Η προστασία των Χριστιανών, «Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί »

«Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί »!¹

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Φαραντάτου, πρ.ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ & ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ, (1999), ΑΝΘΗΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ, ΕΚΔΟΣΙΣ I. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ – ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ, Αθήνα, σσ.16-20.]

Προφητικός ό λόγος της Παναγίας Παρθένου! Πράγματι! Δύο χιλιάδες και πλέον χρόνοι έχουν παρέλθει, άφ' ότου έξήλθεν έκ τών χειλέων της ό λόγος, ότι αί γενεαί τών ανθρώπων θά μακαρίζουν καί θά ευ­λογούν αυτήν, «τήν μόνην άμωμον έν γυναιξί καί καλήν»², διά τάς πολυτίμους υπηρεσίας της πρός τήν άνθρωπότητα.

Καί δέν υπάρχει εορτή της Θεο­τόκου, πού οί πιστοί Χριστιανοί νά μή τήν τιμούν καί νά μή σπεύδουν νά κατακλύσουν τούς ναούς μας, διά νά άναμέλψουν τούς ύμνους πρός τήν Θεομήτορα.

Είναι τόσον κοντά πρός πάντα άνθρωπον η Παναγία, ώστε όλοι νά τήν θεωρούν όχι μόνον Μη­τέρα τού Θεού, άλλά καί ιδική των, πρός τήν Οποίαν, με όλον τό θάρρος, ανοίγουν τάς ψυχάς των νά εκμυστηρευθούν τούς πόνους και τάς άνάγκας των!

Δονούνται καί πάλιν οι θόλοι των ναών μας κατά τόν 15αύγουστον.

Τα μεγαλεία σου, Παρθένε, τις διηγήσεται;(ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ Ήχος β΄Αυτόμελον)

«Μήτηρ Θεού Παναγία, τό τείχος τών Χριστιανών,

ρύσαι λαόν σου συνήθως, κραυγάζοντά σοι εκτενώς,

Αντιτάχθητι αισχροίς, καί αλαζόσι λογισμοίς,

ίνα βοώμέν σοι, Χαίρε αειπάρθενε».

(Θεοτοκίο, εις τό τέλος τού Όρθρου, Ήχος πλ. α').

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Φαραντάτου, πρ.ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ & ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ, (1999), ΑΝΘΗΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ, ΕΚΔΟΣΙΣ I. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ – ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ, Αθήνα, σσ.12-15.]

Είναι τόλμημα πράγματι, κατά τήν έκφρασιν τού ιερού της Εκκλησίας μας υμνωδού, νά αποπειραθεί τις νά σκιαγράφηση, μέ ολίγους μάλι­στα λόγους, τήν Παναγίαν μορφήν της Θεομήτορος. Είναι τόσον πτωχή ή ανθρώπινη γλώσσα, ώστε νά ή μπόρεση νά ύμνήση πρεπόντως τήν μορφήν εκεί­νην, τήν οποίαν Άγγελοι ακαταπαύστως μεγαλύ­νουν καί δοξάζουν.

Παναγία! Μία λέξις, πού περικλείει τόσον μέγα περιεχόμενον. Έάν τό στερέωμα της Εκκλησίας μας περικοσμούν απαστράπτουσαι αί άγιαι μορφαί των 'Αγίων καί Δικαίων, των Όσιων καί Ασκητών, των Μαρτύρων τά νέφη, των Προφητών καί Προφητίδων, καί των Αγγέλων αί απειροπληθείς τάξεις, ύπεράνω πασών των άγιων αύτών μορφών ίσταται, «ύψηλοτέρα των ουρανών καί των Χερουβείμ ένδοξοτέρα καί πάσης κτίσεως τιμιωτέρα» η ευλογημέ­νη μορφή της Παναγίας Παρθένου.

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ (Αύγουστος 2021).

 Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα

Ἦχος δ' (Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ)
Ὁ ἀνελθὼν σὺν Μαθηταῖς ἐν τῷ ὄρει, καὶ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς ἀπαστράψας, σὺν Μωϋσῇ Ἠλίας σοι παρίστανται· Νόμος καὶ Προφῆται γὰρ ὡς Θεῷ λειτουργοῦσιν, ᾧ καὶ τὴν Υἱότητα τὴν φυσικὴν ὁ Γεννήτωρ, ὁμολογῶν ἐκάλεσεν Υἱόν, ὃν ἀνυμνοῦμεν σὺν σοὶ καὶ τῷ Πνεύματι.

Σε μια περίοδο δύσκολη και οδυνηρή με την πατρίδα καιόμενη και φλεγόμενη από άκρου εις άκρον η ενορία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού Καλλιθέας πανηγύρισε την μεγάλη αυτή Δεσποτική εορτή, ενώ για μια ακόμη φορά στον Ναό και στον προαύλιο αυτού χώρο είχαν παρθεί όλα τα μέτρα και οι αποστάσεις - κι όσο ήταν τούτο δυνατό - στο πλαίσιο των έκτακτων μέτρων αντιμετώπισης του κινδύνου διασποράς του κορωνοϊού COVID-19. Η συμπροσευχή όλων για την βοήθεια και την Χάρι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού επισυνέβη και στις τρείς λατρευτικές εκδηλώσεις της εορτής.

Έτσι προεξάρχοντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ευρίπου κ. Χρυσοστόμου ετελέστηκε με θρησκευτική σεμνότητα ο Μέγας Εσπερινός την Παραμονή 5-8-2021 και χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ανδρούσης Κωνσταντίου ο Μεθεόρτιος Εσπερινός και η Λιτάνευσις της Ιεράς Εικόνος της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, ενώ ανήμερα της Δεσποτικής εορτής προεξάρχοντος και ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαοδικείας κ.κ. Θεοδωρήτου τελέστηκε η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία την 6ην Αυγούστου 2021 με την συμμετοχή κληρικών της περιοχής της Καλλιθέας και των τοπικών εκλεγμένων αρχόντων της.

Και οι τρεις Σεβασμιότατοι Ιεράρχες στα κηρύγματά τους ανέλυσαν και παρέθεσαν σε όλους εμάς το νόημα της εορτής και το μέγα αυτής θεολογικό και σωτηριολογικό πλαίσιο, ειδικά σε μια εβδομάδα θλίψεως και οδυνηρής καταστροφής 650 χιλιάδων στρεμμάτων παρθένου δάσους και πλήθους οικιών κατοίκων των περιοχών.

Μεταμόρφωση του Σωτήρος (''ο γάμος και ο μοναχισμός '')

του πρωτ. Βασιλείου Θερμού Αναπληρωτού Καθηγητού ΑΕΑΑ – Παιδοψυχιάτρου.

(περ. Εφημέριος, τ.4 / 2021, σσ.24-25).

Η Δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως είναι αγαπητή στον λαό μας, καθώς συνδυάζεται με καλοκαιρινές πανηγύρεις στην όμορφη ελληνική ύπαιθρο. Σε ορισμένα μέρη σηματοδοτεί και την ευλογία των σταφυλιών.

Από θεολογικής πλευράς έχει αναλυ­θεί πλούσια και έχει αποτελέσει αφετη­ρία για βαθύ προβληματισμό ως προς τη δόξα του Θεού και τη θέωση του ανθρώ­που. Μάλιστα η θεολογία του Ησυχα­σμού βρήκε στη Μεταμόρφωση την πηγή, από όπου τεκμηριώνει την μετοχή στις άκτιστες ενέργειες και εμπνέεται εσχατολογικά.

Αλλά υπάρχει και μιά θεολογική πτυ­χή του γεγονότος τής Μεταμορφώσεως, η οποία έχει παραμείνει στην αφάνεια. Ουδέποτε αναφέρεται, πολύ περισσότε­ρο δεν αξιοποιείται. Μας την παρουσι­άζει ο κορυφαίος θεολόγος Άγιος Μάξιμος ο 'Ομολογητής.

