, ατύπως, τόνισε ότι η «εμπιστοσύνη» είναι το κεντρικό θέμα της πρότασης και του νέου ρυθμιστικού σχεδίου.

Τεχνητή νοημοσύνη: Για ποιο πράγμα μιλάμε;

Τι άλλο μας έμαθαν τα 12 λεπτά του Μιθριδάτη: Σάτιρα, «a postmodern bricolage of genres and forms».

Ο Μιθριδάτης είχε πάντα καυστικό λόγο, ήταν πνεύμα αμφισβήτησης και δεν μασούσε τα λόγια του. Μέσα σε 12 λεπτά που διαρκεί το κομμάτι το οποίο ο ίδιος το παρουσιάζει ως «μικρού μήκους μουσική ταινία», ξεδιπλώνει μια εύστοχη, στοχευμένη και ανελέητη κριτική.

Η σάτιρα ήταν ένα είδος λόγου που ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία του, γι’ αυτό και αβίαστα προέκυπτε στα λεγόμενα και τα γραφόμενά του. 

Διαχειρίστριες του θανάτου: Ελίζα

Η Ελίζα έτριβε με οινόπνευμα τα μουδιασμένα πέλματα του Μάκη, όταν εκείνος άφηνε την τελευταία του πνοή. Ο παιδικός της φίλος ήταν κατάκοιτος εδώ και δυο χρόνια περίπου, μετά από ένα γλίστρημα σε αγώνες σκι. 

Ο λαιμός του είχε σπάσει, το κορμί του είχε παραλύσει σχεδόν εντελώς, και ήταν θαύμα πως συνέχισε να ζει μετά απ' αυτή την αεροπλανική τούμπα. Μόνο το δεξί του χέρι μπορούσε να κινεί, κι αυτό αδέξια.

Η Ελίζα είχε σταθεί στο πλάϊ του, όλο αυτό το διάστημα, σαν αδελφή και σα μητέρα, μια και ο Μάκης δεν είχε γονείς ούτε άλλους συγγενείς και η λύση του ασύλου δε θα ταίριαζε καθόλου σε ένα νέο άνθρωπο, εξαιρετικά δραστήριο μέχρι την τραγική μέρα του δυστυχήματος.

Jane Austen, ''Περηφάνια και Προκατάληψη''

 Η Jane Austen είναι σήμερα μία από τις πιο πολυδιαβασμένες μυθιστοριογράφους της αγγλικής λογοτεχνίας, με τα έργα της να έχουν τεράστια επίδραση σε όλο τον κόσμο, ενώ πρόσφατα το πρόσωπό της επιλέχθηκε για το βρετανικό χαρτονόμισμα των 10 λιρών, μαζί με τη φράση: «Δηλώνω, λοιπόν, ότι δεν υπάρχει άλλη απόλαυση σαν το διάβασμα».

Τα βιβλία της, που πλέον φέρουν περήφανα στο εξώφυλλο το όνομά της με μεγάλα γράμματα, αποτελούν ένα σπάνιο φαινόμενο και έναν φάρο για τους αναγνώστες του 21ου αιώνα. 

Ανάμεσα στα άλλα μυθιστορήματα που έγραψε η σπουδαία Jane Austen, το Περηφάνια και Προκατάληψη ξεχωρίζει. Είναι το δεύτερο βιβλίο της που εκδόθηκε και δημοσιεύεται στις 28 Ιανουαρίου του 1813. 

Το Παλιό και το Νέο: Οι κατά καιρούς προτάσεις του Νέου Κινηματογράφου.

 «Είμαστε ένα στύλβον χάος»

Paul Cézanne‎( 1839 –1906).

Ή προσπάθεια πού γίνεται με το κείμενο αυτό αντιτίθεται σ’ αυτό που αποκαλούν καθιερωμένο κινημα­τογράφο και μέσα σ’ αυτόν εμπεριέχεται κι ό,τι ονόμασαν σύγχρονο, καθώς κι ένα μεγάλο μέρος εκείνου πού θεώρησε την αυθαιρεσία σαν την ύψιστη βαθμίδα πού θα μπορούσε να φτάσει, όσον αφορά τον εκφραστικό τομέα.

Εννοώ αυτόν πού κάποτε υπήρξε ‘’αντεργκράουντ’’.

Τ’ αποτελέσματα του κινήματος, παρ’ ολ’ αυτά χρήσιμα και με θετικό συντελεστή, απαιτούν διευθέτηση για το πέρασμα στη νέα οπτική τάξη πού θ’ αντιμετωπίσει σαν πρόβλημα την υπέρβαση του κινηματογράφου.

