ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ & Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2024

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε εχθές το εσπέρας 5 Αυγούστου και σήμερα, Τρίτη 6 Αυγούστου 2024, η μεγάλη Δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου στον ομώνυμο πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό μας στην Καλλιθέα.

Στον Εσπερινό χοροστάτησε ο Θεοφ.Επίσκοπος Ανδρούσης κ. Κωνστάντιος πλαισιούμενος από τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού π. Σισώη Σκάρκο και από ιερείς του Ι.Ναού και των όμορων ενοριών. Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Θεοφιλέστατος, ο οποίος αναφέρθηκε στη Δεσποτική Εορτή, μια από τις μεγαλύτερες εορτές της Χριστιανοσύνης, την Μεταμόρφωση του Σωτήρος. 

 

Ανήμερα το πρωί, στην Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Θεοφ. Επίσκοπος Ευρίπου κ. Χρυσόστομος, όπου και κήρυξε τον Θείο λόγο κάνοντας εκτενή αναφορά στην εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, πλαισιούμενος από τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού π. Σισώη Σκάρκο και από ιερείς του Ι.Ναού και των όμορων ενοριών αλλά και άλλων Μητροπόλεων. 

   Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας και σύμφωνα με το εκκλησιαστικό έθος ο Θεοφιλέστατος ευλόγησε τα σταφύλια, ευχόμενος το φως της Μεταμορφώσεως και η δόξα του Κυρίου μας να φωτίζουν τις ψυχές όλων μας και να ευλογούν την πατρίδα μας.

ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ : Εσπερινός & Θ. Λειτουργία ( πηγή: Ρομφαία, Ιάσονας Ντικούλης).

Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας - Αρχιερατική Πανηγυρική Θεία Λειτουργία 6-8-2024.

Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας - Αρχιερατικός Πανηγυρικός Εσπερινός 5-8-2024

Όψεις της Sobornost: Αγάπη και δύναμη.[Собором и черта поборем ?]

Aleksey Stepanovich Khomyakov

  Η ιδέα της σομπόρνοστ (universalité, καθολικότητα, συνοδικότητα) αναδύθηκε στη Σλαβική εκκλησιολογία το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Αρκετές δεκαετίες πέρασαν μέχρι να εδραιωθεί ως όρος στην ορθόδοξη εκκλησιολογία.

Στα μέσα του 20ου αιώνα διείσδυσε και στην ρωμαιοκαθολική σκέψη όπως φανερώνεται και από το συνοδικό σύνταγμα περί της Εκκλησίας της Β΄ Βατικανής Συνόδου Lumen Gentium.
   Ταυτόχρονα, η έννοια της σομπόρνοστ (καθολικότητας, συνοδικότητας) γνώρισε μια «αναγέννηση» σε ένα πεδίο παράλληλο με τη θεολογία, διαδραμάτισε αξιοσημείωτο ρόλο στη γνωστική φιλοσοφία, τη γλώσσα και την πολιτική, καθώς και στην κοινωνική θεωρία και τους προβληματισμούς για την τέχνη, το θέατρο και τον κινηματογράφο, επιπλέον συνδέθηκε με τον δεξιό φασιστικό λόγο, κι άλλες ναζιστικές στρατηγικές όπως η «ανατομοπολιτική του σώματος» και η «βιοπολιτική πληθυσμών».

Εσείς από ποια ψυχική διαταραχή «πάσχετε»;

Τα διαγνωστικά εργαλεία ICD και DSM υπόκεινται σε διαρκείς αναθεωρήσεις, επιβεβλημένες, όπως υποτίθεται, από τις επιστημονικές εξελίξεις. 

Πέραν όμως αυτής της προφανούς εξήγησης, θα μπορούσε ο ειδικός, ψυχίατρος ή ψυχολόγος, να διερωτηθεί εύλογα:

1. Που αποσκοπεί αυτός ο πολλαπλασιασμός των ψυχικών διαταραχών;

’Wicked Little Letters’’, Σύντομες ανήθικες Επιστολές.

 "Η Υπόθεση των λιβέλων του Littlehampton" ή «Καλύτερα να είσαι βωμολόχος παρά απατεώνας»!

  Μια πικάντικη Κωμωδία στα χνάρια της σατιρικής φλεγματικής βρετανικής παράδοσης φέρνοντας επί της οθόνης ένα σκάνδαλο ανώνυμα απ-εσταλμένων επιστολών της δεκαετίας του 1920 στη ζωή μιας αγγλικής παραθαλάσσιας πόλης που στοχοποιείται από τα ΜΜΕ λόγω μια σειράς από άσεμνες επιστολές γεμάτες από ξεκαρδιστικές βωμολοχίες που διερευνώνται στην πλοκή από μια ομάδα γυναικών της περιοχής...σε μια σταυροφορία για να ανακαλύψουν τον αληθινό ένοχο.

Τρικούβερτο γλέντι!!! (1-7-2024, Επιμέλεια, φωτογράφιση ρεπορτάζ: Αναστάσιος Ράντος)

Τρικούβερτο γλέντι!!!

ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ 1 ΙΟΥΛΙΟΥ 2024¹

ΜΙΑ ακόμα εντυπωσιακή μουσική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας 1 Ιουλίου 2024, στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καλλιθέας.

Ρυθμός (Rhythm) 0, 1974-Marina Abramovic

Ένα παγκοσμίου φήμης ψυχολογικό πείραμα έγινε το 1974 που αποκάλυψε πολλά για την πραγματική φύση των ανθρώπων. 

Γιατί αν νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για την ανθρωπότητα, το project αυτό έδειξε ότι δεν την γνωρίζουμε.

Το 1974, η σέρβα καλλιτέχνης Μαρίνα Αμπράμοβιτς (Marina Abramovic)ⁱ τόλμησε να πραγματοποιήσει αυτό το τρομακτικό project, το Rhythm 0, για να εξετάσει πώς σκέφτονται οι άνθρωποι...

Το Rhythm 0 είναι η τελευταία performance art της ενότητας «Rhythms». Παρουσιάζεται το 1974, στη γκαλερί Morra Arte Studio, στη Νάπολη, και αποτελεί έργο ορόσημο στην καριέρα της Abramovic, µε το οποίο επί της ουσίας «συστήνεται» ως performer και γίνεται ευρύτερα γνωστή στην καλλιτεχνική κοινότητα. 

Στο Rhythm 0, κυρίαρχο υλικό παραμένει το σώμα της Abramovic. Ένα σώμα που από φορέας υποκειμενικής φύσης αποζητά να εκληφθεί ως αντικείμενο, παραμένοντας εκουσίως άεργο, εκχωρώντας ολοκληρωτικά τη δράση της performance στην δικαιοδοσία του κοινού.

Η Αμπράμοβιτς θα σταθεί ακίνητη για έξι ώρες στο Studio Morra της Νάπολης, ενώ οι άνθρωποι που ήρθαν να τη δουν, κλήθηκαν να κάνουν ό, τι θέλουν σε αυτήν χρησιμοποιώντας ένα από τα 72 αντικείμενα που είχε τοποθετήσει σε ένα τραπέζι.

Cτάθηκε στη μέση του δωματίου με μια πινακίδα που περιέχει τις εξής λέξεις: Οδηγίες. Υπάρχουν 72 αντικείμενα στο τραπέζι που μπορεί κανείς να τα χρησιμοποιήσει πάνω μου όπως επιθυμεί. Εκτέλεση. Είμαι το αντικείμενο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αναλαμβάνω την πλήρη ευθύνη. Διάρκεια: 6 ώρες (8 μ.μ. - 2 π.μ.).

Αυτό που συνέβη τις επόμενες έξι ώρες ήταν τουλάχιστον τρομακτικό. Το project άρχισε ήρεμα. Κάποιος την έστρεψε. Κάποιος έσπρωξε τα χέρια της στον αέρα. Κάποιος άλλος την άγγιξε κάπως απαλά. Την τρίτη ώρα, όλα τα ρούχα της κόπηκαν με ξυράφι. Την τέταρτη ώρα, οι ίδιες λεπίδες άρχισαν να εξερευνούν το δέρμα της. Διάφορες μικρές σεξουαλικές επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν στο σώμα της. Ήταν τόσο, όμως, η Αμπράμοβιτς αφοσιωμένη στο πείραμα που δεν θα είχε αντισταθεί ακόμα και στον βιασμό ή τη δολοφονία της. Τα πράγματα χειροτέρευσαν τις τελευταίες δύο ώρες.

Η Αμπράμοβιτς αυτά που ανέφερε αργότερα για το τι έκαναν οι άνθρωποι σε αυτήν ήταν ακόμη πιο θλιβερά. Υπενθύμισε: «Ένιωσα ότι βιάστηκα, έκοψαν τα ρούχα μου, κόλλησαν αγκάθια τριαντάφυλλου στο στομάχι μου, στόχευσαν το όπλο στο κεφάλι μου». 

Όταν πέρασαν οι έξι ώρες, η Αμπράμοβιτς άρχισε να περπατάει ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν μπορούσαν να την κοιτάξουν στο πρόσωπο. Η Αμπράμοβιτς παρατήρησε ότι οι άνθρωποι δεν ήθελαν καμία αντιπαράθεση μαζί της. Δεν ήθελαν να θεωρηθούν υπόλογοι ή να κριθούν για αυτό που έκαναν. 

Φαινόταν σαν να ήθελαν να ξεχάσουν πώς τους άρεσε να την πληγώνουν.

Το πείραμα αυτό αποκαλύπτει πόσο γρήγορα ένα άτομο μπορεί να σας βλάψει κάτω από ευνοϊκές συνθήκες (όταν δεν υπάρχει φόβος για τιμωρία). Δείχνει ότι αν κάποιος προσφέρει τη "σκηνή", η πλειονότητα των «φυσιολογικών» ανθρώπων, προφανώς μπορεί να γίνουν πραγματικά βίαιοι.

Εάν οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με ''δίκαιο τρόπο'', αυτό οφείλεται κυρίως στον φόβο της κοινωνικής καταδίκης ή της νομικής τιμωρίας Όταν απουσιάζουν αυτοί οι δύο τύποι φόβου, οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν ακόμη και τα πιο απαίσια πράγματα στη ζωή.

Εάν αυτοί οι φόβοι απουσιάζουν, οι άνθρωποι θα έδειχναν την αληθινή τους φύση και θα γίνουν διεφθαρμένοι και κακοί αντικαθιστώντας την ειλικρίνεια και την καλοσύνη από την κοινωνία...

Όταν η κοινωνία εκτιμά ένα άτομο με βάση αυτά που έχει επιτύχει στη ζωή και όχι ως ηθικό άτομο, οι άνθρωποι τείνουν να εστιάζουν την προσπάθειά τους να επιτύχουν δύναμη και πλούτο για να κερδίσουν τον ''σεβασμό'[' αυτού του τύπου της κοινωνίας και έτσι γίνονται οι διεφθαρμένοι, λ.χ. «ξέρεις ποιος είµαι εγώ, κουτσαβάκι µε φουρό» που παίρνουν κοµµάτι της εξουσίας το οποίο δεν δικαιούνται και το χρησιμοποιούν για να πουλάνε εξυπηρέτηση σε αυτούς που του το έδωσαν. . .

Μόλις επιτύχουν επαρκή πλούτο και δύναμη, μπορούν να διαχειριστούν το σύστημα απονομής δικαιοσύνης και να ξεφύγουν ακόμη και από τη ''νομική τιμωρία''.

ΠΗΓΕΣ

iβλ.Abramovic, Marina. Artists' Body: Performances 1969-1998, Charta, Milan 1998 , Biesenbach, Klaus & Abramovic, Marina. Marina Abramovic: The Artist Is Present, The Museum of Modern Art, New York 2010 , Demaria, Cristina. The performative body of Marina Abramovic. Rerelating (in) time and space, European Journal of Women's Studies, Vol. 11(3): 295–307, Sage, 2004 , Richards, Mary. Marina Abramovic, Routledge Performance practitioners, Taylor & Francis e-Library, 2009

Ευγένιος Ο' Νιλ : "Ο Παγοπώλης Έρχεται"(Eugene O'Neill, The Iceman Cometh )

 Από τα πολύ καλά θεατρικά έργα που μας άφησε ο 20ος αιώνας, αξίζει να το διαβάσει κανείς, εφόσον τού αρέσουν τα θεατρικά, βέβαια, "Ο Παγοπώλης Έρχεται" είναι ένα δράμα που εκτυλίσσεται σε ένα λαϊκό ξενοδοχείο στην Αμερική τού 1912.

Υπάρχουν πολιτικές αναφορές, κάπως ήπιες, στην σύγχρονη αντίληψη, αλλά καλά τοποθετημένες. 

Πάντως ο Ο’ Νιλ ήταν πολύ επιφυλακτικός για την αποδοχή τού έργου όταν το έκδωσε το 1940 διότι, βέβαια, η συντηρητική και μονοκόμματη Αμερική δεν αντέχει και πολλά-πολλά.

Οι ήρωες είν’ όλοι άνθρωποι ξεγραμμένοι που περνούν τις αδιάφορες μέρες τους στο μπαρ τού ξενοδοχείου, βυθισμένοι σε ένα τέλμα απραξίας.

Περί αποχής και άλλων δαιμονίων!

Οδοιπορικό στη Χάρη Της!...(ΕΠΙΜΈΛΕΙΑ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ: Τάσος Ράντος)

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΑΣ

ΕΙΡΗΝΗΣ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ ΡΟΒΙΩΝ ΕΥΒΟΙΑΣⁱ

Μία εκπληκτική ολοήμερη εκδρομή στην Ιερά Μονή της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου στις Ροβιές Ευβοίας που διοργανώθηκε από τον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καλλιθέας, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν όσοι τυχεροί και τυχερές δήλωσαν συμμετοχή.

Με προεξάρχοντα των εκδρομέων τον Προϊστάμενο του Ιερού Ναού, Αρχιμανδρίτη π. Σισώη Σκάρκο και βοηθό του τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Αθανάσιο Ηλιόπουλο, τα δύο πούλμαν με τους πάνω από 80 συμμετάσχοντες και συμμετάσχουσες στην εκδρομή, ξεκίνησε το πρωί του ηλιόλουστου Σαββάτου 1 Ιουνίου 2024, το ταξίδι με προορισμό την Ιερά Μονή. 

Με γέλια, χαρές και παιχνίδια κουίζ, όπου οι τυχεροί και οι τυχεροί που έδωσαν τις σωστές απαντήσεις, κέρδισαν πλούσια δώρα, η μέσω της εθνικής οδού άνετη διαδρομή προς την Χαλκίδα καλύφθηκε πολύ γρήγορα και τη θέση της πήραν οι (πάμπολλες) στροφές στα καταπράσινα βουνά της Ευβοίας.

καλών έργων προΐστασθαι οι πεπιστευκότες τω Θεώ ∙ ταύτα εστι τα καλά και ωφέλισμα τοις ανθρώποις (Τιτ. 3, 8).

    Στις 16 Μαΐου 1988 εκοιμήθη ο π. Γεώργιος Πυρουνάκης, που με τους αγώνες του υπέρ της ελευθερίας συμπεριλαμβάνεται στους πνευματικούς ταγούς που διέσωσαν την τιμή του σύγχρονου κόσμου της Ελλαδικής Εκκλησίας, όντας πατέρας των λογοτεχνών και των καλλιτεχνών, κοινωνικός εργάτης και συνοδοιπόρος των νέων στους αγώνες τους.

   Αυτά που ξεκινούν από τη γη, είναι αγώνας για την εφαρμογή τους στη γη, για να ολοκληρωθούν εν ουρανοίς.

   Ο π. Γεώργιος θύμιζε έναν άλλον μεγάλο, τον Μάνο Χατζιδάκι που έλεγε «Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ»… 

''Ζώνη Ενδιαφέροντος'' (interessengebiet) ή αλλιώς ζώντας δίπλα στην ''σωστή πλευρά της ιστορίας''!

Η ''Ζώνη Ενδιαφέροντος'' (interessengebiet) ίσως είναι μια από τις πιο ανησυχητικές επισκοπήσεις του Ολοκαυτώματος που έχουν τεθεί ποτέ στην μεγάλη οθόνη.

Η κοινοτοπία του κακού είναι αυτό που το κάνει τόσο επικίνδυνο, γιατί «απογυμνώνει» αυτή την στερεότυπη αντίληψη που λέμε, ότι οι Ναζί ήταν τόσο απάνθρωπα σκληροί που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς υπήρχαν.

Ο σκηνοθέτης Τζόναθαν J. Glazer (γεννημένος στις 26 Μαρτίου 1965) έχει πει ότι «Η Ζώνη Ενδιαφέροντος» αφορά το τώρα, όχι το παρελθόν.

Η ''Ζώνη Ενδιαφέροντος'', όπως το ''Son of Saul'' ή το ''The White Ribbon'' πριν από αυτό, βρίσκει τρόπους να συνεχίσει να λέει αυτές τις σημαντικές ιστορίες, αλλά να το κάνει με τρόπο που παρουσιάζει αυτές τις αφηγήσεις με έναν εντελώς μοναδικό τρόπο.

Κάθε πράγμα, κάθε πρόταση, κάθε χειρονομία είναι διφορούμενα.

Η ταινία μας υπενθυμίζει ότι το πιο επικίνδυνο πράγμα για τα SS είναι ότι είναι απλά άνθρωποι, όπως όλοι οι άλλοι, άνθρωποι που μεγαλώνουν με κατάθλιψη και δείχνουν  "αδιάφορη σκληρότητα", όταν φαίνεται ότι κάνοντας επιβλαβείς ενέργειες αυτές μπορεί να τους ωφελήσουν με κάποιο τρόπο, ή τουλάχιστον να μην επηρεάσουν αρνητικά τη ζωή τους.

«είμαι τραυματισμένος, τι θες να κάνω;»

 ''Χρειαζόμαστε μια μητέρα να βγει μπροστά για εμάς, να φωνάξει για εμάς, να διεκδικήσει για εμάς, ενώ εμείς χειροκροτάμε από τη γωνία''.

Παρατηρώντας τις αναρτήσεις στα Social Media (...) ήρθε η συνειδητοποίηση : αν η πολιτική ηγεσία της χώρας έχει ως κοινό σημείο καταγωγής την Κρήτη, ο προοδευτικός κορμός της κοινωνίας μας έχει ως σημείο αναφοράς χαροκαμένους γονείς και κατά κύριο λόγο χαροκαμένες μάνες.

Πράγματι, αν πρέπει να συμπυκνώσουμε την τελευταία 15ετία με θετικό πρόσημο, δύο πρόσωπα αναδεικνύονται ως εκφραστές του τμήματος της κοινωνίας που δεν έχει εκμαυλίσει πλήρως ακόμη ο νεοφιλελευθερισμός : η Μάγδα Φύσσα και η Μαρία Καρυστιανού.

Η πρώτη συμβολίζει τη μάχη ενάντια στον φασισμό, γέννημα μιας περιόδου αγώνων τους οποίους σε μεγάλο βαθμό και προσωποποίησε, ενώ η δεύτερη συμβολίζει μια ύστατη κραυγή για ένα κράτος δικαίου μετά από 15 χρόνια κρίσης, μια ανάγκη για κανονικότητα.

Μαζί τους και άλλες γονεϊκές μορφές δίνουν τους δικούς τους αγώνες και προσωποποιούν τις επιμέρους ανάγκες της κοινωνίας: ο πατέρας του Βασίλη Μάγγου ενάντια στην αστυνομική βία, οι γονείς της Τοπαλούδη ενάντια στην έμφυλη βία και η μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου.

Διακόνισσα στη Ζιμπάμπουε...

  Η χειροτονία μιας γυναίκας-στελέχους τοπικής Εκκλησίας σε διακόνισσα στη Ζιμπάμπουε , έστω και με κάποια τελετουργικά παράδοξα, έγινε αφορμή, ένα ζήτημα σχετικά «ανώδυνο» και λυμένο πριν δεκαετίες να επανέλθει μέσα από γραφίδες της εκκλησιαστικής δημοσιογραφίας που βρήκαν την ευκαιρία να καταγγείλουν την επέλαση του φεμινισμού, την «προοδευτική θεολογία», τον κίνδυνο του «Αγγλικανισμού» κλπ.

  Εμφανίσθηκε μια ήκιστα φιλάδελφη αναλγησία απέναντι στις ανάγκες μιας τοπικής Εκκλησίας, καθώς ακόμα και επίσκοποι αποφάνθηκαν με σιγουριά για επισκοπές στην άλλη μεριά του πλανήτη,  ότι δεν υπάρχει ανάγκη διακονισσών, αφού υπάρχει ο νηπιοβαπτισμός.

Εμφανίσθηκε, επίσης, ένας ύπουλα κληρικοκρατικός λόγος, ότι οι περίφημες διακόνισσες δεν ήταν «κάτι περισσότερο από νεωκόροι», και ότι τελικά αυτό που χρειαζόμαστε είναι παπάδες, ίσως και ψάλτες, όχι τυχαία, φυσικά, άνδρες. 

Θα στείλω όταν φτάσω... Μην κλαις μαμά...

 

Αυτός είναι τίτλος του τραγουδιού-αφιερώματος στα θύματα των Τεμπών.

Το Ιστορικό Πρόσωπο του ΙΗΣΟΥ(Βασίλης Ξυδιάς, συγγραφέας θεολόγος, αρθρογράφος)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ!

Kατεψυγμένα έμβρυα ή «εξωμήτρια παιδιά» (εξωσωματική γονιμοποίηση, IVF) ;

 Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει γενικά λάβει θέση υπέρ της ζωής όσον αφορά τη ζωή στη γυναικεία μήτρα, αλλά δεν έχει δεί επισταμένα και επίσημα τα έμβρυα που παραμένουν στον δοκιμαστικό σωλήνα ή σε καταψύκτες ως «υπολείμματα» μετά την εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF) και διαδικασία.

Για την Εκκλησία, η προσωπικότητα και η εμψύχωση του εμβρύου ήταν θέματα θεολογικής συζήτησης όλα αυτά τα χρόνια, με περιθώρια για ύπαρξη συνεχούς διαλόγου και συζήτησης.

Όταν δίνουν μια ευλογία για την εξωσωματική γονιμοποίηση, πολλοί Ορθόδοξοι επίσκοποι έχουν ζητήσει από ζευγάρια να εμφυτεύουν μόνο ένα έμβρυο στη μήτρα μιας γυναίκας κάθε φορά, σε μια προσπάθεια να ελαχιστοποιήσουν την παραγωγή (και πιθανή απόρριψη) περίσσειας εμβρύων.

ROBOFILIA ή ρομποσεξουαλικότητα

 Technically in love: Individual differences relating to sexual and platonic relationships with robots

 Η προοπτική δημιουργίας δεσμών με ρομπότ έχει περάσει από τη σφαίρα τής φαντασίας σε θέμα σοβαρής ακαδημαϊκής έρευνας.

Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Social and Personal Relationships των Leshner, C. E., & Johnson, J. R. (2024), προσφέρει νέα ευρήματα για το πώς οι πεποιθήσεις σχετικά με την κοινωνική ιεραρχία, το σεξισμό και την κυριαρχία μπορούν να επηρεάσουν το ενδιαφέρον για σχέσεις με ρομπότ (ROBOFILIA), ή άλλως τη ρομποσεξουαλικότητα – τη στάση και το ενδιαφέρον για τις σεξουαλικές σχέσεις με ρομπότ.