''Ας κατέβει η χάρη σου Παναγιά Τροοδίτισσα''

ΟΙ ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

‘’Ἐν εὐμενείᾳ’’ ψάλλοντες τόν Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα.

Η δόξα μεγάλη, η αλαζονεία μεγαλύτερη. Τα επιτεύγματα περίτρανα, τ’ αποτελέσματα αμφιλεγόμενα. Η υλοφροσύνη κυρίαρ­χος, η παραφροσύνη αντίπαλος: «Τὴν δέησιν ἐκχεῶ πρὸς Κύριον, καὶ αὐτῷ ἀπαγγελῶ μου τάς θλίψεις, ὅτι κακῶν ἡ ψυχή μου ἐπλήσθη, καὶ ἡ ζωή μου τῷ ᾍδῃ προσήγγισε, καὶ δέομαι ὡς Ἰωνᾶς· Ἐκ φθορᾶς, ὁ Θεός με ἀνάγαγε ».

«Κατακυριεύσας τήν γην» κυριεύτηκε απ' αυτήν ο κύριος καί τύραννος της άνθρωπος. Η χοϊκή του σύσταση τόν συνδέει άρρηκτα μαζί της. Εκείνος όμως γέμισε ακόμα καί τήν ψυχή του μέ τό χώμα της καί ο ουρανός έμεινε μακριά: «Ἵνα τί με ἀπώσω, ἀπὸ τοῦ προσώπου σου τὸ φῶς τὸ ἄδυτον, καὶ ἐκάλυψέ με, τὸ ἀλλότριον σκότος τὸν δείλαιον».

Ο Θεός, ο Πατέρας του, του φάνηκε ενοχλητι­κός στή δική του κυριαρχία. Ο υπερφίαλος υιός άφησε τόν στοργικό Πατέρα απόμακρα, δέν τόν χρειάζεται. Ή δύναμή του, τό χρήμα του, η σάρκα του είναι οι μέριμνές του καί οι θεοί του, τόσο κο­ντινοί, τόσο γήινοι, τόσο ψεύτικοι. «Απορήσας εκ πάντων» ο επηρμένος άνθρωπος καταλήγει στό αδιέξοδο: «Καταιγὶς με χειμάζει, τῶν συμφορῶν Δέσποινα, καί τῶν λυπηρῶν τρικυμίαι, καταποντίζουσιν».

Πρόγραμμα Ι.Ακολουθιών

''True Mothers'' της Naomi Kawase

 

Το «True Mothers» της Ναόμι Καουάσε (Kawase), στο (ακυρωμένο) φεστιβάλ των Καννών, η ταινία όπου  τώρα αναμένεται να κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα της σε αυτό του Τορόντο, μοιάζει να θέλει να μας κάνει να κλάψουμε.

Είναι σαφές ότι  αφορά τις γυναίκες και τη μητρότητα, έχει προσαρμοστεί σε σενάριο από ένα μυθιστόρημα της Mizuki Tsujimura σχετικά με τους θετούς γονείς που έρχονται σε επαφή απότομα με μια γυναίκα που ισχυρίζεται ότι είναι η μητέρα του γιου τους.

Ένα κομψό έργο, υποστηριζόμενο από το καθηλωτικό κομμάτι της αφήγησης, τα καθολικά διανθρώπινα του θέματα και έναν τόνος που θεμελιώνει την ενσυναίσθηση χωρίς να μετουσιωθεί σε απλή μελό συναισθηματικότητα. 