Στον αιώνα μας η σύγχρονη πολιτιστική πορεία χα­ρακτηρίζεται στον τομέα της τέχνης απ’ το είδος εκείνο της έκφρασης πού επιτρέπει το μέγιστο της βαρβαρό­τητας με το ελάχιστο των υλικών μέσων, την τέχνη τού κινηματογράφου.

Συντηρείται ακόμα σαν κατάσταση ένα είδος εκλε­πτυσμένων ‘’νεοβανδάλων, καλά οργανωμένων, πού κάτω από ποικίλα προσχήματα ταλαιπωρούν τη Σκέψη.

Πολλά χρόνια τώρα η κινηματογραφική τέχνη δη­λητηριάζει την πνευματική ζωή και χαμηλώνει τη στά­θμη της.

Η ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ(1821)

 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

του Βάλτερ Πούχνερ στη Ράνια Παπαδοιτούλου, περ_ΣΧΕΔΙΑ_τ.88-2021, σελ..30-34.

«Το θέατρο είναι

το πιο αποτελεσματικό μέσο

για να περάσεις ένα μήνυμα,

γιατί γίνεται από ζωντανούς

ανθρώπους και ο ζωντανός

άνθρωπος είναι πάντα

πιο πειστικός

από το δοκίμιο».

Από τις παραστάσεις αντίστασης στην Κωνσταντινούπολη ώς εκείνες στη Μολδοβλαχία, ένας κορυφαίος ελληνιστής και θεατρολόγος, ο Βάλτερ Πούχνερ, αναζητεί το νήμα που συνδέει το θέατρο με την εθνική παλιγγενεσία, ενώ περιδιαβιάνει δυο αιώνες θεατρικών απεικονίσεων του καταστατικού γεγονότος του ελληνικού κράτους.

Γεννημένος το 1947 στη Βιέννη, ο Βάλτερ Πούχνερ αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ερευνητές του νεοελληνικού θεάτρου. Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 80 βιβλία, πάνω από 300 μελέτες και γύρω στις 1.000 βιβλιοκρισίες και βιβλιοπαρουσιάσεις.

Χώρος των ερευνητικών του ενδιαφερόντων είναι η ιστορία και θεωρία του ελληνικού, μεσογειακού και βαλκανικού θεάτρου, η συγκριτική λαογραφία, οι βυζαντινές και νεοελληνικές σπουδές, φιλολογικά και ιστορικά θέματα, η έκδοση κειμένων, καθώς και η θεωρία του θεάτρου και του δράματος. Το Νοέμβριο του 2018, του απονεμήθηκε ο τίτλος του επίτιμου καθηγητή από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Το βιβλίο του καθ. Βάλτερ Πούχνερ «Το 1821 και το θέατρο. Από τημυθοποίηση στην απομυθοποίηση» δίνει μια συνολική εικόνα της τύχης του ηρωικού έπους και των πρωταγωνιστών του στο ευρωπαϊκό και ελληνικό θέατρο, έως τις αρχές του 21ου αιώνα.

Η τυραννία της ευτυχίας

( Παπαδοδημητράκη Μαρία, περ.ΣΧΕΔΙΑ, τ.88/2021, σελ.36-39).

Το αδυσώπητο κυνήγι ενός στρεβλού «ευ ζην» μάς στερεί τη δυνατότητα να χαρούμε τις απλές καθημερινές στιγμές, αλλά και να ωφεληθούμε από τον πλούτο των αρνητικών συναισθημάτων. 

Οι κάτοικοι του Παναμά, χώρας της κεντρικής Αμερικής, θεωρούνται ως οι ευτυχέστεροι του κόσμου, καταδεικνύοντας πως η σχέση χρημάτων και ευδαιμονίας είναι πολύ πιο πολύπλοκη απ'ό,τι πιστεύουμε.

«Η ατέρμονη επιδίωξη της ευτυχίας μπορεί πραγματικά να μας στερήσει τη χαρά που παίρνουμε από τα καλά πράγματα που μας συμβαίνουν» «Είμαστε ένοχοι αν δεν είμαστε καλά.

Η έλλειψη χαράς είναι μια αποτυχία για την οποία πρέπει να λογοδοτήσουμε σε όλους και στη συνείδησή μας». «Όταν λέμε στον εαυτό μας "σκέψου θετικά", πετυχαίνουμε το αντίθετο.

Οι αρνητικές σκέψεις επιστρέφουν πιο έντονα

από πριν». «Η δυστυχία είναι μια αυθεντική ανθρώπινη εμπειρία.

Η πίεση να νιώθουμε ευτυχισμένοι μας βάζει σε σύγκρουση με τον εαυτό μας».

