“Η υποβοηθούμενη ευθανασία είναι η πεμπτουσία της πολιτικής των καιρών μας.”

Ένας κρατούμενος αξιολογείται για «ιατρικά υποβοηθούμενη ευθανασία» (Ι.Α.Ε)ⁱ ενώ φορά χειροπέδες και του χορηγείται μια θανατηφόρα «φαρμακευτική αγωγή» για να τερματίσει τη ζωή του παρουσία φρουρών και αστυνομικών.

Ένας ανάπηρος άνδρας ζητά επανειλημμένα βοήθεια και συμπαράσταση για μια ανθρώπινη διαβίωση, αλλά αντί αυτού του προσφέρεται υποβοηθούμενη ευθανασία και του υπενθυμίζεται το κόστος της νοσηλείας του.

Ένας διάσημος υποστηρικτής της ιατρικά υποβοηθούμενης ευθανασίας δηλώνει ότι είναι γελοίο να διστάζει μια κοινωνία με τόσες «ακριβές σε κόστος» ασθένειες να αποδεχτεί την πρακτική.

Ένα φυλλάδιο υπέρ της Ι.Α.Ε (“medical assistance in dying”) σημειώνει ξεκάθαρα: «Αν είστε αναποφάσιστοι για την αυτοκτονία, το γεγονός ότι είστε βάρος για την οικογένειά σας ή για την ευρύτερη κοινωνία πρέπει να ληφθεί υπόψη».

Ακούγεται αυτό σαν ένα πλαίσιο στο οποίο η «αυτονομία του ασθενούς» είναι υψίστης σημασίας ;

«Μνημόνιο» διαρκείας στην παιδεία: ''να πουλάμε τα παιδιά και τους γονείς ως διαφημιστικά προϊόντα''.

H πτώση του Δείκτη Νοημοσύνης Σήμερα

Και καλά, το σπίτι μας το κάψανε οι Εγγλέζοι ;( Μίμης Φωτόπουλος)

[απόσπασμα από το αυτοβιογραφικό  βιβλίο  Μίμης Φωτόπουλος «Όμηρος των Εγγλέζων – Ελ Ντάμπα» (εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1980)]

<< —Και καλά, το σπίτι μας το κάψανε οι Εγγλέζοι ;

—Ναι.

Αυτό το «ναι» μούφυγε σαν πονεμένη ανάσα. Τάπα σιγανά, θλιμμένα. Μα στ’ αυτιά της μητέρας μου έφτασε σαν κραυγή απελπισίας μέσα σε νύχτα πνιγμένη από καταιγίδα. Ακούμπησε πάνω μου τη ματιά της γιομάτη θλιμμένη εγκαρτέρηση και μου ψιθύρισε, έτσι, σαν ψαλμό, σα μοιρολόι:

—Καλά, εμείς τι κάναμε στους Εγγλέζους και μας κάψανε το σπίτι;

—Τίποτα. Είχαμε, μάλιστα, στην καλύτερη μεριά του σπιτιού μας κρεμασμένο κ’ ένα χαρτόνι που είχε κολλημένα επάνω του τα πλαδαρά μάγουλα του Σερ Ουίνστων Τσώρτσιλ.

—Τότε, γιατί;

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ: 2-11-2025.

Είναι αρκετά δύσκολο να επιχειρηθεί να συζητηθεί, πόσο μάλλον να αιτιολογηθεί, αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Συγκρούσεις, ξεριζωμοί, καθιερωμένες αποκλίσεις, κατάρρευση διαβεβαιώσεων, αμφισβήτηση ορίων και συνόρων, κοινωνίας και περιβάλλοντος, φθορές, κάθε είδους βιαιότητα.

Ερείπια παντού, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ερείπια πόλεων, προσώπων, φράσεων, εννοιών και δογμάτων, δομών πεποιθήσεων. 

Ερείπια σε μια σφαίρα που κάποτε υποσχόταν μια επερχόμενη νέα καλύτερη εποχή και τώρα παρατηρεί με αμηχανία την εξάντληση της καθημερινής ύπαρξης. 

Ένας ασταθής κόσμος, ένας κόσμος χωρίς συνεπή πυρήνα, ένας κόσμος όπου η αισιοδοξία μοιάζει με μια απατηλή ονειροπόληση.

“I Didn’t Think Anybody Could Be That Evil”: A soldier with heart. A soldier agains evil.

Πως επιλέγω ψυχολόγο: «Η ψυχική υγεία των πολιτών σε κοινωνίες διακινδύνευσης και εναλλασσόμενων κρίσεων».

ΕΣΠΕΡΙΝΌ ΚΗΡΥΓΜΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

ΕΝΑΡΞΗ - ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ : 5-9-2025

 

Μια Αδύνατη Ανάσταση!

 Ο Παναγιώτης Θωμά γράφει[1] σε μια εποχή που σημαδεύεται από βία, ρατσισμό, ποικίλο φανατισμό και μη ανεκτικότητα, επιλέγοντας να σταθεί δίπλα στον «αδύναμο, τον άτονο, τους περιθωριοποιημένους του κόσμου μας».

Το έργο του θέτει το θεμελιώδες ερώτημα της υπαρξιακής επιβεβαίωσης ενάντια στον Άλλο — το ξένο, τον άσχημο, το πονεμένο. 

Ο συγγραφέας αναζητά το οντολογικό θεμέλιο για την ευαισθησία και την αναγνώριση της ιερότητας του ανθρώπινου προσώπου μέσα στο πλαίσιο της αισθητικής θεολογίας.

Το ερώτημα του Καλού οδηγεί αδιαμφισβήτητα στον Χριστό, που είναι «ο δρόμος, η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάννης 14:6). 

Σε αυτό το δοκίμιο, ο Παν. Θωμά εισέρχεται σε έναν βαθύ διάλογο με τον Φραντς Κάφκα, την Κική Δημουλά και τον Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη, αντιμετωπίζοντας το κεντρικό ζήτημα της αισθητικής θεολογίας: τη λήψη του «λιγότερο από εσάς» (Ματθ. 25:45).

Αγιασμός νέας σχολικής χρονιάς στον Παιδικό Σταθμό «ΚΡΥΣΤΑΛΙΤΣΑ»(Romfea, Ιάσονας Ντικούλης)

Με τις ευλογίες του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ.κ. Ιερωνύμου, τελέστηκε σήμερα, Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2025 ο καθιερωμένος Αγιασμός για την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς στον Παιδικό Σταθμό «ΚΡΥΣΤΑΛΙΤΣΑ» του Φιλοπτώχου Ταμείου της ενορίας Ι.Ν. Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας, από τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών π. Βαρνάβα Θεοχάρη και τον Προεδρεύοντα του Ιδρύματος π. Σισώη Σκάρκο.

Στον Αγιασμό παρέστη ο Δήμαρχος Καλλιθέας κ. Κων/νος Ασκούνης, τα μέλη του Δ.Σ., η Διευθύντρια των Νηπιαγωγών κ. Γεωργία Χαλιλοπούλου, όλο το προσωπικό και οι γονείς των παιδιών.

«Δι᾿ οὐδενός ἑτέρου ὁ θάνατος κατήργηται, εἰ μή διά τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ».

 Ο πρώτος μήνας του λειτουργικού έτους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Σεπτέμβριος, σηματοδοτείται από μια γιορτή αφιερωμένη στο πιο αμφιλεγόμενο από τα σύμβολά της, στον Σταυρό του Χριστού.

Και είναι πράγματι αμφιλεγόμενο σύμβολο ο Σταυρός, αφού ο ίδιος ο απόστολος Παύλος, ο οποίος κατέστησε τον σταυρό κέντρο της θεολογίας του, δεν θα διστάσει να παραδεχτεί ότι το κήρυγμα για τη σταυρική θυσία του Ιησού είναι για τους λογικά σκεπτόμενους ανθρώπους “μωρία”ⁱ.

Γιατί κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν θα σκεφτόταν ποτέ να κάνει έμβλημά του ένα σύμβολο της ατίμωσης και του θανάτου, όπως ήταν την εποχή εκείνη ο σταυρός. Αυτός όμως ο ατιμωτικός θάνατος του Ιησού πάνω στον σταυρό κατανοείται από τους χριστιανούς ως η υπέρτατη θυσία που χάρισε νέες, άγνωστες μέχρι τότε, δυνατότητες ζωής στην ανθρωπότητα.

Έτσι, ο σταυρός έγινε για τους μαθητές του Χριστού από σύμβολο θανάτου σύμβολο ζωής και σύμβολο της δύναμης του Θεού, γιατί αποκαλύπτει τη δύναμη του Θεού να σώσει τον κόσμο.

Πανηγυρικός Εορτασμός του Αγ.Φανουρίου

 Κάθε χρόνο, η εορτή του Αγίου Φανουρίου γιορτάζεται στις 27 Αυγούστου από τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Έτσι και φέτος στον Ι.Ναό μας της Μεταμορφώσεως Σωτήρος Καλλιθέας εορτάστηκε πανηγυρικά τόσο την παραμονή όσο και ανήμερα με Εσπερινό, Αρχιερατική Θ.Λειτουργία και Μεθεόρτια Παράκληση μετά τον Εσπερινό. Στην Θ. Λειτουργία προεξήρχε ο  Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ευρίπου κκ.Χρυσόστομος.

Αν και πιστεύεται ότι ο Άγιος Φανούριος έζησε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, δεν υπάρχουν πρώιμες ενδείξεις για εκκλησιαστικούς πανηγυρισμούς εορτασμούς τιμής και μνήμης σε αυτόν τον άγιο.

Αντίθετα, η πανήγυρις στον Άγιο Φανούριο μπορεί να εντοπιστεί με ασφάλεια μόνο στα μέσα του 14ου ή στα μέσα του 15ου αιώνα, όταν η τιμή στο πρόσωπό του φαίνεται να εξαπλώθηκε στην Ελλάδα από τη Ρόδο μέχρι την Κρήτη.

Αυτή η αφοσίωση στον Άγιο Φανούριο συνδέεται με την ανακάλυψη μιας εικόνας στα ερείπια μιας παλιάς εκκλησίας στη Ρόδο από τον τοπικό επίσκοπο, Μητροπολίτη Νείλο Διασωρινό που έζησε στο 2ο μισό του 14ου αιώνα. (Μαρία Βασιλάκη-Μαυρακάκη, «Άγιος Φανούριος: Λατρεία και Εικονογραφία» Δελτίον της Χριστιανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας, 10, σελ.223–238. https://doi.org/10.12681/dchae.909).

Η Πανήγυρις της Μεταμορφώσεως του Κυρίου στον ομώνυμο Ι.Ναό στην Καλλιθέα[5 & 6 Αυγούστου 2025]

   Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τελέστηκε το απόγευμα της Τρίτης 5 Αυγούστου 2025 ο πανηγυρικός αρχιερατικός Εσπερινός της Μεταμορφώσεως του Κυρίου και ανήμερα της εορτής ο Όρθρος, η Θ.Λειτουργία και το απόγευμα ο μεθέορτος αρχιερατικός εσπερινός στον ομώνυμο Ναό στην Καλλιθέα.

Το τραγούδι “Για μπάνιο πάω”: Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ''ΑΛΛΑΓΉ'' ΤΟ 1952!!!

 Το τραγούδι “Για μπάνιο πάω” γράφτηκε από τον Απόστολο Καλδάρα για λογαριασμό της εταιρίας Κολούμπια το καλοκαίρι του 1952 και μάλιστα με αφορμή έναν από τους πρώτους αστικούς καύσωνες που ταλαιπώρησαν...

Η άνοδος του ανεστραμμένου ολοκληρωτισμού (The Rise of Inverted Totalitarianism)

 Στο βιβλίο του «Δημοκρατία σε Αλυσίδες» (2003), ο πολιτικός θεωρητικός Sheldon Wolin επινόησε τον όρο «αντεστραμμένος ολοκληρωτισμός» για να περιγράψει ένα πολιτικό σύστημα όπου οι παραδοσιακοί θεσμοί της δημοκρατίας - οι εκλογές, η διάκριση εξουσιών και οι πολιτικές ελευθερίες - παραμένουν στη θέση τους, αλλά η ουσία τους είναι κενή περιεχομένου. 

Αυτή η αντιστροφή, υποστηρίζει ο Wolin, δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου τα εταιρικά συμφέροντα κυριαρχούν στην πολιτική διαδικασία και το κράτος χρησιμεύει ως εργαλείο για τη διαιώνιση του status quo του πλούτου και της εξουσίας.

Σε αντίθεση με τα ιστορικά ολοκληρωτικά συστήματα του 20ού αιώνα που κατήργησαν ανοιχτά θεσμούς, κόμματα και ελευθερίες, ο «αντεστραμμένος ολοκληρωτισμός» επιβιώνει μέσα από τη διατήρηση μιας απλής φόρμας δημοκρατίας.

Το ντοκιμαντέρ «The Agenda «net zero»: Their Vision – Your Future»

 Η Ατζέντα: Το Όραμά τους | Το Μέλλον σας[«The Agenda: Their Vision – Your Future» (2025)] είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους που παράγεται από τον Mark Sharman, πρώην στέλεχος ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών του Ηνωμένου Βασιλείου στο ITV και στο Sky (πρώην BSkyB). 

Το ντοκιμαντέρ εξετάζει τις επιπτώσεις της Agenda 2030 του ΟΗΕ και της φιλοσοφίας του «net zero» της μηδενικής παραγωγής άνθρακα στην καθημερινή μας ζωή και πως αυτή θα μετουσιωθεί σταδιακά σε μια ψηφιακή φυλακή. 

Το ντοκιμαντέρ αναλύει πως στη μυθοπλασία και στην πραγματικότητα, υπήρχαν πάντα άνθρωποι και οργανισμοί με φιλοδοξίες να ελέγξουν τον κόσμο. Μια αδιάκοπη ώθηση για μια νέα πραγματικότητα, που απηχεί τον Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο του Aldous Huxley ή το 1984 του George Orwell. 

Δημοσκόπηση-«καθρέπτης»των (Νεο-)Ελλήνων.

Κυνισμό και ανεκτικότητα στη διαφθορά από ένα μεγάλο κομμάτι της σημερινής κοινωνίας δείχνουν τα εβδομαδιαία ευρήματα πρωτότυπης και αποκαλυπτικής δημοσκόπησης / έρευνας της κοινής γνώμης “People of Greece” της εταιρείας QEDⁱ.

Η έρευνα είχε ως θέμα τη στάση των (Νεο-)Ελλήνων απέναντι στη διαφθορά και το εύρημά της προκαλεί κατάπληξη!

Bαρύς και δυσβάστακτος φόρος για τα σπίτια από το 2027: Δρ .Χρήστος Κολοβός.

 

Ένοχος Μέχρι Αποδείξεως Αθωότητας;

Ο κόσμος μας είναι αυτός του Κάφκα. Το βλέμμα του Θεού τότε είχε αντικατασταθεί από αυτό της Εξουσίας, που τώρα πια έχει κι ένα ακόμα φοβερό όπλο, το «βλέμμα» της κάμερας.

Στη «Δίκη» του Κάφκα μπορούσες να διαφύγεις από τον παραλογισμό της πολιτικής εξουσίας και της κρατικής γραφειοκρατίας δια της «συρρικνώσεως». Στην εποχή των νέων τεχνολογιών ελέγχου και επιτήρησης που ζούμε σήμερα δεν ξεφεύγεις από τον Παραλογισμό ούτε ακόμα και αν μεταμορφωθείς σε κατσαρίδα ή κουνούπι.

Στις 24 Μαΐου 2025, η Danielle Horan, ιδιοκτήτρια κομμωτηρίου, έκανε μια γρήγορη στάση στο πολυκατάστημα Home Bargains, ένα κατάστημα ειδών οικιακής χρήσης στο Σάλφορντ, κοντά στο Μάντσεστερ.

Αλλά καθώς πήγαινε στο ταμείο, της είπαν ότι έπρεπε να φύγει αμέσως, επειδή ήταν σε λίστα κλοπής από κατάστημα και το πρόσωπό της είχε καταγραφεί από κάμερα αναγνώρισης προσώπου. «Όλοι με κοιτούσαν επίμονα, ντρεπόμουν τόσο πολύ», είπε η 50χρονη.

«Μηδέν στα Θρησκευτικά». Ένοχος από την Δ’ Δημοτικού και μετέπειτα!(ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΣΚΑΣ)

Όταν διάβαζες στα παιδιά το παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά Ποιος έκανε πιπί στον Μισισιπή;, το μικρό παπί, μετά από την έρευνα του καπετάνιου, ομολογούσε: «Eγώ είμαι ο ένοχος, εγώ έκανα πιπί στη μέση του Μισισιπή». Και τα παιδιά χαιρόντουσαν στην επανάληψη και την έμφαση της φωνής σου. Μήπως αυτή η έμφαση έκρυβε άλλες πρότερες ενοχές δικές σου;

Κοιτάς τη φωτογραφία της τάξης μας που έστειλε ο παλιός συμμαθητής, ο Αιμίλιος. Πρέπει να ήταν στην Γ΄ ή την Δ΄ Δημοτικού, στου ’70 τις εποχές. Διάλειμμα. Η κόλαση είναι συνήθως οι άλλοι. Εκείνοι, οι εξυπνότεροι συμμαθητές σε έβαλαν στα αίματα. Ή μήπως ήταν και το ορμέμφυτο του φύλου; Όπως είναι στις γάτες να κυνηγούν ό,τι τρέχει και ό,τι πετά. Έγινε «κόλαση» στο διάλειμμα με τα κορίτσια. Κι εσύ, έπρεπε κάτι στους άλλους ν’ αποδείξεις; Ή όσο εκείνες γελούσαν και χαριεντίζονταν, το πήρες για παρορμητικό παιχνίδι; Μια προεφηβεία να ζητάει το έτερον άγνωστο. Ένας ήλιος λαμπρός να τυφλώνει εκείνη την άνοιξη.

Η Αγία Αικατερίνη,το γεωπολιτικό «παιχνίδι» και οι 18 εντολές του Μωάμεθ!

Πώς θα βοηθήσει η Γυναικεία Διακονία στην πρόληψη της κακοποίησης;

[Varvara Gulinaⁱ,Doctoral Student at the University of California, San Diego].

Οι εκκλησίες είναι μερικά από τα πιο συνηθισμένα μέρη όπου συμβαίνει η κακοποίηση. 

Αυταρχικές δομές, έλλειψη πόρων, εσωτερικοί κανόνες που αποδίδουν υψηλότερη θέση στους άνδρες και χαμηλότερη στις γυναίκες, η εγκυμοσύνη και οι παραδοσιακοί κανόνες και η ανισότητα των φύλων, όλα αυξάνουν τον κίνδυνο μιας γυναίκας να γίνει θύμα πνευματικής, διαπροσωπικής και σεξουαλικής βίας.

Οι επιπτώσεις της βίας κατά των γυναικών περιλαμβάνουν:

• Αποβολές και άλλα δυσμενή αποτελέσματα της εγκυμοσύνης όπως θνησιγένεια, μωρά χαμηλού βάρους γέννησης, πρόωροι τοκετοί, επιπλοκές κ.λπ.

• Τα παιδιά γίνονται έμμεσα θύματα μέσω βίαιων εμπειριών των γονέων (ένα παιδί είναι πιο πιθανό να γίνει θύμα ή δράστης)

• Σύνθετο PTSD που κάνει την επιστροφή στην εκκλησία επώδυνη.

• Μακροχρόνιο πνευματικό τραύμα.

• Γυναίκες που εγκαταλείπουν την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ως μέρος μιας διακονίας από γυναίκα σε γυναίκα, η γυναικεία διακονία μπορεί να εξυπηρετήσει αποτελεσματικά τα θύματα κακοποίησης προσφέροντας μια θεραπευτική παρουσία και συμπονετική συμβουλή.

Χειραγώγηση, Σιωπή και Σταυρός : Ένας νέος τρόπος αντίστασης!

 «Εξεγέρσου Σερβία» (Vostani Serbie). Η Νεανική Εξέγερση στη Σερβία 

[Jelena Jorgačević ]ⁱ

Στη Σερβία, την 1η Μαΐου 2025, είχαν περάσει έξι μήνες από την κατάρρευση του στεγάστρου στον Σιδηροδρομικό Σταθμό του Νόβι Σαντ, όπου 14 άνθρωποι σκοτώθηκαν επιτόπου και άλλοι δύο πέθαναν αργότερα στο νοσοκομείο.

Δύο μέρες αργότερα, στις 3 Μαΐου, η χώρα σηματοδότησε δύο χρόνια από τη μαζική δολοφονία στο Δημοτικό Σχολείο Vladislav Ribnikar στο Βελιγράδι, όταν ένας δεκατριάχρονος μαθητής σκότωσε έναν φρουρό ασφαλείας και εννέα συμμαθητές του.

