Bioethics -‘’A powerful tool of preaching God's love.. ‘’ ( by WILLIAM ORAZIO GALLERIZZO)

''ΒΙΟΗΘΙΚΗ, 

ΕΝΑ ΔΥΝΑΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗς ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ''.

<<Ως κήρυκες του Λόγου που έχουν βαθιές σχέσεις τόσο με την πίστη όσο και με τον μετανεωτερικό κόσμο, οι ιερείς έχουν τεράστια δυνατότητα να τον επηρεάσουν επιφέροντας μια θετική αλλαγή με κατεύθυνση προς το Ευαγγέλιο του Χριστού.

Παρέχουμε βιωματικά αυτό το παράδειγμα καθημερινά με τα λόγια μας, όχι μόνο από τον άμβωνα αλλά και μέσα στις σχέσεις μας εκτός της Ενορίας .

Είμαστε ‘’τα χέρια και τα πόδια, τα μάτια και τα αυτιά του Χριστού’’, ώστε να ανταποκριθούμε στην ανθρώπινη τραγική κατάσταση ανεξάρτητα από το τι αυτή είναι.

Το καθήκον της Ορθόδοξης Θεολογίας στην σημερινή Ευρώπη (''The Task of Orthodox Theology in Today´s Europe '' by H.E. Metropolitan Bishop John Zizioulas).

 

  Σε μια ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 2015, ο Μητροπολίτης Ιωάννηc Ζηζιούλας (John Zizioulas) παρατήρησε ότι «η ατζέντα της Θεολογίας καθορίζεται από την ιστορία». Με το «ιστορία» εννοούσε τις ανησυχίες και τις ερωτήσεις συγκεκριμένα για μια δεδομένη ιστορική εποχή, όπως υπογραμμίζει προσθέτοντας, «Αυτό ήταν γνωστό στους Πατέρες της Εκκλησίας που ήταν σε συνεχή διάλογο με την εποχή τους».

Σε αυτή ομιλία¹ υπογραμμίζεται η έννοια και το καθήκον της Ορθόδοξης Θεολογίας στη σύγχρονη Ευρώπη. Η Ορθοδοξία δεν είναι ξένη για την Ευρώπη, αλλά αναπόσπαστο μέρος της πνευματικής της ταυτότητας. Τα θεμέλια της Ευρώπης περιλαμβάνουν τη Χριστιανική Ανατολή, όπως και τη Χριστιανική Δύση. Η Ορθόδοξη Θεολογία δεν σημαίνει επανάληψη της Παράδοσης αλλά εμπλοκή με το παρελθόν & το παρόν, για ένα ανθρώπινο μέλλον και μια κουλτούρα ανοχής και διαλόγου.

Εάν η θεολογία της Εκκλησίας πρέπει να δεχτεί τα ζητήματα της ιστορίας για να είναι ζωτικής σημασίας και να υπηρετήσει την ανθρωπότητα, το ίδιο δεν ισχύει για τα συμπεράσματα που μπορεί να βγει βιαστικά η ιστορία. Οι χριστιανοί μερικές φορές δεν έχουν αποδεχτεί αρκετά εύκολα τις ερωτήσεις της ιστορίας και μερικές φορές τείνουν να δεχτούν πολύ εύκολα τις απαντήσεις της. 

      Ας τον ακούσουμε.

Resilience and Sustainability in the Covid-19 Crisis (by Markus Vogt(2020) Prof. Dr. Markus Vorgt is Professor of Christian Social Ethics,Ludwig-Maximilians-University Munich, Germany, International Journal of Orthodox Theology, Sparkasse Erlangen, Germany, 11:1 (2020) , pp.29-37, urn:nbn:de:0276-2020-1038)

Ανθεκτικότητα και Aειφόρα

 Bιωσιμότητα στην κρίση της

 Covid-19 .

Η ποικίλη ακαμψία της ‘’πανδημίας’’ εκ της Covid-19 κατέστησε σαφές, όπως σε ένα μεγεθυντικό φακό, πόσο ευάλωτη είναι η κοινωνία μας και κατά πόσο στηρίζεται σε στρατηγικές που βασίζονται στη γνώση και την πρόληψη.

Ειδικά σε περιόδους κρίσης, η βιωσιμότητα με τα επιχειρήματά της για την συστημική σκέψη, την ανθεκτικότητα και την προληπτική δράση είναι απαραίτητη, ώστε να μην φαλκιδευθούν τα προβλήματα του αύριο με λύσεις βραχυπρόθεσμες.

Για τους Χριστιανούς, η κρίση αποκαλύπτει, εάν η πίστη τους είναι μια υπαρξιακή πηγή δύναμης και υπομονής χάριν της εν ημίν ελπίδος ή αν είναι ήδη τόσο κενή, όσο κι οι εκκλησίες κατά το Πάσχα του 2020.

(ΣτΜ.: μεταφέρθηκε στην καθομιλουμένη ένα παλαιό άρθρο του οποίου -νομίζομε- η αξία έγκειται σήμερα στο ότι με γλυκά αφηγηματικό τρόπο μας περιγράφει προϋπάρχουσες αναζητήσεις στις διεθνείς ''δεξαμενές σκέψεις'').

“Γηρατειά! Δρασκελίζοντας το κατώφλι του χρόνου’’-(Herbert Fingarette,1921-2018)

 Κοιτάς και πίσω κι αντικρίζεις μια σειρά χρόνω, μηνών, στιγμών...

Μνήμες, βιώματα, γεγονότα έρχονται μαζί σου, όλα όσα μας μεγάλωσαν, ίσως και μας σημάδεψαν. Χαμογελάμε για κάποια, νοσταλγούμε κάποια άλλα, συγκινούμαστε... Ενίοτε πονάμε και άλλοτε μιας και ντρεπόμε4στε θα θέλαμε να τα σβήσουμε από την μνήμη μας και από την μνήμη των άλλων… Το παρελθόν! "Ένας ολόκληρος κόσμος στον όποιο ζήσαμε, μια ζωή πού πέρασε. Τη μετράμε, τή ζυγίζουμε. Νιώθουμε να σημαδεύει το παρόν και το μέλλον.

Το παρελθόν!

• Πολύτιμη κληρονομιά πείρας;
• Οδυνηρός δρόμος προς την ωριμότητα;
• Εφόδιο για το μέλλον; Φορτίο δυσβάστακτο αστοχιών;

Πολλά μπορεί να νιώθει κανείς για το πα­ρελθόν του.

' 'H ΨIXA THC METAΛABIAC''

    ‘’Ο Γιώργος Κλήμεντος, δεκαετίες δύο αμφισβητίας, προδομένος ως είθισται, βγαίνει καλοντυμένος από την πολυκατοικία του, σήμερα πρωί Μεγάλης Πέμπτης, να πάει στην εκκλησία να κοινωνήσει.

     Δεκαεφτά χρόνια έχει να πατήσει σ' εκκλησία. Παρηγοριά όμως πουθενά δεν βρήκε - όλα του τα στηρίγματα κατέρρευσαν. Μόνος απόμεινε και πικραμένος. Κι είπε φέτος, έστω χωρίς νηστεία, να πάει στον Άγιο Θεράποντα να μεταλάβει.

      περνάει πεζοδρόμια και παρκαρισμένα αυτοκίνητα, σκίζεται, αίφνης, το εντός του καταπέτασμα και μέσα από ατμούς εποχών ξεδιακρίνει το Θεόδωρο Κλήμεντο, του παππού του.

     Σιγά σιγά τον βλέπει ολοκάθαρα. Δύο μέτρα άντρακλας ο παππούς και στέκεται, πριν από είκοσι τόσα χρόνια, έξω απ' το χαγιάτι. Ήπιε τον καφέ του στο κουζινάκι και βγήκε με το χάραμα να πάει να δει τι γίνονται τα μελίσσια.

Τα ψυχοκέρια (του Αργύρη Παυλιώτη)

 Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Όλα σβηστά εκτός από το κερί μου. Το κοιτάζω και η σιωπηλή του φλόγα ηρεμεί το πνεύμα μου, η πλαστικότητά του μαλακώνει την ψυχή μου και η εξαέρωσή του μου θυμίζει το φθαρτό σαρκίο μου.

Αλλά η ευωδιά του  ενεργοποιεί τη μνήμη μου και ξεχύνονται από το μυαλό μου μύριες αναμνήσεις. 

Τα μικρά παιδιά στη Βυζαντινή εκκλησία του χωριού μας που η καθαρότητα των κεριών, καμωμένα από κερί μέλισσας, συνέπλεε με την αθωότητά μας.