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΕΣ ΕΥΧΕΣ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ-ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

 

Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς ἀπό τοῦ τάφου καθώς προεῖπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τήν αἰώνιον ζωήν καί μέγα ἔλεος.

«Χριστός Ανέστη !»

Το ψάλαμε δεκάδες φορές και φέτος στην ενορία μας στην πιο λαμπρή νύχτα του έτους. Το ψάλλομε σε κάθε Ακολουθία στην Διακαινήσιμο εβδομάδα του Πάσχα. Γίνεται χαιρετισμός πού αντικαθιστά όλους τούς καθημερινούς χαιρετισμούς μας επί σαράντα ήμερες, δηλαδή όσο διαρκεί ο εορτασμός του Πάσχα. Κι απαντούμε «Αληθώς Ανέστη !»· δηλαδή : Πράγματι αναστήθηκε ο Κύριος!

Χριστὸς κατελθὼν πρὸς πύλην ᾍδου μόνος
Λαβὼν ἀνῆλθε πολλὰ τῆς νίκης σκῦλα.

Είναι αλήθεια, είναι γεγονός πολύ θαυμαστό, μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία, αλλά πέρα ως πέρα αληθινό! Όντως συνέβη και άλλαξε την ιστορία τού κόσμου. Δεν χορταίνουμε να το ψάλλουμε και να το επαναλαμβάνουμε.

Το Πάσχα του Καμπούρη

   Αυτό είναι το δεύτερο συνεχόμενο Πάσχα όπου η πανδημία ρυθμίζει και πάλι την καθημερινότητά μας. 

Το δεύτερο Πάσχα που το πασχαλινό ''αίσθημα'', ανθρωποκεντρικό / υπερβατικό, κοσμικό /κατανυκτικό θα το βιώσουμε εν στενῷ κύκλῳ. 

Και πάλι θα είναι μια διαφορετική διάβαση από τη δουλεία στην ελευθερία (εβραϊκό), από τον θάνατο στη ζωή (χριστιανικό).

Γι’ αυτό το αλλόκοτο «Ω γλυκύ μου έαρ...» δύο πεζογράφοι (Αλέξης Πανσέληνος και Κωνστάντια Σωτηρίου), ένας εξ αδιαιρέτου πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας (Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης) κι ένας καθηγητής Αρχιτεκτονικής και αρχιτέκτονας(Δημήτρης Φιλιππίδη) γράφουν αποκλειστικά μια πασχαλινή ιστορία.

            Το Πάσχα του Καμπούρη

     ΟΛΟΛΑΜΠΡΟ φεγγάρι έχει σηκωθεί πίσω από τα βουνά της Νάξου, απέναντι. Το μικρό προαύλιο του Αϊ-Γιάννη είναι πλυμένο από νωρίς.   

Πέρασµα, ∆ιάβαση, Ανάσταση!

Με απόφαση της Α᾿ Οικουμενικής Συνόδου, το 320 μ.Χ. το Πάσχα ορίστηκε να εορτάζεται σ᾿ όλη τη χριστιανοσύνη την πρώτη Κυριακή µετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και µετά το εβραϊκό Πάσχα, προκειμένου να τηρείται η σειρά των γεγονότων. 
 Όμως, από την εισαγωγή του Γρηγοριανού Ημερολογίου,  Ανατολικοί και Δυτικοί γιορτάζουν το Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες, οἱ µεν βάσει του παλαιού ημερολογίου, οι δε βάσει του νέου.  Αν και το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει υιοθετήσει το νέο ημερολόγιο από τις αρχές του 20ού αιώνα, για το Πάσχα ακολουθεί το παλαιό. Οι προσπάθειες για κοινό εορτασμό μεταξύ όλων των δογμάτων και ομολογιών του χριστιανισμού δεν έχουν ευοδωθεί έως σήμερα. 

Η Κυριακή των Βαΐων

Ὁ πλεῖστος ὄχλος Κύριε, ἐστρώννυον ἐν τῇ ὁδῷ τὰ ἱμάτια αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους, ἀπὸ τῶν δένδρων καὶ ἐβάσταζον, οἱ προάγοντες δὲ καὶ οἱ ἀκολουθοῦντες, ἔκραζον λέγοντες· Ὡσαννὰ τῷ Υἱῷ Δαυΐδ, εὐλογημένος εἶ ὁ ἐλθών, καὶ πάλιν ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου''.