Την επόμενη μέρα συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από τη μαζική δολοφονία στα χωριά Ντούμπονα και Μάλο Οράσγιε, κοντά στο Μλάντενοβατς, όπου ένας 21χρονος επιτιθέμενος σκότωσε οκτώ και τραυμάτισε 12 άλλους, κυρίως νέους.

Οι κρατικές αρχές απάντησαν σε αυτές τις τραγωδίες - που προκλήθηκαν από τη διαφθορά και τις συστημικές αποτυχίες - κυρίως με έλεγχο των ζημιών: θυσιάζοντας πιόνια από τις τάξεις τους, ξεκινώντας εκστρατείες προπαγάνδας και εφαρμόζοντας μια προσέγγιση καρότου και μαστιγίου στους πολίτες που απαιτούσαν λογοδοσία.

Με την πάροδο του χρόνου, ωστόσο, το μαστίγιο έγινε κεντρικό, ενώ το καρότο έγινε όλο και πιο σπάνιο.

Παρόλα αυτά, οι φοιτητικές διαμαρτυρίες που ακολούθησαν την κατάρρευση του στεγάστρου του σταθμού αναμόρφωσαν το σερβικό κοινωνικοπολιτικό τοπίο με πρωτοφανείς τρόπους.

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2025. Μία ακόμα υπέροχη μουσική βραδιά(επιμέλεια υλικού Αναστάσιος Ράντος)

 Μία ακόμα υπέροχη μουσική βραδιά!…

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΚΑΛΛΗ ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ “ΝΕΑ ΒΗΘΛΕΕΜ”

ΜΙΑ ακόμα υπέροχη μουσική βραδιά πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 2 Ιουνίου 2025, στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Καλλιθέας και συγκεκριμένα στην περικαλλή αίθουσα εκδηλώσεων “Νέα Βηθλεέμ”.

Γιατί οι Έλληνες μισούν τον κλήρο;

[π. Βασίλειος Θερμός]ⁱ

<<...η ελλαδική Εκκλησία καθημερινά σκάβει όλο και βαθύτερη την τάφρο που τήν χωρίζει από την κοινωνία...Η ελληνική κοινωνία έχει αντιληφθεί πως η Εκκλησία τής έχει γυρίσει την πλάτη, ότι έχει ναρκωθεί μέσα στην αυτάρκειά της>>.

Σε ιστότοπο του βιβλίου δημοσιεύθηκαν,ⁱⁱ αμέσως μετά το φεστιβάλ βιβλίου Θεσσαλονίκης του 2025, εντυπώσεις, μεταξύ των οποίων υπήρχε και το απόσπασμα που ακολουθεί. Το συνόδευε μια φωτογραφία μου από τον εκθεσιακό χώρο. 

Εν αγνοία μου, φυσικά.

 «Στα μείον, η μεγαλειώδης παρουσία των εκδόσεων με εκκλησιαστικά και θρησκευτικά βιβλία, βίους αγίων κλπ. και οι ανάλογες εκδηλώσεις με ιερείς που δεν συνάδουν ιδιαίτερα με το ύφος της έκθεσης – και δεν αναφέρομαι σε ζητήματα πίστης. Όπως νιώθω περίεργα όποτε βλέπω νέους ανθρώπους να σταυροκοπιούνται όποτε περνάνε από εκκλησίες, έτσι δεν θα σταματήσει ποτέ να μέ εντυπωσιάζει η κοσμοσυρροή σε ένα θρησκευτικό περίπτερο και μάλιστα 60 τετραγωνικών! Είχα καιρό να δω τόσους ρασοφόρους με μικρόφωνα και κυρίως, τόσο αφοσιωμένο κοινό».

Η δημοσιογράφος ισχυρίζεται πως η παρουσία ιερέων δεν συνάδει με το ύφος της έκθεσης, αγνοώντας ότι εκατοντάδες κληρικοί είναι συγγραφείς. Προφανώς θα ήταν πολύ να προσδοκούμε να γνωρίζει ότι ελληνικά θεολογικά βιβλία μεταφράζονται σε άλλες γλώσσες.

Σε εποχές που η «συμπεριληπτικότητα» έχει αναγορευθεί σε όρο-φετίχ, εκφράζονται απροκάλυπτα απόψεις που θα επιθυμούσαν να μην έβλεπαν κάποια κατηγορία συμπολιτών μας σε μια τέτοια έκθεση-γιορτή! 

Είναι φανερό ότι τα δημοκρατικά ιδεώδη της ισότητας εφαρμόζονται σε επιλεκτικές περιπτώσεις μόνο, ανάλογα με τις συμπάθειες του γράφοντος.

ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ: Γενοκτονία των Ποντίων. Αν κάτι μείνει στην λήθη, θα επαναληφθεί!

Γιά περισσότερα: ΕΔΩ.

Επαναπροσεγγίζουν οι νεώτεροι τον χριστιανισμό;

 Επαναπροσεγγίζουν οι νεώτεροι στον χριστιανισμό; Πρόσφατες έρευνες στις ΗΠΑ και στο ΗΒ (βλ. ΠΗΓΕΣ) αυτό φαίνεται να υποδεικνύουν ή, έστω, την ανάσχεση της στροφής του γενικού πληθυσμού προς τον αγνωστικισμό και την αθεΐα. Όταν ο δημόσιος λόγος δεν διακρίνεται πλέον επαρκώς από το jargon -την ειδική ορολογία και το λεξιλόγιο του γουοκισμού ή όποιας άλλης σημαίας ευκαιρίας, στην πράξη αυτό που τον στηρίζει είναι η αδράνεια, η ταχύτητά του είναι η κεκτημένη, κι αυτή είναι φθίνουσα.

Και εδώ σε μας, εμπειρικά κρίνοντας, κάτι ανάλογο πρέπει να τεκταίνεται. Μετά τον κορωνοϊό, λ.χ., οι εκκλησιαζόμενοι τις Κυριακές και τις γιορτές είναι αρκετά περισσότεροι.Τι τρέφει αυτή την τάση;

Today, the world became a little quieter

Today, the world became a little quieter.

The world got a little bit darker today

for there was always a twinkle in your eye.

The world got a little bit quieter today

for there was always a rumble in your laugh.

The world got a little bit crueler today

for there was always a kindness in your heart.

The world got a little bit harder today.

Rest in peace 

Σήμερα, ο κόσμος έγινε λίγο πιο ήσυχος. Ο Φραγκίσκος έφυγε και μαζί του, μία από τις λίγες φωνές που μας θυμίζει... ότι η πίστη δεν είναι ίδια με την αγάπη, η προσευχή πάντοτε έχει αφετηρία την ακρόαση. Και αυτή η ρήση “ο Θεός να σε ευλογεί” δεν σημαίνει τίποτα εάν κακομεταχειρίζεσαι τη γυναίκα σου ή τα παιδιά σου. Ο ίδιος τo είπε πολλές φορές και πόνεσε ακούγοντάς το.

Ψυχιατρικά φάρμακα και ''ευπώλητα'' αγαθά - (Psych Meds and Veblen Goods)

 «Τι θα γινόταν αν η ζωή σου είχε καταρρεύσει όχι από την απουσία των ψυχιατρικών φαρμάκων, αλλά εξαιτίας τους»;

<<Στο γυμνάσιο στο Δυτικό Τέξας στα τέλη της δεκαετίας του 1970, τα ψυχιατρικά φάρμακα ήταν αγαθά Veblenⁱ· δηλαδή, προϊόντα που τα επιθυμούσαν γιατί λειτουργούσαν ως ενδείκτες κατάστασης. Καταναλώνονταν επιδεικτικά από τα παιδιά των εύπορων, με βαθιά επίγνωση ότι οι συμμαθητές τους δεν μπορούσαν να αντέξουν ούτε τη θεραπεία ούτε την υποτιθέμενη θεραπεία.

Έτσι, τα παιδιά - γνώριζα πολλούς από αυτούς και θα με ανέχονταν στους κύκλους τους κατά καιρούς - καυχιόνταν για τη διάγνωσή τους, τις συνταγές τους, το μείγμα και πώς τους έκανε να νιώθουν. Κουβαλούσαν τα χάπια τους και τα έδειχναν, απαριθμώντας τα ονόματα του ενός ή του άλλου φαρμάκου και χαμογελώντας πονηρά για όλα αυτά...

Ήταν πραγματικά περήφανοι, όπως θα ήταν κανείς όταν φοράει ένα υπερτιμημένο πολυτελές παλτό ή παπούτσια. Τα χάπια ήταν απλώς μέρος του μείγματος. Έτσι, παρέλασαν και τα υποτιθέμενα αρνητικά τους ως παράσημα τιμής.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΑΔΕΛΦΟΙ!

 Με οδηγό μας το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού και της νίκης της ζωής πάνω στο θάνατο, αμφισβητούμε έμπρακτα κάθε εκδοχή της λογικής του θανάτου και της τυραννίας του «άρχοντος του κόσμου τούτου».
Με ακλόνητο σημείο αναφοράς τη διδασκαλία του Ιησού και την ορθόδοξη εκκλησιαστική παράδοσή μας, αγωνιζόμαστε και επιθυμούμε μια κοινωνία Ελευθερίας και Δικαιοσύνης για όλους τους συνανθρώπους μας χωρίς διακρίσεις, και για έναν κόσμο δίκαιο και ειρηνικό.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

ΖΩΗ ΠΑΤΙΝΙ-ΣΤΑΥΡΟΣ

   Βλέπομε τώρα με δέος όλα αυτά τα ηλεκτροκίνητα πατίνια-βολίδες. Κάποιες φορές περνάνε δίπλα και κοψοχολιάζουν. 
   Ε, φταίνε και οι ηλικιωμένοι που δεν μπορούν να κρατήσουν την ευθεία. Εδώ στα βόρεια, οι ποδηλατόδρομοι έχουν γίνει επικινδυνότεροι κι από τους αυτοκινητόδρομους.
   Σ’ αυτούς θερίζουν οι BMW, σ’ εκείνους τα e-bikes (ποδήλατα με συσσωρευτή) και τα πατίνια. 

Ο γρίφος σχετικά με την ημερομηνία του Πάσχα

Στην πρώιμη Εκκλησία δεν υπήρχε ενιαία ή καθιερωμένη ημέρα για τον εορτασμό της Ανάστασης. 

Η Πρώτη Οικουμενική Σύνοδος της Νικαίας αποφάσισε ότι όλοι οι Χριστιανοί θα έπρεπε να εορτάζουν την Ανάσταση την ίδια ημέρα.

