«Η Γυναίκα εντός της Κοινότητας. Οίκος, Εκκλησία, Κοινωνία».(Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2021 και ώρα 18.00-20.00 εκδήλωση-συζήτηση)

Τολστόι ή Ντοστογιέφσκι: Ποιον Θεό να πιστέψω;

    Ο George Steiner, σε αυτό έργο που εκδόθηκε το 1959,  μελετά δύο διαφορετικούς ανθρώπους, δύο ανταγωνιστικά λογοτεχνικά παραδείγματα και δύο αντικρουόμενες κοσμοθεωρίες, δύο ανταγωνιστικά λογοτεχνικά παραδείγματα και δύο αντικρουόμενες κοσμοθεωρίες.

Για την εποχή που γράφτηκε η μελέτη ήταν πρωτοποριακή γιατί αμφισβητούσε τα πορίσματα της «Νέας Κριτικής» που βρισκόταν τότε στο προσκήνιο η οποία απέδιδε ιδιαίτερη σημασία στη μορφή των κειμένων ενώ ο Steiner αναζητεί τις θεολογικές και υπαρξιακές ρίζες των έργων.

Η ευρυμάθεια του Steiner και η διεισδυτική του σκέψη καθιστούν το δοκίμιο πρότυπο κριτικής προσέγγισης.

Στο δίλημμα Τολστόι ή Ντοστογιέφσκι, η ουδετερότητα είναι ψευδής, αν όχι αδύνατη. Το έργο του Τολστόι εντάσσεται στην επική παράδοση, ενώ η τέχνη του Ντοστογιέφσκι ανάγεται στα θεμέλια της δραματικής σύλληψης του κόσμου.

WHAT ORTHODOX CHRISTIANITY CAN BRING TO AMERICAN CHRISTIAN POLITICS

By George Demacopoulosⁱ(2015), the Fr. John Meyendorff and Patterson Family Chair of Orthodox Christian Studies and Co-Director of the Orthodox Christian Studies Center at Fordham University.                              

   Η πολιτική μπορεί να δημιουργεί περίεργους συντρόφους, αλλά οι πολιτικές συμμαχίες που σφυρηλατήθηκαν από πολλούς Αμερικανούς Χριστιανούς είναι χειρότερες και από κάθε τι παράξενο - είναι κυνικά ειρωνικές και αυτοαναιρούμενες.                         

Στα αριστερά, οι ριζοσπάστες βασίζονται στη χριστιανική διδασκαλία για να επιδιώξουν την κοινωνική δικαιοσύνη, τη φυλετική και την ισότητα των φύλων και την ευθύνη για το περιβάλλον.                           

Αλλά για να έχουν φωνή στην πολιτική σκηνή της Αριστεράς, οι Χριστιανοί συντάσσονται με τους υποστηρικτές των απεριόριστων δικαιωμάτων επί των αμβλώσεων, της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας και εκείνων που (αφελώς) επιδιώκουν να απομακρύνουν τον θρησκευτικό λόγο από τη δημόσια ζωή. 

Στα δεξιά, οι επίσης επαναστατικοί βασίζονται στη χριστιανική διδασκαλία για να αμφισβητήσουν τις αμβλώσεις και να υποστηρίξουν τις ''παραδοσιακές αξίες''.

DIANE RAVITCH:<< Γιατί άλλαξα γνώμη>> (για την πορεία της τρέχουσας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης).

Της DIANE RAVITCH, καθηγήτριας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης,  συγγραφέως του βιβλίου «Reign of Error: The Hoax of the Privatization Movement and the Danger to America’s Public Schools».

Η εισαγωγή, της " γονικής επιλογής- προτίμησης" και της "λογοδοσίας /  αξιολογικής κατάταξης» στο εκπαιδευτικό σύστημα, αν και πράγματα καλά στα χαρτία,  ήταν κάτι το οποίο στην πραγματικότητα απέτυχε.

Oταν μπήκα στη διοίκηση του George Herbert Walker Bush το 1991, δεν είχα προκαθορισμένες ιδέες σχετικά με την ''επιλογή'' και τη «λογοδοσία /  αξιολογική κατάταξη».

"Επιλογή" σήμαινε κουπόνια (vouchers), μια ιδέα που είχε απορριφθεί επανειλημμένα στα κρατικά δημοψηφίσματα και από τα δικαστήρια. Το θέμα δεν είχε τραβήξει ποτέ την προσοχή μου.

Η «λογοδοσία /  αξιολογική κατάταξη» ήταν ένας από εκείνους τους επιπόλαιους όρους που όλοι χρησιμοποιούσαν με θαυμασμό, αλλά κανείς δεν έκανε ουσιαστικά τίποτα.

Το σταθερό ενδιαφέρον μου, τότε και τώρα, ήταν το πρόγραμμα σπουδών - δηλαδή, η γνώση που διδάσκεται σκόπιμα σε θέματα όπως η ιστορία, η γεωγραφία, οι τέχνες, η λογοτεχνία, η πολιτική, η επιστήμη και τα μαθηματικά.

Η Πάπισσα Ιωάννα. Μύθος ή πραγματικότητα;(ή αλλιώς: ''Η αβάσταχτη οξυδέρκεια του Ε.Ροΐδη'')

[του Α. Καμμά,  ιατρού ορθοπεδικού, Αντιπρόεδρου του ΤΕΙ-Α, περ. Τεχνολογικά Χρονικά, τ.21/2010, σ.17-21, εκ του: http://ejournals.uniwa.gr/index.php/TECHXRON/article/view/1436/1432 13-10-2021)]

Ο Εμμανουήλ Ράίδης γεννήθηκε το 1836 στην Ερμούπολη της Σύρου, αλλά πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Γένοβα και το Ιάσιο, ενώ αργότερα πήγε για σπουδές στη Γερμανία.

Ο ίδιος γράφει ότι άκουσε για πρώτη φορά την ιστορία της πάπισσας Ιωάννας, όταν ήταν παιδί στη Γένοβα και εντυπωσιάσθηκε τόσο που, σπουδαστής αργότερα στη Γερμανία, άρχισε να συλλέγει υλικό πάνω σ’ αυτό το θέμα.

Κύρια αρχικά πηγή του ήταν η πραγματεία του καλβινιστή θεολόγου Φρειδερίκου Σπανχαΐμ του παλαιότερου (Friedrich Spanheim I' Ancien), που δημοσιεύθηκε το 1631 με τίτλο: «Disquisitio historica de papa foemina inter Leonem IV et Benedictum III», όπως και το έμμετρο αφήγημα «Papessa» του Giambattista Casti που δημοσιεύθηκε το 1804.

Ο Ροΐδης θεώρησε το μυθιστόρημά του «Η Πάπισσα Ιωάννα», που εκδόθηκε το 1866ⁱ, ως «μεσαιωνική μελέτη», δεδομένου ότι ο ίδιος ήταν πεπεισμένος για την ιστορική ύπαρξη της ηρωίδας του.

Ανεξάρτητα όμως από την ιστορική -κατά το συγγραφέα- αλήθεια, η «Πάπισσα Ιωάννα» αποτέλεσε, από λογοτεχνικής πλευράς, μία ουσιαστική στροφή από το ρομαντισμό που επικυριαρχούσε το 19° αιώνα, στο ρεαλισμό, την κοινωνική κριτική, τη σάτιρα και την παρωδία, παραμέτρους ιδιαίτερα ενοχλητικές για τη συντηρητική κοινωνία της εποχής εκείνης.

Φυσική συνέπεια της ενόχλησης που προκάλεσε ήταν ο πόλεμος, τον οποίον του εκήρυξαν(ελλδικοί) ιεράρχες της εποχής οι οποίοι, με επικεφαλής τον επίσκοπο Καρυστίας Μακάριο, με άρθρα στον τύπο και κηρύγματα από άμβωνος αναθεμάτιζαν συνεχώς το έργο αυτό ως «βλάσφημο», «κακοήθες», κ.ά.

Ο Ροΐδης όμως, κάθε άλλο παρά πτοήθηκε από τις επιθέσεις αυτές, ακόμα και όταν η Ιερά Σύνοδος τον αφόρισε(ie.αφόρισε το βιβλίο)ⁱⁱ, τον Απρίλιο του 1866, ζητώντας συγχρόνως από την ελληνική πολιτεία την απαγόρευση της κυκλοφορίας του «αντιχριστιανικού» μυθιστορήματος του.

Με σειρά σατυρικών άρθρων του, υπό τον τίτλο: «Επιστολαί ενός Αγρινιώτου» (με την υπογραφή Διονύσιος Σουρλής στην εφημερίδα Αυγή, Μάιος 1866, και έπειτα με σοβαρό -αλλά και πιο δηκτικό τόνο-με το «Ολίγαι λέξες εις απάντησιν της αφοριστικής εγκυκλίου της Συνόδου») έφθασε ακόμα και να ευχαριστεί την Ιερά Σύνοδο που, με τις ενέργειές της, έκανε γνωστό το έργο του στο ευρύ κοινό.

Και ίσως δεν είχε άδικο.

Η «Πάπισσα Ιωάννα» μεταφράσθηκε σε πολλές γλώσσες, αργότερα και στην καθομιλουμένη ελληνική και συνεχίζει να επανεκδίδεται με μεγάλη επιτυχία.

Ίσως αυτή η επιτυχία του να είναι και η καλύτερη απάντηση σε όσους ταυτίζουν το σκοταδισμό με την ιστορική αλήθεια και το αιώνιο κήρυγμα του Ναζωραίου.

ΕΝΑΡΞΗ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ: 21-10-2021

 

ΕΣΠΕΡΙΝΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ: ''ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΟΛΟ ΛΑΤΡΕΙΑ''. Σχόλια κι εμβαθύνσεις σε Ι.Ακολουθίες της Εκκλησίας μας.

ΗΜΕΡΑ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑΣ_ Ένας χαιρετισμός αγάπης. Και ο καιρός ;

                           1.

παντού αδιάκοπο λευκό,

σαν να έχει βυθιστεί σε τρύπα στον πάγο η αναμονή

μια τέτοια άξεστη υγρασία

αυτές οι ευχάριστες σταγόνες νερού

που ενώνονται και παγώνουν

μακριές εγχαράξεις στου παγετού

το τεφρώδες, πυκνό σκοτάδι

Ψηλά μπλε, χαμηλά μπλε, πουλί, ψάρι ή γκρι του βυθού

                       2.

εδώ υπάρχει φως της μέρας ραβδωτό

φως από φανούς θυέλλης και χρώματα

ν’ ακουμπήσεις πάνω τους, ν’ ακούσεις που

από μέσα τους ξεμυτίζουν αντικείμενα

και πλάσματα ν’ ακολουθήσεις από απόσταση

αν δεν επιστρέψουν

στα καιρικά φαινόμενα και πάλι.

(Eva Runefelt - Two poems, translated into Greek by Vasilis Papageorgiou ).

    Μέσα σε τοπίο βροχερό κι ανάλογη φθινοπωρινή διάθεση πραγματοποιήθηκε και ολοκληρώθηκε για μια ακόμη φορά η εορτή Αγάπης και Αλληλεγγύης των  Εθελοντών Αιμοδοτών της Τράπεζας Αίματος της «ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ» Καλλιθέας με την πλούσια και καθοριστική υποστήριξη και παραχώρηση υποδομών εκ μέρους του προέδρου του ΕΦΤ, πανοσ.αρχιμ.π.Σισώη Σκάρκου και την πολυμερή, πολυήμερη και πολύωρη προσωπική εθελοντική εργασία των κυρίων και κυριών της δράσης, της κας. ΠΕΡΙΒΟΛΑΡΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΣ, της κας.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΣΠΡΟΥ,  της κας. ΡΟΥΛΙΤΑΣ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ,  της κας. ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΥ,  του κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΞΙΟΜΑΚΑΡΟΥ.