Η Kawase έτσι ασχολείται μ' ένα πολύ ισχυρό συναισθηματικά και πρωταρχικό θέμα εδώ που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον όχι μόνο για τις γυναίκες αλλά και για τους άνδρες, ρωτώντας και εξερευνώντας μερικές ανυπέρβλητες σε σημασία ερωτήσεις. Τι είναι το σεξ; Τι είναι η μητρότητα; Είναι η υιοθεσία καλή ή κακή ιδέα;

Church in the Land of Desire: Eastern Orthodox Encounter with North American Consumer Culture (by Edward Rommen and Bradley Nassif)

    Σύμφωνα με τον William Leach (βλ.William Leach (1993). Land of Desire: Merchants: Power and the Rise of a New American Culture. New York: Vintage Books (Random House), ISBN 0-394-54350-5), οι θρησκευτικές κοινότητες που έχουν έρθει στη Βόρεια Αμερική δεν μπόρεσαν να αντέξουν τη ζημιογόνο επιρροή της κοινωνίας της με γνώμονα τον καταναλωτή, η οποία έχει μεταλλάξει τα εκκλησιαστικά έθιμα, τις αξίες και τις πρακτικές. 

    Αντί να αντισταθούν, οι περισσότερες από αυτές τις ομάδες προσπάθησαν να ενσωματώσουν τον Χριστιανισμό στη νέα κουλτούρα.

    Με αυτόν τον τρόπο, διατρέχουν τον κίνδυνο να περιθωριοποιήσουν ή να οριοθετήσουν την εκκλησία και να αλλάξουν ριζικά τις διδασκαλίες και τις πρακτικές της. 

Διαπολιτισμική θεώρηση τῆς φτώχειας στήν Καινή Διαθήκη καί τό Κοράνιο ( Γεωργίου Καδιγιαννόπουλου, Διδάκτορος Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων ,μεταδιδακτορικού ἐρευνητή τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν, στο περ. ΘΕΟΛΟΓΙΑ 91, 2 (2020) 205-227).

Τὸ φαινόμενο τῆς φτώχειαςⁱ ἔχει ἀποκτήσει εὐρεῖα διάσταση τὶς τελευταῖες δεκαετίες μέ ἀποτέλεσμα σημαντικὸ τμῆμα τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ νά διαβιoῖ κάτω ἀπὸ τά διεθνῶς ἀποδεκτά ὅρια τῆς φτώχειας.

Ὡς ἔννοια ἡ φτώχεια εἶναι πολυδιάστατη, καθὼς περικλείει ζητήματα οἰκονομικῆς καὶ κοινωνικῆς εὐημερίας, ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας καὶ ἐλευθεριῶν, ἰσότητας κ.ἄ.ⁱⁱ.

Συνεπῶς, ἕνας ὁρισμὸς τῆς φτώχειας, ὁ ὁποῖος ἔχει συμπεριλάβει μόνο τήν οἰκονομική διάστασή της καὶ παραβλέπει τὶς ἄλλες σημαντικές παραμέτρους της, δέν μπορεῖ νά θεωρηθεῖ πλήρηςⁱⁱⁱ.

Ενοριακή Εκδρομή_ 16-6-2021: Λευκάκια Ναυπλίου_Ι.Ν.ΑΓ.ΛΟΥΚΑ ΙΑΤΡΟΥ [επιμ.υλικού Ορκόπουλος Κων/νος]

ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ: ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΕΩΡΟ (γ' Μέρος)

 (…) Η ερώτηση της δημοκρατίας οδηγεί στην ερώτηση του σοσιαλισμού. Ο τελευταίος απέτυχε παντού οικτρά. Εκεί όπου υλοποιήθηκε όπως κι εκεί όπου επιβλήθηκε.

Οι αρχές του παρέμειναν αντικατοπτρισμοί και η πραγματικότητά του δεν είχε τίποτα το σοσιαλιστικό. Ωστόσο, (...) ο σοσιαλισμός, η σοσιαλιστική τάση η οποία δεν υπάγεται σ’ ένα συγκεκριμένο κόμμα, εξακολουθεί να εκδηλώνεται σχεδόν ανεξάρτητα από τα κόμματα που την επικαλούνται. Ανήκει στο πνεύμα των καιρών. Ποιο θα είναι το μέλλον της; Η ισχύς των πολιτικών κομμάτων θα συνεχίζεται επ’ αόριστον;

ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ: ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΕΩΡΟ (β' Μέρος)

 

Μια δραστική ερώτηση του πολιτικού απαιτεί επίσης ερώτηση της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Στη μεταφυσική και την ηθική και ιδίως στην πολιτική, η ελευθερία τίθεται, αλλά παραμένει μια έννοια και μια κατάσταση σχεδόν αδύνατη. Δεν είναι ο προκαθορισμός ή η αιτιότητα που την δυσκολεύουν, είναι η ίδια που αποτελεί πρόβλημα.

(...) Η ελευθερία δεν αντιτίθεται στην αναγκαιότητα, είναι, στην καλύτερη περίπτωση, η ανειλημμένη δύναμη του πεπρωμένου που την υπερφαλαγγίζει. Δεν θα πάψει ποτέ να λειτουργεί σαν μια διαψευσμένη υπόσχεση.

Η πολιτική ελευθερία θα απαιτείται διαρκώς, θα επίκειται διαρκώς, θα καλείται διαρκώς στην τάξη, η οποία όμως παραμένει υπερβολικά αμφίσημη.

Αυτό που σήμερα αποκαλούμε δημοκρατία είναι στην ουσία ολιγαρχία. Δυσαρεστημένοι από την υπάρχουσα αυτή δημοκρατία, ανατρέχουμε σε μια δημοκρατία του παρελθόντος, κατά γενικό κανόνα την ελληνική δημοκρατία, επικαλούμαστε μια βελτιωμένη δημοκρατία ή ονειρευόμαστε την επικείμενη δημοκρατία η οποία παραμένει εντελώς απροσδιόριστη.

Το ‘’κρυφό σχολειό’’ και το φτωχό σχολείο

    O 18ος αιώνας, και πιο πολύ το τελευταίο μισό του, μπορεί να αποκαλεστεί και ο χρυσός αιώνας της Ελληνικής Διαφώτισης.        Πίσω από την άνοδο των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών, βρίσκεται η οικονομική άνθηση των Ελλήνων της εποχής, οι οποίοι πλουτίζουν, μαθαίνουν και φροντίζουν με ποικίλους τρόπους να μεταδοθούν οι ιδέες του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και στη γενέτειρα περιοχή τους.

      Τα Ιωάννινα, η Άρτα, η Δημητσάνα, η Ανδρίτσαινα, η Σμύρνη, το Αϊβαλί, η Χίος, η Πόλη, τα Αμπελάκια, οι Μηλιές, η Τραπεζούντα, η Αργυρούπολη, η Σάμος, η Μοσχόπολη, η Πρίγκηπος, η Κοζάνη, το Ιάσιο, το Βελιγράδι, το Βουκουρέστι και πολλές άλλες περιοχές φιλοξενούν ελληνικά σχολεία στα οποία φοιτούν όχι μόνο Έλληνες αλλά και σπουδαστές άλλων εθνικοτήτων της Αυτοκρατορίας, όπως Σέρβοι, Βούλγαροι, Αρμένιοι, Βλάχοι. 

ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ: ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΕΩΡΟ(α' Μέρος)

(...)Το πολιτικό παραμένει πάντοτε μετέωρο. Δεν εξαντλείται ούτε στο παρελθόν, ούτε στο παρόν του, ούτε στην αναμονή του μέλλοντος. Δεν αποτελεί έναν ξεχωριστό κόσμο και συχνά μπορεί να είναι «άκοσμο». Το πολιτικό, παρότι υποτίθεται ότι είναι τρομερά πραγματικό, παραμένει ωστόσο φαντασματικό.

Ποιος έχει την εξουσία; Το πολιτικό δεν αφήνεται να περιοριστεί σ’ αυτόν που κατέχει την εξουσία και στα αντιπολιτευόμενα κινήματα, τα οποία με ειρηνικό ή βίαιο τρόπο θέλουν να το κατακτήσουν. Παραμένει διαρκώς αντικείμενο διεκδίκησης, αλλά δεν μπορεί να ασκήσει τη δύναμή του αν οι πολίτες δεν επιδεικνύουν μια κάποια απάθεια και κάποια επιθυμία δουλείας.

