''Χειροθεσία Πνευματικού'': Σήμερα η Εκκλησία έρχεται, όχι να επιβραβεύσει, αλλά ν' αναθέσει περισσότερα καθήκοντα.

Κυριακή Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Γρηγορίου Παλαμά) 28-3-2021. 

– Θεία Λειτουργία εις τον

 Ι.Ν. Μεταμορφώσεως Σωτήρος, ιερουργούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ανδρούσης κυρίου Κωνστάντιου Παναγιωτακόπουλου, όπου χειροθέτησε σε ''πνευματικό'' τον 3ο εφημέριο του Ναού πρωτ. π. Αθανάσιο Ηλιόπουλο .

Μ.ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ 2021-ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΘΕΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩι ΙΗΣΟΥ
ΚΑΛΗ Μ.ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Όλοι γνωρίζουμε ότι η Μεγάλη Τεσσαρακοστή δεν σημαίνει απλή αλλαγή της διατροφής, ούτε ευχάριστη ποικιλία — με τις ειδικές Ακολουθίες της —στη λατρευτική μας ζωή. Ή Άγια και Μεγάλη Τεσσαρακοστή λειτουργεί ώς περίοδος προετοιμασίας για εορτασμό επάξιο του Πάσχα, μια περίοδος καθάρσεως από τα πάθη, περίοδος νηστείας αυστηρής , εσωστρέφειας και περισυλλογής, μετάνοιας και συντριβής, εκτενούς προσευχής και λατρείας.

Τηρούμε τήν Τεσσαρακοστή, παρατηρεί ο Aγ. Συμεών Θεσσαλονίκης¹, «εις τύπον της σωτηρίου νηστείας, διά κάθαρσιν ήμών και άνέγερσιν. Διό και έν τώ τέλει της νηστείας ούχί θάνατος ήμΐν, άλλ’ έγερσις έπεται του άναμαρτήτως ζήσαντος και νενηστευκότος υπέρ ήμών, θανόντος και άναστάντος και ήμάς συνεγείραντος»

Δεν εξαντλείται όμως το πλήρες νόημά της σ’ αυτή μόνο την επισήμανση. Άραγε, γιατί ορίστηκε να διαρκεί τούτη η νηστεία 40 μέρες;

WHY WE NEED NATURE

''ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ OYCIA THΝ ΦΥΣΗΣ''. 

(by David Bradshaw¹)

Αρχικά ας κάνομε ένα μικρό πείραμα σκέψης. Ας υποθέσουμε ότι εφευρέθηκε ένα χάπι που σας δίνει τη δυνατότητα να τρώτε ό, τι θέλετε χωρίς να συσσωρεύετε λίπος. Είναι φθηνό, δεν απαιτεί συνταγή και δεν έχει άσχημες παρενέργειες. Για καλύτερη πειραματική μέτρηση, ας υποθέσουμε ότι διατηρεί και τον μυϊκό σας τόνο, οπότε επιτρέπει να παραμείνετε σε φόρμα χωρίς να χρειάζεται να ασκηθείτε.

Θα πάρετε το χάπι; Εάν απαντήσατε ναι, και είστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, τότε σας παρακαλώ να το ξανασκεφτείτε. Σίγουρα τίποτα δεν είναι πιο αντίθετο στην Ορθόδοξη ασκητική και πνευματική διδαχή παρά το να πιστεύουμε ότι μπορούμε να φορτώσουμε το πρόβλημα της διατήρησης της αυτοπειθαρχίας σε ένα χάπι.

The Interrelation of Eucharist and Marriage: The Mission of the Parish in Forming Communicants and Spouses in Holiness

''Η αμοιβαία σχέση της Θ. Ευχαριστίας και του Γάμου: Η Αποστολή της Ενορίας στη Διαμόρφωση των μετεχόντων στην Θ. Ευχαριστία και των συζύγων στην Αγιότητα''.

13  Ιανουαρίου 2016, π. Philip LeMasters [32]

Η Θ.Ευχαριστία  και ο ιερός Γάμος [1] είναι θεμελιώδεις πρακτικές της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που εμφανώς επιτελούνται με λαμπρότητα πολύ συχνά. Δυστυχώς, πολλοί προσερχόμενοι στην Θ. Ευχαριστία και οι σύζυγοι δεν αντιλαμβάνονται τη βαθιά σχέση και τη βαθιά πνευματική τους σημασία. 