Αν και η σχετική απόφαση δεν συμπεριλήφθηκε σε κάποιο επίσημο έγγραφο της Συνόδου, οι επιστολές που απεστάλησαν προς τις Εκκλησίες περιείχαν έναν κανόνα που καθόριζε την ημερομηνία του εορτασμού: Την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο που έπεται της εαρινής ισημερίας. 

Αυτός ο υπολογισμός προσδιόριζε μια ενιαία ημερομηνία για τον εορτασμό της Ανάστασης και επικράτησε χωρίς αμφισβήτηση για αρκετά χρόνια.

Το κλήμα Λάζαρος!

 Μόνο εκεί που υπάρχουν τάφοι υπάρχει ανάσταση.(FRIEDRICH NIETZSCHE)

«Πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. Πιστεύεις τοῦτο;»(Ιω. 11,26 )

Δίπλ’ απ’ το πατρικό μου στο χωριό –εκεί που τώρα βρίσκεται το Silenus Bill’s Bar– υπήρχε παλιά ένα ελαιοτριβείο. 

Η ευωδιά του φρεσκοστυμμένου λαδιού φλόμωνε τα ρουθούνια μας. Απ’ τ’ άγρια χαράματα βοούσε το μελισσομάνι των λιτρουβιαραίων. Βογκούσαν τα τρακτέρ στην ανηφόρα, φορτωμένα σακιά τίγκα στον ελαιόκαρπο. Βουνό το λιοκόκκι. Άχνιζαν τα τσόλια στον φράχτη σαν γδαρμένα τομάρια. Κι εμείς –λιμασμένα παιδιά της γειτονιάς– κλωθογυρίζαμε εκεί γύρω, ώσπου κάποιος γνωστός να μας φωνάξει να ιδούμε τις μυλόπετρες που αλέθουν και να μας τρατάρει μια πρωμάδα: ψωμί πυρωμένο στην φωτιά, αλειμμένο με ζεστό φρέσκο λάδι. «Όταν μεγαλώσω», έλεγα, «θα γίνω λιτρουβιάρης! Θα πίνω ούζο 12 και θα καπνίζω άφιλτρα τσιγάρα Καρέλια».

Πριν προλάβω να μεγαλώσω, το λιτρουβιό έκλεισε. Το παραπάνω χωριό από το δικό μας ερήμωσε. Κι έτσι, το Δημοτικό Σχολείο μεταφέρθηκε στο εγκαταλελειμμένο ελαιοτριβείο, που το μισό διαμορφώθηκε σε διδακτικό χώρο και το άλλο μισό παρέμεινε κλειδωμένο, με σκουριασμένα καζάνια κι αραχνιασμένες μυλόπετρες. Καμιά φορά, κατά την διάρκεια του μαθήματος, ακούγαμε το «κριτς-κριτς» των ποντικών από δίπλα.

Κάποτε και το δικό μας χωριό άδειασε. Ο κόσμος πήγαινε στις μεγάλες πόλεις να βρει δουλειά. Το σχολείο έκλεισε. Μετακόμισε στον παρακάτω οικισμό. Και το παλαιό ελαιοτριβείο του Καμαρίλα νοικιάστηκε σε μια εξηντάχρονη Εγγλέζα μετρίου αναστήματος, με βαμμένο ξανθό μαλλί και αέρα φλεγματικής λαίδης. 

ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ_ΚΥΡΙΑΚΗ 6-4-2025

Μέσα στην ελαφρότητα πολλών και την αδιαφορία άλλων, πνίγεται, συνήθως, η διάθεση για διαμαρτυρία και η θέληση για αγώνα.

Τι μπορεί να κάμει κανείς για αναχαίτιση του κακού;

Όσοι βρεθήκαμε εδώ στην Αιμοδοσία, την ΚΥΡΙΑΚΗ 6-4-2025, εθελοντές και μή, συνειδητοήσαμε τον σκοπό της παρουσίας μας.

Δύο στίχοι από τον Ακάθιστο Ύμνο

Χαίρε βουλής απορρήτου μύστις.||Χαίρε σιγή δεομένων πίστις.

[...]Ας πούμε δυο λόγια για τον Ύμνο πρώτα. 

Αποτελείται από προοίμιο και 24 οίκους δηλαδή στροφές σε αλφαβητική ακροστιχίδα από το Α ως το Ω. Συνολικά πρόκειται για 144 χαίρε, κάπως σαν ποιητική προέκταση που περιλαμβάνει ωστόσο θεολογικά και δογματικά στοιχεία, του Χαίρε κεχαριτωμένη που απηύθυνε ο Γαβριήλ στην Παρθένο.

Το 626 μ.Χ. ο Ηράκλειος ο αυτοκράτορας πολεμούσε τους Πέρσες, και στην απουσία του οι Άβαροι πολιόρκησαν την Κωνσταντινούπολη. Καθώς ετοιμάζονταν για την οριστική επίθεση, ξέσπασε τρομερή τρικυμία και κατέστρεψε το στόλο τους. Έτσι λύθηκε η πολιορκία και η Πόλη σώθηκε. 

«Το να δίνεις προσοχή στον άλλο είναι η πιο σπάνια και πιο αγνή μορφή γενναιοδωρίας»:ΝΗΣΤΕΙΑ!

