Ο ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Με εκκλησιαστική λαμπρότητα και μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα αλλά και με τη δέουσα λαμπρότητα – παρά τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν λόγω του κορονοϊού-, στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Καλλιθέας , την Παρασκευή 14/8/2020 και περί την 7 μμ, τελέστηκε ο μετά Αρτοκλασίας Πανηγυρικός  Εσπερινός της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. 

Κατά τη διάρκεια του εσπερινού εψάλησαν τα Εγκώμια μπροστά στο ανθοστόλιστο Επιτάφιο, από τον πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. Σισώη Σκάρκο, τον π. Αθανάσιο Ηλιόπουλο και σύσσωμο το πλήθος των ενοριτών. 

Στην ακολουθία ο προϊστάμενος  της ενορίας  απήθυνε προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα τον προσήκοντα λόγον οικοδομής και παρακλήσεως, πρίν την έναρξη των Εγκωμίων και της σύντομης Περιφοράς του Επιταφίου εντός του Ναού. 

Στο κήρυγμά του αναφέρθηκε στο ιστορικό και λειτουργικό πλαίσιο της εορτής και της ακολουθίας των Εγκωμίων.  

Ενώ κάνοντας χρήση της μουσικής παιδείας του αναφέρθηκε στο ότι οι υμνογράφοι – μελοποιοί της εποχής εκείνης από τον πλούτο μελοποιίας τις ελληνικής – βυζαντινής μουσικής επέλεξαν έναν ηγεμονικό και επιβλητικό ήχο(πλάγιος του τετάρτου εκ του Γα) .
Παράλληλα δε, με την αφθονία των μελών που προκύπτουν από τη μίξη διατονικού – χρωματικού και εναρμονίου γένους και με διάφορες παραχορδές, μόχθησαν για να αποδοθεί εσωτερικευμένα το νόημα της εορτής εναργέστερα, το οτι δηλαδή η  ενσάρκωση του Θεού Λόγου νοείται και προσλαμβάνεται ως υπέρτατο μυστήριο και ανεπανάληπτο γεγονός, που δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με την δημιουργία του κόσμου.

Οι πύλες της ανθρώπινης ιστορίας άνοιξαν και μπήκε στον χώρο και τον χρόνο, ο αχώρητος Θεός και έγινε άνθρωπος, σμικρύνθηκε, κενώθηκε και ταπεινώθηκε. Πόση δόξα και ευγνωμοσύνη οφείλουμε στην Κυρία Θεοτόκο, την άμεσο συνεργό του Θεού, στη δική μας σωτηρία. Γιατί, δια της Θεοτόκου, νικήθηκε ο έσχατος εχθρός μας, ο θάνατος, το ψεύδος και η αναλήθεια. 

Η Παρθένος Μαρία είναι ο καρπός του δένδρου των οσίων και των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης, «η Πύλη η κατά ανατολάς, η κεκλεισμένη», σύμφωνα με τον προφήτη Ιεζεκιήλ, η παρηγοριά, το λιμάνι κι η καταφυγή κάθε πονεμένης ψυχής. Γι’ αυτό στη συνείδηση του λαού η εορτή αυτή αποτελεί το δεύτερο Πάσχα, το Πάσχα του καλοκαιριού.  Της «άλλης βιοτής της αιωνίου, την απαρχήν» που εορτάζουμε το Πάσχα, πρώτος καρπός είναι η δόξα της Υπεραγίας Θεοτόκου. 

Η Παναγία είναι το αιώνιο πρότυπο μας, γιατί αξιώθηκε δια της χάριτος του Θεού, να συναντήσει πρώτη τον Αναστημένο Χριστό, στην δόξα των ουρανών. 

Είναι ασύλληπτο στην ανθρώπινη λογική μας, το γεγονός ότι ο δημιουργός της ζωής, εισήλθε στο σώμα μιας κορασίδος και εκεί για εννέα μήνες, βίωσε την πρόσληψη της ανθρώπινης φύσεως, θελήσεως και ενεργείας. Και αυτό το μέγα γεγονός της παγκόσμιας ιστορίας, διακονήθηκε από την καθαρότητα, την αγιότητα, την ευλάβεια και την πιστότητα της Υπεραγίας Θεοτόκου (…).