“Για να καταπνιγεί κάθε εξέγερση πριν ακόμη προλάβει να εκδηλωθεί δεν απαιτούνται βίαια μέσα. Οι χιτλερικές μέθοδοι είναι ξεπερασμένες.
Αρκεί να δημιουργηθούν εξαρτήσεις τόσο ισχυρές ώστε η ιδέα και μόνο της εξέγερσης να μην έρχεται στο μυαλό κανενός.
Θα ήταν ιδανικό η διαμόρφωση των ατόμων να ξεκινάει από την ώρα που γεννιούνται, με τη συρρίκνωση των έμφυτων ικανοτήτων τους.
Τουλάχιστον 70% των
Ελλήνων, μετά το σχολείο, δεν διαβάζει
ποτέ βιβλία. Μεταξύ αυτών, η συντριπτική
πλειοψηφία των νέων.
“Ενημερώνονται” από το Google και το Facebook, τυχαία στο zapping χωρίς να ψάχνουν και να παρακολουθούν συστηματικά μία σημαντική είδηση...
Υπάρχουν δύο κατηγορίες νέων:
Εκείνοι οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για τίποτα. Νομίζουν ότι τίποτε δεν τους αγγίζει ή έχουν ανοσία...
Αρκούνται σε ότι τους δώσει το ''Σύστημα'' και προσαρμόζουν αυτόματα την ζωή τους ανάλογα. Σεξ σαββατιάτικο και περιστασιακό, γιατί οικογένεια ή μακρόχρονη σχέση, ελλείψει χρημάτων, είναι απαγορευμένα, κινητό, τσιγαριλίκι, ''οπαδιλίκι'' και δίτροχο είναι το μόνο μικροσύμπαν που τους ανέχεται ή μάλλον τους επιτρέπεται.
Ενώ έχουν χρόνο να σκεφθούν, τον σκοτώνουν.
Το αίμα φέρει ένα
βάρος συνειρμών : το αίμα θεωρείται ως
η ίδια η ζωή μας.
Και είναι το ίδιο για όλους, για όλους όσους μοιράζονται μια ομάδα αίματος, ανεξάρτητα από την εξωτερική εμφάνιση ή την καταγωγή τους.
Συχνά τέτοιες πράξεις γενναιοδωρίας, είτε περνούν απαρατήρητες είτε ξεχνιούνται γρήγορα.
Οι άνθρωποι είναι σχεδόν πάντα αχάριστοι για τα οφέλη που τους προσφέρονται, αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να σταματήσει κανείς να πράττει το καλό, ούτε να εγκαταλείψει την αγάπη που έχει μέσα του.
Οι μεν αχάριστοι επιδιώκουν την ευτυχία, οι δε άνθρωποι της αγάπης την δημιουργούν.
Ο Ιωσήφ Σαρειδάκης, με τη τρίτη του αυτή ποιητική συλλογή με τίτλο «Οι κορμοράνοι του Μακάου», αδιαμφισβήτητα αποδεικνύει τη σταθερά ανοδική του πορεία στην ποίηση.
Τα ποιήματα αυτής της συλλογής αφήνουν τον αναγνώστη με ένα μυαλό που σφυροκοπά και με μία ψυχή επαναστατημένη.
Αποδεικνύουν ότι ο μόνος αξιόπιστος συνταξιδιώτης, ο μόνος στον οποίο πραγματικά μπορείς να βασιστείς είναι ο αληθινός εαυτός σου.
Αλμυροδεμένα ποιήματα, λέξεις και θάλασσες αλαργινές, μιας ναυτοσύνης πλούσιας σε εμπειρία και γνώση.
Και έρχεται μετά η θαλασσογραφία, ο θαυμαστός θαλάσσιος πλούτος δια χειρός του ποιητή, να υπερβεί τη γλωσσική περιοχή με τρόπο γλυκερό, να γεμίσει όλες τις αισθήσεις, όραση, ακοή, αφή και γεύση ώστε να τις ολοκληρώσει σε ένα ταξίδι του νου που λαμβάνει σάρκα και οστά.
Γυναικείες και φιλανθρωπικές οργανώσεις στη Μ. Βρετανία κάνουν λόγο για ένα κοινωνικό φαινόμενο - μάστιγα, που έχει αναγκάσει τις κυβερνήσεις της χώρας τα τελευταία χρόνια να αναγνωρίσουν τουλάχιστον την ύπαρξή του και να ψελλίσουν ορισμένα «μέτρα». Το φαινόμενο ονομάζεται «σεξ επιβίωσης»
(survival sex)i
και «σεξ (αντί) για ενοίκιο» (sex for rent).
Ο βιασμός μέσω του «σεξ επιβίωσης» δεν συναντάται φυσικά μόνο στη Μ. Βρετανία. Σε άλλες χώρες του κόσμου η κατάσταση είναι ενδεχομένως πιο βάρβαρη. Όμως, σε μια από τις ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες του κόσμου, στο «πλούσιο» και «political correct» Ηνωμένο Βασίλειο, όπου - κατά τ' άλλα - στα κυβερνητικά κτίρια ανεμίζουν σημαίες της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και οι «εκστρατείες ευαισθητοποίησης» κατά της έμφυλης βίας, της κακοποίησης, του σεξισμού «δίνουν και παίρνουν», η δυσοσμία από την οικονομία και τα προνόμια των λίγων είναι πιο έντονη:
Όλο και περισσότερες γυναίκες - κυρίως - εξαναγκάζονται σε sex ως αντάλλαγμα για το ενοίκιό τους ή για να αγοράσουν τρόφιμα και άλλα απαραίτητα, εξαιτίας της επιδείνωσης των συνθηκών διαβίωσης κι εργασίας, αλλά και της εκτόξευσης των ενοικίων.
Μπορεί το χριστιανικό κήρυγμα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου για την ενσάρκωση του Θεού & Λόγου να έχει και πολιτικές προεκτάσεις, επίκαιρες στις μεγάλες τραγωδίες των ημερών μας;
Μια πρωτότυπη φωνή προς αυτή την κατεύθυνση είναι αυτή του Παλαιστίνιου πάστορα στη Βηθλεέμ Isaac Munther (πάστορα της Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας στη Βηθλεέμ και της Λουθηρανικής Εκκλησίας στο Beit Sahour ), ο οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός για το κήρυγμα των Χριστουγέννων, αλλά έχει γράψει και σημαντικά έργα μιας σύγχρονης Θεολογίας της Απελευθέρωσης με επίκεντρο την παλαιστινιακή εμπειρία, όπως το Η Άλλη Πλευρά του Τείχους: Μια παλαιστινιακή χριστιανική αφήγηση θρήνου και ελπίδας (The Other Side of the Wall: A Palestinian Christian Narrative of Lament and Hope, Downers Grove Illinois, Intervarsity Press 2020).
Οι
Ι. Εικόνες βρίσκονται στους
Ναούς και στα σπίτια των Χριστιανών,
επειδή, εκτός των άλλων, είναι και αυτές
λόγος Θεού, άλλου είδους βέβαια. Διδάσκουν
και αυτές, ευλογούν και οδηγούν τους
ανθρώπους στη θεογνωσία.
Ο Θεός μιλάει στους ανθρώπους όχι μόνο με τον δικό τους λόγο (προφορικό και γραπτό), αλλά και με άλλα στοιχεία της δημιουργίας Του.
Πολλά από τα επίθετα που αποδίδονται στον Θεό τον παρουσιάζουν ως «πολεμιστή» (אִישׁ מִלְחָמָה [ις μιλχαμά]) , ως «κραταιό και ισχυρό» (עִזּוּז וְגִבֹּור [ιζζούζ βαγιμπόρ]) και «δυνατό στον πόλεμο» (גִּבֹּור מִלְחָמָה [γκιμπόρ μιλχαμά]) ως «γενναίο πολεμιστή» (גִּבֹור עָרִיץ [γκιβόρ αρίτς]) και άλλα παρόμοια, που στα αφτιά του σύγχρονου αναγνώστη ηχούν παράξενα και γεννούν το εύλογο ερώτημα αν αυτός ο σκληρός και πολεμοχαρής Θεός, όπως παριστάνεται στην Παλαιά Διαθήκη, μπορεί να είναι ο ίδιος με το σπλαχνικό και μακρόθυμο Πατέρα που αποκαλύπτει ο Ιησούς Χριστός στην Καινή;
Τι θέλει ο λαός αυτός ο αποβλακωμένος,
που μασκαράς ξεκάλτσωτος εβγήκε στο σεργιάνι,
κι εδώ κι εκείθε πιλαλά καταμουντζουρωμένος;
Δεν θέλει τίποτα, καλό μουντζούρωμα του φθάνει
Μουντζούρα για τη μούρη του και άλλο δεν γυρεύει,
ο ίδιος μασκαρεύεται αντί να μασκαρεύει.
κι αν κάποτε με τ’ όνομα του κλέφτη τους στολίζει,
όμως ως κάτω χαιρετά του κλέφτη το αμάξι,
και με τα δυο του γόνατα εμπρός του γονατίζει.
Έπειτα ο κυρίαρχος έχει κι αυτή τη χάρη,
να τρέμει για τη φυλακή, να φεύγει το στειλιάρι.
του Ι. ΚΑΡΑΒΙΔΟΠΟΥΛΟΥ,
ΟΜΟΤ. ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ
ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
(περ.«Απόστολος Βαρνάβας» τ.83/2022).
Καθώς η Κυριακή αυτή, η λεγόμενη στην εκκλησιαστική ορολογία Κυριακή της Τυρινής, μας προετοιμάζει και μας εισάγει στο πνεύμα της Α΄ εβδομάδας της νηστείας και βέβαια ολόκληρης της Μ. Τεσσαρακοστής, με τα βιβλικά αναγνώσματά της κάνει λόγο για μια πνευματικότητα που δεν σχετίζεται με την εξωτερική εμφάνιση, αλλά με το εσωτερικό πραγματικό είναι του χριστιανού.
π.
Δημητρίου Μπαθρέλλου Ἐφημ. Ἱ.Ν. Ἀναλήψεως
Ντράφι - Ἐπισκ. Καθηγητοῦ Παν. Emory(περ.
ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ, Ἔτος
73oν(2024), Τευχ.2ον,σελ.9-10).
O θεσμός τοῦ χριστιανικοῦ γάμου ἀνάγει τίς ἀπαρχές του στίς πρῶτες γραμμές τῆς Βίβλου.
Ὁ Θεός δημιουργεῖ ἄνδρα καί γυναῖκα καί τούς εὐλογεῖ γιά ἀμοιβαία ἐνίσχυση καί τεκνογονία, «εἰς βοήθειαν καί διαδοχήν τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων».
Οἱ ἀξίες τῆς μονογαμίας, τοῦ ἀδιάλυτου τοῦ γάμου, καί τῆς τεκνογονίας ἀποκλειστικά καί μόνο στό πλαίσιό του πού προκύπτουν ἀπό τή βιβλική διήγηση, ἀποτέλεσαν μέχρι πρόσφατα βασικό πυλῶνα τῶν κοινωνιῶν τοῦ δυτικοῦ κόσμου – παρά τίς ὅποιες ἀνεπάρκειες συζύγων καί γονέων.
Τα εμβλήματα αυτής της «απανθρωπιάς» αντιπροσωπεύονται, μεταξύ άλλων, από την επιδοκιμασία του για την είσοδο της Ρωσίας στον «Μεγάλο Πόλεμο», τον έπαινο του «Καθολικού Μεσαίωνα» και την απόρριψή του στην ιδέα της «αιώνιας αστικής ειρήνης». ”[2]
Αλλά είναι δυνατόν η ριζική έμφαση του Berdyaev στην ανθρώπινη προσωπικότητα και την ανθρώπινη ελευθερία να είναι πράγματι απάνθρωπη;
«Ένας από τους πειρασμούς που ταλανίζει πάντα ιερείς και κήρυκες καθώς προσφέρουν διακηρύξεις και διακηρύξεις είναι η τάση να προσφέρουν λύσεις σε ανύπαρκτα διλήμματα, δίνοντας απαντήσεις σε ερωτήσεις που κανείς δεν θέτει ή απευθύνεται σε λάθος ακροατήριο.
Γι' αυτό και δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι διάφοροι ορθόδοξοι ιεράρχες και κύκλοι αισθάνονται την ανάγκη να εκφράσουν δυσανάλογη ζέση και υπερβολική ανησυχία για την τρέχουσα συζήτηση γύρω από το νομοσχέδιο για τους γάμους ατόμων ιδίου φύλου που μόλις ψηφίστηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο.
Με τη νομιμοποίησή του, η Ελλάδα γίνεται η πρώτη ορθόδοξη χώρα με ισότητα στον πολιτικό γάμο...
Η σιδερένια πόρτα της εκκλησίας έτριξε στο φύσημα του αέρα και πήγε να κλείσει.
Οι
γυναίκες έγνεψαν στον καντηλανάφτη,
εκείνος στέριωσε τη σφήνα στο κάτω μέρος
της πόρτας και γύρισε στη θέση του πίσω
από το παγκάρι. Είχε αρκετή δουλειά
σήμερα.
Η εκκλησία ήταν γεμάτη κόσμο
· κηδεία είχαν.
Μαζεύτηκε όλο το χωριό, αλλά δεν ήρθαν για τον νεκρό ― δεν τον είχαν σε υπόληψη.
Για τη χήρα ήρθαν. Αυτήν καίγονταν να δουν από κοντά, τους έτρωγε η περιέργεια.
Άλλο να σε χτυπάει το παπούτσι επειδή είναι στενό και άλλο να βγαίνει, επειδή είναι φαρδύ.
Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται στα σώβρακα, διότι όταν είναι στενά περπατάς με τα πόδια ανοιχτά, ενώ, όταν είναι φαρδιά, το περιεχόμενο δεν μαζεύεται, μετακινείται δεξιά ή αριστερά, χάνει τον προσανατολισμό στη μέση, χωρίς να έχει σημασία το μήκος, που δεν αποτελεί τη μόνη διάσταση, οπότε χωρίς να εξέρχεται μετατοπίζεται εκ δεξιών και εξ ευωνύμων.
Η πρώτη φορά που είδαi ένα «κορίτσι του I. Βήματος» ήταν σε εναν Ρωμαιοκαθολικό ναό στον οποίο είχα μπει.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, περνούσα μια κρίση ως γυναίκα στην εκκλησία, παλεύοντας με τον πόνο που προέρχεται από εμπειρίες αποδιώξεως, υποτίμησης και απώθησης.