 Καθώς είμαστε πλέον στη Σαρακοστή, πολλοί – χριστιανοί και μη – αναρωτιούνται για το νόημα της νηστείας. 

Θα είχε άραγε περισσότερη σημασία αν τη θεωρούσαμε όχι ως μια ηθική υποχρέωση ή μια αξιομισθία, αλλά ως έκφραση εγγύτητας με τον Θεό;

Αν έχουμε έναν καλό φίλο, δεν του τηλεφωνούμε απλώς μια φορά τον χρόνο για να του υπενθυμίσουμε ότι γνωρίζουμε την ύπαρξή του. Ένα ετήσιο τηλεφώνημα δεν θα συνέβαλε ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της σχέσης μας. Όπως κάθε σημαντικός δεσμός, έτσι και μια φιλία ή ένας γάμος απαιτεί συνεχή φροντίδα για να βελτιωθεί και να προκόψει.

Υπάρχουν σχέσεις που διαρκούν δεκαετίες, περνώντας από σκαμπανεβάσματα, προδοσίες και συγχώρηση, καθώς εξελίσσονται μέσα από αυτές τις εμπειρίες. Η αγάπη που υπήρχε στην αρχή δεν είναι η ίδια με την αγάπη που υπάρχει μετά από πενήντα χρόνια – γιατί; Επειδή τα εμπλεκόμενα πρόσωπα επένδυσαν στην σχέση τους, αντί να περιοριστούν σε περιστασιακές επαφές ώστε απλώς να διαβεβαιώσουν την ύπαρξη τους ο ένας στον άλλον.

Αν αυτό ισχύει για τις ανθρώπινες σχέσεις, γιατί να μην ισχύει και για τη σχέση μας με τον Θεό;

Συγχώρηση: το «παράδοξο της ικανότητας στην ανικανότητα».

Την Κυριακή εσπέρας, 2 Μαρτίου 2025, στις Ορθόδοξες Εκκλησίες τελείται ο Εσπερινός της Συγχωρήσεως, λίγο πριν από την έναρξη της Μεγάλης Σαρακοστής, καλώντας τους πιστούς να αναλογιστούν τη συγχώρηση του Θεού και τη σημασία της συγγνώμης. 

Την ημέρα αυτή, η Εκκλησία υπενθυμίζει στους πιστούς πως η συγχώρηση του Θεού, καθώς και η ανθρώπινη είναι βαθιά αλληλένδετες: «ἐάν δέ μή ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις ά παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατήρ ὑμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν» (Ματθ. 6:15).

 Τι εννοούμε, όμως, πραγματικά με τον όρο «συγχώρηση»; Μπορεί η συγχώρηση να υπάρξει όταν στην πραγματικότητα συντρίβεται από το βάρος του κακού, το οποίο παραβιάζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και καθιστά την ανθρώπινη ζωή αναλώσιμη;

Παρότι συχνά παρουσιάζεται ως πανάκεια για κάθε μορφή σύγκρουσης, η συγχώρηση είναι ένα σύνθετο και απαιτητικό φαινόμενο, που εκτυλίσσεται στον χώρο των προσωπικών σχέσεων, στην καρδιά της σχέσης μεταξύ θύματος και θύτη. Δεν πρέπει να συγχέεται με πολιτικούς όρους όπως η αμνηστία, η επιείκεια, η χάρη ή ακόμη και η συμφιλίωση. 

28 Φλεβάρη: Για τη Δικαιοσύνη!

 «Οι μέρες του φωτός δεν ήρθαν ποτέ μόνες τους. Τις έφεραν πάντα άνθρωποι που πίστευαν σε κάτι καλύτερο, κάτι ανώτερο, κάτι υψηλό».

Μόλις λίγες μέρες μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, σε σχετικό άρθρο μας αναρωτιόμασταν αν αυτό το δυστύχημα – έγκλημα που σόκαρε, θύμωσε και προκάλεσε την οργή της ελληνικής κοινωνίας θα μπορούσε να αποτελέσει την σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι, ώστε να απειληθεί πραγματικά σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και οι απολήξεις του μέσα στην κοινωνία.

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΤΡΙΤΗ 18-2-2025

Η αποικιοκρατούμενη Αριστερά.

 Διαβάζοντας το «Left is not Woke» της Susan Neimanⁱ

Η Susan Neimanⁱⁱ είναι η Αμερικανίδα διευθύντρια του «Φόρουμ Αϊνστάιν», που εδρεύει στο Πότσνταμ της Γερμανίας. 

Το Φόρουμ αυτο-προσδιορίζεται ως μια ανοιχτή δεξαμενή σκέψης για βασικά ζητήματα που κυμαίνονται από την τέχνη και την πολιτική μέχρι τις κοινωνικές επιστήμες, την ηθική και τη θρησκεία.

Απευθυνόμενο σε ακαδημαϊκούς και μη, το Φόρουμ δηλώνει ότι συνδυάζει την κριτική σκέψη με το κοινωνικό ενδιαφέρον, όπως έκανε και ο ίδιος ο Αϊνστάιν.

Το βιβλίο της Neiman Left is not Woke (Polity Press, 2023)ⁱⁱⁱ κάνει ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος: υποστηρίζει μια ριζική διαφορά μεταξύ της Αριστεράς και της προοπτικής του «Woke» κινήματος