Παρασκευή 17-9-2021 ο Αγιασμός έναρξης της νέας και έκτης κατά σειρά (6ης)χρονιάς λειτουργίας του Παιδικού Σταθμού «ΚΡΥΣΤΑΛΙΤΣΑ»

       Με τις ευλογίες του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου Β’, πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 17-9-2021, 10.15 π.μ, ο Αγιασμός έναρξης της νέας και έκτης κατά σειρά (6ης) χρονιάς λειτουργίας του Παιδικού Σταθμού «ΚΡΥΣΤΑΛΙΤΣΑ» του Φιλόπτωχου Ταμείου της ενορίας του Ι.Ν Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας, παρουσία του προέδρου της Διοικούσης επιτροπής πανοσιολογιοτάτου Αρχιμ. π. Σισώη Σκάρκου, της κας. Πολυξένης Χαλκίδου αντιπροέδρου του Δ.Σ., της κας. Κανέλλας Παπαδοπούλου Γραμματέως της Διοικούσης επιτροπής,της κας. Αγγελικής Μάμμου ταμίου του Δ.Σ., και των λοιπών κυριών μελών του Δ.Σ(κ. Άννα Μπεκερετζιάν,κ. Πολυξένη Καζάνα,κ. Αικατερίνη Περιβολάρη), και τέλος αλλά και κατεξοχήν της Διευθύντριας, των Νηπιαγωγών, και των παιδιών του Σταθμού.

TOY CTAYPOY

Ευσυνόπτως και με εκκλησιαστική κατάνυξη εορτάσθηκε η εορτή της Παγκόσμιας Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού την Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2021 στον Ιερό Ναό μας.

Την παραμονή, το απόγευμα στις 6 μμ, εψάλη η ακολουθία του Εσπερινού μετά αρτοκλασίας και στη συνέχεια η ακολουθία των χαιρετισμών (Α & Β Στάση) του Τιμίου Σταυρού, με την συμμετοχή των ιεροψαλτών εκ του αναλογίου, ενώ αρκετοί ενορίτες ήταν εκείνοι που προσκύνησαν τον Τίμιο Σταυρό και έλαβαν κλάδους βασιλικού ως ευλογία.

ΑΝΘΟΔΕΣΜΗ

(Νίκος Τσιφόρος (1955), Χρονογραφήματα, περ. ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ)

Το συμβούλιο των υφισταμένων συνεδρίασε δυο ολόκληρες ώρες. Οι κύριοι επέμεναν στην τούρτα.                   Μια καλή τούρτα είναι ό,τι χρειάζεται για να ευχηθεί κανείς «χρόνια πολλά και ευτυχή». 

Οι κυρίες, όμως, φύσεις αισθηματικές, θέλανε, καλά και σώνει. να στείλουνε ανθοδέσμη. Μαζί τους τάχτηκε κι ο μικρός αλλήθωρος υπάλληλος, που τα ’βλεπε όλα στραβά. Τελικά, αγοράστηκε μια υπέροχη ανθοδέσμη, δώδεκα άσπρα τριαντάφυλλα.

Η κάρτα γράφτηκε, ύστερα από σοβαρές διαφωνίες, από τον κύριο γραμματέα, που είχε κάποιο φιλολογικό ταλέντο. Τρεις φορές του είχαν δημοσιεύσει διήγημα στην τοπική εφημερίδα, «Ο Φρουρός του Καρατζόβλαχου».

Ο μικρός του γραφείου την κουβάλησε στο σπίτι του εορτάζοντος. Όλα έγιναν υπέροχα.

Ο κύριος Σταύρος ξύπνησε το πρωί της εορτής του,14 του Σεπτέμβρη, μάλλον ευδιάθετος. Ξυρίστηκε με καινούργια λάμα, έπλυνε και τα πόδια του, παρόλο που δεν ήτανε Σάββατο. Ύστερα δέχτηκε τους ασπασμούς της συζύγου του, της μεγάλης του κόρης, που τον ευχήθηκε γελαστή, και της μικρής, που του ζήτησε χαρτζιλίκι. 

Για το επίσημον της ημέρας, έφαγε κι ένα αμυγδαλωτό με τον καφέ του.

Μια μεγάλη ευτυχία κυλούσε στις φλέβες του, φούσκωνε την αορτή του και έβγαινε από το παράθυρο, για να ξαπλωθεί στη συνοικία.

‘’Μια ενσαρκωμένη Ιερωσύνη έναντι μιας άλλης με βάση το πυρίτιο: η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί ποτέ να παράξει ιερείς’’.

[by Pulis,Matthewⁱ . (2021). An Embodied vs a Silicon-based Priesthood: AIs can never be Catholic Priests. Academia Letters, Article 579. https://doi.org/10.20935/AL579 ].

Πριν από μερικούς μήνες, διάβασα μια εν Χριστω αδελφή, την Ilia Delio, σε συνέντευξη στην Vox και με άφησε σε έμπλεο αμηχανίας. 

Πήρε χρόνο να σκεφτώ τι είπε.

Έχοντας βιώσει τον COVID, συνειδητοποίησα για πάντα την ανάγκη για την ανθρώπινη πτυχή του ιερέα.

Η Φραγκισκανή αδελφή και κάτοχος δύο διδακτορικών, Ilia Delio, σε μια συνέντευξη στο περιοδικό Voxⁱⁱ είπε:

«Η Ρ/Κκαθολική αντίληψη θα έλεγε ότι ο ιερέας αλλάζει οντολογικά κατά τη χειροτονία. Είναι αλήθεια; » ρώτησε. «Ίσως η ιεροσύνη να μην είναι μια εσωτερική ουσία αλλά ένα προγραμματιζόμενο χαρακτηριστικό που ακόμη και μια «πεπτωκυία» δημιουργία, όπως ένα ρομπότ, μπορεί να ενσωματώσει. "Έχουμε αυτές τις σταθερές φιλοσοφικές ιδέες και η τεχνητή νοημοσύνη αμφισβητεί αυτές τις ιδέες-προκαλεί την" Εκκλησία "να κινηθεί προς ένα" μετα-ανθρώπινο ιερατείο» . (Προς το παρόν, αστειεύτηκε, ένα ρομπότ μάλλον θα έκανε καλύτερα ως Προτεστάντης.)

Θα 'ρχεται όπως η άνοιξη [ Του Δημήτρη Γκιούλου]

 Κάποιες σκέψεις μετά τη θέαση του υπέροχου οπτικού δοκιμίου του Γιάννη Καρπούζη για τον ποιητή, με τίτλο: «Νίκος Καρούζος:Ο δρόμος για το Έαρⁱ».

**********

Αν θέλει να γράψει κανείς για τον Καρούζο. θα τον διευκολύνει πολύ να έχει στο μυαλό του πως ο ίδιος δεν έγραφε ποίηση, τη ζούσε. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι κατακλείδα ενός από τα πολλά αφιερώματα, άρθρα ή μελέτες που έχουν προσπαθήσει να προσεγγίσουν το φαινόμενο Καρούζος και όλοι να είμαστε χαρούμενοι.

Γιάννης Καρπούζης, Συνέντευξη: Τάσος Στεργίου

Ο καταραμένος ποιητής Νίκος Καρούζος είναι το κεντρικό πρόσωπο του οπτικού δοκιμίου του Γιάννη Καρπούζη που ακολουθεί τη διαδρομή του απ’ το αθηναϊκό αστικό τοπίο μέχρι την εξορία στη Μακρόνησο και απ’ τη Στοκχόλμη μέχρι την Κρονστάνδη - προς μια άνοιξη που ακόμα εκκρεμεί. 

[Ο Γιάννης Καρπούζης είναι ένας νέος σκηνοθέτης και καλλιτέχνης, αναγνωρισμένος διεθνώς για το εικαστικό έργο και τη φωτογραφία του. Το «Νίκος Καρούζος – Ο Δρόμος για το Έαρ» είναι το πρώτο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ του, έκανε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2020, όπου και απέσπασε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη.].

**********

C;: Γιατί ο Καρούζος σήμερα - γιατί ξανά Καρούζος;

Γ.Κ.: Γιατί ο Καρούζος δεν ήτανε γνωστός μέχρι σήμερα. Η εικόνα που έχει η νέα γενιά αναγνωστών, συγγραφέων και μελετητών για τον Καρούζο πιστεύω πως είναι πολύ δικαιότερη σε σχέση με αυτήν του παρελθόντος. Όπως λέει στην ταινία ο Θάνος Σταθόπουλος, τη δεκαετία του '80 τον Καρούζο τον γνώρισε η μισή Ελλάδα.

Για τον Νίκο Καρούζο [ Της Κατερίνας Αγυιώτη].

Αποσπάσματα ποιημάτων και συνεντεύξεων του Νίκου Καρούζου, που ακούγονται στο ντοκιμαντέρ «Νίκος Καρούζος – Ο Δρόμος για το Έαρ» (cτις αίθουσες από 08/07/2021).   

Με τον παππού πηγαίναμε συχνά στο νεκροταφείο στο Ναύπλιο. Η γυναίκα του νεκροθάφτη μας έφτιαχνε καφέ.

Καθόμαστε στο πλακόστρωτο της εκκλησίας του νεκροταφείου και πίναμε καφέα ρεμβάζοντας τους τάφους.

**********

Στον "Ρομαντικό Επίλογο", θα γράψει:

Μη με διαβάζετε όταν δεν έχετε
παρακολουθήσει κηδείες αγνώστων
ή έστω μνημόσυνα.

ΔΥΟ ΕΡΩΤΕΣ

(Νίκος Τσιφόρος (1955), Χρονογραφήματα, περ. ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ.)

Θυμόταν ακόμα το τετράγωνο της υποτεινούσης, τη ναυ­μαχία του Ακτίου και την κοσμογονική θεωρία του Λαπλάς, όλα κείνα τα άχρηστα πράγματα που προσφέρει η γυμνασιακή μόρφωση. 

Έδειχνε όμως ενδιαφέρον στις γούνες από Τσιντσιλά και στα μονόπετρα, πήγαινε και στις εκθέσεις μόδας. Τα δειλινά έπινε Μαρτίνι έξτρα ντράϊ και συζητούσε για τις τελευταίες φιλολογικές εκδόσεις. Γενικά ήταν ένα τέλειο κοσμικό θηλυκό. Τη λέγανε Άρτεμι, το ’βρίσκε όμως πολύ πιο βολικό να την φωνάζουνε Ντιάνα...

Η Ντιάνα προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα σε δυο δια­φορετικούς κυρίους.

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

 (Χρηστός Νιάρος, περ.ΣΧΕΔΙΑ, Τεύχος 92 — Σεπτεμβρίου 2021, σ.12).

Όταν οι μισοί ονειρεύονται, οι άλλοι μισοί κοιμούνται στα όνειρά τους. Νικητές και ηττημένοι, ερασιτέχνες και επαγγελματίες, απόντες και παρόντες, θεατρίνοι και θεατές, όλοι και ο καθείς ξεχωριστά, σε διαδρομές καθημερινότητας και στις προεκτάσεις της.

Κάπως έτσι έχει γίνει. Κάπως έτσι πάει το πράγμα.

Στάσιμοι βηματισμοί, από το πάτωμα μέχρι, το ταβάνι. Στο ενδιάμεσο γήπεδο, καναπές, πλατεία και μηχανικές ανάγκες. Διαλείμματα και παρενθέσεις μπαλκονιού, όταν υπάρχουν, θεμιτές. Τα μπαλκόνια μας φάγανε, τα μπαλκόνια που διψάνε για λίγο νερό στις γλάστρες και για λόγια περιληπτικά, μεταξύ πάνω και κάτω ορόφου.

Ακόμη και τα πουλιά δεν φτιάχνουν φωλιές, ούτε ακούν παρέες.

ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ME TZIN

   (ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΛΕΦΑΝΤΗΣ, περ.ΣΧΕΔΙΑ, Τεύχος 92 — Σεπτεμβρίου 2021, σ.6)

Χρόνια μετανάστρια στο Ζανκτ Πάουλι, η Μαργαρίτα επιστρέφει κάθε χρόνο να χαρεί τη μαμά της, ρουφώντας αχόρταγα κάθε στιγμή από τη μονότονη ζωή του ορεινού χωριού της κάπου στη δυτική Μακεδονία. Τα έφερε η μοίρα και η φετινή επιστροφή επιφύλασσε νέες εκπλήξεις για τη λεβέντισσα μάνα. Η Μαργαρίτα, βλέπετε, είναι επιτέλους σφόδρα ερωτευμένη και αυτή τη φορά είχε το αμόρε στο πλάι της. 

Αστεφάνωτη στο χωριό η πρωτοκόρη, πώς να το διαχειριστεί η περήφανη γυναίκα που είναι μαθημένη -και αυτή και οι γύρω της- αλλιώς;

Αμ, το χειρότερο είναι άλλο. Η Μαργαρίτα τον τελευταίο χρόνο το γύρισε στη χορτοφαγία. «Μαμά, σε παρακαλώ, μην αγοράζεις έξτρα κρέας για μας. Πάρε για σένα μόνο, εμείς δεν θέλουμε», ήταν από τα πρώτα πράγματα που της είπε, μετά τις αγκαλιές, τα φιλιά, τα καλωσορίσματα. «Και πώς ζεις, παιδάκι μου», αντέδρασε με τα μάτια ορθάνοιχτα από την αγωνία. Φαρμακώθηκε, μα δεν είπε τίποτα άλλο. Πόσα να αντέξει η δύσμοιρη Ελληνίδα μάνα;

EOPTH ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ I N METAMOPΦΩCΕΩC, 26 & 27/8/2021

    Με εκκλησιαστική λαμπρότητα και μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα αλλά και με τη δέουσα λαμπρότητα – παρά τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν λόγω της Covid-19-, στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Καλλιθέας, την Πέμπτη 26/8/2020 και περί την 7 μμ, τελέστηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός μετά της ευλογίας των πλακούντων χάριν της εορτής της μνήμης του Αγίου Φανουρίου του  νεοφανούς και θαυματουργού.    

Κατά τη διάρκεια του εσπερινού παρέστη πλήθος κόσμου περισσότερο από κάθε άλλη φορά κάτι που επεσήμανε προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα ο προεξάρχων και χοροστατών Θεοφ.Επίσκοπος Ρωγών κκ.Φιλόθεος  οποίος και απήθυνε τον προσήκοντα λόγον οικοδομής και παρακλήσεως προ της ενάρξεως της δεήσεως και της ευλόγησης των προσφερομένων πλακούντων (πιτών) είς τιμήν και μνήμην του αγίου.

Στο ακαδημαϊκής λιτότητας και συντομίας κήρυγμά του, αφού δαψιλώς συνεχάρη τον προϊστάμενο της ενορίας πανοσιολογιώτατον Αρχιμ. Σισώη Σκάρκο, τους πατέρες του Ι.Ναού και σύσσωμο το σώμα των ενοριτών των συμμετασχόντων στο λειτουργικό-λατρευτικό πλαίσιο της εορτής, είπε : 

Τι να λέει το «Old» του M. N.Shyamalan για τη γήρανση και την αξιοπρέπεια του ανθρωπίνου προσώπου στην Covidfree κοινωνία μας;

       

     Το «Old» χρωματίζει ένα δυνητικά τρομακτικό σενάριο στο οποίο μια ομάδα παραθεριστών αρχίζει ξαφνικά να γερνά με ταχείς ρυθμούς.           Υπάρχει ένα μυστήριο και αυτό το μυστήριο παίρνει αργότερα μια εξήγηση, μια ταινία που αρνείται να επιβραδύνει ακόμη και για μια στιγμή.

Υπάρχει πάντα ο θάνατος εξαιτίας μιας βιοηθικά ευφάνταστης αγριότητας, σώματα λυγισμένα, σπασμένα και στραμμένα εναντίον τους. Η βία έχει σχεδιαστεί για να τρέχει κάτω από το δέρμα, να χρησιμοποιήσει τη φρίκη του σώματος για να γίνει μεταφυσική κι υπαρξιακή.

Το '' setup '' είναι ένα καθαρό '' The Twilight Zone '' από τον Rod Serling: μια όμορφη, απομονωμένη τροπική παραλία όπου ο χρόνος μυστηριωδώς ξεφεύγει, που γερνά πρόωρα και γρήγορα όποιον έχει την τύχη να παρασυρθεί στις ακτές του.