Σε μια εποχή που οι δημοφιλείς πρακτικές και στάσεις σχετικά με το Γάμο και τη σεξουαλικότητα αντανακλούν τις σύγχρονες πολιτιστικές τάσεις πολύ περισσότερο από όσο οι σχετικές με την ορθόδοξη διδασκαλία, ένα κρίσιμο κάλεσμα σε διακονία της ενορίας είναι να αντλήσει από τους πόρους που παρέχονται από αυτά τα ιερά  μυστήρια για να επιτρέψει στον σύζυγο και τη σύζυγο να κάνουν τον κοινό τους βίο έναν εμφαίνοντα φάρο της σωτηρίας του κόσμου(…) .Οι προκλήσεις σ' αυτό είναι μεγάλες. 

Andy Warhol, γιατί σιωπάς ; ("που η κοινωνία έχει δαγκώσει την ουρά της και τα ράφια των φαρμακείων είναι τα αληθινά μουσεία'')

Αν ζούσε ο πάπας της pοp art Andy Warhol (1928 - 1987 ) θα αποτύπωνε το σύγχρονο πορτραίτο του κόσμου μας με την μηχανική αναπαραγωγή της banal εικόνας του εμβολίου.

      Θα ανέσυρε από την καθημερινότητα μας την σύριγγα –άμεσα αναγνωρίσιμο σημείο έτοιμο να καταναλωθεί μεταξύ άλλων– θα την επέλεγε ως ready made έργο Τέχνης, ως εικόνα fétiche συνώνυμη με έκτακτη ανάγκη, θα την εξέτρεπε από τον αρχικό της ρόλο και με μικρές, εύστοχες παρεμβάσεις και στρεβλώσεις, χωρίς καμία πρόθεση αμφισβήτησης και κριτικής, θα εξέθετε την ψυχρή και απρόσωπη σειριακή της αναπαράσταση.

Reflections Occasioned by a Pandemic ( by Schollmeier, P. (2021). Reflections occasioned by a pandemic. Academia Letters. https://doi.org/10.20935/al244 )

 

Η σημερινή πανδημία έχει προκαλέσει πολύ πόνο και δυσκολία. Μέχρι τώρα όλοι έχουμε οικογένεια και φίλους που έχουν προσβληθεί από τον SARS-CoV-2 . Ή, ακόμη χειρότερα, μπορεί να έχουμε φίλους και οικογένεια που έχουν υποκύψει σε αυτό.

Όσοι από εμάς δεν έχουμε αρρωστήσει, βρήκαμε ότι ο ιός μας έβγαλε τη ζωή μας από τα όριά της. Δεν μπορούμε εύκολα να εργαστούμε στο γραφείο ή στο κατάστημα ή, αν το κάνουμε, φαίνεται να διατρέχουμε υψηλό κίνδυνο. 

Εμείς, συνήθως, συμβαίνει ν΄ασκούμε την τηλεργασία από το σπίτι, αν μπορούμε. Αλλά  πολλοί άλλοι δεν έχουν πλέον καθόλου εργασία. Οι πόλεις και οι κωμοπόλεις  με  συχνά άδειους δρόμους και πεζοδρόμια  είναι σχεδόν σαν πόλεις φαντάσματα.

IS CHRISTIAN THEOLOGY POSSIBLE WITHOUT THE FALL? (by Paul Ladouceur, https://publicorthodoxy.org/tag/paul-ladouceur/)

Με την πάροδο των αιώνων, η ιδέα - θεωρία της πτώσης της ανθρωπότητας από μια κατάσταση αρχέγονης ευδαιμονίας και κοινωνίας με τον Θεό ήταν, faute de mieux (μη ούσης άλλης καλύτερης εναλλακτικής λύσης), ένα βολικό θεολογικό κέλυφος για να εντάσσει τόσο σημαντικά χριστιανικά δόγματα όπως η προέλευση του κακού και του θανάτου, η προέλευση της πρωταρχικής αμαρτίας, της ανθρώπινης ηθικής αδυναμίας, της ενσάρκωσης του Ιησού Χριστού και της θεολογίας του βαπτίσματος.

Το πρόβλημα, όπως είχαμε επισημάνει σε ένα άρθρο το 2013, (Paul Ladouceur. (2013). Evolution and Genesis 2–3:The Decline and Fall of Adam and Eve. St Vladimir’s Theological Quarterly, 57(1), 135-176.) έγκειται στο ότι δεν είναι ότι δεν είναι δυνατόν, παρά τις γενναίες προσπάθειες να το πράξουμε, να συμβιβάσουμε μια ιστορική κατανόηση της βιβλικής ιστορίας του παραδείσου και της πτώσης Αδάμ και Εύας με δεδομένα(data) επιστημονικά και θεωρίες.

''Ανάγνωση, Τηλεκπαίδευση, Ψηφιακός Γραμματισμός κι ο λησμονημένος γραφικός χαρακτήρας που χάνεται''.

Έχουν περάσει πολλοί μήνες καραντίνας και φαίνονται πλέον καθαρά οι συνέπειές της σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Η πανδημία έφερε στην επιφάνεια προβλήματα που υπέβοσκαν, άλλοτε συνειδητά άλλοτε όχι, σε όλους τους τομείς της ζωής μας. 

Στην Εκπαίδευση δόθηκε ένα γερό χτύπημα με το παρατεταμένο κλείσιμο των σχολείων και το φαινόμενο της τηλεκπαίδευσης. Αναγκαία (ως ένα βαθμό), η τηλεκπαίδευση ματαίωσε τις προσπάθειες που έκαναν οι εκπαιδευτικοί προηγουμένως με προγράμματα φιλαναγνωσίας, αφού, ακόμη και στις περιόδους που τα σχολεία λειτουργούν εκ του σύνεγγυς, ο δανεισμός βιβλίων από τις σχολικές βιβλιοθήκες απαγορεύεται. 

H έννοια της ευθανασίας στον Ευγένιο Βούλγαρη (Κρανιδιώτης, Γ. Π. (2020). Η έννοια της ευθανασίας στον Ευγένιο Βούλγαρη. Ηθική. Περιοδικό φιλοσοφίας, (12), 29. https://doi.org/10.12681/ethiki.22775)

 

Ο Ευγένιος Βούλγαρης (1716-1806), κληρικός και διδάσκαλος του Γένους, υπήρξε εξέχουσα μορφή του νεοελληνικού διαφωτισμού. Στον στοχασμό του συνυπάρχουν η νεώτερη φιλοσοφία και η πειραματική επιστήμη με την αφοσίωση στη χριστιανική ορθοδοξία και την πνευματική παράδοση της αρχαιότητας. 

Η προσήλωσή του στα εκκλησιαστικά δόγματα τον αναγκάζει σε έναν, υπό όρους, ενστερνισμό των νέων ιδεών, τις οποίες αντιμετωπίζει άλλοτε με ευνοϊκή και άλλοτε με κριτική διάθεση. Γενικώς, χαρακτηρίζεται ως «θεολογών φιλόσοφος» και «πεφωτισμένος συντηρητικός»¹.

Η ∆ιατριβὴ περὶ Εὐθανασίας, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας σημειώνει, άρχισε να γράφεται το 1776. Ωστόσο, ολοκληρώθηκε και εξεδόθη στην Πετρούπολη, το 1804, δύο μόλις χρόνια πριν τον θάνατο του υπέργηρου Ευγενίου. Η μελέτη αυτή συνιστά απάντηση σε μία πραγματική ερώτηση, την οποία απηύθυνε στον Βούλγαρη ο πρίγκιπας της Τρανσυλβανίας Στέφανος Μιχαήλ Ρακοβίτσας: πῶς ἄν τις ἔχοι γενναίως τε καὶ εὐψύχως, ἢ ἑαυτῷ ἐπιόντα ἐκδέχεσθαι, ἢ ἐπελθόντα ἑτέροις αὑτῷ οἰκείοις καὶ φίλοις, φέρειν τὸν θάνατον (πώς θα μπορούσε κάποιος να υποφέρει τον επερχόμενο, είτε σε αυτόν τον ίδιο, είτε στους οικείους και φίλους του, θάνατο με γενναιότητα και ευψυχία); Ο πλήρης τίτλος της ∆ιατριβῆς, που καταδεικνύει υπό ποία έννοια συνελάμβανε ο συγγραφέας της την ευθανασία, είναι Περὶ εὐθανασίας ἢ περὶ τῆς περὶ τὸν θάνατον καρτερίας².

Στο παρόν άρθρο αποβλέπουμε αφενός σε έκθεση των περιεχομένων στη ∆ιατριβὴ διδασκαλιών και αφετέρου στην κριτική εξέταση αυτών, ενώ γίνονται και κάποιες νύξεις για την πιθανή συμβολή της σκέψης του Βούλγαρη στη σύγχρονη συζήτηση περί ευθανασίας.

On Love & Beauty in a Time of Pandemic (by VK McCarty, a Closing Address for the Institute for Studies in Eastern Christianity (ISEC) 2020 Conference: “Evil and Spiritual Combat in a time of Pandemic)

Αγαπητοί μου .

Ήταν προνόμιο να μοιραστώ μαζί με σας αυτό το συνέδριο της ISEC που διαλέγεται για το «Κακό και τον Πνευματικό Αγώνα σε μια εποχή πανδημίας». 

Σας ευχαριστώ πολύ¹.

Χάρη σε όλους σας, τους Αγίους Πατέρες και τους λοιπούς αξιότιμους ομιλητές, για την παρουσία σας - και για τις εξαιρετικές και δυναμικές παρουσιάσεις σας για το Ινστιτούτο Σπουδών του Ανατολικού Χριστιανισμού (ISEC).

Ευχαριστώ όλους τους συντονιστές και διαμεσολαβητές κάθε είδους, σε όλους όσους μας βοήθησαν τεχνολογικά - και ειδικότερα, για την έμπνευση, τη γενναιοδωρία και την καθοδήγηση του π. Sergey Trostyanskiy, Judith Scott και Dr. Conrad Fischer.

Όπως γνωρίζετε από την ακρόαση αυτών των ημερίδων, βαθιές και σύνθετες προκλήσεις ορθώνονται εμπρός μας καθημερινά σε αυτήν την πανδημική εποχή - και ως ποιμένες, κήρυκες, πατέρες και δάσκαλοι και διαμεσολαβητές στην πρώτη γραμμή της χριστιανικής διακονίας, συχνά βρίσκουμε τον εαυτό μας να διακρίνει τα ζητήματα που φέρουν σ΄ αμηχανία την κοινωνία μας απαιτώντας οδυνηρά συναρπαστική διορατικότητα.

Ωστόσο, εν μέσω αυτού του χάους και της ταλαιπωρίας, η Εκκλησία μας έχει κρατήσει πνευματικά ασφαλείς, με τη διαβεβαίωση της αγάπης και της παρουσίας του Θεού ανάμεσά μας.

EASTERN ORTHODOX IDENTITY AND “AGGRESSIVE LIBERALISM”: NON-THEOLOGICAL ASPECTS OF THE CONFRONTATION(by Uzlaner Dmitry, Associate Professor at the Russian Presidential Academy of National Economy and Public Administration, Russia).

St. Stephen's House  Οξφόρδη

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΙ «ΕΠΙ-ΘΕΤΙΚΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ»: ΜΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ «ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ».

Αυτό το δοκίμιο του καθ. Uzlaner Dmitry είναι μέρος μιας σειράς κειμένων που προέρχεται από το τρέχον ερευνητικό έργο «Contemporary Eastern Orthodox Identity and the Challenges of Pluralism and Sexual Diversity in a Secular Age », η οποία είναι κοινή προσπάθεια μελετητών από το Κέντρο Ορθόδοξων Χριστιανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Fordham και το Πανεπιστήμιο του Exeter, χρηματοδοτούμενο από το British Council, τους Φίλους του Βρετανικού Συμβουλίου και το Ίδρυμα Henry Luce ως μέρος του προγράμματος ««British Council’s “Bridging Voices” programme » (YouTube). Τον Αύγουστο του 2019, 55 Έλληνες και λοιποί Ευρωπαίοι μελετητές¹ συγκεντρώθηκαν για ένα διεθνές συνέδριο στο St. Stephen's House της Οξφόρδης.

''Υπάρχει άραγε φάρμακο γι’ αυτή την χρόνια αρρώστια μας;''(Θερμός π. Βασίλειος)

 Ίσως ελπίδα για τον τόπο να ανατείλει όταν ο ‘προοδευτικός’ πολιτικός μας κόσμος και το κοινωνικό σώμα το οποίο τόν στηρίζει, θελήσουν να ελευθερωθούν από την υπεροψία και από την ταυτότητα του ‘αντί-’

Ποιες είναι οι Ευρωπαϊκές χώρες με την ισχυρότερη κοινωνική επιρροή της Χριστιανικής Εκκλησίας τους; Μάλλον Ρωσία, Πολωνία, Ρουμανία, Ουγγαρία.

Ποιες είναι εκείνες με την υψηλότερη αθεΐα; Εύκολο, Γαλλία και Βρετανία.

     Και ποιες διακρίνονται για το σφοδρότερο αντιεκκλησιαστικό τους ρεύμα;

                            Ισπανία και Ελλάδα!

Bioethics -‘’A powerful tool of preaching God's love.. ‘’ ( by WILLIAM ORAZIO GALLERIZZO)

''ΒΙΟΗΘΙΚΗ, 

ΕΝΑ ΔΥΝΑΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗς ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ''.

<<Ως κήρυκες του Λόγου που έχουν βαθιές σχέσεις τόσο με την πίστη όσο και με τον μετανεωτερικό κόσμο, οι ιερείς έχουν τεράστια δυνατότητα να τον επηρεάσουν επιφέροντας μια θετική αλλαγή με κατεύθυνση προς το Ευαγγέλιο του Χριστού.

Παρέχουμε βιωματικά αυτό το παράδειγμα καθημερινά με τα λόγια μας, όχι μόνο από τον άμβωνα αλλά και μέσα στις σχέσεις μας εκτός της Ενορίας .

Είμαστε ‘’τα χέρια και τα πόδια, τα μάτια και τα αυτιά του Χριστού’’, ώστε να ανταποκριθούμε στην ανθρώπινη τραγική κατάσταση ανεξάρτητα από το τι αυτή είναι.

Το καθήκον της Ορθόδοξης Θεολογίας στην σημερινή Ευρώπη (''The Task of Orthodox Theology in Today´s Europe '' by H.E. Metropolitan Bishop John Zizioulas).

 

  Σε μια ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου το 2015, ο Μητροπολίτης Ιωάννηc Ζηζιούλας (John Zizioulas) παρατήρησε ότι «η ατζέντα της Θεολογίας καθορίζεται από την ιστορία». Με το «ιστορία» εννοούσε τις ανησυχίες και τις ερωτήσεις συγκεκριμένα για μια δεδομένη ιστορική εποχή, όπως υπογραμμίζει προσθέτοντας, «Αυτό ήταν γνωστό στους Πατέρες της Εκκλησίας που ήταν σε συνεχή διάλογο με την εποχή τους».

Σε αυτή ομιλία¹ υπογραμμίζεται η έννοια και το καθήκον της Ορθόδοξης Θεολογίας στη σύγχρονη Ευρώπη. Η Ορθοδοξία δεν είναι ξένη για την Ευρώπη, αλλά αναπόσπαστο μέρος της πνευματικής της ταυτότητας. Τα θεμέλια της Ευρώπης περιλαμβάνουν τη Χριστιανική Ανατολή, όπως και τη Χριστιανική Δύση. Η Ορθόδοξη Θεολογία δεν σημαίνει επανάληψη της Παράδοσης αλλά εμπλοκή με το παρελθόν & το παρόν, για ένα ανθρώπινο μέλλον και μια κουλτούρα ανοχής και διαλόγου.

Εάν η θεολογία της Εκκλησίας πρέπει να δεχτεί τα ζητήματα της ιστορίας για να είναι ζωτικής σημασίας και να υπηρετήσει την ανθρωπότητα, το ίδιο δεν ισχύει για τα συμπεράσματα που μπορεί να βγει βιαστικά η ιστορία. Οι χριστιανοί μερικές φορές δεν έχουν αποδεχτεί αρκετά εύκολα τις ερωτήσεις της ιστορίας και μερικές φορές τείνουν να δεχτούν πολύ εύκολα τις απαντήσεις της. 

      Ας τον ακούσουμε.

Resilience and Sustainability in the Covid-19 Crisis (by Markus Vogt(2020) Prof. Dr. Markus Vorgt is Professor of Christian Social Ethics,Ludwig-Maximilians-University Munich, Germany, International Journal of Orthodox Theology, Sparkasse Erlangen, Germany, 11:1 (2020) , pp.29-37, urn:nbn:de:0276-2020-1038)

Ανθεκτικότητα και Aειφόρα

 Bιωσιμότητα στην κρίση της

 Covid-19 .

Η ποικίλη ακαμψία της ‘’πανδημίας’’ εκ της Covid-19 κατέστησε σαφές, όπως σε ένα μεγεθυντικό φακό, πόσο ευάλωτη είναι η κοινωνία μας και κατά πόσο στηρίζεται σε στρατηγικές που βασίζονται στη γνώση και την πρόληψη.

Ειδικά σε περιόδους κρίσης, η βιωσιμότητα με τα επιχειρήματά της για την συστημική σκέψη, την ανθεκτικότητα και την προληπτική δράση είναι απαραίτητη, ώστε να μην φαλκιδευθούν τα προβλήματα του αύριο με λύσεις βραχυπρόθεσμες.

Για τους Χριστιανούς, η κρίση αποκαλύπτει, εάν η πίστη τους είναι μια υπαρξιακή πηγή δύναμης και υπομονής χάριν της εν ημίν ελπίδος ή αν είναι ήδη τόσο κενή, όσο κι οι εκκλησίες κατά το Πάσχα του 2020.

(ΣτΜ.: μεταφέρθηκε στην καθομιλουμένη ένα παλαιό άρθρο του οποίου -νομίζομε- η αξία έγκειται σήμερα στο ότι με γλυκά αφηγηματικό τρόπο μας περιγράφει προϋπάρχουσες αναζητήσεις στις διεθνείς ''δεξαμενές σκέψεις'').

“Γηρατειά! Δρασκελίζοντας το κατώφλι του χρόνου’’-(Herbert Fingarette,1921-2018)

 Κοιτάς και πίσω κι αντικρίζεις μια σειρά χρόνω, μηνών, στιγμών...

Μνήμες, βιώματα, γεγονότα έρχονται μαζί σου, όλα όσα μας μεγάλωσαν, ίσως και μας σημάδεψαν. Χαμογελάμε για κάποια, νοσταλγούμε κάποια άλλα, συγκινούμαστε... Ενίοτε πονάμε και άλλοτε μιας και ντρεπόμε4στε θα θέλαμε να τα σβήσουμε από την μνήμη μας και από την μνήμη των άλλων… Το παρελθόν! "Ένας ολόκληρος κόσμος στον όποιο ζήσαμε, μια ζωή πού πέρασε. Τη μετράμε, τή ζυγίζουμε. Νιώθουμε να σημαδεύει το παρόν και το μέλλον.

Το παρελθόν!

• Πολύτιμη κληρονομιά πείρας;
• Οδυνηρός δρόμος προς την ωριμότητα;
• Εφόδιο για το μέλλον; Φορτίο δυσβάστακτο αστοχιών;

Πολλά μπορεί να νιώθει κανείς για το πα­ρελθόν του.

' 'H ΨIXA THC METAΛABIAC''

    ‘’Ο Γιώργος Κλήμεντος, δεκαετίες δύο αμφισβητίας, προδομένος ως είθισται, βγαίνει καλοντυμένος από την πολυκατοικία του, σήμερα πρωί Μεγάλης Πέμπτης, να πάει στην εκκλησία να κοινωνήσει.

     Δεκαεφτά χρόνια έχει να πατήσει σ' εκκλησία. Παρηγοριά όμως πουθενά δεν βρήκε - όλα του τα στηρίγματα κατέρρευσαν. Μόνος απόμεινε και πικραμένος. Κι είπε φέτος, έστω χωρίς νηστεία, να πάει στον Άγιο Θεράποντα να μεταλάβει.

