Εις ανάμνησιν των 150ων γενεθλίων του Ρώσου φιλοσόφου Νικολάι Berdyaev

Στο αξιοσημείωτο δοκίμιό της για τη θρησκευτικο-φιλοσοφική σκηνή στη «Ρωσική Ασημένια Εποχή», η Bernice Glatzer Rosenthal(Fordham University ) περιγράφει τον ουμανισμό του Berdyaev ως απάνθρωπο.[1]

Τα εμβλήματα αυτής της «απανθρωπιάς» αντιπροσωπεύονται, μεταξύ άλλων, από την επιδοκιμασία του για την είσοδο της Ρωσίας στον «Μεγάλο Πόλεμο», τον έπαινο του «Καθολικού Μεσαίωνα» και την απόρριψή του στην ιδέα της «αιώνιας αστικής ειρήνης». ”[2]

Αλλά είναι δυνατόν η ριζική έμφαση του Berdyaev στην ανθρώπινη προσωπικότητα και την ανθρώπινη ελευθερία να είναι πράγματι απάνθρωπη;