Today, the world became a little quieter

Today, the world became a little quieter.

The world got a little bit darker today

for there was always a twinkle in your eye.

The world got a little bit quieter today

for there was always a rumble in your laugh.

The world got a little bit crueler today

for there was always a kindness in your heart.

The world got a little bit harder today.

Rest in peace 

Σήμερα, ο κόσμος έγινε λίγο πιο ήσυχος. Ο Φραγκίσκος έφυγε και μαζί του, μία από τις λίγες φωνές που μας θυμίζει... ότι η πίστη δεν είναι ίδια με την αγάπη, η προσευχή πάντοτε έχει αφετηρία την ακρόαση. Και αυτή η ρήση “ο Θεός να σε ευλογεί” δεν σημαίνει τίποτα εάν κακομεταχειρίζεσαι τη γυναίκα σου ή τα παιδιά σου. Ο ίδιος τo είπε πολλές φορές και πόνεσε ακούγοντάς το.

Ψυχιατρικά φάρμακα και ''ευπώλητα'' αγαθά - (Psych Meds and Veblen Goods)

 «Τι θα γινόταν αν η ζωή σου είχε καταρρεύσει όχι από την απουσία των ψυχιατρικών φαρμάκων, αλλά εξαιτίας τους»;

<<Στο γυμνάσιο στο Δυτικό Τέξας στα τέλη της δεκαετίας του 1970, τα ψυχιατρικά φάρμακα ήταν αγαθά Veblenⁱ· δηλαδή, προϊόντα που τα επιθυμούσαν γιατί λειτουργούσαν ως ενδείκτες κατάστασης. Καταναλώνονταν επιδεικτικά από τα παιδιά των εύπορων, με βαθιά επίγνωση ότι οι συμμαθητές τους δεν μπορούσαν να αντέξουν ούτε τη θεραπεία ούτε την υποτιθέμενη θεραπεία.

Έτσι, τα παιδιά - γνώριζα πολλούς από αυτούς και θα με ανέχονταν στους κύκλους τους κατά καιρούς - καυχιόνταν για τη διάγνωσή τους, τις συνταγές τους, το μείγμα και πώς τους έκανε να νιώθουν. Κουβαλούσαν τα χάπια τους και τα έδειχναν, απαριθμώντας τα ονόματα του ενός ή του άλλου φαρμάκου και χαμογελώντας πονηρά για όλα αυτά...

Ήταν πραγματικά περήφανοι, όπως θα ήταν κανείς όταν φοράει ένα υπερτιμημένο πολυτελές παλτό ή παπούτσια. Τα χάπια ήταν απλώς μέρος του μείγματος. Έτσι, παρέλασαν και τα υποτιθέμενα αρνητικά τους ως παράσημα τιμής.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΑΔΕΛΦΟΙ!

 Με οδηγό μας το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού και της νίκης της ζωής πάνω στο θάνατο, αμφισβητούμε έμπρακτα κάθε εκδοχή της λογικής του θανάτου και της τυραννίας του «άρχοντος του κόσμου τούτου».
Με ακλόνητο σημείο αναφοράς τη διδασκαλία του Ιησού και την ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοσή μας, αγωνιζόμαστε και επιθυμούμε μια κοινωνία Ελευθερίας και Δικαιοσύνης για όλους τους συνανθρώπους μας χωρίς διακρίσεις, και για έναν κόσμο δίκαιο και ειρηνικό.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

ΖΩΗ ΠΑΤΙΝΙ-ΣΤΑΥΡΟΣ

   Βλέπομε τώρα με δέος όλα αυτά τα ηλεκτροκίνητα πατίνια-βολίδες. Κάποιες φορές περνάνε δίπλα και κοψοχολιάζουν. 
   Ε, φταίνε και οι ηλικιωμένοι που δεν μπορούν να κρατήσουν την ευθεία. Εδώ στα βόρεια, οι ποδηλατόδρομοι έχουν γίνει επικινδυνότεροι κι από τους αυτοκινητόδρομους.
   Σ’ αυτούς θερίζουν οι BMW, σ’ εκείνους τα e-bikes (ποδήλατα με συσσωρευτή) και τα πατίνια. 

Ο γρίφος σχετικά με την ημερομηνία του Πάσχα

Στην πρώιμη Εκκλησία δεν υπήρχε ενιαία ή καθιερωμένη ημέρα για τον εορτασμό της Ανάστασης. 

Η Πρώτη Οικουμενική Σύνοδος της Νικαίας αποφάσισε ότι όλοι οι Χριστιανοί θα έπρεπε να εορτάζουν την Ανάσταση την ίδια ημέρα.

Αν και η σχετική απόφαση δεν συμπεριλήφθηκε σε κάποιο επίσημο έγγραφο της Συνόδου, οι επιστολές που απεστάλησαν προς τις Εκκλησίες περιείχαν έναν κανόνα που καθόριζε την ημερομηνία του εορτασμού: Την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο που έπεται της εαρινής ισημερίας. 

Αυτός ο υπολογισμός προσδιόριζε μια ενιαία ημερομηνία για τον εορτασμό της Ανάστασης και επικράτησε χωρίς αμφισβήτηση για αρκετά χρόνια.

Το κλήμα Λάζαρος!

 Μόνο εκεί που υπάρχουν τάφοι υπάρχει ανάσταση.(FRIEDRICH NIETZSCHE)

«Πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. Πιστεύεις τοῦτο;»(Ιω. 11,26 )

Δίπλ’ απ’ το πατρικό μου στο χωριό –εκεί που τώρα βρίσκεται το Silenus Bill’s Bar– υπήρχε παλιά ένα ελαιοτριβείο. 

Η ευωδιά του φρεσκοστυμμένου λαδιού φλόμωνε τα ρουθούνια μας. Απ’ τ’ άγρια χαράματα βοούσε το μελισσομάνι των λιτρουβιαραίων. Βογκούσαν τα τρακτέρ στην ανηφόρα, φορτωμένα σακιά τίγκα στον ελαιόκαρπο. Βουνό το λιοκόκκι. Άχνιζαν τα τσόλια στον φράχτη σαν γδαρμένα τομάρια. Κι εμείς –λιμασμένα παιδιά της γειτονιάς– κλωθογυρίζαμε εκεί γύρω, ώσπου κάποιος γνωστός να μας φωνάξει να ιδούμε τις μυλόπετρες που αλέθουν και να μας τρατάρει μια πρωμάδα: ψωμί πυρωμένο στην φωτιά, αλειμμένο με ζεστό φρέσκο λάδι. «Όταν μεγαλώσω», έλεγα, «θα γίνω λιτρουβιάρης! Θα πίνω ούζο 12 και θα καπνίζω άφιλτρα τσιγάρα Καρέλια».

Πριν προλάβω να μεγαλώσω, το λιτρουβιό έκλεισε. Το παραπάνω χωριό από το δικό μας ερήμωσε. Κι έτσι, το Δημοτικό Σχολείο μεταφέρθηκε στο εγκαταλελειμμένο ελαιοτριβείο, που το μισό διαμορφώθηκε σε διδακτικό χώρο και το άλλο μισό παρέμεινε κλειδωμένο, με σκουριασμένα καζάνια κι αραχνιασμένες μυλόπετρες. Καμιά φορά, κατά την διάρκεια του μαθήματος, ακούγαμε το «κριτς-κριτς» των ποντικών από δίπλα.

Κάποτε και το δικό μας χωριό άδειασε. Ο κόσμος πήγαινε στις μεγάλες πόλεις να βρει δουλειά. Το σχολείο έκλεισε. Μετακόμισε στον παρακάτω οικισμό. Και το παλαιό ελαιοτριβείο του Καμαρίλα νοικιάστηκε σε μια εξηντάχρονη Εγγλέζα μετρίου αναστήματος, με βαμμένο ξανθό μαλλί και αέρα φλεγματικής λαίδης. 

ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ_ΚΥΡΙΑΚΗ 6-4-2025

Μέσα στην ελαφρότητα πολλών και την αδιαφορία άλλων, πνίγεται, συνήθως, η διάθεση για διαμαρτυρία και η θέληση για αγώνα.

Τι μπορεί να κάμει κανείς για αναχαίτιση του κακού;

Όσοι βρεθήκαμε εδώ στην Αιμοδοσία, την ΚΥΡΙΑΚΗ 6-4-2025, εθελοντές και μή, συνειδητοήσαμε τον σκοπό της παρουσίας μας.

Δύο στίχοι από τον Ακάθιστο Ύμνο

Χαίρε βουλής απορρήτου μύστις.||Χαίρε σιγή δεομένων πίστις.

[...]Ας πούμε δυο λόγια για τον Ύμνο πρώτα. 

Αποτελείται από προοίμιο και 24 οίκους δηλαδή στροφές σε αλφαβητική ακροστιχίδα από το Α ως το Ω. Συνολικά πρόκειται για 144 χαίρε, κάπως σαν ποιητική προέκταση που περιλαμβάνει ωστόσο θεολογικά και δογματικά στοιχεία, του Χαίρε κεχαριτωμένη που απηύθυνε ο Γαβριήλ στην Παρθένο.

Το 626 μ.Χ. ο Ηράκλειος ο αυτοκράτορας πολεμούσε τους Πέρσες, και στην απουσία του οι Άβαροι πολιόρκησαν την Κωνσταντινούπολη. Καθώς ετοιμάζονταν για την οριστική επίθεση, ξέσπασε τρομερή τρικυμία και κατέστρεψε το στόλο τους. Έτσι λύθηκε η πολιορκία και η Πόλη σώθηκε.