Σύνδεσμος: https://www.ertflix.gr/vod/vod.291481-mia-kruphe-zoe
Μπαίνοντας στο σπίτι του Γιεγκερστέτερ στην ύπαιθρο της Αυστρίας, η ταινία ακολουθεί τον αγωνιστικό βίο του Φραντς και της συζύγου του Φάνι (Βάλερι Πάχνερ).
Με αφετηρία τα πραγματικά γράμματα που αντάλλασσαν κατά τον πόλεμο, η ταινία απεικονίζει πώς το ζευγάρι ήρθε σε σύγκρουση με τα μέλη της κλειστής κοινωνίας τους, την Eκκλησία, την Kυβέρνηση, ακόμη και τους φίλους τους — και πώς όλα αυτά τους οδήγησαν σε μία τραγική επιλογή.
Η στάση του αντιμετωπίστηκε εχθρικά από τους συγχωριανούς του, ακόμα και μετά τον πόλεμο.
Μετά το τέλος του πολέμου, η Αυστρία τιμά ως ήρωες τους στρατιώτες που γυρίζουν πίσω στην πατρίδα, αφού έκαναν το πατριωτικό καθήκον τους. Ποιο καθήκον; Το ότι πολέμησαν μαζί με τους Γερμανούς Ναζί εναντίον των λαών όλης της Ευρώπης.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον μια περίπτωση σαν και αυτή του Φραντς Γαιγκερσταίτερ δεν είναι απλώς ακατανόητη, είναι και ενοχλητική. Πρέπει να ξεχαστεί. Από τη γυναίκα του ζητούν να μην πολυμιλάει για τον άντρα της. Μόλις το 1950 η χήρα του, που έζησε έως το 2013, έλαβε μια σύνταξη, ενώ η κοινότητα του Σανκτ Ράντεγκουντ, αρνιόταν να συμπεριλάβει το όνομά του στο μνημείο των πεσόντων.
Γεννήθηκε το 1907 και έζησε στο μικρό χωριό της Ανω Αυστρίας, στα σύνορα με τη Βαυαρία, κοντά στο Σάλτσμπουργκ. Χαρακτήρας ατίθασος και δυναμικός στα νιάτα του, ήταν πάντοτε πιστός αλλά τίποτα δεν έδειχνε ότι θα αφοσιωνόταν τόσο πολύ στη χριστιανική πίστη. Πράγμα που αποδόθηκε στην επιρροή της βαθιά πιστής συζύγου του, Franziska Jägerstätter, με την οποία παντρεύτηκαν στις 9 Απριλίου 1936 (ΦΩΤΟ).
Όμως, πιο αξιόπιστες είναι μαρτυρίες που αποδέχεται ο βιογράφος του Gordon Chan, ότι η μεταστροφή του ανάγεται σε προγενέστερο διάστημα, όταν είχε φύγει κάποια χρόνια από το χωριό του για να εργαστεί σε μεταλλεία σιδήρου στο Άιζενερτζ. Η μεταστροφή αυτή οδήγησε και στο γάμο του, από τον οποίο απέκτησε τρεις κόρες: Τη Ροζαλία (1937), τη Μαρία (1938) και την Αλοϊσία (1940).
Το 1938 που εισέβαλαν τα γερμανικά στρατεύματα στην Αυστρία, οι ναζιστικές αρχές τον πρότειναν για Δήμαρχο του χωριού του, πρόταση που αμέσως απέρριψε.
Ήταν μάλιστα, ο μόνος που στο δημοψήφισμα-παρωδία(1938) ψήφισε κατά του “Άνσλους”, της προσάρτησης της πατρίδας του στη Γερμανία. Όμως οι αρχές απέκρυψαν την ψήφο του, για να εμφανίσουν ομοφωνία.
Δεν αναμιγνυόταν σε αντιναζιστικές οργανώσεις, αλλά παρέμενε σταθερά αντιναζιστής και με θλίψη έβλεπε πολλούς Ρωμαιοκαθολικούς να υπηρετούν το καθεστώς. “Πιστεύω ότι θα ήταν δύσκολο να υπάρξει πιο θλιβερή στιγμή για την αληθινή χριστιανική πίστη στη χώρα μας”, έγραφε τότε.
Για πρώτη φορά κλήθηκε να υπηρετήσει στον γερμανικό στρατό το 1940. Πέρασε τη βασική εκπαίδευση, αλλά αρνήθηκε να ορκιστεί πίστη στον Αδόλφο Χίτλερ, όπως είχε επιβληθεί στη Γερμανία με την άνοδο των Ναζί στην εξουσία. Προς στιγμή δεν είχε συνέπειες, επειδή εξαιρέθηκε από τη στρατιωτική υπηρεσία ως αγρότης.
Η εμπειρία από τη υπηρεσία του, οι αντιεκκλησιαστικές διώξεις, όπως και οι αναφορές για το ναζιστικό πρόγραμμα ευθανασίας Τ4, τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο πόλεμος της ναζιστικής Γερμανίας ήταν ανήθικος. Πήγε μάλιστα στο Λιντς να θέσει τα θέματα στον τοπικό Επίσκοπο, αλλά επέστρεψε λυπημένος επειδή διαπίστωσε ότι η Επισκοπή και ο ρωμαιοκαθολικός κλήρος φοβούνταν να αντιμετωπίσουν την αντιχριστιανική πολιτική του καθεστώτος.
Μετά από πολλές αναβολές, παρουσιάστηκε στο στρατό τον Μάρτιο του 1943 και αμέσως δήλωσε αντιρρησίας συνείδησης, προσφερόμενος να υπηρετήσει ως νοσοκόμος. Η προσφορά του αγνοήθηκε και αμέσως συνελήφθη. Πέρασε από δίκη και καταδικάστηκε σε θάνατο για υπονόμευση του ηθικού του στρατεύματος.
Ακόμα και ο ιερέας του χωριού του προσπάθησε να τον μεταπείσει χωρίς αποτέλεσμα. Παρά το γεγονός ότι είχε τη δυνατότητα να αλλάξει γνώμη και να σώσει τη ζωή του, έμεινε σταθερός στις πεποιθήσεις του και εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό στις 9 Αυγούστου του 1943, ένα μήνα περίπου μετά και με τον ίδιο τρόπο όπως ο άγιος Αλέξανδρος Σμορέλ και τα άλλα μέλη του “Λευκού Ρόδου” την ίδια χρονιά.
Παρέμεινε στην αφάνεια, μέχρι που για πρώτη φορά το 1964 ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Gordon Chan εξέδωσε την βιογραφία του. Την οποία ο μακαριστός Γιώργος Ροδίτης μετέφρασε στα ελληνικά, για να εκδοθεί από τις εκδόσεις ΜΗΝΥΜΑ το 1974 με ελληνικό τίτλο “Ένας επαναστάτης μάρτυρας”.
Ήδη, η Pωμαιοκαθολική εκκλησία τον έχει κατατάξει στους Αγίους της, ενώ κάθε χρόνο, την ημέρα του αποκεφαλισμού του, στις 9 Αυγούστου, τιμάται πανηγυρικά η μνήμη του στον καθεδρικό ναό του Λιντζ, με πρωτοβουλία της χριστιανικής οργάνωσης Pax Christi.
Ωστόσο, παρά τα όσα έχουν γίνει, ο Φραντς Γαιγκερσταίτερ εξακολουθεί να μην είναι γνωστός ούτε καν στους πιστούς Pωμαιοκαθολικούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου