Επαναπροσεγγίζουν οι νεώτεροι στον χριστιανισμό; Πρόσφατες έρευνες στις ΗΠΑ και στο ΗΒ (βλ. ΠΗΓΕΣ) αυτό φαίνεται να υποδεικνύουν ή, έστω, την ανάσχεση της στροφής του γενικού πληθυσμού προς τον αγνωστικισμό και την αθεΐα. Όταν ο δημόσιος λόγος δεν διακρίνεται πλέον επαρκώς από το jargon -την ειδική ορολογία και το λεξιλόγιο του γουοκισμού ή όποιας άλλης σημαίας ευκαιρίας, στην πράξη αυτό που τον στηρίζει είναι η αδράνεια, η ταχύτητά του είναι η κεκτημένη, κι αυτή είναι φθίνουσα.
Και εδώ σε μας, εμπειρικά κρίνοντας, κάτι ανάλογο πρέπει να τεκταίνεται. Μετά τον κορωνοϊό, λ.χ., οι εκκλησιαζόμενοι τις Κυριακές και τις γιορτές είναι αρκετά περισσότεροι.Τι τρέφει αυτή την τάση;
Τρία πράγματα...
Το πρώτο είναι η ραγδαία υποχώρηση της πίστης προς την οικονομική πρόοδο.
Πλατιά στρώματα του πληθυσμού πλέον γνωρίζουν καλά, το έχουν νιώσει στο πετσί τους μισό αιώνα τώρα, ότι η επαγγελία της ευημερίας, η υπόσχεση ότι εκείνοι και τα παιδιά τους θα δουν καλύτερες μέρες, δεν ισχύει.
Κάποιοι ολίγιστοι, ναι, εξακολουθούν να πλουτίζουν ακατάπαυστα, για την πλειονότητα όμως των κατοίκων της ΕΕ, η διαβίωση έγινε πιο δύσκολη, και το μέλλον τους προμηνύεται ακόμη πιο θολό ή και αιματηρό!
Η καταφυγή στην χριστιανική καρτερία είναι εδώ μέσο ψυχικής αυτοπροστασίας απέναντι στην αυξανόμενη αβεβαιότητα και τον επιβαλλόμενο πόλεμο.
Το δεύτερο είναι η βαθιά δυσπιστία που η ίδια αυτή πλειονότητα αισθάνεται κατά του κοσμικού υποκατάστατου της θρησκείας, της Επιστήμης.
Σε ένα πλήθος ζητήματα, από την πανδημία ώς το κλίμα, και από την γουόκ κουλτούρα ώς τη βιομηχανία του υγιεινισμού, οι ειδήμονες έχουν τόσο απαξιώσει τον εαυτό τους ώστε για πολλούς οι βεβαιώσεις τους να είναι πλέον σημείο αντιπροσανατολισμού: για να το λένε εκείνοι, σίγουρα δεν αληθεύει ολικώς !
Η επιστροφή στη θρησκεία λειτουργεί εδώ ως αναπλήρωση, ως αναζήτηση καθοδήγησης και παραμυθίας από μιαν άλλη, λιγότερο φθαρμένη, αυθεντία, τον λόγο του Χριστού και των Αποστόλων.
Το τρίτο είναι η διαπίστωση των συνεπειών του ατομικισμού. Του ψυχικού και κοινωνικού κόστους δηλαδή της αντίληψης ότι η ευτυχία ταυτίζεται με την αυτοπραγμάτωση, την αυτοέκφραση, την αυτοδιάθεση κλπ., και όχι με τα συλλογικά τους αντίστοιχα, την αλληλεγγύη, τον κοινοτισμό, την ομαδικότητα κ.ο.κ.
Παρά την πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα ''ψηφιόσφαιρα'', τις επικοινωνιακές ''υπερδιασυνδέσεις'' και τη ρητορική της ''καθολικής προσβασιμότητας''(όχι στ' αγαθά, όμως), οι άνθρωποι αισθάνονται και είναι σήμερα περισσότερο μόνοι.
Και αυτό τους οδηγεί, δειλά έστω, πίσω στους περιβόλους των Ι.Ναών.
Οι Χριστιανοί, τώρα, καλά θα κάνουν να δώσουν προσοχή, να ζήσουν την πίστη τους και να αδράξουν την ευκαιρία να την μοιραστούν με άλλους.
Μπορούν και να χαίρονται, επειδή έχουν αυτή την παράξενη πεποίθηση για τον θάνατο και τη ζωή - ότι η ανάσταση είναι πραγματική εν Χριστώ και δυνατή για την Εκκλησία.
Φυσικά , από την άλλη, είναι πολύ νωρίς ακόμη για να εξαγάγουμε οριστικά συμπεράσματα.
Όμως οι έως τώρα ενδείξεις είναι σημαντικές.
Και πάντως έχουν ήδη αντίκτυπο στα πολιτικά και τα κοινωνικά πράγματα.
Αν πλάϊ σ’ αυτήν τη μερική ανάκαμψη του χριστιανισμού βάλουμε και τις ανάλογες τάσεις στους κόλπους του ισλάμ, του ιουδαϊσμού, του ινδουισμού κλπ., μπορούμε να μιλήσουμε ίσως για ένα γενικό, περίπου οικουμενικό ρεύμα.
Τις θρησκείες πολλοί κήρυκες του (ορθού! )Λόγου στο παρελθόν θέλησαν να τις ξεγράψουν και διαψεύστηκαν.
Το πιθανότερο είναι να διαψευστούν και τώρα.
(Ed Stetzer)i.
ΠΗΓΕΣ
iβλ.Οpinion.Not just at Easter: Gen Z is returning to Christianity. Data proves it. (2025, April 20). usatoday.com. Retrieved May 3, 2025, from https://eu.usatoday.com/story/opinion/2025/04/20/easter-church-christian-gen-z-men/83138618007/?fbclid=IwY2xjawKCzFJleHRuA2FlbQIxMABicmlkETEyOER0bzc1MzRLSXNQWTFoAR73aaLUx4BjqJm02CL9C79aHTa6X95pVVrPe3piyiwRROJpMzSrJ8xGmLFrfg_aem_jOroswFOWOUIv1ZWmfnZ_w
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου