Λέων ΙΔ΄ και Βαρθολομαίος: Η σημασία και οι συνέπειες μιας συνάντησης (ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ ΙΩΒ)

 Για λίγες μέρες, τα μάτια όλου του κόσμου ήταν στραμμένα προς το Φανάρι για το πρώτο ταξίδι του Πάπα Λέοντα ΙΔ΄ στο εξωτερικό, την επίσκεψή του στην έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την επίσημη συνάντησή του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Η συνάντηση αυτή αποτέλεσε αντικείμενο πολλών σχολίων σε διάφορες πτυχές. Θα προσπαθήσουμε εδώ να τονίσουμε τη σημασία αυτής της ιστορικής συνάντησης και τι μπορεί να επιφυλάσσει το μέλλον.

Θα πρέπει να τονιστεί εξαρχής ότι αυτή δεν ήταν η πρώτη επίσκεψη Πάπα στο Φανάρι, ούτε η πρώτη κοινή διακήρυξη που υπεγράφη από Πάπα και οικουμενικό πατριάρχη.

Πράγματι, οι Πάπες Παύλος ΣΤ΄, Ιωάννης Παύλος Β΄, Βενέδικτος ΙΣΤ΄ και ο αείμνηστος Φραγκίσκος έχουν επισκεφθεί όλοι την έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όπου έγιναν δεκτοί από τους Οικουμενικούς Πατριάρχες Αθηναγόρα, Δημήτριο και Βαρθολομαίο, και κάθε μία από αυτές τις συναντήσεις ήταν η αφορμή για την υπογραφή κοινής διακήρυξης σχετικά με τη δέσμευση των δύο Εκκλησιών για την επαναπροσέγγισή τους και την επιδίωξη της αποκατάστασης της εκκλησιαστικής κοινωνίας.

Ο φεμινισμός της επιτήρησης: επεκτείνει τον κυβερνητικό έλεγχο στις πιο προσωπικές πτυχές της ζωής.

Ο φεμινισμός ορίζει πλέον το ισπανικό κράτος με τον τρόπο που το έκανε κάποτε ο Καθολικισμός.

Έχει τα δικά του υπουργεία και προϋπολογισμούς και το λεξιλόγιό του τώρα διαποτίζει στα σχολεία, σε τμήματα ανθρώπινου δυναμικού, στον πολιτισμό και τα μέσα ενημέρωσης.

Αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν η υποσχεθείσα απελευθέρωση, αλλά μια αύξηση του κοινωνικού ελέγχου από αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί «φεμινισμός επιτήρησης» - ένα κίνημα που επεκτείνει τον κυβερνητικό έλεγχο παρουσιάζοντας τις γυναίκες ως θύματα, αντί για όντα ικανά να ασκήσουν ανεξάρτητη δράση.

“Η υποβοηθούμενη ευθανασία είναι η πεμπτουσία της πολιτικής των καιρών μας.”

Ένας κρατούμενος αξιολογείται για «ιατρικά υποβοηθούμενη ευθανασία» (Ι.Α.Ε)ⁱ ενώ φορά χειροπέδες και του χορηγείται μια θανατηφόρα «φαρμακευτική αγωγή» για να τερματίσει τη ζωή του παρουσία φρουρών και αστυνομικών.

Ένας ανάπηρος άνδρας ζητά επανειλημμένα βοήθεια και συμπαράσταση για μια ανθρώπινη διαβίωση, αλλά αντί αυτού του προσφέρεται υποβοηθούμενη ευθανασία και του υπενθυμίζεται το κόστος της νοσηλείας του.

Ένας διάσημος υποστηρικτής της ιατρικά υποβοηθούμενης ευθανασίας δηλώνει ότι είναι γελοίο να διστάζει μια κοινωνία με τόσες «ακριβές σε κόστος» ασθένειες να αποδεχτεί την πρακτική.

Ένα φυλλάδιο υπέρ της Ι.Α.Ε (“medical assistance in dying”) σημειώνει ξεκάθαρα: «Αν είστε αναποφάσιστοι για την αυτοκτονία, το γεγονός ότι είστε βάρος για την οικογένειά σας ή για την ευρύτερη κοινωνία πρέπει να ληφθεί υπόψη».

Ακούγεται αυτό σαν ένα πλαίσιο στο οποίο η «αυτονομία του ασθενούς» είναι υψίστης σημασίας ;

«Μνημόνιο» διαρκείας στην παιδεία: ''να πουλάμε τα παιδιά και τους γονείς ως διαφημιστικά προϊόντα''.

H πτώση του Δείκτη Νοημοσύνης Σήμερα

Και καλά, το σπίτι μας το κάψανε οι Εγγλέζοι ;( Μίμης Φωτόπουλος)

[απόσπασμα από το αυτοβιογραφικό  βιβλίο  Μίμης Φωτόπουλος «Όμηρος των Εγγλέζων – Ελ Ντάμπα» (εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1980)]

<< —Και καλά, το σπίτι μας το κάψανε οι Εγγλέζοι ;

—Ναι.

Αυτό το «ναι» μούφυγε σαν πονεμένη ανάσα. Τάπα σιγανά, θλιμμένα. Μα στ’ αυτιά της μητέρας μου έφτασε σαν κραυγή απελπισίας μέσα σε νύχτα πνιγμένη από καταιγίδα. Ακούμπησε πάνω μου τη ματιά της γιομάτη θλιμμένη εγκαρτέρηση και μου ψιθύρισε, έτσι, σαν ψαλμό, σα μοιρολόι:

—Καλά, εμείς τι κάναμε στους Εγγλέζους και μας κάψανε το σπίτι;

—Τίποτα. Είχαμε, μάλιστα, στην καλύτερη μεριά του σπιτιού μας κρεμασμένο κ’ ένα χαρτόνι που είχε κολλημένα επάνω του τα πλαδαρά μάγουλα του Σερ Ουίνστων Τσώρτσιλ.

—Τότε, γιατί;

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ: 2-11-2025.

Είναι αρκετά δύσκολο να επιχειρηθεί να συζητηθεί, πόσο μάλλον να αιτιολογηθεί, αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Συγκρούσεις, ξεριζωμοί, καθιερωμένες αποκλίσεις, κατάρρευση διαβεβαιώσεων, αμφισβήτηση ορίων και συνόρων, κοινωνίας και περιβάλλοντος, φθορές, κάθε είδους βιαιότητα.

Ερείπια παντού, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ερείπια πόλεων, προσώπων, φράσεων, εννοιών και δογμάτων, δομών πεποιθήσεων. 

Ερείπια σε μια σφαίρα που κάποτε υποσχόταν μια επερχόμενη νέα καλύτερη εποχή και τώρα παρατηρεί με αμηχανία την εξάντληση της καθημερινής ύπαρξης. 

Ένας ασταθής κόσμος, ένας κόσμος χωρίς συνεπή πυρήνα, ένας κόσμος όπου η αισιοδοξία μοιάζει με μια απατηλή ονειροπόληση.

“I Didn’t Think Anybody Could Be That Evil”: A soldier with heart. A soldier agains evil.

Πως επιλέγω ψυχολόγο: «Η ψυχική υγεία των πολιτών σε κοινωνίες διακινδύνευσης και εναλλασσόμενων κρίσεων».

ΕΣΠΕΡΙΝΌ ΚΗΡΥΓΜΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

ΕΝΑΡΞΗ - ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ : 5-9-2025