Μέσα
στην ελαφρότητα πολλών και την αδιαφορία
άλλων, πνίγεται, συνήθως, η διάθεση για
διαμαρτυρία και η θέληση για αγώνα.
Τι μπορεί να κάμει κανείς για αναχαίτιση του κακού;
Όσοι βρεθήκαμε εδώ στην Αιμοδοσία, την ΚΥΡΙΑΚΗ 6-4-2025, εθελοντές και μή, συνειδητοήσαμε τον σκοπό της παρουσίας μας.
[...]Ας πούμε δυο λόγια για τον Ύμνο πρώτα.
Αποτελείται από προοίμιο και 24 οίκους δηλαδή στροφές σε αλφαβητική ακροστιχίδα από το Α ως το Ω. Συνολικά πρόκειται για 144 χαίρε, κάπως σαν ποιητική προέκταση που περιλαμβάνει ωστόσο θεολογικά και δογματικά στοιχεία, του Χαίρε κεχαριτωμένη που απηύθυνε ο Γαβριήλ στην Παρθένο.
Το 626 μ.Χ. ο Ηράκλειος ο αυτοκράτορας πολεμούσε τους Πέρσες, και στην απουσία του οι Άβαροι πολιόρκησαν την Κωνσταντινούπολη. Καθώς ετοιμάζονταν για την οριστική επίθεση, ξέσπασε τρομερή τρικυμία και κατέστρεψε το στόλο τους. Έτσι λύθηκε η πολιορκία και η Πόλη σώθηκε.
Καθώς
είμαστε πλέον στη Σαρακοστή, πολλοί –
χριστιανοί και μη – αναρωτιούνται για
το νόημα της νηστείας.
Θα είχε άραγε περισσότερη σημασία αν τη θεωρούσαμε όχι ως μια ηθική υποχρέωση ή μια αξιομισθία, αλλά ως έκφραση εγγύτητας με τον Θεό;
Αν έχουμε έναν καλό φίλο, δεν του τηλεφωνούμε απλώς μια φορά τον χρόνο για να του υπενθυμίσουμε ότι γνωρίζουμε την ύπαρξή του. Ένα ετήσιο τηλεφώνημα δεν θα συνέβαλε ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της σχέσης μας. Όπως κάθε σημαντικός δεσμός, έτσι και μια φιλία ή ένας γάμος απαιτεί συνεχή φροντίδα για να βελτιωθεί και να προκόψει.
Υπάρχουν σχέσεις που διαρκούν δεκαετίες, περνώντας από σκαμπανεβάσματα, προδοσίες και συγχώρηση, καθώς εξελίσσονται μέσα από αυτές τις εμπειρίες. Η αγάπη που υπήρχε στην αρχή δεν είναι η ίδια με την αγάπη που υπάρχει μετά από πενήντα χρόνια – γιατί; Επειδή τα εμπλεκόμενα πρόσωπα επένδυσαν στην σχέση τους, αντί να περιοριστούν σε περιστασιακές επαφές ώστε απλώς να διαβεβαιώσουν την ύπαρξη τους ο ένας στον άλλον.
Αν αυτό ισχύει για τις ανθρώπινες σχέσεις, γιατί να μην ισχύει και για τη σχέση μας με τον Θεό;
Την
Κυριακή εσπέρας, 2 Μαρτίου 2025, στις Ορθόδοξες
Εκκλησίες τελείται ο Εσπερινός της
Συγχωρήσεως, λίγο πριν από την έναρξη
της Μεγάλης Σαρακοστής, καλώντας τους
πιστούς να αναλογιστούν τη συγχώρηση
του Θεού και τη σημασία της συγγνώμης.
Την ημέρα αυτή, η Εκκλησία υπενθυμίζει στους πιστούς πως η συγχώρηση του Θεού, καθώς και η ανθρώπινη είναι βαθιά αλληλένδετες: «ἐάν δέ μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις ά παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατήρ ὑμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν» (Ματθ. 6:15).
Τι εννοούμε, όμως, πραγματικά με τον όρο «συγχώρηση»; Μπορεί η συγχώρηση να υπάρξει όταν στην πραγματικότητα συντρίβεται από το βάρος του κακού, το οποίο παραβιάζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και καθιστά την ανθρώπινη ζωή αναλώσιμη;
Παρότι συχνά παρουσιάζεται ως πανάκεια για κάθε μορφή σύγκρουσης, η συγχώρηση είναι ένα σύνθετο και απαιτητικό φαινόμενο, που εκτυλίσσεται στον χώρο των προσωπικών σχέσεων, στην καρδιά της σχέσης μεταξύ θύματος και θύτη. Δεν πρέπει να συγχέεται με πολιτικούς όρους όπως η αμνηστία, η επιείκεια, η χάρη ή ακόμη και η συμφιλίωση.
«Οι
μέρες του φωτός δεν ήρθαν ποτέ μόνες
τους. Τις έφεραν πάντα άνθρωποι που
πίστευαν σε κάτι καλύτερο, κάτι ανώτερο,
κάτι υψηλό».
Μόλις λίγες μέρες μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, σε σχετικό άρθρο μας αναρωτιόμασταν αν αυτό το δυστύχημα – έγκλημα που σόκαρε, θύμωσε και προκάλεσε την οργή της ελληνικής κοινωνίας θα μπορούσε να αποτελέσει την σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι, ώστε να απειληθεί πραγματικά σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και οι απολήξεις του μέσα στην κοινωνία.
Διαβάζοντας
το «Left is not Woke» της Susan Neimani
Η Susan Neimanii είναι η Αμερικανίδα διευθύντρια του «Φόρουμ Αϊνστάιν», που εδρεύει στο Πότσνταμ της Γερμανίας.
Το Φόρουμ αυτο-προσδιορίζεται ως μια ανοιχτή δεξαμενή σκέψης για βασικά ζητήματα που κυμαίνονται από την τέχνη και την πολιτική μέχρι τις κοινωνικές επιστήμες, την ηθική και τη θρησκεία.
Απευθυνόμενο σε ακαδημαϊκούς και μη, το Φόρουμ δηλώνει ότι συνδυάζει την κριτική σκέψη με το κοινωνικό ενδιαφέρον, όπως έκανε και ο ίδιος ο Αϊνστάιν.
Το βιβλίο της Neiman Left is not Woke (Polity Press, 2023)iii κάνει ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος: υποστηρίζει μια ριζική διαφορά μεταξύ της Αριστεράς και της προοπτικής του «Woke» κινήματος
του Γιάννη Πεγειώτη
Τον σκέφτομαι συχνά. Ήταν από τα πρώτα μαθήματα που μου έμειναν από το Δημοτικό.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ο ασκητής, ο ανδρείος, ο χωρίς φόβον εμπροσθεν της του κόσμου εξουσίας.Ο ανδρας που έζησε αφοβα και ασκητικά στην Έρημο. Ο Βαπτιστής του Κυρίου.
Ο όμορφος με μιαν άλλην ομορφιάν ήθους. Φωνή βοώντος. Φωνή μετανοίας. Φωνή αλλαγής και ηθικής ακεραιότητος.
ΣΕ ένα ξέφρενο
Χριστουγεννιάτικο Πάρτι,
γεμάτο από τραγούδια, παιχνίδια
και εκπλήξεις, είχαν την ευκαιρία
να συμμετάσχουν, μαζί με τους γονείς
και κηδεμόνες τους, τα λιλιπούτεια
μέλη που φιλοξενούνται τη φετινή
περίοδο στον εντυπωσιακά στολισμένο
Ενοριακό Παιδικό Σταθμό
«Κρυσταλίτσα» (Κρέμου
145, Καλλιθέα), το απόγευμα του
Σαββάτου 21 Δεκεμβρίου 2024.
Σε
μια εποχή που επικρατεί ο άκρατος
εγωισμός και το προσωπικό συμφέρον, θα
γεννηθεί και πάλι ο Χριστός για να σπάσει
τα δεσμά της αμαρτίας και να καταστήσει
τον άνθρωπο ικανό για την επιστροφή του
στον Παράδεισο.
Σε αυτήν την εποχή για εκατοντάδες ευάλωτους στην Καλλιθέα Αθηνών, ο χειμώνας δεν είναι απλώς μια εποχή - είναι μια απειλητική για τη ζωή πρόκληση που πρέπει να ξεπεραστεί.
Το κρύο γίνεται σιωπηλός εχθρός και η επιβίωσή τους εξαρτάται από τη συλλογική δράση!
Πρόσφατα η Catholic Herald αναφέρεται στις διώξεις των Χριστιανών στο Χαλέπι και ότι η I.D.C (“In Defence of Christians”), μια οργάνωση υπεράσπισης των Χριστιανών και άλλων θρησκευτικών μειονοτήτων στη Μέση Ανατολή, με έδρα τις Η.Π.Α, εξέδωσε ανακοίνωση λέγοντας, ότι οι επαφές της επί τόπου αναφέρουν ότι οι χριστιανοί έχουν γίνει στόχος εκτεταμένου εγκλήματος και βανδαλισμού...
Η ταινία με σενάριο της Ιρλανδής θεατρικής συγγραφέως Enda Walsh (εξελίσσεται τα Χριστούγεννα του 1985 ) και με την ολοκληρωμένη ερμηνεία του Cillian Murphy είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο της Claire Keegan που μιλά για τα ''Πλυντήρια της Μαγδαληνής'', ρωμαιοκαθολικά άσυλα-μοναστήρια στην Ιρλανδία, στα οποία - εφόσον λειτουργούσαν ως κέντρα υιοθεσίας και τελούσαν υπό κρατικό έλεγχο - στέλνονταν γυναίκες από την οικογένειά τους, διότι θεωρούνταν πως διέπραξαν σεξουαλικής φύσης ατοπήματα, και εξώγαμα παιδιά.
Η ταινία του Tim Mielants, -μια ιστορία για την χριστιανική ηθική-, ενός εκ των σκηνοθετών του Peaky Blinders, θέτει πολλές ερωτήσεις σχετικά με τη συνενοχή, τη σιωπή και την ντροπή, καθώς ο ήρωας - ένας αναγνωρίσιμος τύπος Ιρλανδού - διχάζεται ανάμεσα στις πράξεις στις οποίες τον παρακινεί η συνείδησή του και σε όσα τον αναγκάζουν να σιωπήσει.
Αφού
αλίευσε την τέχνη του στη γενέτειρά του
Γερμανία, σκηνοθέτης Έντουαρντ
Μπέργκερ
(Ε.Berger)
το
2022 εξέπληξε το κοινό με τη μνημειακή
προσαρμογή στο θεμελιώδες κλασικό δράμα
πολέμου Όλα
ήσυχα στο δυτικό μέτωπο,
κερδίζοντας ένα Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς
Ταινίας.
Φέτος εισήγαγε ένα νέο θρησκευτικό δράμα - κατ΄ άλλους μυστήριο-θρίλερ- που ονομάζεται Κονκλάβιο, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Robert Harris .
Η ταινία παρακολουθεί τη μαζική συγκέντρωση των 108 Καρδιναλίων του γνωστού κόσμου μετά τον θάνατο του υπερήλικα Ποντίφικα, που πρέπει να απομονωθούν στο Βατικανό για να εκλέξουν τον επόμενο.
Η αλληλεγγύη είναι ένα από τα πιο πολύτιμα ανθρώπινα συναισθήματα και δράσεις που μπορούμε ν' αναπτύξουμε.
Τι θα συμβεί αν μπορούμε να αξιοποιήσουμε την Τεχνητή Νοημοσύνη (AI) για τον εμπλουτισμό της βιοτεχνολογίας, της εκπαίδευσης και της θρησκείας;
Και ποιες μπορεί να είναι οι ηθικές επιπτώσεις για τις τοπικές κοινότητές μας ή τις ενορίες μας;
Αυτά ήταν τα ερωτήματα που τέθηκαν σε μια συζήτηση που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Huffington στο Hellenic College Holy Cross School of Theology (Boston U.S.A ) τον Φεβρουάριο του 2024, εμβαθύνοντας στη «νεόκοπη» πραγματικότητα του κόσμου της τεχνητής νοημοσύνης από θεολογική σκοπιά και στο πνεύμα του κοινωνικού ήθους της Ορθ. Εκκλησίας.