Intelligenza Artificiale: una nuova proposta di regolamento UE(ΕΕ) -Riccardo Nanni , 28-5-2021

 Στις 21 Απριλίου 2021, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε πρόταση Κανονισμού για την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ) και το αντίστοιχο σχέδιο συντονισμού μεταξύ των κρατών μελών. Αυτή είναι η πρώτη πρόταση δημιουργίας εξειδικευμένου Κανονισμού που υποβάλλεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την Τεχνητή Νοημοσύνη και που αποκτά μία συνολική μορφή. 

Η αρμόδια Επίτροπος, Margrethe Vestager, ατύπως, τόνισε ότι η «εμπιστοσύνη» είναι το κεντρικό θέμα της πρότασης και του νέου ρυθμιστικού σχεδίου.

Τεχνητή νοημοσύνη: Για ποιο πράγμα μιλάμε;

Τι άλλο μας έμαθαν τα 12 λεπτά του Μιθριδάτη: Σάτιρα, «a postmodern bricolage of genres and forms».

Ο Μιθριδάτης είχε πάντα καυστικό λόγο, ήταν πνεύμα αμφισβήτησης και δεν μασούσε τα λόγια του. Μέσα σε 12 λεπτά που διαρκεί το κομμάτι το οποίο ο ίδιος το παρουσιάζει ως «μικρού μήκους μουσική ταινία», ξεδιπλώνει μια εύστοχη, στοχευμένη και ανελέητη κριτική.

Η σάτιρα ήταν ένα είδος λόγου που ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία του, γι’ αυτό και αβίαστα προέκυπτε στα λεγόμενα και τα γραφόμενά του. 

Διαχειρίστριες του θανάτου: Ελίζα

Η Ελίζα έτριβε με οινόπνευμα τα μουδιασμένα πέλματα του Μάκη, όταν εκείνος άφηνε την τελευταία του πνοή. Ο παιδικός της φίλος ήταν κατάκοιτος εδώ και δυο χρόνια περίπου, μετά από ένα γλίστρημα σε αγώνες σκι. 

Ο λαιμός του είχε σπάσει, το κορμί του είχε παραλύσει σχεδόν εντελώς, και ήταν θαύμα πως συνέχισε να ζει μετά απ' αυτή την αεροπλανική τούμπα. Μόνο το δεξί του χέρι μπορούσε να κινεί, κι αυτό αδέξια.

Η Ελίζα είχε σταθεί στο πλάϊ του, όλο αυτό το διάστημα, σαν αδελφή και σα μητέρα, μια και ο Μάκης δεν είχε γονείς ούτε άλλους συγγενείς και η λύση του ασύλου δε θα ταίριαζε καθόλου σε ένα νέο άνθρωπο, εξαιρετικά δραστήριο μέχρι την τραγική μέρα του δυστυχήματος.

Jane Austen, ''Περηφάνια και Προκατάληψη''

 Η Jane Austen είναι σήμερα μία από τις πιο πολυδιαβασμένες μυθιστοριογράφους της αγγλικής λογοτεχνίας, με τα έργα της να έχουν τεράστια επίδραση σε όλο τον κόσμο, ενώ πρόσφατα το πρόσωπό της επιλέχθηκε για το βρετανικό χαρτονόμισμα των 10 λιρών, μαζί με τη φράση: «Δηλώνω, λοιπόν, ότι δεν υπάρχει άλλη απόλαυση σαν το διάβασμα».

Τα βιβλία της, που πλέον φέρουν περήφανα στο εξώφυλλο το όνομά της με μεγάλα γράμματα, αποτελούν ένα σπάνιο φαινόμενο και έναν φάρο για τους αναγνώστες του 21ου αιώνα. 

Ανάμεσα στα άλλα μυθιστορήματα που έγραψε η σπουδαία Jane Austen, το Περηφάνια και Προκατάληψη ξεχωρίζει. Είναι το δεύτερο βιβλίο της που εκδόθηκε και δημοσιεύεται στις 28 Ιανουαρίου του 1813.