      περνάει πεζοδρόμια και παρκαρισμένα αυτοκίνητα, σκίζεται, αίφνης, το εντός του καταπέτασμα και μέσα από ατμούς εποχών ξεδιακρίνει το Θεόδωρο Κλήμεντο, του παππού του.

     Σιγά σιγά τον βλέπει ολοκάθαρα. Δύο μέτρα άντρακλας ο παππούς και στέκεται, πριν από είκοσι τόσα χρόνια, έξω απ' το χαγιάτι. Ήπιε τον καφέ του στο κουζινάκι και βγήκε με το χάραμα να πάει να δει τι γίνονται τα μελίσσια.

Τα ψυχοκέρια (του Αργύρη Παυλιώτη)

 Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Όλα σβηστά εκτός από το κερί μου. Το κοιτάζω και η σιωπηλή του φλόγα ηρεμεί το πνεύμα μου, η πλαστικότητά του μαλακώνει την ψυχή μου και η εξαέρωσή του μου θυμίζει το φθαρτό σαρκίο μου.

Αλλά η ευωδιά του  ενεργοποιεί τη μνήμη μου και ξεχύνονται από το μυαλό μου μύριες αναμνήσεις. 

Τα μικρά παιδιά στη Βυζαντινή εκκλησία του χωριού μας που η καθαρότητα των κεριών, καμωμένα από κερί μέλισσας, συνέπλεε με την αθωότητά μας. 

ΕΠΙ ΤΩι ΝΕΩι ΕΤΕΙ: '''ΤΑ ΜΕΡΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕΝΟΥΝΕ ΠΑΝΤΑ ΠΙΣΩ... '''(Χρ.Μαρκόπουλος, περ.Σύναξη, τ.156/2020, σελ.61).

(...)Τά όπλα μας αρχίζουν απ’ τήν αγάπη καί κάθε τους αρίθμηση μέ τήν αγάπη κλείνει. Νους, ψυχή, σώμα στή δούλεψη τής αγάπης. Η πίστη τό κράτος της, η έκ­σταση λάμψη της κι ανάβρυσμα της. "Όλα της αγάπης.

’Επειδή amoris causa έγινε κι ο κόσμος, γίναμε κ’ εμείς νά τόν χαρούμε στόν Παράδεισο. Κ’ ή αγάπη ετούτη ή πολεμική φανέρωμα και δύναμη πένθους είναι γιά τό πέσιμό μας. Καί παραμάχαιρό της ο φρενήρης διαλογισμός του θανάτου.

 ’Εδώ η μάχη των μαχών.’Εκείνος πού θά ξεχάσει τό θάνατο βουλιάζει στή φθαρτική ματαιότητα, στή ματαίωση τής ζωής.

Κ’ έχει δικό του τό γκρεμό της μηδενικότητας.

Γιατί ό Θεός περιμένει τήν επίθεσή μας.

’Ερωτικό μεγαλείο της γοτθικής αιχμηρότητας.

   Όποιος συναδράχνει τήν υπόσταση, έξω καί μέσα κόσμο, καί τή γυρίζει σέ πάλη μέ τό θάνατο μέσ’ άπ’ τό θάνατο,

 ειν’ ο βαθύτατος Νικητής(...)

(Ν.Καρούζος, Επιστολή , περ.Σύνορο (1965), τευχ.35, σ.65)

Don Giuseppe Berardelli: '' Ένας απέριττος Χριστός''. Ένας αλλιώτικος ιερωμένος σε μια εποχή συλλογικής οδύνης, ανανοηματοδοτεί την έννοια της Θυσίας, παραδίδοντας την αναπνοή του ως σκυτάλη στη Ζωή.

​

Ο Don Giuseppe Berardelli, πέθανε αγωνιζόμενος, ως ιερέας, καθώς παραχώρησε τον αναπνευστήρα του, με σκοπό να τον προσφέρει σε ένα νεότερό του ασθενή.

[ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΤΗΣ ARABERARA, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2020.]

Του Piero Bonicelli 23 Μαρτίου 2020¹.

 «Πέθανε αγωνιζόμενος», μία κοινότοπος ρήση!