(Στιχηρὰ Ἰδιόμελα Ἦχος δ')

Η Κυριακή των Βαΐων ή ''Κυριακή της Ελιάς'' είναι  η τελευταία Κυριακή της M.Tεσσαρακοστής και  ταυτόχρονα η πρώτη μέρα της Μεγάλης΅ Εβδομάδας ή Εβδομάδας των Παθών, με την οποία αρχίζει ουσιαστικά η λεγόμενη Μ. Εβδομάδα. Σήμερα τελειώνει  η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και αυτή που αρχίζει είναι η νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας – άρα η εορτή της Κυριακής των Βαΐων βρίσκεται ανάμεσα σε δύο νηστείες.

 "Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τῶν Βαΐων, τὴν λαμπρὰν καὶ ἔνδοξον 

πανήγυριν τῆς εἰς Ἱερουσαλὴμ εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν" .

Αυτό ο χαρμόσυνος χαρακτήρας της ημέρας οδήγησε στην καθιέρωση να τρώμε ψάρι, πριν εισέλθουμε στην αυστηρότατη νηστεία της Μ. Εβδομάδας. Αν και Σαρακοστή, η Εκκλησία μας την Κυριακή των Βαΐων επιτρέπει το ψάρι. Ψάρι , ας θυμηθούμε, είχαν σαν σημάδι αναγνώρισης οι πρώτοι χριστιανοί, κι η λέξη ΙΧΘΥΣ, εξάλλου, προέρχεται από τα αρχικά Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ.    Έτσι και το τραγούδι των παιδιών λέγει:

"Βάγια βάγια των βαγιών

τρώμε ψάρι και κολιό

και την άλλη Κυριακή

τρώμε κόκκινο αυγό" .

«Δέματα Αγάπης» από την Ενορία του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως Σωτήρος(28 Απριλίου 2021 )

Όπως συμβαίνει κάθε Πάσχα και όχι μόνο, οι ενορίες, μέσω των φιλοπτώχων ταμείων τους, ετοιμάζουν και θα προσφέρουν δέματα αγάπης σε όσους εμπερίστατους αδελφούς μας έχουν ανάγκη, προκειμένου να μη λείψουν τα απαραίτητα για τις άγιες ημέρες που έρχονται. 

Πρόκειται για έναν τιτάνιο αγώνα, που διεξάγεται υπό δυσμενέστατες συνθήκες και χωρίς τους πόρους άλλων εποχών. 

Έτσι, λοιπόν, στις 28 Απριλίου 2021 το πρωί στην Ενορία του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας διανεμήθηκαν 150 δέματα αγάπης για τις Άγιες μέρες του Πάσχα από τον Προϊστάμενο του Ναού καί Προέδρο του ΕΦΤ Πανόσ. Αρχιμ. π.Σισώη Σκάρκο και τα λοιπά εθελοντικά Μέλη του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου προς τις άπορες οικογένειες της ενορίας αλλά και τα μέλη άλλων οικογενειών. 

Το χριστιανικό Πάσχα-Σάββατο του Λαζάρου

Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη γιορτή των Ορθοδόξων Χριστιανών. Η λέξη «Πάσχα» προέρχεται από το Εβραϊκό «Πεσάχ» που σημαίνει «πέρασμα», εννοώντας το πέρασμα των Εβραίων από την Ερυθρά Θάλασσα - την απελευθέρωσή τους από τους Αιγύπτιους- στην ελευθερία προς τη γη της επαγγελίας. Για τους Χριστιανούς Ορθόδοξους το Πάσχα ή αλλιώς Λαμπρή σημαίνει την Ανάσταση του Χριστού και το πέρασμα από το Θάνατο στη Ζωή. Το Πάσχα είναι μία κινητή γιορτή. Ο εορτασμός της γίνεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας.

Η Σαρακοστή ξεκινάει από την Καθαρά Δευτέρα και η τελευταία μέρα είναι το Σάββατο του Λαζάρου. Οι νοικοκυρές φτιάχνουν τα «λαζαράκια», μικρά ψωμάκια σε σχήμα ανθρώπινου σώματος και τα παιδιά τραγουδούν τα κάλαντα του Λαζάρου.

Η αμερικανική ‘’ετεροθαλής αδελφή’’ του Τολστόι: Ορθόδοξη γυναικεία λογοτεχνία στην Αμερική.

By Katherine Kelaidis(The Wheel 19/ I, Fall 2019, σσ.71-4, www.wheeljournal.com)

Τίποτα δεν καταδικάζει τη λογοτεχνία σε παρακμή όπως η ανειλικρίνεια.

Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το ότι είναι πάνω από όλα η ικανότητα να μιλά ειλικρινά κανείς και να διακρίνει μεταξύ της ποιοτικής γραφής και της συντριπτικής πλειονότητας αυτού που παράγεται από τις σύγχρονες Ορθόδοξες Χριστιανές γυναίκες στην Αμερική.